|
|
Tεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης
Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η μέθοδος που θα ακολουθήσεις θα καθοριστεί από το γιατρό σου σε συνεργασία φυσικά με εσένα, αφού ληφθούν υπόψιν όλες οι παράμετροι (ατομικό ιατρικό ιστορικό, αιτία υπογονιμότητας, ηλικία, κόστος και στόχος του ζευγαριού).
|
1. Εξωσωματική σε φυσικό κύκλο: Απαιτείται ορμονολογικός και υπερηχογραφικός έλεγχος του κύκλου της γυναίκας. Όταν φτάσει το ωοθυλάκιο στο κατάλληλο μέγεθος, χορηγείται μια δόση HCG (χοριακή συνθετική ωοθυλακιοτρόπος ορμόνη) για να ωριμάσει το ωάριο και σε 36 ώρες, γίνεται η λήψη του από τη γυναίκα. Στη συνέχεια, γίνεται η μικρογονιμοποίησή του και εάν το ωάριο γονιμοποιηθεί, το έμβρυο καλλιεργείται στο εργαστήριο. Εφόσον οι συνθήκες είναι ιδανικές και αναπτυχθεί, γίνεται η εμβρυομεταφορά. Η πιθανότητα επιτυχίας της εξωσωματικής σε φυσικό κύκλο κυμαίνεται από 10-15%. Η μέθοδος αυτή συνιστάται σε γυναίκες ηλικίας μικρότερης των 35 ετών, που πληρούν τις προϋποθέσεις για να κάνουν εξωσωματική γονιμοποίηση και δεν έχουν κάποιο πρόβλημα εμφύτευσης. Επίσης, συνιστάται και σε γυναίκες που έχουν ήδη δοκιμάσει αρκετές φορές την εξωσωματική χωρίς επιτυχία, αλλά πριν προβούν στη διαδικασία της χρήσης ξένων ωαρίων.
2. Η κλασική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) επιλέγεται όταν υπάρχει πρόβλημα στις σάλπιγγες της γυναίκας. Ωάρια και σπερματοζωάρια τοποθετούνται μαζί μέχρι να επιτευχθεί η γονιμοποίηση.
3. Η μικρογονιμοποίηση χρησιμοποιείται όταν το πρόβλημα είναι η ανδρική υπογονιμότητα. Κατά τη μέθοδο αυτή εισάγεται ένα σπερματοζωάριο μέσα στο ωάριο με μια ειδική βελόνα.
4. Η υποβοηθούμενη εκκόλαψη γίνεται μετά τη διαδικασία της κλασικής μεθόδου και πριν την εμβρυομεταφορά. Είναι μία διαδικασία η οποία διευκολύνει την εμφύτευση του εμβρύου στο ωάριο. Εφαρμόζεται όταν αποτύχει αρκετές φορές η κλασική διαδικασία της εξωσωματικής.
5. Η καλλιέργεια βλαστοκύστης είναι μια διαδικασία που πραγματοποιείται μετά την κλασική IVF και τη μικρογονιμοποίηση, όπου γίνεται εμβρυομεταφορά μετά από 5-6 μέρες μετά την ωοληψία. Στο στάδιο αυτό είναι δυνατό να επιλεγεί το έβρυο που θα είναι πιο υγιές. Υπάρχει ωστόσο περίπτωση με τη μέθοδο αυτή να μην επιζήσει κανένα έμβρυο.
6. Η κρυοσυντήρηση εμβρύων ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν πολλά γονιμοποιημένα έμβρυα ή δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να εμφυτευθεί έμβρυο εκείνη τη στιγμή. Με τη μέθοδο της κρυοσυντήρησης μπορούν να συντηρηθούν και να εμφυτευθούν στη μήτρα μελλοντικά.
7. Η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD) ενδείκνυται για τη διάγνωση γενετικών ανωμαλιών στο έμβρυο και την επιλογή της εμβρυομεταφοράς μόνο των υγιών στη μήτρα.
8. Η βιοψία όρχεως (TESE) επιλέγεται σε περιπτώσεις που ο άνδρας αντιμετωπίζει προβλήματα αζωοσπερμίας ή ολιγοσπερμίας. Όταν εντοπιστούν με αυτή τη μέθοδο υγιή σπερματοζωάρια, χρησιμοποιούνται για τη διαδικασία της μικρογονιμοποίησης.