Εμβόλια

Εμβόλιο Bexsero

Το bexsero ή αλλιώς εμβόλιο για τον μηνιγγιτιδόκοκκο β εφαρμόζεται για την πρόληψη της διηθητικής μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου. Η εκδήλωση της νόσου οφείλεται στο βακτήριο N. Meningitidis. Όταν το βακτήριο εισέρχεται στον οργανισμό εξαπλώνεται σε όλο το σώμα, προκαλώντας σοβαρές επιπλοκές στον εγκέφαλο, στη σπονδυλική στήλη και στο αίμα (μηνιγγίτιδα, σηψαιμία).

Το εμβόλιο αυτό δρα ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού απέναντι στη νόσο. Όταν χορηγηθεί, το ανοσοποιητικό σύστημα αναγνωρίζει ως ξένη ουσία τα εισαγόμενα στελέχη του βακτηρίου, με αποτέλεσμα την έναρξη παραγωγής αντισωμάτων εναντίον τους και ειδικών κυττάρων μνήμης. Έτσι, στην περίπτωση που ένα άτομο εκτεθεί μελλοντικά στο συγκεκριμένο βακτήριο, τα κύτταρα μνήμης αναγνωρίζουν και “θυμούνται” τον ξένο οργανισμό. Το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιείται, καταστρέφει τις ξένες ουσίες, με αποτέλεσμα να μη νοσήσει το παιδί.

Οι παρενέργειες που μπορεί να ακολουθήσουν τις επόμενες μέρες από τη χορήγηση του εμβολίου είναι ο πονοκέφαλος, ο πυρετός, η υπνηλία, το εξάνθημα, η διάρροια, ο εμετός, το κλάμα/γκρίνια, η αρθραλγία και η απώλεια όρεξης. Στο φύλλο οδηγιών του εμβολίου αναφέρονται αναλυτικά όλες οι πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες.

Εμβόλιο ηπατίτιδας

Τα εμβόλια για την πρόληψη της ηπατίτιδας είναι δύο: για την ηπατίτιδα Α και για την ηπατίτιδα Β. Το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Α συνιστάται να χορηγείται σε παιδιά 2 ετών σε 2 δόσεις. Επίσης, μπορεί να χορηγηθεί και σε ενήλικες που πρόκειται να ταξιδέψουν σε ενδημική χώρα, τουλάχιστον 2 εβδομάδες πριν το προγραμματισμένο ταξίδι.

Το εμβόλιο για την ηπατίτιδα Β μπορεί να χορηγηθεί από τη γέννηση και ολοκληρώνεται σε 4 δόσεις. Στην περίπτωση που η μητέρα είναι φορέας του ιού, το βρέφος θα πρέπει να εμβολιαστεί κατά τη γέννηση. Εάν δεν είναι φορέας, το παιδί εμβολιάζεται στο 2ο μήνα της ζωής του και πρέπει να του χορηγηθούν 3 δόσεις συνολικά μέχρι την ηλικία των 18 μηνών, με ελάχιστο μεσοδιάστημα χορήγησης τις 4 εβδομάδες. Η τελευταία δόση δεν πρέπει να χορηγηθεί πριν τους 6 μήνες.

Εμβόλιο HPV

Τα εμβόλια για τον HPV στοχεύουν στην προστασία από συγκεκριμένους υποτύπους του HPV και επομένως, εμφάνισης νοσημάτων που σχετίζονται με αυτούς. Δρουν προφυλακτικά, ωστόσο γίνεται μεγάλη προσπάθεια ώστε να υπάρξουν μελλοντικά και θεραπευτικά εμβόλια. Υπάρχουν τρία διαφορετικά εμβόλια ανάλογα με τον αριθμό και τους υποτύπους HPV τους οποίους στοχεύουν. Έτσι:

• Το διδύναμο (Cervarix), στοχεύει στους υποτύπους HPV 16,18
• Το τετραδύναμο (Gardasil), στοχεύει στους υποτύπους HPV 6,11,16,18
• Το εννιαδύναμο (Gardasil 9), στοχεύει στους υποτύπους HPV 6,11,16,18,31,33,45,52 και 58.

Ιδανικά θα πρέπει κάποιος να κάνει το εμβόλιο για τον HPV πριν την έναρξη των σεξουαλικών επαφών. Σύμφωνα με δεδομένα σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού σε άνδρες και σε γυναίκες, αυτή θεωρείται μεγαλύτερη ανάμεσα σε άτομα τα οποία δεν έχουν μολυνθεί από τον HPV. Εάν έχουν, όμως, ήδη μολυνθεί από ορισμένους από τους υποτύπους οι οποίοι περιέχονται στα εμβόλια κατά του HPV και έπειτα πραγματοποιηθεί ο εμβολιασμός κατά του HPV, τότε κανένα από τα εμβόλια δε θα θεραπεύσει ή επιταχύνει την κάθαρση από τις υπαρχουσες κλινικές βλάβες ή λοιμώξεις.

Αν το τεστ ΠΑΠ σου είναι παθολογικό, γνωρίζεις ότι έχεις κονδυλώματα ή έχεις ήδη μολυνθεί από τον ιό HPV, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να εμβολιαστείς για να προφυλαχθείς από άλλα στελέχη του ιού. Το εμβόλιο παρέχει προστασία έναντι ορισμένων υποτύπων του HPV και όχι στο σύνολο των στελεχών του.

Δόσεις εμβολίου

Αν ο εμβολιασμός ξεκινήσει πριν τα 15 έτη: Απαιτούνται 2 δόσεις. Η πρώτη στο χρόνο 0 και η δεύτερη μετά από 6-12 μήνες από την πρώτη.

Αν ο εμβολιασμός ξεκινήσει μετά τα 15 έτη: Απαιτούνται 3 δόσεις. Η πρώτη στο χρόνο 0, η δεύτερη 1-2 μήνες μετά την πρώτη και η τρίτη 6 μήνες μετά την πρώτη δόση.

Στους ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς ισχύει ό,τι και για τα άτομα άνω των 15 ετών.

Οι δερματολόγοι του Facemed Clinic - λένε:

“Προσοχή! Αν χάσεις μια δόση του εμβολίου, δεν χρειάζεται να επαναλάβεις και τις προηγούμενες. Προχωράς από εκεί που έμεινες. Δεν πρέπει να κάνεις το εμβόλιο τις μέρες που πάσχεις από κάποια εμπύρετη νόσο. Τέλος, το εμβόλιο δεν υποκαθιστά τον τακτικό προληπτικό έλεγχο του τραχήλου της μήτρας, ο οποίος πρέπει να συνεχιστεί χωρίς παρεκκλίσεις.”

Συχνές ερωτήσεις σε γιατρούς για τα εμβόλια

Διότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να έρθουν σε επαφή με τους ιούς από τους οποίους προφυλάσσουν σε πολύ μικρή ηλικία. Επίσης, οι επιπλοκές σε πολύ μικρή ηλικία θα είναι μεγαλύτερες. Σε αυτό το γεγονός, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το “ανώριμο” ανοσοποιητικό τους σύστημα, το οποίο ολοκληρώνεται σταδιακά. Αυτό καθιστά τον εμβολιασμό τους απαραίτητο ακόμη και αμέσως μετά τη γέννηση, σε ορισμένες περιπτώσεις. Αν αναβληθεί ο εμβολιασμός για μεγαλύτερη ηλικία, μπορεί να είναι ήδη αργά.

Καλό θα ήταν να μη συμβαίνει αυτό. Ο εμβολιασμός που συνιστάται από το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε για να καλυφθεί ανοσιακά το παιδί. Αν δεν εμβολιαστεί για κάποιες παθήσεις, αυτό σημαίνει ότι είναι εκτεθειμένο σε αυτές. Η ανοσία σε μια πάθηση που αποκτάται μέσω του εμβολίου για αυτή, δεν εξασφαλίζει ανοσία σε όλες τις παθήσεις, αλλά μόνο σε αυτή για την οποία προορίζεται. Επιπλέον, με τον εμβολιασμό βοηθάμε να εξασφαλιστεί και η “ανοσία αγέλης”, που είναι απαραίτητη για να προστατέψει τις ευαίσθητες ομάδες υψηλού κινδύνου. Αν επιλέγουμε ποια εμβόλια θα κάνουμε είναι πιθανό να επιστρέψουν ασθένειες που μέχρι σήμερα είχαν εξαλειφθεί λόγω του μαζικού εμβολιασμού. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο έχεις αμφιβολίες για κάποιο εμβόλιο, απευθύνσου στον παιδίατρο και συζήτησε αυτές τις ανησυχίες σου μαζί του.

Ναι, είναι πιο αποτελεσματική, ωστόσο ενέχει πολύ σοβαρός κίνδυνος επιπλοκών. Για παράδειγμα, η ανεμοβλογιά μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία, η πολιομυελίτιδα σε μόνιμη παραμόρφωση και παράλυση, η παρωτίτιδα σε κώφωση, η αιμόφιλος ινφλουέντσα σε μόνιμη εγκεφαλική βλάβη ή ακόμη και στο θάνατο. Ο εμβολιασμός αποτρέπει τη νόσηση από αυτές τις ασθένειες, άρα και τις δυσμενείς συνέπειές τους.