«Τα μάτια των ανθρώπων μιλάνε όσο και η γλώσσα τους με το πλεονέκτημα ότι η γλώσσα των ματιών δε χρειάζεται λεξικό, αλλά γίνεται κατανοητή απ’ όλο τον κόσμο.» Ράλφ Ουώλντο Έμερσον
Η μη λεκτική επικοινωνία αποτελεί έναν ουσιαστικά αληθινό τρόπο, με τον οποίο εξωτερικεύουμε σκέψεις, συναισθήματα και επιθυμίες. Οι κινήσεις, το βλέμμα, το χαμόγελό μας, η στάση που καθόμαστε, ο τρόπος που κινούμε τα χέρια ή τα πόδια μας είναι το μέσο που το σώμα μας εκφράζει όσα το στόμα δε μπορεί ή αποφεύγει να πει με λέξεις. Στη Γλώσσα του Σώματος υπάρχουν περίπου 700.000 επικοινωνιακά σήματα, τα 15.000 εξ’ αυτών εστιάζονται στην περιοχή του προσώπου (Richard Denny).
Ο Άλμπερτ Μαχράμπιαν, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, έπειτα από έρευνα που διετέλεσε περί το 1960, διαπίστωσε ότι μόνο το 7% του μηνύματος που λαμβάνει ο ακροατής προέρχεται από τις λέξεις, ενώ το 38% περίπου πηγάζει από τον τόνο της φωνής και το 55% από τα μη λεκτικά σήματα. Ωστόσο, δεν είναι για όλους τους ανθρώπους το ίδιο εύκολο για όλους τους ανθρώπους να αντιληφθούν τα εξωτερικά σημάδια που εκπέμπουν οι γύρω τους.
Παρατηρείται σημαντική διαφορά στο επίπεδο της αντίληψης και όσο αφορά τα δυο φύλα, καθώς έρευνες ψυχολόγων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έδειξαν πως οι γυναίκες αντιλαμβάνονται με μεγαλύτερη ακρίβεια την εξωλεκτική επικοινωνία. Ύστερα από τα αποτελέσματα εγκεφαλογραφημάτων η επιστήμη κατέληξε στην ύπαρξη 14 έως 16 περιοχών στον γυναικείο εγκέφαλο για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς των άλλων σε αντιδιαστολή με τους άνδρες που διαθέτουν μόλις 4-6 περιοχές.
Πόσο συχνά έχετε ακούσει ή ακόμα έχετε σκεφτεί «διαισθάνομαι ότι κάτι κακό συμβαίνει», η πραγματικότητα είναι ότι τα μη λεκτικά σήματα έχουν εκπέμψει σημαντικές πληροφορίες στον συνομιλητή μας, ακόμα και αν οι λέξεις δίνουν καθ’ όλα θετικά μηνύματα. Στην πλειονότητα όταν λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία βρίσκονται σε αντίφαση, εκείνη που υπερτερεί είναι η δεύτερη. Χρήζει όμως ιδιαίτερης προσοχής η ερμηνεία των κινήσεων, καθ’ ότι δεν αποτελεί απόλυτο παράγοντα. Για παράδειγμα, τα σταυρωμένα χέρια θεωρείται ένδειξη άμυνας, ωστόσο θα μπορούσε να σημαίνει και ένδειξη ότι το άτομο κρυώνει ή νιώθει ευάλωτο.
Ένα πιο σύνηθες παράδειγμα είναι η αποφυγή του βλέμματος η οποία γίνεται αντιληπτή ως αποδεικτικό ψεύδους ενώ η επιστήμη υποστηρίζει ότι υποδηλώνει αμηχανία. Προκειμένου λοιπόν, να αντιλαμβανόμαστε αυτό που μας λέει ο συνομιλητής μας, είναι σημαντικό να έχουμε το επικοινωνιακό δίπολο των αισθήσεων μας σε επαγρύπνηση (όραση, ακοή), καθώς μια κίνηση – χειρονομία μπορεί να διαψεύδεται από μια προηγηθείσα κίνηση που μπορεί με την σειρά της να την απορρίπτει μια χειρονομία που ακολουθεί.
Άρα, για να έχουμε ένα έγκυρο συμπέρασμα είναι καίριας σημασίας να λαμβάνουμε υπόψη μας την συνάφεια της άφωνης επικοινωνίας.