Ινομύωμα
Μάθε πότε αφαιρούνται και ποιες οι επιπλοκές τους
Συντάχθηκε από τον Γυναικολόγο - Μαιευτήρα Καράμπελα Αλέξιο στις 23 Μαρτίου 2021
Ελέγχθηκε από την Ιωάννα Βλάσση και την επιστημονική ομάδα doctoranytime
Ρώτα τους ειδικούς μας
Βρες απαντήσεις στα θέματα υγείας που σε απασχολούν. Υπόβαλε την ερώτησή σου ανώνυμα και οι ειδικοί μας θα σε βοηθήσουν.
Θα σε ενημερώσουμε με email μόλις απαντήσει κάποιος ειδικός.
Παρουσιάστηκε άγνωστο σφάλμα, αλλά το διορθώνουμε. Παρακαλούμε προσπάθησε ξανά.
Υποβάλεις την ερώτησή σου ανώνυμα
Ελέγχουμε την ερώτηση σου και την στέλνουμε σε ειδικούς του doctoranytime
Ενημερώνεσαι για την ερώτησή σου
Αν καταχωρήσεις το email σου, θα σε ενημερώσουμε όταν ένας ειδικός απαντήσει στην ερώτησή σου
Βλέπεις τις απαντήσεις
Όταν η ερώτησή σου λάβει μια απάντηση, θα την δημοσιεύσουμε στις σχετικές ενότητες του doctoranytime
-
Επιτρέπονται
Η αναλυτική περιγραφή του ιατρικού σου προβληματισμού
Οι σύντομες και εύστοχες ερωτήσεις, ώστε οι ειδικοί να μπορούν να απαντήσουν όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα
-
Δεν επιτρέπονται
Οι ονομαστικές αναφορές σε άτομα
Τα αιτήματα τιμών για υπηρεσίες
Η δημοσίευση προσβλητικού ή υβριστικού περιεχομένου
Τι είναι τα ινομυώματα
Τα ινομυώματα είναι μη καρκινικοί συμπαγείς σχηματισμοί στα τοιχώματα της μήτρας που εμφανίζονται κυρίως κατά την αναπαραγωγική ηλικία μετά τα 30 έτη, αλλά κυρίως στην περιεμμηνοπαυσιακή περίοδο. Είναι γνωστά και ως λειομυώματα, αφορούν κυρίως το σώμα της μήτρας και λιγότερο συχνά τα λοιπά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Δεν εξελίσσονται σε καρκίνο σχεδόν ποτέ. Είναι χαρακτηριστικό ότι εξαλλάσσονται σε καρκινικές μορφές σε ποσοστό μικρότερο από 1%. Γι’ αυτό το λόγο και δεν χρειάζεται πάντα αφαίρεση, αλλά ο γιατρός προτείνει συστηματική παρακολούθηση.
Μπορεί να υπάρχει ένα ινομύωμα ή πολλαπλά συγχρόνως σε μια μήτρα. Οι γυναίκες που παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα ινομύωμα στη ζωή τους είναι πάρα πολλές, καθώς πρόκειται για μια πολύ συχνή διαταραχή της δομής της μήτρας.
Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες μπορεί να είναι ασυμπτωματικές και να μην διαπιστώσουν από μόνες τους ότι έχουν ινομυώματα. Έτσι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η διάγνωση της ύπαρξής τους γίνεται τυχαία σε κάποιον προληπτικό κλινικό ή υπερηχογραφικό έλεγχο της πυέλου ή κατά τον προγεννητικό έλεγχο με τον υπέρηχο.
Ποια είναι τα συμπτώματα των ινομυωμάτων
Δεν υπάρχουν πάντα εμφανή συμπτώματα στις γυναίκες που έχουν κάποιο ινομύωμα. Όταν υπάρχουν συμπτώματα αυτά επηρεάζονται από το μέγεθος του ινομυώματος, από το σημείο που βρίσκεται αλλά από τον αριθμό τους. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι:
![Ινομυώματα]()
Βαριά περίοδος
![Ινομυώματα]()
Περίοδος που διαρκεί πολύ
![Ινομυώματα]()
Αιμορραγίες ανάμεσα στις περιόδους
![Ινομυώματα]()
Πυελικός πόνος ή πίεση
![Ινομυώματα]()
Συχνουρία
![Ινομυώματα]()
Δυσκολία εκκένωσης της ουρήθρας
![Ινομυώματα]()
Δυσκοιλιότητα
![Ινομυώματα]()
Πόνος στα πόδια ή χαμηλά στη μέση
![Ινομυώματα]()
Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή
![Ινομυώματα]()
Υπογονιμότητα/ δυσκολία σύλληψης
![Ινομυώματα]()
Απώλεια της εγκυμοσύνης/ πρόωρος τοκετός
Πού οφείλονται τα ινομυώματα
Τα ακριβή αίτια των ινομυωμάτων δεν έχουν εντοπιστεί. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση. Κάποιοι, ωστόσο, από τους επιβαρυντικούς παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο σχηματισμού ινομυωμάτων είναι η ηλικία της γυναίκας (άνω των 30 και γύρω στα 40), το οικογενειακό ιστορικό (οι γυναίκες που η μαμά τους είχε ινομυώματα έχουν 3 φορές μεγαλύτερο να εμφανίσουν κι εκείνες), η παχυσαρκία (οι υπέρβαρες έχουν 2 με 3 φορές περισσότερες πιθανότητες), η φυλή.
Κάποιες μελέτες έχουν καταλήξει επίσης στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες με ινομυώματα παρουσιάζουν διαταραχή ορμονών όπως τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη και επηρεάζονται από αυξητικούς παράγοντες όπως η ινσουλίνη. Γι’ αυτό και η φαρμακευτική αγωγή των συμπτωμάτων που προκαλούν εστιάζει στην αποκατάσταση των ορμονών αυτών.
Διάγνωση ινομυωμάτων
Η διάγνωση των ινομυωμάτων γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις σε τυχαίο υπερηχογραφικό έλεγχο. Η διάγνωση τίθεται με υπέρηχο ή με αξονική ή μαγνητική τομογραφία κάτω κοιλίας/πυέλου. Επίσης, μπορεί να ανιχνευθούν με υστεροσαλπιγγογραφία, υστεροσκόπηση ή και λαπαροσκόπηση, οι οποίες πραγματοποιούνται για τον έλεγχο κι άλλων παθήσεων της μήτρας.
Ο γιατρός κατά τη διερεύνηση των συμπτωμάτων που τυχόν παρουσιάζει η ασθενής μπορεί να ζητήσει και αιματολογικό έλεγχο, ώστε να αποκλειστούν άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλούν αιμορραγίες, θυρεοειδοπάθεια ή να αναγνωριστεί αναιμία από τις κολπικές αιμορραγίες που οφείλονται στα ινομυώματα.
Θεραπεία και αντιμετώπιση ινομυωμάτων
Αρχικώς, ο γιατρός θα συστήσει απλή αλλά τακτική γυναικολογική παρακολούθηση. Η αναζήτηση θεραπείας έγκειται σε παράγοντες όπως η σοβαρότητα των συμπτωμάτων, η ηλικία της ασθενούς, το αν η γυναίκα επιθυμεί να τεκνοποιήσει, ο αριθμός και το μέγεθος των ινομυωμάτων, ιστορικό προηγούμενων εφαρμοσμένων θεραπειών για τα ινομυώματα και η γενικότερη κατάσταση της υγείας της ασθενούς.
Η αρχική θεραπεία και η παρακολούθηση των ινομυωμάτων συνιστάται να γίνεται κάθε 6 μήνες έως ότου ο γιατρός συστήσει κάτι διαφορετικό.
Οι επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν τη συντηρητική και τη χειρουργική αντιμετώπιση.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει ορμονοθεραπεία που στοχεύει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων (ορμόνες απελευθέρωσης γοναδοτροπίνης, τοποθέτηση σπιράλ-για την αντιμετώπιση της αιμορραγίας, άλλα φάρμακα), οι οποίες στοχεύουν κυρίως στη θεραπεία των συμπτωμάτων.
Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει το κλασικό ανοιχτό χειρουργείο αφαίρεσης ινομυωμάτων (ινομυωματεκτομή, εκπυρήνιση λειομυωμάτων, ολική ή μερική υστερεκτομή), τη λαπαροσκοπική αφαίρεση που είναι η επικρατούσα μέθοδος με εξαιρετικά αποτελέσματα και τη ρομποτική μέθοδο. Με τις δύο τελευταίες μεθόδους ο γιατρός με τη χρήση ειδικών εργαλείων αφαιρεί τα ινομυώματα χωρίς την ανάγκη πολυήμερης μετεγχειρητικής αποκατάστασης και με άμεση επιστροφή στην καθημερινότητα, με ελάχιστους μετεγχειρητικούς κινδύνους και περιορισμούς. Με την υστερεκτομή αφαιρείται μέρος της μήτρας ή ολόκληρη η μήτρα. Η ολική υστερεκτομή αφορά τις γυναίκες που μετά από συζήτηση το επιθυμούν και δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν πλέον παιδιά ή είναι σε κλιμακτήριο και συνήθως επιλέγουν να αφαιρεθούν και οι σάλπιγγες.
Κόστος θεραπείας ινομυωμάτων
Το κόστος της θεραπείας εξαρτάται από τη θεραπευτική μέθοδο που θα επιλεγεί, το γιατρό αλλά και το νοσοκομείο/κλινική που θα επιλέξεις.
Τόσο το ανοιχτό χειρουργείο όσο και η λαπαροσκόπηση κυμαίνονται από 1500€- 2.500€. Το κόστος της επέμβασης εξαρτάται από τη διάρκειά της, τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν αλλά και το είδος του χειρουργείου. Η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε δημόσιο νοσοκομείο, ωστόσο δεν υπάρχει πάντα η δυνατότητα λαπαροσκόπησης αλλά μόνο ανοιχτού χειρουργείου. Η ρομποτική μέθοδος κοστίζει περίπου 5000€.
Σε περίπτωση που χρειάζεται υστερεκτομή το κόστος κυμαίνεται περίπου στα 2000€. Η ορμονοθεραπεία για την αντιμετώπιση των ινομυωμάτων καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ.
Μέσο κόστος και εύρος τιμών
Μέσο κόστος επίσκεψης
Από
γιατρούς
Εύρος τιμών για όλες τις περιοχές
Επιπλοκές ινομυωμάτων
Τα ινομυώματα σπανίως μπορούν να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία αν αναλογιστεί κανείς την συχνότητα που εμφανίζονται. Ωστόσο, οι γυναίκες που παρουσιάζουν πολύ έντονη αιμορραγία κατά την περίοδο μπορεί να εμφανίσουν αναιμία ή απώλεια ερυθρών αιμοσφαιρίων με αντίστοιχη συμπτωματολογία. Οι πιο συχνές επιπλοκές εντοπίζονται στην εγκυμοσύνη και είναι η υπογονιμότητα και οι επαναλαμβανόμενες αποβολές (καθ’ έξιν αποβολές). Σπανια εξαλλάσσονται σε σάρκωμα μήτρας.
Μύθοι και αλήθειες για τα ινομυώματα
Τα ινομυώματα συνδέονται με τον καρκίνο.
Είναι σπανιότατη η σύνδεση αυτή, δηλαδή αγγίζει ποσοστό λιγότερο από 1% και αφορά τα σαρκώματα μήτρας. Οι κακοήθειες της μήτρας, όπως για παράδειγμα τα σαρκώματα κυμαίνονται μόλις σε ποσοστό 0,8%-1%.
Το ινομύωμα είναι κληρονομικό.
Σαφής αιτία δεν υπάρχει. Υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει κληρονομική βάση αλλά όχι σε κάθε περίπτωση. Υπάρχει γενετική προδιάθεση, αλλά όχι πάντα.
Γυναίκες με ινομυώματα δυσκολεύονται να κάνουν παιδιά.
Όχι απαραίτητα. Τα ινομυώματα περισσότερο επηρεάζουν την έκβαση της εγκυμοσύνης παρά την πιθανότητα σύλληψης. Στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή συνήθως προηγείται αφαίρεση τους.
Τα αντισυλληπτικά μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ινομυωμάτων.
Επειδή το ινομύωμα σχετίζεται με τις ορμόνες των γυναικών και τα αντισυλληπτικά επηρεάζουν τις ορμόνες, ίσως περιορίζουν κάπως τον κίνδυνο εμφάνισης ινομυωμάτων, μόνο όμως κατά το διάστημα λήψης τους, περιορίζοντας τα συμπτώματα και όχι μειώνοντας το μέγεθος τους.
Συχνές ερωτήσεις για τα ινομυώματα
Όταν υπάρχουν κλινικές ενδείξεις που υπαγορεύουν την αφαίρεσή τους. Αν η γυναίκα βιώνει έντονες αιμορραγίες, αν παρατηρηθεί ταχεία αύξηση του μεγέθους τους, αν ο πόνος είναι έντονος, αν υπάρχει ενοχλητικό αίσθημα βάρους και αν έχει εντοπιστεί υπογονιμότητα, ο γιατρός θα συστήσει την αφαίρεσή τους.
Η σύνδεση των ινομυωμάτων με τον καρκίνο είναι σχεδόν μηδαμινή. Μόλις σε ένα ποσοστό 0,8% - 1% συνδέονται με τα σαρκώματα της μήτρας. Ωστόσο, η σπανιότητά του είναι και αυτή που δεν επιβάλλει την άμεση αφαίρεσή τους, αλλά συνιστάται η συστηματική και προσεκτική παρακολούθησή τους από το γιατρό.
Τα ινομυώματα μεγαλώνουν με την πάροδο του χρόνου και τρέφονται από τις φυσικές ορμόνες της γυναίκας. Γι΄ αυτό άλλωστε και μεγαλώνουν κατά την εγκυμοσύνη και κατά την κλιμακτήριο, αφού τότε η γυναίκα βιώνει ορμονικές διαταραχές. Η λειτουργία τους είναι αυτόνομη και ελέγχονται από τις γεωφυσικές ορμόνες της γυναίκας.
Ναι μειώνουν τη γονιμότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί εγκυμοσύνη. Αυτό που κυρίως προκαλούν είναι κακή έκβαση της εγκυμοσύνης, αφού μπορεί να οδηγήσουν σε αποβολές λόγω αποκόλλησης πλακούντα, αιμορραγία μετά τον τοκετό ή την καισαρική ή άλλων προβλημάτων.
Τα ινομυώματα δεν συνοδεύονται πάντα από συμπτώματα. Γι’ αυτό άλλωστε και η διάγνωσή τους γίνεται συχνά σε τυχαίο υπέρηχο. Όταν υπάρχουν συμπτώματα αυτά είναι οι αιμορραγίες ανάμεσα από τις περιόδους, ο έντονος πόνος, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή, η έντονη και πολυήμερη περίοδος και ο πόνος χαμηλά στην πλάτη.
Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να συμβεί αλλά στην μετεμμηνοπαυσιακή ηλικία και εφόσον δεν έχει εξαλλαγεί. Κυρίως παρατηρείται κατά το θηλασμό ή κατά την εμμηνόπαυση, οπότε και οι φυσιολογικές ορμόνες χαμηλώνουν πολύ. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η ασθενής θα πρέπει να παρακολουθεί τακτικά την εξέλιξη του ινομυώματος και να συμβουλεύεται το γιατρό της.
