Ιγμορίτιδα
Συμπτώματα και σύγχρονες ανώδυνες θεραπείες
Τι είναι η ιγμορίτιδα και πού οφείλεται
Η ιγμορίτιδα είναι φλεγμονή ή οίδημα του ιστού που περιβάλλει τα ιγμόρεια. Τα υγιή ιγμόρεια περιέχουν αέρα. Ωστόσο, όταν εισέλθει κάποιο υγρό και φράξουν, αναπτύσσονται μικρόβια που προκαλούν λοίμωξη. Η ιγμορίτιδα μπορεί να οφείλεται σε ιούς, βακτήρια, μύκητες, αλλεργίες ή ακόμη και σε αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Πολλές φορές η ιγμορίτιδα μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της σε λίγες μέρες. Αν, όμως, επιμείνει για περισσότερο από 10 μέρες ή συνοδεύεται από πυρετό και πονοκέφαλο, πρέπει να απευθυνθείς άμεσα σε έναν γιατρό για περαιτέρω έλεγχο.
Η ιγμορίτιδα μπορεί να είναι οξείας ή χρόνιας μορφής. Η οξεία διαρκεί για λίγες ημέρες. Η χρόνια ιγμορίτιδα αποτελεί φλεγμονή που επιμένει για μήνες παρά τη λήψη θεραπευτικής αγωγής. Και στις δύο μορφές της ο ασθενής νιώθει μεγάλη δυσκολία στην αναπνοή και ευαισθησία στα μάτια, ενώ μπορεί να εκδηλωθεί και σε ενήλικες και σε παιδιά.
Καταστάσεις οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε φράξιμο της ρινικής κοιλότητας είναι:
![Πόνος στον αυχένα]()
Το κοινό κρυολόγημα
![Δυσκαμψία]()
Η αλλεργική ρινίτιδα
![Πονοκέφαλος]()
Οι ρινικοί πολύποδες
![Ζαλάδες]()
Το στραβό διάφραγμα
![Πόνος στον αυχένα]()
Το αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα
![Δυσκαμψία]()
Το άσθμα
![Ζαλάδες]()
Η συχνή έκθεση στον καπνό του τσιγάρου
Ποια είναι τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας
Η ιγμορίτιδα είναι συχνότατο επακόλουθο κάποιας λοίμωξης όπως το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη. Μεταξύ των συμπτωμάτων της ιγμορίτιδας συμπεριλαμβάνονται:
- Πόνος και ενόχληση γύρω από τα μάγουλα, τα μάτια και το μέτωπο
- Βουλωμένη μύτη
- Συνάχι και καταρροή
- Μειωμένη αίσθηση της όσφρησης
- Βλεννώδεις εκκρίσεις από τη μύτη
- Πονοκέφαλος
- Δυσκολία στην αναπνοή
- Πυρετός
- Δυσάρεστη αναπνοή ή ακόμη και πόνος στα δόντια
Στα μικρά παιδάκια μπορεί να υπάρχει επιπλέον ευερεθιστότητα, ανορεξία και αναπνοή από το στόμα.
Πώς γίνεται η διάγνωση της ιγμορίτιδας
Η διάγνωση της ιγμορίτιδας γίνεται από τον αρμόδιο γιατρό που είναι ο ΩΡΛ. Απαιτείται κλινική εξέταση και καταγραφή του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, καθώς και της συμπτωματολογίας του. Ο γιατρός με τη χρήση ειδικών εργαλείων εξετάζει τη μύτη, το λαιμό και τα αφτιά για να έχει μια πλήρη εικόνα του συστήματος. Με τη χρήση ενδοσκοπίου το οποίο εισέρχεται από τη μύτη μπορεί να πραγματοποιήσει μία σε βάθος εξέταση.
Για τις περιπτώσεις χρόνιας ιγμορίτιδας απαιτείται περαιτέρω έλεγχος με απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική και μαγνητική τομογραφία στο σημείο ενδιαφέροντος). Με τις εξετάσεις αυτές μπορεί να εντοπιστεί με ασφάλεια το αίτιο αλλά και η έκταση της νόσου.
Θεραπεία και αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας
Σε αρχικό στάδιο η ιγμορίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής, με ρινικές πλύσεις, άσκηση και ομοιοπαθητική θεραπεία. Σημαντικό ρόλο στη θεραπεία παίζει και το είδος της ιγμορίτιδας που αντιμετωπίζει ένας ασθενής, καθώς υπάρχουν διαφορές στην αντιμετώπισή της όταν είναι οξεία σε σχέση με τη χρόνια.
Σε οξείες μορφές η αντιμετώπιση εστιάζει στη χρήση αποσυμφορητικών σπρέι και σε τακτικές ρινικές πλύσεις. Εάν οφείλεται σε κάποια αλλεργία, πιθανόν να συστηθεί χρήση αντιισταμινικών κατά περίπτωση. Εάν οφείλεται σε λοίμωξη από κάποιο μικρόβιο ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει αντιβίωση.
“Είναι πολύ σημαντικό να μην μείνει κάποιο κατάλοιπο φλεγμονής στον οργανισμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε χρόνια ιγμορίτιδα σε ασθενείς που έχουν την προδιάθεση να την εμφανίσουν.”
Σε χρόνιες μορφές που η φαρμακευτική αγωγή έχει αποτύχει να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά και επί υπάρξεως πολυπόδων, συνιστάται κατά περίπτωση χειρουργική επέμβαση.
Η χειρουργική επέμβαση γίνεται με τη χρήση ενδοσκοπικών εργαλείων, χωρίς τομές και υπό γενική αναισθησία. Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει κανονικά στις δραστηριότητές του την επόμενη κιόλας μέρα. Τα συμπτώματα υποχωρούν άμεσα και βελτιώνεται η ποιότητα ζωής του, αφού η ιγμορίτιδα εξαφανίζεται οριστικά. Με τη μέθοδο αυτή, ταυτόχρονα με τη διόρθωση της ιγμορίτιδας μπορεί να διορθωθούν και άλλες βλάβες στη ρινική κοιλότητα όπως το στραβό διάφραγμα, οι κόγχες και οι πολύποδες.
Συμβουλές για πρόληψη της ιγμορίτιδας
Η ιγμορίτιδα είναι μια νόσος που ταλαιπωρεί πολύ έναν ασθενή, καθώς μειώνει την ποιότητα ζωής του και δυσκολεύει την αναπνοή του και συνεπώς τη λειτουργικότητά του. Για να μειώσεις την πιθανότητα η ιγμορίτιδα να γίνει ένα χρόνιο πρόβλημα στον οργανισμό σου, μπορείς να εφαρμόσεις κάποιες από τις παρακάτω συμβουλές:
Πρόσεχε τα κρυολογήματα
Μην πλησιάζεις ανθρώπους που γνωρίζεις ότι περνούν κάποια ίωση. Πλύνε τακτικά τα χέρια σου με σαπούνι και νερό, ειδικά πριν από τα γεύματα.
Κράτα υπό έλεγχο τις αλλεργίες σου
Με τη βοήθεια του γιατρού σου, κράτα σε ύφεση τα συμπτώματα τυχόν αλλεργιών που έχεις και απόφυγε τις πηγές πρόκλησής τους.
Κόψε το τσιγάρο και μην εκτίθεσαι σε καπνό
Ο καπνός του τσιγάρου, αλλά ακόμη και η μόλυνση της ατμόσφαιρας μπορούν να επηρεάσουν το βαθμό και τη συχνότητα της ιγμορίτιδας.
Χρησιμοποίησε υγραντήρα
Αν η ατμόσφαιρα του σπιτιού ή του γραφείου είναι ξηρή (όπως όταν χρησιμοποιούμε κλιματιστικά) επιδεινώνεται το πρόβλημα ή αφυγραντήρα στην περίπτωση που η υγρασία στο χώρο υπερβαίνει το 45-50%.
Κόστος θεραπείας ιγμορίτιδας
Το κόστος της θεραπείας εξαρτάται από το είδος της θεραπείας που θα εφαρμοστεί, καθώς και από το γιατρό που θα επιλέξεις. Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν το κόστος της επίσκεψης στο γιατρό για τη διάγνωση, το κόστος των φαρμάκων, αλλά και το κόστος της επέμβασης αν τελικά χρειαστεί να γίνει.
Το κόστος της επέμβασης κυμαίνεται μεταξύ 3.000 - 5.000€ και εξαρτάται από το γιατρό, τη μέθοδο και την κλινική που θα επιλεγεί.
Μέσο κόστος και εύρος τιμών
Μέσο κόστος επίσκεψης
Από
γιατρούς
Εύρος τιμών για όλες τις περιοχές
Μύθοι και αλήθειες για την ιγμορίτιδα
Η ιγμορίτιδα δεν θεραπεύεται.
Φυσικά και θεραπεύεται αρκεί να διαγνωστεί εγκαίρως και να μη συγχέεται με το κρυολόγημα. Η ιγμορίτιδα εμφανίζεται συνήθως μετά από ένα κρυολόγημα, ωστόσο για να αξιολογηθεί σωστά και να διαγνωστεί το στάδιο της φλεγμονής θα πρέπει να προηγηθεί πλήρης ενδοσκοπικός έλεγχος και συμπληρωματικές απεικονιστικές εξετάσεις που πρέπει να κάνει ο εξειδικευμένος ΩΡΛ.
Η ιγμορίτιδα και το κοινό κρυολόγημα είναι το ίδιο.
Όχι, δεν πρόκειται για την ίδια πάθηση κι ας έχουν παρόμοια συμπτώματα. Η ιγμορίτιδα εμφανίζεται συνήθως αφού περάσει το κρυολόγημα, ενώ διαρκεί για αρκετές βδομάδες μετά. Αν μάλιστα πρόκειται για τη χρόνια μορφή της, τότε μπορεί να επιμείνει και για μήνες.
Τα φάρμακα είναι η μόνη λύση για τη θεραπεία της ιγμορίτιδας.
Φυσικά και τα φάρμακα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας και σε περιπτώσεις που η νόσος είναι έντονη είναι ίσως μονόδρομος. Ωστόσο, αν η ιγμορίτιδα διαγνωστεί σε αρχόμενο στάδιο μπορεί να αντιμετωπιστεί και φυσικά, με τη σωστή καθοδήγηση του γιατρού. Βοηθητικές είναι οι ρινικές πλύσεις, η ομοιοπαθητική θεραπεία, η ρύθμιση της θέρμανσης στο σπίτι, αλλά και η τακτική σωματική άσκηση.
Για την ιγμορίτιδα ευθύνονται μόνο ιοί.
Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Για την ιγμορίτιδα υπεύθυνα μπορεί να είναι κάποια βακτήρια, κάποιοι ιοί, ο καπνός του τσιγάρου ή ακόμη και αλλεργίες. Δεν ευθύνονται πάντα μεταδοτικοί παράγοντες για την πρόκληση της ιγμορίτιδας.
Συχνές ερωτήσεις σε γιατρούς για την ιγμορίτιδα
Ναι, μπορεί να αποτελέσει ένα από τα συμπτώματά της. Ωστόσο, ο πονοκέφαλος συνδέεται και με πολλές άλλες ασθένειες, οπότε πρέπει να ελεγχθεί από ειδικό. Μετά από ενδελεχή έλεγχο του ΩΡΛ θα είναι σε θέση να αναγνωρίσει αν οφείλεται σε ιγμορίτιδα ή αν θα πρέπει να απευθυνθείς σε άλλη ειδικότητα για να εντοπίσεις την αιτία του.
Όχι, είναι μία εντελώς ανώδυνη επέμβαση και ο ασθενής όταν συνέρχεται δεν νιώθει κάτι δυσάρεστο. Αντιθέτως, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι έχει απαλλαγεί από τα δυσάρεστα συμπτώματα της ιγμορίτιδας που τον ταλαιπωρούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Ναι, όταν οφείλεται σε κάποια λοίμωξη μπορεί αυτή η λοίμωξη να μεταδοθεί σε άλλους, δεδομένου ότι ένας ασθενής είναι μεταδοτικός για αρκετές μέρες αφού εκδηλώσει συμπτώματα γρίπης ή κρυολογήματος. Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι δεν μεταδίδεται η ιγμορίτιδα, αλλά η λοίμωξη που οδήγησε στην ιγμορίτιδα. Αν πρόκειται για τη χρόνια μορφή της νόσου, τότε δεν μεταδίδεται.
Ναι γίνεται να φύγει από μόνη της, ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Ειδικά στις χρόνιες περιπτώσεις, η αυτοϊαση είναι σπάνια. Συνήθως θα χρειαστεί φυσική ή φαρμακευτική αντιμετώπιση αναλόγως του σταδίου στο οποίο βρίσκεται.
Η άποψή σου καταχωρήθηκε