54 ερωτήσεις σχετικά με τη Θεραπεία ζεύγους

Καλησπέρα θέλω να σας διηγηθώ τι ακριβώς έχω βιώσει, μόλις είχα βγει από μια μακροχρόνια σχέση 9 ετών πολύ απογοητευμένος από την ζω ίσα που καταφέρνω να σταθώ στα πόδια μου περνάει ο καιρός περίπου ένα χρόνο μετά γνωρίζω μια κοπέλα 24 χρόνων απογοητευμένη από προηγούμενες σχέσεις και εμπειρίες ταυτόχρονα πονεμένη από τα τόσα άσχημα που είχε βιώσει όπως έλεγε, με ακολουθείσε και συγκατοικίσαμε προέκυψε εγκυμοσύνη μετά από 4 μήνες μόλις ήρθε στη ζωή το μωρό άλλαξε πολύ η συμπεριφορά της τραβήχτηκε ήθελε να κοιμάται μόνη χωρίσαμε κρεβάτια πολύ σπάνια είχαμε επαφές σαν ζευγάρι με αποτέλεσμα να είχαμε 15 φορές επαφή το χρόνο όλο αυτό είναι φυσιολογικό? Για μένα δεν είναι και και ρωτάω ξανά και ξανά αν σου έχει τελειώσει απλά πρέπει να το πεις έχω άδικο?

Καλησπέρα εδώ κ ένα μήνα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον άντρα μου μια κατάσταση με τσακωμούς γκρίνιες μέχρι σε σημείο που πλέον λέμε να χωρίσουμε εχουμε βεβαια κ ενα παιδακι 3 χρονων ...εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαχειριστω την ολη κατασταση γιατι δεν θέλω να χωρίσω από την απέναντι πλευρά βέβαια θεωρείται οριστικό

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ!ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΩ, ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ. ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΠΧ ΤΗΝ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ.ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ? ΕΙΜΑΙ ΚΟΠΕΛΑ 23 ΧΡΟΝΩΝ

Έχω σχέση 3,5 χρόνια . Δεν μένουμε μαζί . Δεν θέλει ούτε παιδιά ούτε γάμο . Με αγαπάει κ με φροντίζει αλλά υπάρχουν στιγμές που γίνεται μίζερος . Εγώ έχω αρχίσει να νιώθω συναισθήματα για κάποιον άλλον , που δεν ανταποκρίνεται όμως . Παρέλειψα να πω ότι η σχέση μου είναι η πρώτη σχέση που είχα ποτέ κ δεν έχω εμπειριες . Φοβάμαι να χωρίσω μήπως δεν βρω κάποιον άλλον . Αισθάνομαι ψυχολογική κούραση κάθε μέρα μην ξέροντας τι να κάνω .

Χαίρετε. Είμαι 52 χρονών και ο σύζυγος μου 48 Περάσαμε πρίν 4 χρόνια μία μεγάλη κρίση Υπήρχε τριτο ατομο από πλευράς του Πήγαμε σε σύμβουλο γάμου και δουλέψαμε τη σχέση μας. Παρόλα αυτά χωρίς να μου δίνει δικαίωμα ζηλέυω και τον υποτεύομαι συνεχώς Τι με συμβουλέυετε ?

Ο άντρας μου έχει την τάση στα καλά καθούμενα να με προσβάλλει, να με προκαλεί, να αδιαφορεί που με πληγώνει, να μην κάνει τα στοιχειώδη για να νιώσω καλά παρά μόνο όταν φτάνει στα άκρα και είναι απόμακρος με την έξι μηνών κόρη μας. Ρίχνει την ευθύνη σε εμένα για όλα τα παραπάνω ενώ ταυτόχρονα μου λέει πως είμαι παρανοϊκή γιατί δεν κάνει κάτι μη φυσιολογικό. Έχω αρχίσει και πιστεύω πως έχω εγώ το πρόβλημα και δεν ξέρω τι να κάνω.

Γειά σας! Ανακάλυψα ότι ο σύντροφός μου με τον οποίο συγκατοικουμε,και η ερωτική μας ζωή είναι πιο έντονη και συχνή πλέον βλέπει πορνο όταν είναι στη δουλειά. Είτε μέρες που δεν φυσιολογική ροη δουλειάς, είτε μέρες που τρέχει λόγω φόρτου εργασίας. Βρίσκει χρόνο και βλέπει πορνο, το πρωί που πάει και ενδιάμεσα, ενώ εμένα μου λέει ότι ποτέ δεν κάνει διαλλειμμα και πότε δεν πάει να κάτσει στο μπάνιο εκεί πέρα. Αυτό συμβαίνει κάθε μέρα και στο σπίτι όταν είναι τουαλέτα και στη δουλειά. Πρόσφατα μια φορά παρακολουθησε και την ώρα που οδηγούσε για να έρθει σπίτι από τη δουλειά που είναι 40 λεπτα απόσταση και όταν ήρθε είδε και στο μπάνιο και ίσως να αυνανιστηκε κιόλας γιατί θα είχαμε κόσμο σπίτι οπότε δεν μπορούσε να υπάρξει επαφή εκείνη την ώρα, θα γινόταν μετά όμως που θα μέναμε μόνοι μας, το είχε στο μυαλό του κι εγω το ίδιο, αλλά μπορεί να μην κατάλαβα καλά κι απλώς μόνο να έβλεπε. Επίσης κατά την ώρα της οδήγησης δεν βλέπει ποτέ και ίσως να είδε για να προετοιμαστει γιατί είχε μεγάλη πίεση στη δουλειά και υπήρχε δυσλειτουργια για 2-3 μέρες. Θεωρείται φυσιολογικό όλο αυτό που συμβαίνει? Κι επίσης πώς μπορώ να το διαχειριστω γιατί δεν μπορώ να τα πω αυτά που έχω ανακαλύψει γιατί θα μαθευτεί ότι παρακολούθησα προσωπικά δεδομένα, Πράγμα το οποίο ξέρω είναι απαράδεκτο.

Καλησπέρα. Ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό που έχω. Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και ένα χρόνο. Τον αγαπώ πολύ. Αλλά νοιώθω πως δεν ξέρω πως να φερθώ μέσα σε σχέση, και το καταστρέφω. Είχα λίγες σχέσεις στη ζωή μου και όλες κράτησαν από 7 μήνες ως 1.5 χρόνο. Ο σύντροφος μου έχει και αυτός θέματα ψυχολογικά, πολύ κλειστός, απόλυτος στα θέλω του, δεν αλλάζει εύκολα. Επιπλέον είναι χωρισμένος με ένα παιδί. Θέλω κάπως να βρω έναν τρόπο να κάνω την σχέση μας να δουλέψει, αλλά φοβάμαι οτι κάνω τα πράγματα χειρότερα.

Καλησπερα ειμαι παντρεμενος και ειμαι με τη γυναικα μου σχεση και γαμος 31 χρονια...Αρκετα χρονια πριν ειχαμε βαλει το πορνο μια δυο φορες το μηνα στη σχεση μας.Το θελαμε και οι δυο,τα δυο χρονια τα τελευταια η γυναικα μου καθε φορα που κανουμε μου ζηταει να βαλω πορνο καθε φορα....Κατι δεν παει καλα τι λετε.......

“Καλησπέρα σας, είμαι γυναίκα κοντά στα 30. έχοντας κάνει πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία, έχω πάρει φαρμακευτική αγωγή λόγω έντονων φοβιών και γενικευμένου άγχους, κατάφερα μετά από πολλή δουλειά να συνδεθώ με τον εαυτό μου, να βρω χόμπι και για πρώτη φορά στη ζωή μου να επικοινωνώ με ανθρώπους που νιώθω ότι συνδεόμαστε, ότι έχουμε κοινά και ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε, το οποίο ποτέ στη ζωή μου δεν είχα. Ένιωθα ότι ήμουν στο σωστό δρόμο και ακολουθούσα για πρώτη φορά αυτό που λέει η καρδιά μου, που ως παιδί είχε πετσοκοπεί. Δυστυχώς σε αυτή τη διαδρομή υπήρξα το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση. Η σχέση έχει λήξει εδώ και πολύ καιρό. Όμως έχοντας κρυφό αυτό το γεγονός και όσα συναισθήματα το συνόδευαν από όλους αυτούς τους ανθρώπους που είχα με λαχτάρα συνδεθεί, νιώθω ότι πήρα τον λάθος δρόμο και δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου αυτό που συνέβη. Απομονώθηκα, έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και φοβάμαι υπερβολικά για οποιαδήποτε επιλογή μου. Νιώθω ότι ενώ τα είχα καταφέρει, ότι πλέον τα κατέστρεψα όλα. Δεν ήμουν ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου. Έχοντας ως αξία μου την υπεράσπιση της αλήθειας δεν μπορώ να με συγχωρήσω ότι παρασύρθηκα σε αυτό. Νιώθω ότι έχω χάσει την ταυτότητά μου. Είναι δυνατόν να ξαναβρώ την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να μην φοβάμαι νέες επιλογές; Πώς μπορώ να με συγχωρήσω; Σας ευχαριστώ πολύ για οποιαδήποτε απάντηση.”

Καλησπέρα. Ο άντρας που με τον οποίον δεν έχουμε καμία ερωτική επαφή για αρκετά χρόνια ανακάλυψα ότι βλέπει ταινίες πορνό σχεδόν κάθε βραδυ. Αυτό που με ανησύχησε είναι το γεγονός ότι βλέπει αυτού τους είδους τις ταινίες με θέμα μαμάδες. Εκεί που πραγματικά ένιωσα απαίσια ηταν όταν είδα ότι βλέπει κ μαμά με γιο . Το θεωρώ άρρωστο . Δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Δεν μπορώ ούτε να τον κοιτάξω μετα από αυτό.

Καλησπέρα, θα ήθελα την απάντηση κάποιου ψυχολόγου. Είμαι σε μια σχέση που έχει πολλές δυσλειτουργίες. Ο σύντροφος μου πλέον με πέρνει ελάχιστες φορές τηλέφωνο ή ελάχιστες φορές στέλνει μήνυμα. Επιπλέον λίγο πρίν το καλοκαίρι παρατήρησα πως άρχισε να μην απαντάει στα τηλέφωνα μου. Ελάχιστες φορές με παίρνει πίσω, αρκετές φορές δεν με παίρνει ποτέ. Και όταν στέλνω μήνυμα, που έχω την κακή συνήθεια να στέλνω αρκετές φορές κατεβατά, τα διαβάζει και δεν μου απαντάει. ΣΤην αρχή της σχέσης μας δεν ήταν έτσι τα πράγματα, μιλούσαμε καθημερινά και με μηνύματα και τηλέφωνα από 1 ώρα και πάνω. Βέβαια ήμασταν μακρυά, καθώς δούλευα εκτός Αθηνών. Έχω συζητήσει μαζί του για αυτό το θέμα, και μου έχει πει οτι δεν το έχει με τα τηλέφωνα και τα μηνύματα και προτιμάει την άμεση επαφή. Μετά από τρεις μήνες εγώ γύρισα μόνιμα στην Αθήνα και από τότε άρχισε να υπάρχει αλλαγή. Και αναρωτιέμαι τι γίνεται; Άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον του; Τον κούρασα; Να σημειώσω ότι επειδή είμαι ανασφαλής όταν έβλεπα οτι δεν ανταποκρινόταν στην επικοινωνία εγώ επέμενα ακόμα περισσότερο.

Καλημερα σας! Αν ξεκινησω με τα βασικα..εχω μια σχεση 4 χρονια στα οποια 2 πρωτα υπηρχαν εντασεις και τσακωμοι οπως καθε σοβαρη σχεση εκει εξω το οποιο το βρισκω φυσιολογικο…στον 2ο με 3ο χρονο η κοπελα μου αντιμετωπισε ενα ενα προβλημα στην μητρα της στο οποιο εκανε καποιους μηνες να αντιμετωπισει…αφου αντιμετωπιστηκε πλεον δεν υπηρχε αυτο το παθος μεταξυ μας…καποιες φορες μας εβγαινε και καποιες αλλες φορες οχι (μεσος ορος 1 φορα το μηνα να γινοταν η σεξουαλικη μας πραξη)…το μυαλο μου παει σε 2 πραγματα…η της εχει μεινει ψυχολογικο απο τοτε με το προβλημα της η το ακομα πιο συμαντικο να της εχει φυγει αυτο το παθος μεταξυ μας…πολυ πιθανο να πιστευω οτι ισχυει το 2ο γιατι γενικα σαν ατομο δεν ειναι και τοσο αισιοδοξη σαν χαρακτηρας…οτι στραβο η καλο να της συμβει στην σχεση η ακομα και γενικοτερα στην ζωη, θα τις μεινουν μεινουν οι κακες στιγμες καρφωμενες στο μυαλο και δεν τα ξεχναει…αυτη την στιγμη ειμαστε προς τον χωρισμο αλλα δεν τα παραταω…αν υπαρχει καποια βοηθεια στο προβλημα μου θα το εκτιμουσα παρα πολυ διοτι δεν θαλω να την χασω απο την ζωη μου..ευχαριστω πολυ! (Υ.Γ ειμαι 26 χρονων και αυτη 24)

Καλησπέρα είμαι μαζί με την γυναίκα μου σχεδόν 10 χρόνια και έχουμε σχεδόν κάθε μέρα τσακωμούς από τα οικονομικά για μείωση δαπάνες στα προσωπικά έξοδα μέχρι τις καθαρίοτητες του σπιτιού,η επικοινωνία δεν είναι εύκολη γιατί μετά τα 5 λεπτά κουβέντα θεωρούμε κουραστικός και επαναλαμβάνομενος.Τα τελευταία 5 χρόνια η σεξουαλική επαφή είναι μόνο από πρόθεση δικιά μου και δεν δίνεται και ενδιαφέρον από την δικιά της μεριά.Νομιζω ότι ο μόνος λόγος που βρίσκομαι στον ίδιο χώρο είναι θέμα ρουτίνας και συνήθειας.Το παιδί μας είναι σε φάσμα αυτισμού και η ασχολία μαζί του πρέπει να είναι συνεχής και με μεγάλη υπομονή, είναι και ο βασικός λόγος που ακόμα προσπαθώ να βρω λύση στην συμβίωση με την γυναίκα μου.Τι μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση;

Γεια σας. Μετά από 6 μήνες σχέσης, ήρθε η εγκυμοσύνη. Σε λίγο κλείνω το πρώτο τρίμηνο. Ο σύντροφος μου έχει βγει πολύ πρόσφατα από έναν γάμο και έχει ένα παιδάκι 5μιση ετών. Συζητήσαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε οικογένεια. Εχω προβληματισμούς έντονους σχετικά με το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Από τη μια ο λίγος καιρός της σχέσης μας, από την άλλη ο προηγούμενος γάμος και το πρόσφατο διαζύγιο του και το γεγονός πως αισθάνομαι ότι η πρώην συζυγος του με πρόφαση το παιδί θα δημιουργεί συνεχώς προβλήματα, έχω έντονες ανησυχίες για την εξέλιξη τη δίκη μας. Φοβάμαι μήπως δεν μπορέσουμε να κρατήσουμε την οικογένεια που πάμε να δημιουργήσουμε. Σκέφτηκα να πάμε σε έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας να συζητήσουμε μαζί του και να εκφράσουμε και οι δύο τις ανησυχίες μας. Είναι θετικός σε αυτό. Τί πιστεύετε πως θα ήταν σωστότερο στην περίπτωση μας;

Νιωθω οτι ειμαστε πολυ κοντα στο χωρισμο. Δεν μπορω να τον εμπιστευτω και νιωθω οτι ζηλευω με το παραμικρο σε ακραια σημεια πια. Μπορει να υπαρξει λυση σε κατι τετοιο?

Καλησπέρα , έχω σχέση 4,5 χρόνια περίπου 26 και 30 χρόνων. Περνάμε καλά στην σχέση δεν υπάρχουν τσακωμοί και έχουμε περάσει πολλά μαζί , γελάμε, κάνουμε ταξίδια κλπ, αλλά πολλές φορές δεν νιώθω το σεξουαλικό ενδιαφέρον όπως στην αρχή δεν υπάρχει όρεξη. Εκτιμώ πολύ αυτό το άτομο και δεν θα ήθελα να τον πληγώσω γιατί δεν το αξίζει . Γενικά υπήρχε και πίεση για γάμο συν περιφερόντουσαν όλοι από την αρχή σαν να ήμασταν παντρεμένοι και εγώ ένιωθα μια πίεση και έβαλα όρια. Με έχει ξενερώσει αυτό και έχω αποστασιοποιηθεί λίγο από την οικογένεια του δεν μου βγαίνει. Το θέμα είναι ότι υπάρχει ενδιαφέρον από ενα άτομο που γνώρισα ον-λάιν, αλλά δεν ξέρω τις προθέσεις του και είναι από απόσταση όποτε δεν ξερω πως θα λειτουργήσει . Δεν ξερω τι να κάνω έχω μπερδευτεί γιατί υπήρχε πολλή χημεία με αυτό το άτομο και υπαρχει ενδιαφέρον από την άλλη μεριά. Να συνεχίσω την σχέση μου μην τα πετάξω όλα έτσι , γιατί δεν είναι και σωστό να κοροϊδεύω με αυτό τον τρόπο. Νιώθω ότι θα ήθελα να προχωρήσω και σε κάτι άλλο , αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να τελείωσω και αυτό που έχω τώρα . Φοβάμαι πως θα κάνω λάθος και θα το μετανιώσω γιατί εκτιμώ και αγαπώ την σχεση μου. Νιώθω ότι κάποιες φορές θεωρούμαι δεδομένη αλλά μου συμπεριφέρεται καλά και με στηρίζει. Δεν θέλω να μπερδευτούν χειρότερα τα πράγματα και θα φανώ τρελή αν δεν ξαναμιλήσω με το άλλο άτομο, γιατί μοιραστήκαμε πολλά πράγματα μιλήσαμε πολύ. Θα φανώ τρελή και θα έχω παίξει με τα συναισθήματα ανθρώπων

Καλησπέρα σας. Θα ηθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό μου. Υπάρχει κάποιος με τον οποίο βγαίνουμε εδώ και ένα μήνα και ήδη έχει γίνει κάτι μεταξύ μας και έχουμε πει ότι θελουμε να δουμε πως θα εξελιχθεί το μεταξύ μας. Έχω όμως μια απορία σχετικά με το σημερινό. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε πει μήπως συναντιόμασταν σήμερα, διότι τις τελευταίες μέρες ήταν κρυωμένος και χθες ένιωθε λίγο καλύτερα. Είχε πει ότι αν σήμερα ένιωθε καλύτερα , θα συναντιόμασταν, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Είπε ότι ήταν αρκετά άρρωστος και δεν ένιωθε να είναι σε θέση να μιλήσει γενικά, και πήγε αναγκαστικά στη δουλειά. Ανταλλάξαμε 2-3 μηνύματα και το τελευταίο μου μήνυμα πρέπει να ήταν γύρω στις 11 το πρωί. Του είχα πει περαστικά και ότι ελπίζω να περάσει γρήγορα. Μέχρι τώρα έχουν περάσει περίπου 7 ώρες και δεν έχει δει/ούτε έχει απαντήσει στο μήνυμα μου. Να ανησυχήσω; Είναι υπερβολή να σκεφτομαι ότι δεν είναι φυσιολογικό να μην έχει απαντήσει τοσες ώρες ; Ευχαριστώ πολύ

Καλησπέρα σας, Έληξε η σχέση μ μετά από λάθη δικά μου που δεν μου συγχωρεί,ενώ μου λέει κατανοεί ότι δεν τ εκανα επίτηδες να πληγωθει.Μ είπε ότι του άλλαξαν τα αισθήματα μετά απ αυτό και δεν θέλει επαφή και επικοινωνία μαζί μ..τώρα είναι σε σχέση μετά απ 2 μήνες.Εγω έχω πάθει εμμονή, γίνεται να αλλάξουν έτσι τα συναισθήματα? Πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό? Να καταφέρω να διαχειριστώ αυτή τη σύγχυση?

Είμαι παντρεμένος δύο χρόνια και έχω μια κορούλα 3,5 ετών. Νιώθω πως θέλω να ξανά νοιώσω το συναίσθημα του έρωτα, του φλερτ και της μανιώδης σκέψεις κάτι που δεν συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια με τη σύζυγό μου, ούτε από τη δική μου πλευρά αλλά ούτε και από τη δική της. Ζούμε απλά σε μια ρουτίνα που μας τρώει καθημερινά. Το θετικό σε όλη αυτή την υπόθεση είναι πως ήμαστε πολύ καλοί γονείς και δίνουμε το 100% του εαυτού μας στο θαύμα που δημιουργήσαμε ( τη κορούλα μας). Με τη σύζυγό ερχόμαστε συχνά σε συγκρούσεις και εμφανίζεται το ενδεχόμενο του χωρισμού. Όσο για την σεξουαλική επαφή, τη κυνηγάω αλλά λόγο της δουλειάς μας, της ρουτίνας και της καθημερινότητας απέχουμε από αυτό. Έναν μέσο όρο 1 φορά στις 15 -20 μέρες.

Έλλειψη εμπιστοσύνης ψέμματα (θεραπεία ζεύγους)

Έχω σχέση 4 χρόνια τώρα είμαι στην ηλικία των 22 ετων..περναω πολύ καλά με την σχέση μου αλλά αυτόν τον καιρό νιώθω σαν να εχω ξενερώσει λίγο και δε ξέρω τι νιώθω αλλά με εκνευρίζει πολλές φορές σε πράγματα που συμβαίνουν, δεν τσακωνόμαστε παρόλα αυτά γιατί δεν είναι κανένα σοβαρός λόγος είναι ο μικροπράγματα αλλά νιώθω ότι δεν είναι αυτό που θελω διότι είναι και αυτός 21 χρονών και ειναι λίγο ανωριμος και θέλω στη ζωή μου κάτι λίγο πιο ώριμο.. δεν είναι ότι εγώ είμαι ώριμος χαρακτήρας αλλά απλά θέλω η σχέση μου να μην σκέφτεται σαν να είναι 18 χρονών... επίσης νιώθει πολλά για εμένα εκείνος και νιώθω μια πίεση ψυχική με αυτο γιατί δεν μπορώ να ανταποδώσω (πάλια μπορούσα) αλλά π.χ πήγαμε ένα 3ημερο μαζί μετά από αρκετή πίεση να βρω χρόνο και ανυπομονούσα να έρθει η Δευτέρα να φύγουμε..και ας περνούσαμε καλά απλά πνίγομαι δε ξέρω , δεν με πιέζει για τπτ όταν είμαστε από κοντά απλά δεν νιωθουμε τα ίδια και νιώθω ότι πνίγομαι μέσα στην σχέση μας επδ δεν νιώθω ότι νιώθει και θέλει εννοείται να του δώσω σε νοιαξιμο ότι μου δίνει..

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα την απάντηση ενός ειδικού. Έχω μια σχέση ενάμιση μήνα περίπου, διατηρούμε σχέση από απόσταση πράγμα που το ζήτησε ο ίδιος και εγώ δέχτηκα από την στιγμή που ο ίδιος ήταν πολύ θετικός και έλεγε πως θα τα καταφέρουμε. Εγώ προσωπικά έχω να κάνω σχέση δυόμιση χρόνια είχα τραυματική εμπειρία στο παρελθόν από την τελευταία μου σχέση η οποία μου είχε δημιουργήσει ανασφάλειες και φοβίες. Με τα χρόνια έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα και το να ξανά κάνω σχέση δεν με ενδιέφερε απο τότε. Μέχρι που πρόσφατα γνώρισα την τώρα σχέση μου και με έκανε να αλλάξω γνώμη σε αυτό. Στην αρχή μιλούσαμε κάθε μέρα όλη μέρα και βιντεοκλήσεις έχουμε βρεθεί, ήμασταν πολύ εντάξει αλλά τώρα τελευταία δεν απαντάει στα μηνύματα μου όπως πριν ή τα διαβάζει και δεν απαντάει καθόλου. Έχω προσπαθήσει να του μιλήσω για αυτό, ότι στην επικοινωνία λίγο το χάνουμε και κάναμε κάποια προσπάθεια επικοινωνίας μόνο που αυτός ξεκίνησε ξανά τα ίδια και ξεκίνησα να έχω άγχος και ανασφάλεια όλο και πιο έντονα . Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει κάτι από πλευράς του προς εμένα ή έχει ξενερώσει ή οτιδήποτε άλλο. Να σημειωθεί ότι στην αρχή έχουμε ξεκαθαρίσει τι ψάχνουμε και οι δύο και είχαμε καταλήξει στο ίδιο σημείο.

Με την γυναίκα μου προσπαθούμε να γίνουμε γονείς εδώ κ 4 χρόνια. Πλεον είναι πολύ δύσκολο να απολαύσουμε τις επαφές μας αφού έχουν αποκτήσει χαρακτήρα καθήκοντος με αποτέλεσμα καθε μήνας που περνάει να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση. Κάνουμε ψυχοθεραπεία κ οι δύο μας παρά πολλά χρόνια (8-10) και θα ήθελα να ρωτήσω, ένας ειδικός στις σεξουαλικές δυσλειτουργίες πως μπορεί να βοηθήσει διαφορετικά σε σχέση με αυτό που ήδη κάνουμε? Να σημειώσω ότι οι συνεχόμενες εξετάσεις μας δεν έχουν δείξει κάτι παθολογικό. Παράλληλα μας παρακολουθεί ενδοκρινολόγος κ παίρνουμε φαρμακευτική αγωγή.

Έχω εμμονή με τον σύντροφο μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω και να πάω παρακάτω. Όλη μέρα τον σκέφτομαι. Παίρνω ηρεμιστικό για να ηρεμεί το μυαλό μου αλλά δεν με βοηθάει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Έχει δυο μήνες. Συνεχώς ζητάω να με δώσει μια ευκαιρία για να κάνουμε τα πράγματα απτην αρχη σωστά κ δεν μου την δίνει. Κ έτσι νιώθω να κολλάω όλο κ πιο πολύ στο να προσπαθώ κ πραγματικά πλέον όλη μέρα σκέφτομαι αυτόν! Τι κάνει. Που είναι. Αν δουλεύει. Τι ώρα δουλεύει. Οτιδήποτε.

Εχω σχέση εδώ και δυο μήνες με έναν άντρα ηλικίας 41 ετών ο οποίος έχει χάσει την γυναίκα του είναι χηρος και έχει τρία παιδιά τα οποία φροντίζει εκείνος και οι γονείς της .Τον θέλω πολύ αλλά δεν ξέρω εάν θα μπορέσω να διαχειριστώ το κομμάτι των παιδιών ;είμαι σε αδιέξοδο !Με σκοτώνει να τον αφήσω γιατί τα πάμε τέλεια .Ειμαι σε δίλημμα !

Γιατί είμαι εξαρτημένη από τον σύντροφο μου? (Είμαστε 4 χρόνια μαζί και θέλω να είμαι μαζί του συνέχεια.)

Χαίρεται.για ένα άτομο που έχει συνεχομενη τοξική συμπεριφορά και κάνει λεκτική βία στο οικογενειακό περιβάλλον υπάρχει λύση? Η μόνο πρέπει οι υπόλοιποι να φύγουμε μακριά? Ίσως κάποιος ψυχίατρος να βοηθούσε? Ευχαριστώ.

Καλησπέρα, Έχω μια κόρη 20 ετών φοιτήτρια, η οποία όταν είναι σε σχέση, η σχέση γίνεται εξάρτηση. Στην παιδική ηλικία του παιδιού δεν υπάρχει εγκατάλειψη, και εγώ αλλά και ο σύζυγό μου ήμασταν και ήμαστε πάντα κοντά στο παιδί με πολύ αγάπη και στοργή. Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω. Τι να κάνω;

Παντρεμένοι με 3 ανήλικα παιδιά. Ο σύζυγος ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει πλέον τίποτα για μένα, με βλέπει μόνο σα συγκάτοικο κ με νοιάζεται σαν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια μαζί. Δε θέλει να φύγει από το σπίτι, δεν έχει άλλη σχέση αλλά θέλει όλα να κυλάνε ήρεμα στο σπίτι μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σα φίλοι με πλεονεκτήματα γιατί είμαι το "απωθημένο" του... Του ζήτησα να χωρίσουμε τους λογαριασμούς μας, καθώς διαχειριζεται ακόμα κ τη μισθοδοσία μου (δε νιώθω καλά να βλέπει ανά πάσα στιγμή τί ξοδεύω κ που), αλλά αρνείται. Βγήκα πρώτη φορά μετά από καιρό με την αδελφική μου φίλη κ κουμπάρα μου κ με περίμενε να επιστρέψω, γιατί φοβήθηκε λέει πως θα γυρίσω σπίτι επειδή ήπια. Μόλις έφτασα, με πήρε αγκαλιά κ άρχισε να με φιλάει ερωτικά. Καταλήξαμε για πολλοστή φορά, μετά τη δήλωσή του ότι χωρίσαμε σα σύντροφοι, να ξημερωσουμε έχοντας ατελείωτη ερωτική επαφή, λες κ ήμασταν στις πρώτες μέρες τις σχέσεις μας. Εγώ τον αγαπάω ακόμα και έχω αισθήματα, κάθε φορά μετά την επαφή προσπαθώ να καταλάβω αν περνάει μια φάση ή αν τα εννοεί αυτά που μου λέει. Ειλικρινά έχω καταμπερδευτει κ όλο αυτό δε με βοηθάει να τον ξεπεράσω, να βάλω προτεραιότητα τον εαυτό μου κ να προχωρήσω... Τί μπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Δε νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ, αλλά μήπως σκέφτομαι εγωιστικά κ δε σκέφτομαι τα παιδιά μου

Χωρισμένοι κ οι 2 .σχέση 4χρονια. 2 κ 2 παιδια.ανηλικα παιδια η κοπέλα κ το παλικάρι ενήλικες κόρες.υπαρχει πολύ ένταση στη σχέση,δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και το παλικάρι κάνει κινήσεις εις βάρος της κοπέλας. Δεν προστατεύει τη σχέση του.υπολογιζει αλλους και φαίνεται να μην τον απασχολει

Καλησπέρα σας. Η πρώην κοπέλα μου με χώρισε ξαφνικά, χωρίς σαφείς εξηγήσεις εδώ κι 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια σχέσης, στην οποία ήμουν και παραμένω σε ένα βαθμό συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Δε υπήρχε τρίτο πρόσωπο όπως μου ξεκαθάρισε η ίδια τότε. Ήταν μια σχέση με προοπτική συγκατοίκησης κι υπήρχε αμοιβαίο πάθος και θαυμασμός μέχρι την τελευταία στιγμή. Έπειτα από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης από πλευράς μου το πρώτο δίμηνο, με όλες τις καλές διαθέσεις, χωρίς εντάσεις και στην αναζήτησή μου να μάθω τι έφταιξε, δεν άλλαξε κάτι. Ενδεχομένως να πίεσα, άθελα μου, την κατάσταση τότε κι έκτοτε σταμάτησα την προσπάθεια εδώ και 3-4 μήνες κι άφησα το χρόνο να μας ηρεμήσει. Το θέμα είναι ότι η πρώην μου, όχι μόνο με απέρριψε παταγωδώς, αλλά ξεκίνησε να μου συμπεριφέρεται μετά τον χωρισμό με πολύ άσχημο τρόπο, σε βαθμό που πλέον αλλάζει πεζοδρόμιο όταν την συναντάω στο δρόμο και αυτή την στιγμή δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της ούτε ζωγραφιστό, όπως ισχυρίζεται σε τρίτους. Όταν την ρώτησα με μήνυμα τον λόγο δεν μου απάντησε. Με έχει μπλοκάρει από παντού. Ενώ λίγο καιρό πριν με αφήσει, με δική της παρότρυνση ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα. Να σημειωθεί πως πριν την λήξη της σχέσης μας, δεν υπήρξαν από πλευράς μου κακοποιητικές συμπεριφορές ή απιστία. Μια μέρα, ενώ όλα βαίναν καλώς κι ήμασταν αγαπημένοι, απλά εξαφανίστηκε. Δεν μου είχε δείξει τέτοια δείγματα ποτέ τόσα χρόνια. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επανασύνδεση προφανώς, διότι δείχνει την άρνησή της κατηγορηματικά και συμβιβάστηκα με αυτό θέλοντας και μη, και ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω. Με απασχολεί ο λόγος που άλλαξε τόσο γρήγορα συμπεριφορά απέναντι μου και με αντιμετωπίζει με απέχθεια και άχτι. Έχω συναισθήματα και την πονάω σαν άνθρωπο πρωτίστως. Η στάση της αυτή με διαλύει μέσα μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να έχουμε μια καλημέρα, αλλά αυτή η κατάσταση με τρομοκρατεί και την φοβάμαι πια. Μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή για να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου? Τι γνώμη έχετε?

Μετά από 15 χρόνια γάμου κ 3 παιδιά, ο σύζυγός μου με χωρίζει χωρίς δεύτερη ευκαιρία, λέγοντας πως με την αδιαφορία μου κ την απαξίωση που του έδειχνα, έχω γκρεμίσει ότι ένιωθε μέσα του, ρίχνοντας όλο το φταίξιμο σε μένα. Πώς μπορώ να προχωρήσω όταν εγώ τον αγαπάω ακόμα; Πώς να βρω τον εαυτό μου και να τον φροντίσω, μια που τόσα χρόνια τον είχα παρατημένο;

Είμαι με την κοπέλα μου μαζί από τον προηγούμενο Οκτώβρη. Όλα πήγαιναν υπέροχα ήμασταν πολύ δεμένοι, υπήρχε κατανόηση, περνούσαμε πολύ ωραία μαζί, αγαπιόμασταν, στο σεξ ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι, κάναμε σχέδια για το μέλλον. Τον τελευταίο μήνα μου είπε ότι ένιωθε κάπως πεσμένη (όχι με εμένα) γενικά στη ζωή της λόγω του πιεστικου της προγράμματος και δεν είχε πολύ όρεξη γενικά, αυτό δεν μας επηρέασε ήμουν εκεί για αυτήν όσο μπορούσα, δεν την πίεσα και το αφήσαμε να κυλήσει ομαλά. Την τελευταία εβδομάδα αυτό το μαύρο σύννεφο γύρισε στη σχέση μας. Η κοπέλα μου μου είπε ότι άρχισε να μη νιώθει τη σχέση μας και το συζητήσαμε και καταλήξαμε στο ότι είναι παράλογο γιατί δεν συνέβη κάτι μεταξύ μας αλλά όλο αυτό ξεκίνησε από τον τρόπο που ένιωθε αυτον τον μήνα. 3 μέρες μετά μου είπε να μιλήσουμε, βρεθήκαμε από κοντά και μου είπε ότι νιώθει ότι δεν νιώθει πια ερωτευμένη, ότι δεν θέλει να είμαστε σε σχέση αλλά δεν θέλει να χαθούμε γιατί είμαι ο πιο κοντινός της άνθρωπος, το συζητήσαμε (δεν κατάφερα να την πείσω να δώσει άλλη μια ευκαιρία σε αυτό) και τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα και να μην έχουμε επαφή μέχρι να σκεφτούμε καλύτερα και οι δύο μας. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, δεν ξέρω πως να την βοηθήσω γιατί ούτε αυτή ήθελε να φτάσει σε αυτό το σημείο, περάσαμε 3 ώρες κλαίγοντας. Τι μπορώ να κάνω, πως μπορώ να την ξανακερδισω?

Η σύντροφος μου είναι 47 ετών έχει τρία παιδιά από προηγούμενο γάμο έχει μια τάση να προκαλεί το φλερτ και λαχτάρα να φεύγει από το σπίτι πως μπορώ να βοηθήσω δεν δέχεται κουβέντα δηλώνει πάθος γιαζωη

Καλησπέρα σας, Βρίσκομαι σε σχέση εδώ και 3,5 χρόνια. Η σχέση αυτή χαρακτηρίζεται από πολλούς χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Παρακολουθούμε και οι 2 ατομικά ψυχολόγο και έχουμε πάει σε σύμβουλο, πραγματοποιώντας 3 συνεδρίες, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο σύντροφος μου έχει δεχτεί να προχωρήσουμε ξανά σε συμβουλευτική αλλά με πολύ δισταγμό. Είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνουμε στη σχέση μας. Το κύριο πρόβλημα είναι πως ο σύντροφος μου έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά και έχει εκφράσει πως τα συναισθήματά του έχουν αλλάξει. Δεν παίρνει την απόφαση να χωρίσουμε αλλά αν του πω εγώ να χωρίσουμε θα το δεχτεί όπως μου έχει ομολογήσει. Δε ξέρω αν μπορεί να σωθεί κάτι από αυτή τη σχέση. Εμένα τα συναισθήματά μου δεν έχουν αλλάξει. Ωστόσο νιώθω τρομερή ανασφάλεια πλέον και έχω απομακρυνθεί κι εγώ από αυτόν μιας και ενώ κάνω κάποιες προσπάθειες για να τον πλησιάσω βλέπω πως δεν προσπαθεί και μου έχει δηλώσει κιόλας πως δε νιώθει το ίδιο. Δεδομένων όλων των παραπάνω, ήθελα τη γνώμη σας για το κατά πόσο είναι εφικτό μέσω της συμβουλευτικής να αλλάξει η παραπάνω κατάσταση ή εφόσον μου έχει εκφράσει το γεγονός πως δεν νιώθει πλέον το ίδιο δυνατά σε αυτή τη σχέση, δεν υπάρχει λόγος να το προσπαθήσουμε. Επίσης, δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μου λέει πως αν του πω εγώ να χωρίσουμε θα το δεχτεί αλλά αυτός δε μπορεί να μου το πει. Είναι θέμα συνήθειας, είναι θέμα δειλίας από μέρους του ή είναι θέμα συναισθημάτων? Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Η σύζυγός μου αμέσως μετά τη γέννηση του γιου μας (8 μήνες πριν) εμφάνισε ευερεθιστότητα, νεύρα, δημιουργεί καυγάδες για ανούσιες αφορμές, βλέπει παντού εχθρούς, ζηλεύει χωρίς λόγο και θεωρεί ότι πίσω από όλα βρίσκεται κάτι κακό, το οποίο την επιβουλεύεται. Έχει γίνει πολύ κακοπροαίρετη. Από μια αναζήτηση στο ίντερνετ (δεν είμαι ειδικός εξάλλου και δεν βγάζω διαγνώσεις) είδα ότι υπάρχει μια πάθηση "παρανοειδής διαταραχή προσωπικότητας". Έχω διαβάσει πολύ γι' αυτή τη διαταραχή και αναγνωρίζω πολλά σημάδια πάνω της. Η συμβίωση όπως καταλαβαίνετε έχει γίνει αφόρητη. Τι θα μου προτείνετε να κάνω; Να επισκεφτώ κάποιον ειδικό για να με συμβουλεύσει πώς να τη συμπεριφέρομαι; Την ίδια δεν υπάρχει περίπτωση να την πείσω να πάμε μαζί.

Οταν συμβαίνει συναισθηματικό κενό-πάγωμα ως προς τον άνθρωπό σου μετά από έναν έντονο τσακωμό που σε επηρεάζει πολύ και τρομάζεις με το πώς αντέδρασες (ευαλωτότητα) ποιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης? Θα ξαναεπανέλθουν τα συναισθήματα?

Καλησπέρα 9 χρόνια παντρεμένοι στην αρχή της σχέσης μας μου είχε πει ψέματα για τους προηγούμενους συντρόφους αφού αποκτήσαμε ένα παιδάκι έμαθα πως είχε περισσότερους από όσους μου έχει πει έχουν περάσει σχεδόν 5 χρόνια από τότε και ακόμα με φθείρει αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω ενώ η γυναίκα μου είναι πολύ εντάξει στον έγγαμο βιο

Καλησπέρα . Είμαι 36 χρόνων . Με τον άντρα μου παντρευτήκαμε πριν δυο χρόνια και είχαμε σχέση αλλά 4 πριν . Μετά τον πρώτο καιρό , είχαμε πάντα έλλειψη ερωτικής Επιθυμίας για κάποια διαστήματα και όχι συχνές επαφές . Όταν ομως γινόταν υπήρχε χημεία . Για καιρό το δικαιολογούσα , λόγω δουλειάς του (ταξίδια) , κάποιων θεμάτων υγείας κλπ Μετά το γάμο οι επαφές μας αραίωσαν κατά πολύ . Και στη συνέχεια εμφανισε αδυναμία στύσης . Γενικότερα ήταν απαθής , ψυχρός και απόμακρος όλο αυτό το διάστημα και οι προσπάθειες μας φαινόταν ότι γίνονται με το ζόρι . Εκανα παρά πολύ προσπάθεια και υπομονή , συζητήσεις . Τον προέτρεψα να απευθυνθεί σε δεύτερο γιατρο , ή σε ψυχολόγο καθώς θεωρώ πως το χρειάζεται γενικά . Μεγαλωσε σε πολυ δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον , δεν ανοίγεται και δεν συζητάει . Κάνω και εγώ ψυχοθεραπεία λόγω άγχους . Ο ίδιος δεν έκανε τιποτα δέκα μήνες, δεν ασχολιόταν . Και οι επαφές μας διακόπηκαν σχεδόν τελειως . Μετά από τσακωμό, είπαμε βαριά λόγια και τον έδιωξα από το σπίτι. Του είπα πως θέλω να χωρίσουμε . Στη συνέχεια μιλήσαμε και εκείνος θέλει επανασύνδεση . Γενικά έχουμε μια ήρεμη σχέση , με αρκετά θετικά αλλα χωρις πάθος . Εγώ έχω όνειρο να κάνω ένα παιδι και το ξέρει από την αρχή της σχεσης . Δεν αισθάνομαι ότι και κεινος έχει την ίδια επιθυμία . Αναρωτιέμαι όμως μηπως η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας χειροτερέψει κατά πολύ στο μέλλον ; Η μετά από τόσα προβλήματα στον ερωτικο τομέα θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε ξανά ; θα μπορούσε να είναι μια κρίση και με προσπάθεια να επανέλθει ;

Δεν ξέρω αν ο στόχος μας είναι ίδιος.

Τι κάνουμε όταν ένας γενικά καλός και βοηθητικός θεραπευτής τώρα πια δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει αντιστρέψει τους ρόλους; Διορθώνεται ή χάλασε η δουλειά; Αρνητισμός στον διάλογο, πατάω σε νάρκες.

Καλησπερα ...ημουν 6 χρονια με τον συντροφο μου εχουμε 4 ανηλικα παιδακια και ολα ηταν μια χαρα ειχαμε εντασεις φυσικα ειχαμε τσακομους τελευταια δεν του εδινα σημασια και πολυ ..αλλα οταν καθομασταν μαζι μιλουσαμε καναμε διαφορα το βραδυ του σαβατου ηταν ολα καλα το πρωι της κυριακης επιασα μηνυματα απο φιλη της αδερφης του και με χωρισε εδωσε το οριστικο τελος!! Εχει βγει μαζι της εχει κανει κατι μαζι της και μιλανε καθημερηνος ερχεται μενει εδω αλλα ειναι απομακρος δεν νιωθει λεει τιποτα πλεον για μενα πως γινεται να σταματανε τα συνεσθηματα απο την μια στιγμη στην αλλη;

Γεια σας! Ελπίζω να είστε καλά! Γράφω διότι ανησυχώ για τους συχνούς καβγάδες που έχουμε με τον σύντροφο μου! Να σημειώσω πως βρίσκομαι στην 28 εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου όπου το μωρό μου μπορεί να ακούσει και να αισθανθεί! Διανύουμε λοιπόν μια δύσκολη περίοδο με τσακωμούς και εντάσεις.. αυτό εμένα με ταράζει και με κάνει να κλαίω και να φωνάζω έντονα! Φοβάμαι για το τι επιπτώσεις μπορεί να έχει όλο αυτο στο μωρό μου! Προσπαθώ τις περισσότερες φορές να συγκρατηθώ αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα! Μετά υπάρχουν τύψεις για το μωρό μου και κλαίω ξανά! Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτές οι καταστάσεις στο μωρού μου; Διάβασα για επιπτώσεις στον εγκέφαλο και το iq όσο και για το ψυχικό του κόσμο! Υπάρχει περίπτωση να του έχω κάνει κάποιο κακό;; Κατά τ άλλα είμαι ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης προσπαθώ να μείνω έτσι .. σας μιλάω για ξεσπάσματα που υπάρχουν, έντονα παρ όλα αυτά!