Μια περιγραφή ενός νέου Ζευγαριού Έχω μια σχέση χρόνια κόντα στα 10 έτη είμαστε με διάφορα ηλικιακά 8 έτη σαν ενήλικας στενάχωρο των άνθρωπο οποίος με αγαπάει και μου τα δίνει όλα χωρίς να έχω ενσυναίσθηση και δεν ανταποδίδω σε καμια πράξη στην θεωρία είμαι καλή! Φτάνει πάντα. Η τουλάχιστον συχνά πυκνά να βγω εκτός ορίων γιατί πάντα θα μου φτάνε η άλλη Διότι να έχω μια δυσκολη μέρα αλλά δεν θα το πω θα ξεσπάσω και θα κατηγορήσω των ανθρώπου όπου μου δίνει την ζωή απλόχερα και δεν αναγνωρίζετε από μέρος μου!! Δεν ξέρω γιατί. ,. Αλλά εκείνος φτάνει συχνά στα άκρα να στεναχωριέστε να οδείρετε και να λέει εύχομαι να πεθάνω Σήμερα Δεν μου αξίζει η ζωή θέλω να πεθάνω διότι του φέρνω συνέχεια άσχημα νέα και δεν του έχω προσφέρει καθόλου ηρεμία από τότε που μένουμε πλέον μαζί στο σπίτι μας , συνέχεια θα υπάρξει ενημέρωση να μαζέψεις κοπελιά τα πράγματα σου να φύγεις να πας στο πατρικό μου γιατί μου δίνει των ουρανό και εγώ του δίνω σφαλιάρες και δεν εκτιμάω τίποτα !! Από των 1 ο έτος τις σχέσης μας βαδίζουμε μέχρι και σήμερα κάθε χρόνο σε ανάτακτα διαστήματα μου έχει πει θέλω να Χωρίσουμε να φύγεις δεν σε αντέχω!! Επίσης αναγνωρίστηκε από συγγενικό μου πρόσωπο ότι έχει κατάθλιψη μέσα του από πόλους παράγοντες. Κι εγώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που συμπαραστέκεται στους άλλους μόνο για λίγο και απομακρύνομαι τι μπορούμε να κάνουμε να μην φτάνει σε αυτό το σημείο να με διώξει και να λέει ότι θέλει να πεθάνει σήμερα!!! !! Συγνώμη για το κατεβατό!! Τι ιατρό μπορούμε να επισκεφθούμε μήπως και φτιάξει η κατάσταση έχω κάνει πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους τα τελευταία δύο χρόνια δεν βοήθησε. Είπα να πάει και ο σύντροφός δεν έχω προβλήματα εγώ !! Μου είπε!!

“Καλησπέρα σας, είμαι γυναίκα κοντά στα 30. έχοντας κάνει πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία, έχω πάρει φαρμακευτική αγωγή λόγω έντονων φοβιών και γενικευμένου άγχους, κατάφερα μετά από πολλή δουλειά να συνδεθώ με τον εαυτό μου, να βρω χόμπι και για πρώτη φορά στη ζωή μου να επικοινωνώ με ανθρώπους που νιώθω ότι συνδεόμαστε, ότι έχουμε κοινά και ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε, το οποίο ποτέ στη ζωή μου δεν είχα. Ένιωθα ότι ήμουν στο σωστό δρόμο και ακολουθούσα για πρώτη φορά αυτό που λέει η καρδιά μου, που ως παιδί είχε πετσοκοπεί. Δυστυχώς σε αυτή τη διαδρομή υπήρξα το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση. Η σχέση έχει λήξει εδώ και πολύ καιρό. Όμως έχοντας κρυφό αυτό το γεγονός και όσα συναισθήματα το συνόδευαν από όλους αυτούς τους ανθρώπους που είχα με λαχτάρα συνδεθεί, νιώθω ότι πήρα τον λάθος δρόμο και δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου αυτό που συνέβη. Απομονώθηκα, έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και φοβάμαι υπερβολικά για οποιαδήποτε επιλογή μου. Νιώθω ότι ενώ τα είχα καταφέρει, ότι πλέον τα κατέστρεψα όλα. Δεν ήμουν ειλικρινής με τον εαυτό μου και με τους γύρω μου. Έχοντας ως αξία μου την υπεράσπιση της αλήθειας δεν μπορώ να με συγχωρήσω ότι παρασύρθηκα σε αυτό. Νιώθω ότι έχω χάσει την ταυτότητά μου. Είναι δυνατόν να ξαναβρώ την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να μην φοβάμαι νέες επιλογές; Πώς μπορώ να με συγχωρήσω; Σας ευχαριστώ πολύ για οποιαδήποτε απάντηση.”

Με την γυναίκα μου προσπαθούμε να γίνουμε γονείς εδώ κ 4 χρόνια. Πλεον είναι πολύ δύσκολο να απολαύσουμε τις επαφές μας αφού έχουν αποκτήσει χαρακτήρα καθήκοντος με αποτέλεσμα καθε μήνας που περνάει να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ψυχολογική επιβάρυνση. Κάνουμε ψυχοθεραπεία κ οι δύο μας παρά πολλά χρόνια (8-10) και θα ήθελα να ρωτήσω, ένας ειδικός στις σεξουαλικές δυσλειτουργίες πως μπορεί να βοηθήσει διαφορετικά σε σχέση με αυτό που ήδη κάνουμε? Να σημειώσω ότι οι συνεχόμενες εξετάσεις μας δεν έχουν δείξει κάτι παθολογικό. Παράλληλα μας παρακολουθεί ενδοκρινολόγος κ παίρνουμε φαρμακευτική αγωγή.

Τι κάνουμε όταν ένας γενικά καλός και βοηθητικός θεραπευτής τώρα πια δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει αντιστρέψει τους ρόλους; Διορθώνεται ή χάλασε η δουλειά; Αρνητισμός στον διάλογο, πατάω σε νάρκες.

Χωρισμένοι κ οι 2 .σχέση 4χρονια. 2 κ 2 παιδια.ανηλικα παιδια η κοπέλα κ το παλικάρι ενήλικες κόρες.υπαρχει πολύ ένταση στη σχέση,δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και το παλικάρι κάνει κινήσεις εις βάρος της κοπέλας. Δεν προστατεύει τη σχέση του.υπολογιζει αλλους και φαίνεται να μην τον απασχολει

Καλησπέρα σας, Έληξε η σχέση μ μετά από λάθη δικά μου που δεν μου συγχωρεί,ενώ μου λέει κατανοεί ότι δεν τ εκανα επίτηδες να πληγωθει.Μ είπε ότι του άλλαξαν τα αισθήματα μετά απ αυτό και δεν θέλει επαφή και επικοινωνία μαζί μ..τώρα είναι σε σχέση μετά απ 2 μήνες.Εγω έχω πάθει εμμονή, γίνεται να αλλάξουν έτσι τα συναισθήματα? Πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό? Να καταφέρω να διαχειριστώ αυτή τη σύγχυση?

Γειά σας! Ανακάλυψα ότι ο σύντροφός μου με τον οποίο συγκατοικουμε,και η ερωτική μας ζωή είναι πιο έντονη και συχνή πλέον βλέπει πορνο όταν είναι στη δουλειά. Είτε μέρες που δεν φυσιολογική ροη δουλειάς, είτε μέρες που τρέχει λόγω φόρτου εργασίας. Βρίσκει χρόνο και βλέπει πορνο, το πρωί που πάει και ενδιάμεσα, ενώ εμένα μου λέει ότι ποτέ δεν κάνει διαλλειμμα και πότε δεν πάει να κάτσει στο μπάνιο εκεί πέρα. Αυτό συμβαίνει κάθε μέρα και στο σπίτι όταν είναι τουαλέτα και στη δουλειά. Πρόσφατα μια φορά παρακολουθησε και την ώρα που οδηγούσε για να έρθει σπίτι από τη δουλειά που είναι 40 λεπτα απόσταση και όταν ήρθε είδε και στο μπάνιο και ίσως να αυνανιστηκε κιόλας γιατί θα είχαμε κόσμο σπίτι οπότε δεν μπορούσε να υπάρξει επαφή εκείνη την ώρα, θα γινόταν μετά όμως που θα μέναμε μόνοι μας, το είχε στο μυαλό του κι εγω το ίδιο, αλλά μπορεί να μην κατάλαβα καλά κι απλώς μόνο να έβλεπε. Επίσης κατά την ώρα της οδήγησης δεν βλέπει ποτέ και ίσως να είδε για να προετοιμαστει γιατί είχε μεγάλη πίεση στη δουλειά και υπήρχε δυσλειτουργια για 2-3 μέρες. Θεωρείται φυσιολογικό όλο αυτό που συμβαίνει? Κι επίσης πώς μπορώ να το διαχειριστω γιατί δεν μπορώ να τα πω αυτά που έχω ανακαλύψει γιατί θα μαθευτεί ότι παρακολούθησα προσωπικά δεδομένα, Πράγμα το οποίο ξέρω είναι απαράδεκτο.

Μετά από 15 χρόνια γάμου κ 3 παιδιά, ο σύζυγός μου με χωρίζει χωρίς δεύτερη ευκαιρία, λέγοντας πως με την αδιαφορία μου κ την απαξίωση που του έδειχνα, έχω γκρεμίσει ότι ένιωθε μέσα του, ρίχνοντας όλο το φταίξιμο σε μένα. Πώς μπορώ να προχωρήσω όταν εγώ τον αγαπάω ακόμα; Πώς να βρω τον εαυτό μου και να τον φροντίσω, μια που τόσα χρόνια τον είχα παρατημένο;