Καλημέρα, αγχώνομαι για οικογένεια και διαφορά ηλικίας ζευγαριού;

Έχω εμμονή με τον σύντροφο μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω και να πάω παρακάτω. Όλη μέρα τον σκέφτομαι. Παίρνω ηρεμιστικό για να ηρεμεί το μυαλό μου αλλά δεν με βοηθάει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Έχει δυο μήνες. Συνεχώς ζητάω να με δώσει μια ευκαιρία για να κάνουμε τα πράγματα απτην αρχη σωστά κ δεν μου την δίνει. Κ έτσι νιώθω να κολλάω όλο κ πιο πολύ στο να προσπαθώ κ πραγματικά πλέον όλη μέρα σκέφτομαι αυτόν! Τι κάνει. Που είναι. Αν δουλεύει. Τι ώρα δουλεύει. Οτιδήποτε.

Παντρεμένοι με 3 ανήλικα παιδιά. Ο σύζυγος ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει πλέον τίποτα για μένα, με βλέπει μόνο σα συγκάτοικο κ με νοιάζεται σαν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια μαζί. Δε θέλει να φύγει από το σπίτι, δεν έχει άλλη σχέση αλλά θέλει όλα να κυλάνε ήρεμα στο σπίτι μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σα φίλοι με πλεονεκτήματα γιατί είμαι το "απωθημένο" του... Του ζήτησα να χωρίσουμε τους λογαριασμούς μας, καθώς διαχειριζεται ακόμα κ τη μισθοδοσία μου (δε νιώθω καλά να βλέπει ανά πάσα στιγμή τί ξοδεύω κ που), αλλά αρνείται. Βγήκα πρώτη φορά μετά από καιρό με την αδελφική μου φίλη κ κουμπάρα μου κ με περίμενε να επιστρέψω, γιατί φοβήθηκε λέει πως θα γυρίσω σπίτι επειδή ήπια. Μόλις έφτασα, με πήρε αγκαλιά κ άρχισε να με φιλάει ερωτικά. Καταλήξαμε για πολλοστή φορά, μετά τη δήλωσή του ότι χωρίσαμε σα σύντροφοι, να ξημερωσουμε έχοντας ατελείωτη ερωτική επαφή, λες κ ήμασταν στις πρώτες μέρες τις σχέσεις μας. Εγώ τον αγαπάω ακόμα και έχω αισθήματα, κάθε φορά μετά την επαφή προσπαθώ να καταλάβω αν περνάει μια φάση ή αν τα εννοεί αυτά που μου λέει. Ειλικρινά έχω καταμπερδευτει κ όλο αυτό δε με βοηθάει να τον ξεπεράσω, να βάλω προτεραιότητα τον εαυτό μου κ να προχωρήσω... Τί μπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Δε νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ, αλλά μήπως σκέφτομαι εγωιστικά κ δε σκέφτομαι τα παιδιά μου

Η σύντροφος μου είναι 47 ετών έχει τρία παιδιά από προηγούμενο γάμο έχει μια τάση να προκαλεί το φλερτ και λαχτάρα να φεύγει από το σπίτι πως μπορώ να βοηθήσω δεν δέχεται κουβέντα δηλώνει πάθος γιαζωη

Καλησπέρα σας. Θα ηθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό μου. Υπάρχει κάποιος με τον οποίο βγαίνουμε εδώ και ένα μήνα και ήδη έχει γίνει κάτι μεταξύ μας και έχουμε πει ότι θελουμε να δουμε πως θα εξελιχθεί το μεταξύ μας. Έχω όμως μια απορία σχετικά με το σημερινό. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε πει μήπως συναντιόμασταν σήμερα, διότι τις τελευταίες μέρες ήταν κρυωμένος και χθες ένιωθε λίγο καλύτερα. Είχε πει ότι αν σήμερα ένιωθε καλύτερα , θα συναντιόμασταν, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Είπε ότι ήταν αρκετά άρρωστος και δεν ένιωθε να είναι σε θέση να μιλήσει γενικά, και πήγε αναγκαστικά στη δουλειά. Ανταλλάξαμε 2-3 μηνύματα και το τελευταίο μου μήνυμα πρέπει να ήταν γύρω στις 11 το πρωί. Του είχα πει περαστικά και ότι ελπίζω να περάσει γρήγορα. Μέχρι τώρα έχουν περάσει περίπου 7 ώρες και δεν έχει δει/ούτε έχει απαντήσει στο μήνυμα μου. Να ανησυχήσω; Είναι υπερβολή να σκεφτομαι ότι δεν είναι φυσιολογικό να μην έχει απαντήσει τοσες ώρες ; Ευχαριστώ πολύ

Καλησπέρα, θα ήθελα την απάντηση κάποιου ψυχολόγου. Είμαι σε μια σχέση που έχει πολλές δυσλειτουργίες. Ο σύντροφος μου πλέον με πέρνει ελάχιστες φορές τηλέφωνο ή ελάχιστες φορές στέλνει μήνυμα. Επιπλέον λίγο πρίν το καλοκαίρι παρατήρησα πως άρχισε να μην απαντάει στα τηλέφωνα μου. Ελάχιστες φορές με παίρνει πίσω, αρκετές φορές δεν με παίρνει ποτέ. Και όταν στέλνω μήνυμα, που έχω την κακή συνήθεια να στέλνω αρκετές φορές κατεβατά, τα διαβάζει και δεν μου απαντάει. ΣΤην αρχή της σχέσης μας δεν ήταν έτσι τα πράγματα, μιλούσαμε καθημερινά και με μηνύματα και τηλέφωνα από 1 ώρα και πάνω. Βέβαια ήμασταν μακρυά, καθώς δούλευα εκτός Αθηνών. Έχω συζητήσει μαζί του για αυτό το θέμα, και μου έχει πει οτι δεν το έχει με τα τηλέφωνα και τα μηνύματα και προτιμάει την άμεση επαφή. Μετά από τρεις μήνες εγώ γύρισα μόνιμα στην Αθήνα και από τότε άρχισε να υπάρχει αλλαγή. Και αναρωτιέμαι τι γίνεται; Άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον του; Τον κούρασα; Να σημειώσω ότι επειδή είμαι ανασφαλής όταν έβλεπα οτι δεν ανταποκρινόταν στην επικοινωνία εγώ επέμενα ακόμα περισσότερο.

Καλησπέρα θέλω να σας διηγηθώ τι ακριβώς έχω βιώσει, μόλις είχα βγει από μια μακροχρόνια σχέση 9 ετών πολύ απογοητευμένος από την ζω ίσα που καταφέρνω να σταθώ στα πόδια μου περνάει ο καιρός περίπου ένα χρόνο μετά γνωρίζω μια κοπέλα 24 χρόνων απογοητευμένη από προηγούμενες σχέσεις και εμπειρίες ταυτόχρονα πονεμένη από τα τόσα άσχημα που είχε βιώσει όπως έλεγε, με ακολουθείσε και συγκατοικίσαμε προέκυψε εγκυμοσύνη μετά από 4 μήνες μόλις ήρθε στη ζωή το μωρό άλλαξε πολύ η συμπεριφορά της τραβήχτηκε ήθελε να κοιμάται μόνη χωρίσαμε κρεβάτια πολύ σπάνια είχαμε επαφές σαν ζευγάρι με αποτέλεσμα να είχαμε 15 φορές επαφή το χρόνο όλο αυτό είναι φυσιολογικό? Για μένα δεν είναι και και ρωτάω ξανά και ξανά αν σου έχει τελειώσει απλά πρέπει να το πεις έχω άδικο?

Καλησπέρα, Έχω μια κόρη 20 ετών φοιτήτρια, η οποία όταν είναι σε σχέση, η σχέση γίνεται εξάρτηση. Στην παιδική ηλικία του παιδιού δεν υπάρχει εγκατάλειψη, και εγώ αλλά και ο σύζυγό μου ήμασταν και ήμαστε πάντα κοντά στο παιδί με πολύ αγάπη και στοργή. Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω. Τι να κάνω;