Πολίτη Δανάη

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Θεραπεία ζεύγους

  Είμαστε μαζί 3 χρόνια και μένουμε με τους γονείς μας. Σκοπεύουμε να μείνουμε μαζί, ωστόσο αυτό προς το παρόν δεν είναι ακόμα εφικτό, για διάφορους οικονομικοκοινωνικούς λόγους. Νιώθω πως κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βρισκόμαστε οι δυό μας, μόνοι μας, το ταίρι μου όμως νιώθει ότι δεν προσπαθώ αρκετά για να γίνεται αυτό, και πληγώνεται. Τι μπορώ να κάνω;
  • Καλημέρα σας και Χρόνια πολλά.
    Το 'μυστικό' για μία υγιή σχέση είναι η επικοινωνία. Αναρωτιέμαι εάν έχετε εκφράσει στον/στην σύντροφό σας τους προβληματισμούς σας ως προς την συμπεριφορά του/της. Συζητήστε με ειλικρίνεια το πως νιώθετε, τις σκέψεις σας, τους φόβους σας, και απο κει και πέρα μπορείτε να βρείτε μία μέση λύση για το πως μπορείτε να προχωρήσετε. Είμαι σίγουρη οτι εάν επικοινωνήσετε με καθαρότητα αυτά που νιώθετε και οι δύο, όλα θα πάνε καλά. Εύχομαι οτι καλύτερο.

    Πολίτη Δανάη
• Άγχος και Στρες

  Γειά σας.Κοντεύω 30.Για κάποιους λόγους δεν θέλω,αν όχι για πάντα,σίγουρα για πολλά χρόνια ακόμα,γάμο και παιδιά.Έχω και τους δύο γονείς μου άρρωστους,η μάνα καρκίνο,ο πατέρας ανάπηρος.Δεν έχω κάνει κάποια πράγματα που κάνουν οι νέοι πχ ταξίδια και θέλω να τα κάνω από εδώ και πέρα.Αν μπουν στη μέση γάμοι και παιδιά,είτε θα γίνουν κάποια στιγμή αλλά με δυσκολίες είτε δεν θα γίνουν ποτέ.Τα παιδιά νομίζω πως είναι εμπόδια σε αυτά.Δεν μπορώ και να τα αφήνω στους γονείς μου με τα προβλήματα που έχουν.Όσοι νέοι/ες ξέρω που παντρεύτηκαν,μετά από το πολύ 2-3 χρόνια πήραν διαζύγιο και όσοι κάναν και παιδιά,βρέθηκαν να μεγαλώνουν με τον ένα γονέα.Εκτός από κάτι άτομα με προβλήματα,που τακίμιασαν με όμοιους τους,έκαναν παιδιά και ζουν όπως πριν,χωρίς εξόδους,διακοπές κλπ.Δεν θέλω να μην βγει υγιές το παιδί,ακόμα και 1 στις 100 πιθανότητες να υπάρχει δεν το ρισκάρω.Τράβηξα τόσα πολλά με τους γονείς μου που δεν θέλω να ξαναζήσω κάτι τέτοιο.Επιπλέον,είναι κάτι το οποίο δεν με εκφράζει.Δεν μπορώ να είμαι με τον ίδιο άνθρωπο επι χρόνια,όταν υπάρχουν τόσες επιλογές έξω,λες και με έχει δέσει κάποιος.Πιστεύω ότι αν αλλάζω συντρόφους ανά διαστήματα για πάντα,χωρίς γάμους και παιδιά θα είμαι ευτυχισμένος,ενώ αν κάνω οικογένεια θα είμαι δυστυχισμένος και θα κάνω άθελά μου και άλλους ανθρώπους δυστυχισμένους.Ειναι κάτι που δεν μπορώ να το διαχειριστώ.Η πραγματική μου επιθυμία είναι να το αποφύγω.Πρόσφατα μετακόμισα εκτός Αθηνών,όπου οι πιο πολλοί/ες είναι παντρεμένοι/ες με 2-3 παιδιά.Δεν ξέρω πως θα το πάρουν οι ελεύθερες.Μήπως θα με κάνουν πέρα?Είναι καλό αυτό να το ξεκαθαρίζω από την αρχή μιας γνωριμίας ή να αφήσω να περάσει λίγος καιρός?Είδα παρόμοια περίπτωση εδώ με άτομο 29 ετών που έχει ίδια προβλήματα,άρρωστοι γονείς,δεν έχει κάνει κάποια πράγματα που κάνουν οι νέοι,δεν θέλει οικογένεια γιατί πιστεύει ότι τα όνειρα θα μείνουν όνειρα και παρόλο που είδα τις απαντήσεις ειδικών,επειδή η δική μου περίπτωση είναι πιο εξειδικευμένη,αποφάσισα να γράψω μπας και βρω μια λύση.
  • καλησπέρα σας.
    Ακούγεται να έχετε πολύ άγχος πάνω στο κομμάτι των σχέσεων.
    Φαίνεται οτι η συνθήκη με τους γονείς σας σας έχει στοιχίσει αρκετά στο σήμερα και στο πώς βιώνετε μία ενδεχόμενη ερωτική σχέση: με έντονη αίσθηση οτι οφείλετε πράγματα στην υποτιθέμενη σύντροφό σας και έντονο βάρος, ευθύνη.
    Νομίζω πως το πιο χρήσιμο ερώτημα δεν είναι πότε να αναφέρετε την απόφασή σας οτι δεν θέλετε να κάνετε οικογένεια, αλλά πως και σκέφτεστε πριν ακόμα ξεκινήσει μία σχέση, πριν ακόμα βιώσετε τα πρώτα στάδια μίας σχέσης, τον έρωτα, τον ρομαντισμό κτλ, σκεφτόσαστε το κομμάτι των παιδιών και της οικογένειας.
    Με λίγα λόγια, θεωρώ πως εί...ναι χρήσιμο να μην στερήσετε απο τον εαυτό σας κομμάτια μίας ενδεχόμενης σχέσης που είναι όμορφα και απολαυστικά, με ερωτήματα και θέματα που μπορείτε να δείτε αργότερα στη σχέση.
    Τέλος θα ήθελα να σχολιάσω κάτι σημαντικό. Όπως ανεφερα και στην αρχή, ακούγεται να έχετε κουραστεί συναισθηματικά απο την κατάσταση που βιώνετε με τους γονείς σας, έχετε αναλάβει ευθύνες και βάρη που δεν σας αναλογούν και θεωρώ πως αυτό ευθύνεται για την δυσκολία σας να συνδεθείτε συναισθηματικά με έναν άλλον άνθρωπο (χωρίς απαραίτητα να εννοώ πως το να κάνετε οικογένεια είναι πανάκεια ή κάτι που πρέπει να το κάνουν όλοι). Υπάρχει έντονος φόβος οτι θα 'παγιδευτείτε' για ακόμα μία φορά.
    Ενδεχομένως θα ήταν χρήσιμο να δουλέψετε με έναν ειδικό, αυτά τα κομμάτια. Διάβασε περισσότερα

    Πολίτη Δανάη
• Άγχος και Στρες

  Χαιρεται και σας ευχαριστω παρα πολυ για το δικαιωμα εκφρασης που μου δινετε. Ασχολουμαι με ενα ατομικο αθλημα. Κανω προπονησεις, πηγαινω συνεχως σε τουρνουα αλλα οταν φτανω σε κρισιμες βολες, δεν μπορω να διαχειριστω το αγχος και το στρες και οι βολες μου πανε στο μπατσελορ παρτι του γαμου του καραγκιοζη. Στρεσαρομαι γιατι θελω τη νικη, την επιτυχια, γιατι αυτη φερνει την καταξιωση. Μου λενε πχ "απολαυσε το παιχνιδι" αλλα δεν το καταλαβαινω γιατι αν χανεις συνεχεια, τι νοημα εχει; Φετος μονο πηγα σε 12 τελικους και εχασα τους 10. Προσπαθησα με αναπνοες, μηδεν. Προσπαθησα με φρασεις κλειδια, τιποτα. Ελπιζω να μη μου πειτε το κλασικο κλισε "πηγαινε σε εναν ειδικο", χαιρω πολυ. Στενοχωριεμαι παρα πολυ γιατι αδικω την προσπαθεια μου, τις προπονησεις, τα τουρνουα και δεν βλεπω καμια βελτιωση. Οποτε το παιχνιδι παει ντερμπι, εξορισμου χανω. Χανω οταν ειμαι καλυτερος, χειροτερος και ακριβως το ιδιο με τον αντιπαλο. Σας ευχαριστω εκ των προτερων
  • Καλησπέρα,
    Ακούγεται να υποβάλλετε σε πάρα πολύ στρές και πίεση τον εαυτό σας.
    Ωστόσο καταλαβαίνω οτι αυτή είναι η φύση του πρωταθλητισμού (εάν κατάλαβα καλά, ασχολείστε επαγγελματικά, εάν όχι, έχει πολύ ενδιαφέρον οτι ένα χόμπι έχει τόσο μεγάλο και αρνητικό αντίκτυπο στην ζωή σας).
    Είναι σημαντικό σε οτιδήποτε κάνουμε να βρίσκουμε την ισορροπία και το μέτρο.Όταν κάτι ξεπερνά αυτά, τότε δημιουργείται μία παθολογική κατάσταση.
    Στην θέση σας θα προσπαθούσα να δώ για ποιό λόγο η απόλαυση αυτού του αθλήματος βρίσκεται σε 2η μοίρα. Μιλάτε για το πόσο λαχταράτε για νίκη, επιτυχία, καταξίωση, και απο πίσω απο αυτές τις λέξεις ακούγετ...αι πόνος και απέραντη θλίψη.
    Προφανώς δεν μπορείτε να απολαύσετε γιατί η απόλαυση δεν είναι κάτι ενδεχομένως που νιώθετε οτι σας αξίζει (?!) εφόσον δεν είστε ο καλύτερος/η. Ακούγεται να κρίνεται η αξία σας απο αυτό, και εαν το πάμε και λίγο πιο βαθιά, ακούγεται να κρίνεται και η σημαντικότητα της ύπαρξής σας.
    Έχει ενδιαφέρον αυτό γιατί όταν κάτι ή κάποιο άτομο είναι το μέσο για να νιώθουμε σημαντικοί και αρκετοί, όταν χαθεί το αντικείμενο(πχ διευθυντική θέση) ή αυτό το άτομο τότε 'παίζεται' και η αξία μας. Η αξία και η σημαντικότητά μας πρέπει να είναι κάτι που δεν βασίζεται στα επιτεύγματά μας ή σε κάποιο άτομο (φυσικά τα επιτεύγματα είναι σημαντικά και είναι χρήσιμο να χαιρόμαστε με αυτά αλλά χωρίς να 'κρέμεται' όλη η ύπαρξη μας από το αν τα έχουμε ή όχι). Είναι αρκετό και μόνο που υπάρχουμε για να νιώθουμε αρκετοί και σημαντικοί. Μόνο υπό αυτή την συνθήκη μπορούμε να προχωρήσουμε λειτουργικά, να απολαύσουμε και να πετύχουμε ότι άλλο έχουμε σκεφτεί.
    Κλείνοντας να προσθέσω πως θεωρώ ότι κάποιος ειδικός θα σας βοηθούσε πάρα πολύ σε όλο αυτό που σας ταλαιπωρεί, ελπίζω να επιτρέψετε στον εαυτό σας να βοηθηθεί ουσιαστικά.
    Καλή τύχη. Διάβασε περισσότερα

    Πολίτη Δανάη