Πλεύρη Μαρία MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Γενικά θέματα
  Kαλησπερα σας,εδω και αρκετα χρονια αντιμετωπιζω προβληματα κοινωνικοποιησης,απο την παιδικη ηλικια δεν ειχα παρεες,δεν ειχα φιλους σταθερους,απο τα 15 ετη αρχισα να κλεινομαι στον εαυτο μου και να απομονωνομαι,να μην αισθανομαι ανετα με την πολυκοσμια,να μην νιωθω αποδεκτος απο τον περιγυρο μου. Η εσωστρεφεια,η ντροπαλοτητα,η ανασφαλεια,ο φοβος,το γενικευμενο αγχος ειναι στοιχεια της προσωπικοτητας μου και δεν μου επετρεπαν να εχω την προσωπικη αναπτυξη που θα επιθυμουσα ως ατομο.Το οικογενειακο περιβαλλον αποτελειται απο εναν ισχυρογνωμων και αυστηρο πατερα,απο μια υπερκριτικη μητερα προς εμενα,ουτε αυτες οι συμπεριφορες βοηθησαν πιστευω. Απο τα 20 ηδη αρχισα να εχω αισθηματα κατωτεροτητας,να νιωθω αποτυχημενος στη ζωη,στις σπουδες μου,μονος και αβοηθητος αφου κανεις δεν ηταν εκει να καταλαβει τις συναισθηματικες αναγκες που ειχα,χαμηλη αυτοεκτιμηση,χαμηλη αυτοπεποιθηση,αρνητικοτητα και αρνητικα η καταπιεσμενα συναισθηματα,δεν μπορουσα να πω ευκολα οχι,δεν μπορουσα να εκφραστω,ευαισθησια στην αρνητικη κριτικη η γνωμη των αλλων. Στα 35 μου χρονια,μενω με τους γονεις ακομη,δεν με γεμιζει κατι στη ζωη,χωρις φιλους η συντροφικοτητα,δεν με γεμιζει κατι στη ζωη,νιωθω πως εχω σχεδον παραιτηθει απο την διεκδικηση της ζωης,των ονειρων,των στοχων εκεινων που θα μου προσφεραν καποια ευχαριστηση η συναισθηματα ικανοποιησης και χαρας,βλεπω και συγκρινω τον εαυτο μου με τους αλλους και δεν μπορω να εχω μια φυσιολογικη ζωη οπως αυτοι χωρις να γνωριζω τον ακριβη λογο που συμβαινει αυτο. Δυστυχως εχει βρεθει σε εναν τοιχο μπροστα μου και δεν ξερω πως να ξεπερασω τα εμποδια,να μην αφηνω το παρελθον να με επηρεαζει στο παρον και να προχωρησω μπροστα. Οι ειδικοι τι θεωρουν πως θα μπορουσε να βοηθησει αυτη την κατασταση να βγει απο το τελμα?

  • Περιγράφεται πολύ καλά τον λόγο που βρίσκεστε σε αυτή την κατάσταση. Κάθε άνθρωπος στη θέση σας, θα είχε παρόμοια συναισθήματα. Ζείτε μέχρι σήμερα με τους γονείς σας που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση όλων αυτών των στοιχείων που σας παιδεύουν. Ένας αυταρχικός και ισχυρογνώμων πατέρας σε συνδυασμό με μια υπέρ- επικριτική μητέρα είναι συνταγή για άγχος, ανασφάλεια, φόβο, αίσθημα μειονεξίας και αποτυχίας. Μπορεί να είστε ενήλικας πια, αλλά έχουν διαμορφώσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε τον κόσμο και τον εαυτό σας. Η ψυχοθεραπεία θα σας βοηθήσει πολύ να διαχειριστείτε αυτόν τον τοίχο και να απεμπλακείτε πρακτικά και συναισθηματικά ...από τους γονείς σας. Διάβασε περισσότερα

    

    Πλεύρη Μαρία

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα σας. Τα 2 τελευταία χρόνια νοιώθω ότι θελω να πάω σε έναν ψυχολόγο . Κυρίως να μιλήσω, να κάτσει ένας άνθρωπος να με ακουσει και να με συμβουλέψει. Αγχώνομαι όμως. Μέχρι και να πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με αγχώνει . Νιώθω ότι θα πάω εκεί και θα μπλοκάρω,δεν θα μπορώ να πω λέξη. Να πω εδώ ότι έχω επισκεφτεί ξανά ψυχολόγο, ΜΙΑ φορά όμως. Δεν ξανά πήγα. Νιώθω ότι θελω να πω τόσα πολλά πράγματα , που απλά τα ξεχνάω όλα, και πάμε αυτήν αρχή πάλι... αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι έχω παρά πολλά νεύρα. Νευριαζω με το παραμικρό. Θυμώνω με το παραμικρό. Και θυμώνω πολύ άσχημα . Φωνάζω, βρίζω, κλαίω , βαράω τα χέρια μου στον τοίχο. Πιο μικρή από τα 13 χαρακωνομουν. Στα 17 σταμάτησα να το κάνω. Τώρα είμαι 22. Το έκανα πάλι σε έναν τσακωμο με την μαμά μου πριν κάποιους μήνες. Οι λόγοι που νευριαζω και θυμωνω δεν είναι τόσο σοβαροί, ώστε να φτάνω σε τέτοιο σημείο. Και το κυριότερο δεν ελέγχω ούτε τι λέω, ούτε τι κάνω. Νιώθω ότι βράζω εκείνη την ώρα, θόλωνω και δεν με νοιάζει τίποτα..και αυτό με με βασανίζει πιο πολυ είναι ότι το συναίσθημα του θυμού ΔΕΝ φεύγει. Και ασ έχουν περάσει 2-3 ώρες.. ακομα θα έχω νεύρα με αυτό που έγινε. Και ας μην ήταν λογος να κάνω έτσι.

  • Χαίρομαι πολύ που αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι να επισκεφθείτε κάποιον ειδικό. Ακούγεστε σημαντικά επιβαρυμένη. Μια επίσκεψη μπορεί να είναι πολύ τρομακτική για κάποιον/α στην ηλικία σας και πολύ συχνά αποθαρρυντική. Δεν έχει σημασία αν μπλοκάρετε, δεν έχει σημασία αν δεν πείτε λέξη, δεν έχει σημασία αν δεν σας ταιριάξει. Σημασία έχει να κάνετε αυτό το πρώτο γενναίο βήμα και όλα τα άλλα σιγά σιγά θα έρθουν. Αν μπορώ να απαλύνω έστω και λίγο το άγχος σας, ο ειδικός δεν είναι εκεί για να σας κρίνει. Σε καμία περίπτωση. Είναι εκεί γιατί θέλει να βοηθήσει και έχει τα εργαλεία να το κάνει. Εμπιστευθείτε τον ειδικό που θα επιλέξετε ότι θα ξέ...ρει να διαχειριστεί το άγχος ή την σιωπή σας. Καλή αρχή σας εύχομαι. Διάβασε περισσότερα

    

    Πλεύρη Μαρία

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα. Ειμαι 40 ετων. Τα τελευταία 3 με 4 χρόνια πάσχω απο αρρωστοφοβία. Όταν ήμουν μικρή είχε νοσησει ο αδερφός μου απο λευχαιμία και ήταν πολύ σοβαρά, και ενώ για πολλά χρόνια δεν είχα κανένα φόβο, μου εκδηλώθηκε ξαφνικά τα τελευταία 3 με 4 χρόνια. Ότι αίσθηση και να έχω στο σώμα μου αμέσως το μυαλό μου πάει στο κακό, ακόμα και ένα απλό κρύωμα. Ψάχνω συνέχεια το σώμα μου και Έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά και δεν ξέρω τι να κάνω, δεδομένου πως έχω επισκεφτεί ψυχολόγο αλλά δεν ένιωσα να με βοηθάει. Περνάει ποτέ αυτό το μαρτύριο;

  • Είναι όντως μαρτύριο, αλλά μπορεί να περάσει. Απαιτεί δέσμευση στην ψυχοθεραπεία, όχι απλή επίσκεψη και πιθανότατα φαρμακευτική αγωγή. Το ιστορικό σας δικαιολογεί απόλυτα το άγχος υγείας που πιθανώς πυροδοτήθηκε στο παρόν ή ήταν εκεί όλο αυτό τον καιρό με τρόπο που δεν το θεωρούσατε δυσλειτουργικό. Σε κάθε περίπτωση τα νέα είναι καλά. Μπορείτε να το αφήσετε πίσω σας.

    

    Πλεύρη Μαρία