Μποκολής Παναγιώτης MSc, PhD

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Διαχείριση πένθους
  Καλησπέρα σας. Την Παρασκευή έχασα τον πατέρα μου. Είμαι ψυχολογικά χάλια. Δεν αντέχω αυτή την απώλεια. Ο αδερφός μου χάλια επίσης. Τι να κάνω;

  • Καλησπέρα σας,
    
    Κατανοώ βαθιά πόσο δύσκολη και επώδυνη είναι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, όπως ο πατέρας σας. Ο πόνος που περιγράφετε είναι απόλυτα φυσιολογικός και αναμενόμενος, καθώς το πένθος είναι μια διαδικασία που αγγίζει κάθε πτυχή της ύπαρξής.
    
    Σκέψεις και προτάσεις:
    
    Δώστε χώρο στα συναισθήματά σας:
    Είναι σημαντικό να επιτρέψετε στον εαυτό σας να νιώσει αυτά που βιώνετε, όσο δύσκολα κι αν είναι. Η θλίψη, η οργή, η ενοχή ή η αίσθηση του κενού είναι φυσιολογικές αντιδράσεις σε μια τέτοια απώλεια.
    
    
    Επικοινωνήστε μεταξύ σας:
    Εσείς και ο αδερφός σας μοιράζεστε έναν κοινό πόνο, αλλά τον β...ιώνετε ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Η συζήτηση, το μοίρασμα αναμνήσεων και συναισθημάτων μπορούν να αποτελέσουν μια πολύτιμη στήριξη και για τους δύο.
    
    Αναζητήστε υποστήριξη από τον κύκλο σας:
    Είναι σημαντικό να μην απομονώνεστε. Μιλήστε με φίλους, συγγενείς ή ανθρώπους που εμπιστεύεστε. Η παρουσία και η στήριξη των άλλων μπορεί να σας ανακουφίσει και να σας βοηθήσει να αισθανθείτε λιγότερο μόνοι.
    
    Εξετάστε τη δυνατότητα επαγγελματικής βοήθειας:
    Η ψυχοθεραπεία μπορεί να σας καθοδηγήσει στη διαχείριση των συναισθημάτων σας. Μερικές φορές, το να μιλήσετε σε έναν εξειδικευμένο επαγγελματία μπορεί να σας προσφέρει νέες οπτικές και την αναγκαία αποφόρτιση.
    
    Επιστροφή σε μικρές ρουτίνες:
    Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, η σταδιακή επιστροφή σε καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να λειτουργήσει ως σημείο σταθερότητας. Δεν σημαίνει ότι ξεχνάτε τον πατέρα σας, αλλά ότι δημιουργείτε μια νέα ισορροπία.
    
    Δώστε χρόνο στον εαυτό σας:
    Το πένθος δεν έχει χρονοδιάγραμμα. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες, αλλά σταδιακά, η ένταση του πόνου μειώνεται, αφήνοντας χώρο για τις όμορφες αναμνήσεις.
    
    Τέλος, αν το θεωρείτε παρηγορητικό, μπορείτε να τιμήσετε τη μνήμη του πατέρα σας με έναν τρόπο που σας εκφράζει – είτε μέσω μιας συμβολικής πράξης είτε απλώς διατηρώντας ζωντανές τις στιγμές που μοιραστήκατε μαζί του.
    
    Δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να πενθήσετε· υπάρχει ο δικός σας τρόπος. Η αναζήτηση βοήθειας και στήριξης είναι σημάδι δύναμης και αυτοφροντίδας.
    
    Είμαι στη διάθεσή σας αν χρειαστείτε κάτι επιπλέον.
    
    Εγκάρδια,
    Παναγιώτης Μποκολής Διάβασε περισσότερα

    

    Μποκολής Παναγιώτης

• Διαχείριση πένθους
  Έχασα τη μητέρα μου πριν έναν μήνα. Στην αρχή ήμουν πολύ θυμωμένη αλλά τώρα τη θέση του θυμού έχει πάρει η θλίψη. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι δεν έχει πια τίποτα νόημα και πως όλα είναι μάταια και πρέπει απλώς να περιμένουμε τον θάνατό μας. Νιώθω σαν να είμαι 100 χρονών. Ανησυχώ μόνο κάποιες στιγμές για την υγεία του παιδιού μου, ίσως και υπερβολικά. Θα νιώσω καλύτερα αν μιλήσω σε ειδικό; Έχει νόημα ή θα ακούσω κάποια γενικόλογα;

  • Καλησπέρα σας,
    
    Είναι φυσιολογικό να βιώνετε έντονα και αντιφατικά συναισθήματα μετά από μια τέτοια απώλεια ! Ο θυμός και η θλίψη είναι συνήθεις αντιδράσεις στο πένθος και μπορεί να εναλλάσσονται, ενώ το αίσθημα ματαιότητας που περιγράφετε είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με την απώλεια. Τέτοιες στιγμές μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε ηλικιωμένη ή κουρασμένη από την ίδια τη ζωή, αλλά είναι μέρος της διαδικασίας του πένθους.
    
    Η ανησυχία για την υγεία του παιδιού σας μπορεί να αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη ανάγκη να διατηρήσετε τον έλεγχο και την ασφάλεια σε έναν κόσμο που ξαφνικά φαίνεται α...βέβαιος.
    
    Μιλώντας με έναν ειδικό μπορεί να σας προσφέρει μια ασφαλή και υποστηρικτική σχέση, όπου θα μπορέσετε να διερευνήσετε τα βαθύτερα συναισθήματα σας, να βρείτε τρόπους να αντιμετωπίσετε τη θλίψη και να επανασυνδεθείτε με το νόημα της ζωής σας.
    
    Εγκάρδια,
    Παναγιώτης Μποκολής Διάβασε περισσότερα

    

    Μποκολής Παναγιώτης

• Κατάθλιψη
  Καλησπέρα σας, Η μητέρα μου έχει ναρκισσιστικές διαταραχές. Άργησα πολύ να το προσδιορίσω, αλλά είναι γεγονός. Θέλω να τη στηρίξω και να είμαι δίπλα της, αλλά η συμπεριφορά της με προβληματίζει πολύ. Βασανίζει πολύ τον εαυτό της ανατρέχοντας διαρκώς στα αρνητικά του παρελθόντος (σε θέματα δηλαδή που δεν έχουν λυθεί ποτέ). Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι δύσκολο να παροτρύνεις κάποιον να απευθυνθεί σε ειδικό, μιας και δεν έχει μπει στη διαδικασία αναγνώρισης και παραδοχής του προβλήματος. Πως θα καταλάβει ότι χρήζει βοήθειας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

  • Καλημέρα σας,
    
    Ο μόνος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε είναι να πάτε μαζί σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγειας!
    
    Εγκάρδια
    Παναγιώτης Μποκολής

    

    Μποκολής Παναγιώτης