Κουρτίδου Τάνια MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κρίση πανικού
  Είμαι τρανς γυναίκα και αντιμετωπίζω κοινωνικό αποκλεισμό, χλευασμό σε κάθε μου μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικά σε ομάδες στήριξης. Η ομοφοβία είναι μία συνθήκη σε γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων. Έτσι μου είναι δύσκολο να σχετιστώ με ανθρώπους και να έχω έστω μια φιλική σχέση. Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τον χλευασμό και την κοροϊδία;

  • Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου κάτι τόσο δύσκολο και βαθιά ανθρώπινο. Ο χλευασμός, η απόρριψη και ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι εμπειρίες που πληγώνουν και επηρεάζουν τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας και τους άλλους. Είναι απόλυτα κατανοητό να δυσκολεύεσαι να εμπιστευτείς ή να δημιουργήσεις ουσιαστική επαφή με ανθρώπους, όταν έχεις συναντήσει τόσο πόνο και αδικία.
    
    Η μοναξιά που γεννιέται μέσα σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι ένδειξη αδυναμίας – είναι μια φυσική αντίδραση όταν η αποδοχή και η κατανόηση λείπουν από το περιβάλλον. Κανείς δεν είναι φτιαγμένος για να αντέχει διαρκώς την απόρριψη. Είναι απολύτως ανθρώπινο να... χρειάζεσαι χώρο όπου να νιώθεις ασφάλεια, παρουσία και αναγνώριση, χωρίς να χρειάζεται να απολογείσαι για το ποια είσαι. Το αξίζεις, όπως κάθε άνθρωπος.
    
    Η ψυχική ανθεκτικότητα δεν είναι κάτι που απλώς «έχουμε» ή «δεν έχουμε» – χτίζεται σταδιακά, μέσα από την αυτογνωσία, την αυτοαποδοχή και την απελευθέρωση από ενοχές για το ποιοι είμαστε. Όσο κι αν διαφέρουμε, η μοναδικότητα είναι κάτι που μας ενώνει: όλοι είμαστε διαφορετικοί και, ταυτόχρονα, βαθιά ανθρώπινοι στην ανάγκη μας να ανήκουμε και να αγαπιόμαστε όπως είμαστε. Διάβασε περισσότερα

    

    Κουρτίδου Τάνια

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα. Εδώ και 5 μήνες έχω έντονους πόνους καθημερινά σε όλο το σώμα. Είμαι πολύ αγχώδης και αρρωστοφοβικός. Είναι και αυτό από το στρες?

  • Καλημέρα,
    σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι αυτό που βιώνεις.
    Πέντε μήνες με καθημερινούς σωματικούς πόνους είναι σίγουρα κάτι που μπορεί να σε έχει εξαντλήσει, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Ο συνδυασμός του άγχους και της έντονης ανησυχίας για την υγεία (αρρωστοφοβία) μπορεί πραγματικά να εντείνει την αίσθηση των συμπτωμάτων ή ακόμα και να τα προκαλέσει. Το σώμα και η ψυχή μας είναι βαθιά συνδεδεμένα· το άγχος δεν μένει «στο μυαλό» μόνο — πολλές φορές το εκφράζει το σώμα, μέσα από πόνους, κόπωση ή άλλες ενοχλήσεις.
    Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι «είναι όλα στο κεφάλι σου» ή ότι δεν είναι αληθινός ο πόνος. Αντι...θέτως, ο πόνος που σχετίζεται με το άγχος είναι υπαρκτός και πολύ επώδυνος. Το σώμα σου προσπαθεί να σου πει κάτι — ίσως ότι κάτι μέσα σου πιέζεται, φοβάται ή δεν αντέχει άλλο.
    
    Έχεις ήδη κάνει ένα σημαντικό βήμα: αναγνωρίζεις ότι το άγχος σου παίζει ρόλο, και ψάχνεις να καταλάβεις τι σου συμβαίνει. Αν δεν το έχεις ήδη κάνει, καλό θα ήταν να αποκλείσεις οργανικά αίτια με τη βοήθεια γιατρών που εμπιστεύεσαι, ώστε να νιώσεις πιο ασφαλής. Παράλληλα, η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει να δουλέψεις πάνω στο άγχος και στον φόβο της ασθένειας — να κατανοήσεις από πού προέρχονται, πώς λειτουργούν μέσα σου, και πώς μπορείς να αρχίσεις να τους απαντάς με περισσότερη φροντίδα και λιγότερο πανικό.
    
    Θα ήθελες να μου πεις κάτι περισσότερο για το πώς ξεκίνησαν οι πόνοι ή τι σου έρχεται στο μυαλό όταν τους νιώθεις; Διάβασε περισσότερα

    

    Κουρτίδου Τάνια

• Κατάθλιψη
  Ποια είναι η σωστή φαρμακευτική αγωγή για άτομα που βιώνουμε αποπραγματοποίηση-αποπροσωποποίηση εδώ και 15 χρόνια?

  • Ακούω την ερώτησή σου και νιώθω ότι πίσω της υπάρχει μια βαθιά, κουρασμένη αναζήτηση για απάντηση. Σαν να λες: “Υπάρχει τελικά κάτι που να με βοηθήσει;” Και ξέρεις… αυτό που ακούω ακόμη πιο δυνατά δεν είναι η φαρμακευτική αγωγή. Είναι η αντοχή σου. Δεκαπέντε χρόνια. Με κάτι τόσο αποξενωτικό, τόσο διαλυτικό — και είσαι ακόμα εδώ, ρωτάς, ψάχνεις. Αυτό για μένα δεν είναι αδυναμία. Είναι η φλόγα που σιγοκαίει μέσα σου. Είναι ζωή.
    
    Η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση μπορεί να μοιάζουν με μια μόνιμη απόσταση από την ίδια σου την ύπαρξη. Ξέρω από τη δουλειά μου πόσο δύσκολο είναι να νιώθεις ξένος στο σώμα σου, στη σκέψη σου, στην εμπ...ειρία σου. Σαν να περνάει η ζωή μπροστά σου κι εσύ να μην την ακουμπάς. Και πολλές φορές, αυτό δεν ξεκινά από το πουθενά. Ξεκινά —ή εγκαθίσταται— όταν κάτι βαθύ μέσα μας δεν ένιωσε ποτέ πραγματικά ασφαλές να νιώσει.
    
    Δεν είμαι ενάντια στη φαρμακευτική αγωγή. Όταν το άγχος ή η αποσύνδεση είναι πια τόσο χρόνια και κουραστική, καμιά φορά το σώμα χρειάζεται στήριξη. Όμως δεν πιστεύω ότι η λύση είναι μόνο στο φάρμακο. Γιατί το ερώτημα δεν είναι απλώς “πώς να φύγει το σύμπτωμα;” αλλά “τι είναι αυτό που προσπαθεί να μου πει εδώ και τόσα χρόνια και δεν έχει ακουστεί ακόμα;”
    
    Σε μια ψυχοθεραπευτική σχέση, μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε αυτό. Όχι να το διορθώσουμε, όχι να το κάνουμε να σωπάσει. Αλλά να το αφουγκραστούμε. Να το καταλάβουμε μαζί. Και ίσως εκεί, σιγά-σιγά, να αρχίσει να ξεδιπλώνεται κάτι πιο αληθινό. Μια επανασύνδεση. Όχι απαραίτητα θεαματική. Αλλά σταθερή.
    
    Αν σου ταιριάζει, μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε έτσι — με ειλικρίνεια και με χώρο. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τώρα τι είναι «το σωστό». Αρκεί που δεν προσποιείσαι. Αρκεί που ψάχνεις. Διάβασε περισσότερα

    

    Κουρτίδου Τάνια