Πώς να βοηθήσω την κόρη μου με κατάθλιψη που αρνείται ιατρική βοήθεια;

Καλησπέρα σας,
καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση με την κόρη σας και πόσο ανησυχείτε για αυτήν. Το να έχει κάποιος κατάθλιψη και να αρνείται να ζητήσει βοήθεια είναι συχνό και απαιτεί υπομονή, κατανόηση και τρυφερότητα από το περιβάλλον.
Να της δείξετε ότι είστε δίπλα της και την στηρίζετε. Μιλήστε μαζί της με τρυφερότητα και χωρίς κριτική, δείχνοντάς της ότι την καταλαβαίνετε και ότι την αγαπάτε ανεξάρτητα από όλα.
Να την ενθαρρύνετε να μιλήσει. Μην πιέζετε, αλλά αφήστε την να ξέρει ότι είστε διαθέσιμοι να ακούσετε ό,τι θέλει να μοιραστεί, όταν είναι έτοιμη.
Να προτείνετε ή να της δείξετε εναλλακτικές μορφές βοήθεια...ς. Ίσως να μην θέλει να πάει σε γιατρό τώρα, αλλά θα μπορούσατε να προτείνετε εναλλακτικές, όπως η Συμβουλευτική-Ψυχοθεραπεία μέσω διαδικτυακών συνεδριών από το δωμάτιο της.
Να διατηρείτε ένα σταθερό και υποστηρικτικό περιβάλλον. Η σταθερότητα, η καθημερινή ρουτίνα και η παρουσία σας μπορούν να βοηθήσουν πολύ.
Να είστε υπομονετικοί και να αποφύγετε να την πιέζετε. Η πίεση μπορεί να ενισχύσει την άρνηση. Κάθε μικρό βήμα είναι σημαντικό.

Αν δείτε σημάδια σοβαρής επιδείνωσης όπως απόπειρα αυτοκτονίας, έντονη απομόνωση, απεριποίητη εμφάνιση ή αλλαγές στη συμπεριφορά, να ζητήσετε άμεσα βοήθεια από ειδικούς ή να επικοινωνήσετε με επείγοντα.
Μιλήστε και εσείς με κάποιον ψυχολόγο ή σύμβουλο ψυχικής υγείας για να διαχειριστείτε τυχόν άγχος και να βρείτε τους καλύτερους τρόπους υποστήριξης.
Τελικά η βοήθεια από ειδικούς είναι πολύ σημαντική, και η παρουσία και η υποστήριξη από εσάς παίζει μεγάλο ρόλο. Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από επαγγελματίες, και να θυμάστε ότι η διαδικασία μπορεί να πάρει χρόνο, αλλά με υπομονή και αγάπη, η κόρη σας μπορεί να βρει τον δρόμο της. Εύχομαι κάπως να σας διευκόλυνα. Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα σας, καταλαβαίνω πόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα μπορεί να είναι αυτή η περίοδος για εσάς και την κόρη σας. Η κατάθλιψη συχνά συνοδεύεται από άρνηση για βοήθεια, όχι επειδή το άτομο δεν τη χρειάζεται, αλλά επειδή αισθάνεται εξαντλημένο, αβοήθητο ή και χωρίς ελπίδα.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να παραμένετε παρούσα, ήρεμη και υποστηρικτική, χωρίς πίεση ή κριτική. Δείξτε της με απλό τρόπο ότι τη βλέπετε, τη νοιάζεστε και είστε δίπλα της όποτε θελήσει να μιλήσει ή να ζητήσει βοήθεια.
Αν δεν είναι έτοιμη να δει ειδικό, μπορείτε να κάνετε εσείς το πρώτο βήμα — να απευθυνθείτε σε ψυχολόγο για καθοδήγη...ση. Αυτό όχι μόνο θα σας στηρίξει, αλλά και θα της δείξει, χωρίς λόγια, ότι το να ζητάς βοήθεια είναι πράξη δύναμης, όχι αδυναμίας.
Η υπομονή, η σταθερή παρουσία και η ειλικρινής αποδοχή, ακόμη και στις σιωπές, είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείτε να της προσφέρετε.
Είμαι στη διάθεση σας για οτιδήποτε χρειαστείτε. Διάβασε περισσότερα

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο και επώδυνο μπορεί να είναι για έναν γονέα να βλέπει το παιδί του να υποφέρει και ταυτόχρονα να αρνείται τη βοήθεια. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή αλλά θεραπεύσιμη ψυχική κατάσταση, και η δική σας παρουσία μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη στήριξη της κόρης σας.

Το πρώτο και ίσως πιο σημαντικό βήμα είναι να παραμείνετε κοντά της, διαθέσιμοι και υπομονετικοί, ακόμα και αν εκείνη απομακρύνεται ή σας απορρίπτει. Τα άτομα που βιώνουν κατάθλιψη συχνά νιώθουν ντροπή, ενοχή ή ανικανότητα να εκφράσουν αυτό που περνούν. Αν μπορέσει να αισθανθεί ότι την αποδέχεστε χωρίς κριτική, ότι την αγαπάτε και θέλετε να καταλάβ...ετε αυτό που περνά, μπορεί σταδιακά να ανοιχτεί.

Μιλήστε της με ηρεμία και χωρίς πίεση. Ίσως θα μπορούσατε να της πείτε κάτι όπως: "Σε βλέπω ότι δυσκολεύεσαι, και αυτό με ανησυχεί γιατί σε αγαπάω. Δεν χρειάζεται να το περάσεις μόνη σου. Όταν είσαι έτοιμη, θα ήθελα να βρούμε έναν τρόπο να σε βοηθήσουμε." Μπορεί να μη θελήσει να μιλήσει άμεσα, αλλά η στάση σας θα της μείνει.

Αν η άρνησή της να ζητήσει βοήθεια είναι έντονη και παρατεταμένη, και εσείς διαπιστώνετε ότι η κατάστασή της χειροτερεύει (π.χ. έχει σοβαρή απόσυρση, σκέψεις αυτοκτονίας, μεγάλη απώλεια βάρους, αϋπνία, ή αδυναμία να λειτουργήσει στην καθημερινότητα), τότε ίσως χρειαστεί να παρέμβετε πιο άμεσα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας οικογενειακός γιατρός ή παιδοψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει με την πρώτη επαφή ή να σας καθοδηγήσει. Μερικές φορές είναι χρήσιμο να προσεγγίσει η ίδια η οικογένεια έναν ειδικό για να πάρει υποστήριξη και καθοδήγηση σχετικά με το πώς να κινηθεί.

Κάτι άλλο που μπορείτε να κάνετε, είναι να της προσφέρετε μικρά «βήματα» βοήθειας που να μην φαίνονται απειλητικά. Ίσως προτείνετε να δείτε μαζί κάποιον ειδικό "για να καταλάβετε κι εσείς τι να κάνετε", αντί να παρουσιαστεί η βοήθεια ως κάτι που εκείνη «πρέπει» να δεχτεί. Μπορεί επίσης να τη βοηθήσει να μιλήσει πρώτα με κάποιον άνθρωπο που εμπιστεύεται – ένα δάσκαλο, φίλο, συγγενή.

Μη διστάσετε να φροντίσετε και τον εαυτό σας σε αυτή τη διαδικασία. Δεν είναι εγωιστικό – είναι απαραίτητο, ώστε να μπορείτε να αντέξετε και να στηρίξετε αποτελεσματικά. Η αγάπη σας είναι σημαντική, αλλά χρειάζεστε κι εσείς υποστήριξη για να αντεπεξέλθετε σε αυτό το βάρος. Διάβασε περισσότερα

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο και ανησυχητικό είναι να βλέπετε το παιδί σας να πονά και να μην θέλει βοήθεια. Είναι πολύ σημαντικό που το παρατηρείτε και που προσπαθείτε να σταθείτε δίπλα της. Ίσως το πιο ουσιαστικό που μπορείτε να κάνετε τώρα, είναι να της δείχνετε ότι είστε εκεί, διαθέσιμη με αποδοχή και αγάπη. Μερικές φορές, το πρώτο βήμα είναι να νιώσει ότι δεν την κρίνετε. Και αν νιώθετε ότι σας βαραίνει πολύ, μπορεί να είναι βοηθητικό να μιλήσετε εσύ με έναν ειδικό για στήριξη όχι μόνο για να βοηθήσετε την κόρη σας, αλλά και για να μην μείνετε μόνη μέσα σε αυτό.

Αρχικά θα ήταν βοηθητικό να επισκεφθείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να συζητήσετε για την κατάσταση και να διερευνήσετε τρόπους με τους οποίους μπορείτε να βοηθήσετε την κόρη σας.

Η ανησυχία σας ως γονιός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απολύτως κατανοητή και είναι όμορφο που ενδιαφέρεστε και νοιάζεστε για την υγεία του παιδιού σας.
Σημαντικό είναι από την πλευρά του γονιού να ακούσει ενεργητικά το παιδί του και να ξέρει το παιδί πως ο γονιός είναι δίπλα του ο,τι και αν συμβεί.
Όσον αφορά το κομμάτι της ψυχοθεραπείας, σε περίπτωση κατάθλιψης, πρόκειται για κάτι που πρέπει να το θέλει κατ' αρχάς ο ίδιος ο θεραπευόμενος (και να ξεκινήσει και να συνεχίσει). Σε περίπτωση που είμαστε γονιός και το παιδί μας δεν το επιθυμεί, μια πρόταση είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς μέσα από το δικό μας γονεϊκό ρόλο. Δ...ηλαδή, ως γονιός έχω τη δυνατότητα να λειτουργήσω ως θετικό πρότυπο για το παιδί μου, να δείξω ότι και εγώ στις δύσκολες στιγμές δεν διστάζω να ζητήσω βοήθεια, το οποίο αποτελεί ένδειξη δύναμης, είμαι θετικός απέναντι στην αυτοβελτίωση και στο να αντιμετωπίσω αυτό που με δυσκολεύει. Ομοίως, μπορούν να εμπνευστούν και να αλλάξουν στάση (π.χ. επίσκεψη σε ειδικό) τα παιδιά και από κάποιον σημαντικό άλλον στη ζωή τους, που ζήτησε βοήθεια από τους ειδικούς και είδε τη ζωή του να βελτιώνεται.

Τέλος, για εξατομικευμένες συμβουλές απέναντι σε κάθε γονιό συστήνεται η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο. Διάβασε περισσότερα

Θα μπορούσατε να επικοινωνήσετε με κάποιον ειδικό για να σας καθοδηγήσει έτσι ώστε να μπορέσετε να διαχειριστείτε την κατάσταση. θα σας πρότεινα ψυχολόγο και ψυχίατρο.

Καλημέρα σας, μπορεί να μην χρειάζεται γιατρό, μιλήστε της για ψυχοθεραπεία σε έναν ψυχολόγο χωρίς φαρμακευτική αγωγή! Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας! Πάντα στη διάθεση σας!

Έχετε καταλάβει από πού προήλθε η κατάθλιψη ? ΚΑΤ αρχήν δε πρέπει να έρχεστε σε αντιπαράθεση μαζί της με ανεκτικότητα κ συζήτηση αν θέλει βέβαια να τις δώσετε να καταλάβει ότι είσαστε δίπλα της ένας ψυχοθεραπευτής σίγουρα θα την βοηθούσε

Ίσως το σημαντικότερο που μπορείτε να κάνετε αυτήν τη στιγμή είναι να μείνετε δίπλα της, χωρίς πίεση αλλά με σταθερή παρουσία. Όχι για να τη “σπρώξετε” να αλλάξει, αλλά για να της δείξετε ότι δεν είναι μόνη. Πείτε της – δείξτε της ότι τη βλέπετε, την ακούτε και ότι θα είστε εκεί όταν και αν θελήσει βοήθεια.
Παράλληλα, θα μπορούσατε να συμβουλευτείτε εσείς έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας για να στηρίξετε εσάς, ώστε να στηρίξετε και εκείνη.

Γεια σας, το πιο σημαντικό είναι να είστε παρούσα με ηρεμία και χωρίς πίεση. Δείξτε της ότι είστε εκεί, διαθέσιμη να την ακούσετε, χωρίς να την κρίνετε.
Μιλήστε της με απλό τρόπο για τη φροντίδα του εαυτού, όχι «γιατρούς» ή «διάγνωση». Μπορείτε να της προτείνετε μια πρώτη κουβέντα με έναν ειδικό σαν δοκιμή, όχι σαν υποχρέωση.
Παράλληλα, αν δυσκολεύεστε, καλό είναι να ζητήσετε κι εσείς υποστήριξη, θα σας βοηθήσει να τη στηρίξετε πιο ουσιαστικά.

Σας ευχαριστώ που απευθυνθήκατε και εμπιστευτήκατε κάτι τόσο δύσκολο. Είναι πραγματικά πολύ βαρύ για έναν γονέα να βλέπει το παιδί του να υποφέρει και να αρνείται κάθε βοήθεια. Το πρώτο που χρειάζεται να κρατήσετε είναι πως δεν είστε μόνοι σας σε αυτό, και πως υπάρχουν τρόποι να σταθείτε δίπλα της χωρίς να πιέσετε ή να κάνετε τα πράγματα πιο δύσκολα.

Όταν ένα άτομο βιώνει κατάθλιψη, ακόμη και το να ζητήσει βοήθεια μοιάζει βουνό. Δεν είναι απλώς άρνηση — είναι συχνά ένδειξη του πόσο βαθιά είναι βυθισμένο στο αίσθημα της απελπισίας, της ενοχής ή της αίσθησης πως "δεν αξίζει" βοήθεια. Επομένως, το να προσπαθήσουμε να την πείσο...υμε ή να την πιέσουμε να πάει σε γιατρό μπορεί, άθελά μας, να ενισχύσει την απόσταση.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε εσείς αυτή τη στιγμή είναι να της δείξετε ότι είστε εκεί, χωρίς όρους, χωρίς να την κρίνετε ή να της ζητάτε να «φτιάξει τα πράγματα». Πείτε της απλά πως αν ποτέ θελήσει να μιλήσει με κάποιον, μπορείτε να βρείτε μαζί τον κατάλληλο άνθρωπο. Αν νιώσετε πως σας επιτρέπει λίγο χώρο, μιλήστε για το πώς εσείς βλέπετε την αλλαγή της — όχι με επικριτικό τρόπο, αλλά με αγωνία και ενδιαφέρον: «Σε βλέπω λίγο σβησμένη τελευταία, και μου λείπει να σε βλέπω να χαμογελάς. Δεν θέλω να σε πιέσω, αλλά αν ποτέ νιώσεις έτοιμη να μιλήσεις με κάποιον, είμαι εδώ για να σε βοηθήσω όσο μπορώ.»

Αν η κατάστασή της φαίνεται σοβαρή — δηλαδή αν υπάρχει μεγάλη απόσυρση, διακοπή στον ύπνο ή στο φαγητό, ή σκέψεις αυτοτραυματισμού — τότε καλό είναι να απευθυνθείτε εσείς σε έναν ειδικό. Μέσα από μια πρώτη δική σας συνεδρία, μπορούμε να δούμε μαζί πώς να την προσεγγίσετε καλύτερα, με τρόπο που να μη νιώσει πίεση αλλά κατανόηση και ασφάλεια.

Είμαι εδώ για εσάς, αν νιώσετε πως θέλετε να κάνετε αυτό το πρώτο βήμα. Δεν χρειάζεται να τα σηκώνετε όλα μόνη σας. Διάβασε περισσότερα

Εάν είναι ενήλικη, είναι δική της απόφαση να επισκεφθεί ειδικό ψυχικής υγείας. Προσπαθήστε να την προσεγγίσετε με ηρεμία και κατανόηση, δείχνοντας αμέριστη προσοχή και ενδιαφέρον σε αυτά που έχει να σας εμπιστευτεί. Εξηγήσετε της ότι πάντα θα την υποστηρίζετε και θα την αγαπάτε και απλώς πείτε της ότι αν χρειαστεί την βοήθεια και την συμβουλή σας, θα είστε πάντα δίπλα της να της την παρέχετε.

Καλησπέρα σας! Εφόσον η κόρη σας αρνείται να δεχτεί βοήθεια, καλό θα ήταν να πάτε εσείς σε κάποιον ειδικό για αρχή, ώστε να συζητήσετε με περισσότερες λεπτομέρειες για την όλη κατάσταση και να σας βοηθήσει στο πώς θα κινηθείτε περεταίρω.

Καλησπέρα σας. Η στήριξή σας, είναι σημαντική. Παρόλα αυτά, είναι απαραίτητο να απευθυνθεί σε ειδικό. Έστω να παρουσιαστεί ως δοκιμή, να δει πώς θα νιώσει. Μέσω της στήριξής σας, να μπορέσει να κατανοήσει τη σημασία έστω κάποιων πρώτων συναντήσεων για την ανάλυση του προβλήματος και την αξιολόγησή του.

Καλημέρα σας,
είναι πολύ σημαντικό που βρίσκεστε σε εγρήγορση και νοιάζεστε ενεργά για την κόρη σας — ιδιαίτερα σε μια συνθήκη που, από τη φύση της, κάνει το ίδιο το άτομο να μην έχει διάθεση ή δύναμη να ζητήσει βοήθεια.
Όταν ένα μέλος της οικογένειας υποφέρει, επηρεάζεται ολόκληρο το σύστημα σχέσεων γύρω του. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο η κόρη σας που χρειάζεται φροντίδα — αλλά και εσείς, που προσπαθείτε να τη στηρίξετε μέσα σε ένα δύσκολο και συχνά αδιέξοδο συναίσθημα: το να βλέπεις έναν αγαπημένο άνθρωπο να πονά, χωρίς να δέχεται βοήθεια.
Τι μπορείτε να κάνετε, χωρίς να την πιέσετε:
-Δείξτε της ότι τη βλέπετε και την α...κούτε, χωρίς να την πιέζετε να "αλλάξει" ή να "πάει κάπου". Πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη φοβούνται ότι θα κριθούν ή ότι δεν θα κατανοηθούν. Επομένως, ο ασφαλής συναισθηματικός χώρος που προσφέρετε εσείς, χωρίς νουθεσία, είναι ήδη θεραπευτικός.
-Μιλήστε για τη φροντίδα χωρίς ετικέτες: Αν νιώσετε ότι μπορεί να το ακούσει, μπορείτε να πείτε κάτι όπως:
«Δεν χρειάζεται να πεις ή να κάνεις κάτι που δεν θες. Απλώς, αν κάποια στιγμή νιώσεις ότι θα ήθελες να μιλήσεις με κάποιον άνθρωπο που μπορεί να σε ακούσει με έναν άλλο τρόπο, εγώ θα είμαι εδώ να σε βοηθήσω να τον βρεις.»
-Αναζητήστε εσείς στήριξη για τον εαυτό σας. Δεν είναι "αντί για" εκείνη — είναι για να καταφέρετε να είστε δίπλα της χωρίς να εξαντληθείτε. Η ψυχολογική υποστήριξη του φροντιστή (γονέα, συντρόφου κ.λπ.) συχνά βοηθά το ίδιο το πρόσωπο που αρνείται αρχικά τη βοήθεια.
Αν το επιθυμεί, ενδέχεται να της ταιριάξει μια λιγότερο κλασική πρώτη επαφή, όπως online συμβουλευτική, ομάδες συνομηλίκων, ή ένας ειδικός με εμπειρία στην εφηβική/νεανική κατάθλιψη.
Η αποδοχή βοήθειας δεν είναι απόφαση λογικής — είναι εμπιστοσύνης. Και αυτή την εμπιστοσύνη την καλλιεργούμε πρώτα μέσα στη σχέση.
Το ότι είστε παρούσα/παρών και αναζητάτε τρόπους προσέγγισης, είναι ήδη μια πολύτιμη μορφή βοήθειας. Συνεχίστε να είστε το «ήρεμο έδαφος» δίπλα της, μέχρι να νιώσει έτοιμη να σταθεί σ’ αυτό. Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα σας,
καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να βλέπετε το παιδί σας να πονάει ψυχικά και να μη θέλει να ζητήσει βοήθεια. Είναι βαθιά ανθρώπινο αυτό που νιώθετε – η ανησυχία, η αγωνία, η αίσθηση ότι είστε ανήμπορη να τη βοηθήσετε. Όμως, ήδη κάνετε κάτι πολύ σημαντικό: αναζητάτε τρόπους να είστε δίπλα της, με φροντίδα.

Η κατάθλιψη, ειδικά στην εφηβεία ή στη νεαρή ενήλικη ζωή, μπορεί να απομονώσει τον άνθρωπο, να τον κλείσει στον εαυτό του και να του δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι "τίποτα δεν θα βοηθήσει". Μπροστά σ’ αυτή τη σιωπή, η ανθρώπινη σχέση είναι το πιο ισχυρό αντίδοτο.

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είν...αι να της δείχνετε καθημερινά –χωρίς πίεση ή νουθεσίες– ότι είστε εκεί, ότι τη βλέπετε, τη νοιάζεστε, και τη δέχεστε όπως είναι. Ακόμα και όταν δεν σας μιλάει, ακόμα κι αν σας διώχνει. Να της λέτε ότι αν και τώρα δεν θέλει βοήθεια, όταν και αν το θελήσει, θα είστε δίπλα της, να τη στηρίξετε. Αυτή η σταθερή παρουσία, με αποδοχή και αγάπη, είναι πολλές φορές το πρώτο βήμα για να νιώσει εμπιστοσύνη και να ανοίξει.

Ίσως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτείτε να ζητήσετε υποστήριξη και εσείς η ίδια από κάποιον ψυχοθεραπευτή. Όχι γιατί "φταίτε" – αλλά γιατί και εσείς χρειάζεστε έναν χώρο να εκφράσετε όσα κουβαλάτε. Μέσα από τη δική σας στήριξη, ενδυναμώνεται ολόκληρο το σύστημα γύρω της.

Είμαι εδώ αν χρειαστείτε οτιδήποτε.

Με εκτίμηση και κατανόηση,
Τάνια Κουρτίδου
Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια Διάβασε περισσότερα

Λυπάμαι που περνάτε μια τόσο δύσκολη κατάσταση.Όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο και ειδικά το παιδί μας-αντιμετωπίζει κατάθλιψη αλλά δεν θέλει βοήθεια,είναι φυσικό να νιώθετεανησυχία,απόγνωση και αβεβαιότητα.
Ωστόσο,υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε για ναβοηθήσετε ,ακόμη και αν εκείνη αρνείται βοήθεια προς το παρόν.
1.Δημιουργήστε ασφαλή χώρο επικοινωνίας (προσπαθήστε να είστε διαθέσιμη χωρίς πίεση
εκφράστε την αγάπη και το ενδιαφέρον σας,χωρίς να προσπαθείτε να λύσετε το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή.
Πείτε πράγματα όπως : Σε βλέπω που δυσκολεύεσαι και είμαι εδώ για σένα ότι και αν χρειαστείς
Δεν είσαι μόνη σου και δεν χρει...άζεται να τα περάσεις όλα αυτά χωρίς στήριξη.
Αντισταθείτε στον πειρασμό να πιέσετε ή να κάνετε κηρύγματα.Αυτό συχνά ενισχύει την άρνηση.
Αντί για ¨ πρεπει να πας σε γιατρο θα μπορούσατε να της πείτε : Αναρρωτιέμαι αν θα σε βοηθούσε να μιλήσεις με κάποιον που δεν είναι από την οικογένεια σου,έτσι ώστε να νιώσεις πιο ανάλαφρη.
θα μποροούσαμε να πάμε και μαζί και να δεις απλά πως είναι.Δεν είναι δέσμευση.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει πολύ στην κατάθλιψη . Διάβασε περισσότερα

Είναι πολύ δύσκολο να βλέπει ένας γονιός το παιδί του να υποφέρει και να μην δέχεται βοήθεια. Αρχικά, προσπαθήστε να της δείξετε κατανόηση, χωρίς πίεση. Μιλήστε της ήρεμα, με σεβασμό, και εκφράστε τη φροντίδα σας, όχι την ανησυχία με πίεση. Δώστε της χρόνο, αλλά με συνέπεια προτείνετέ της εναλλακτικές: ίσως μια κουβέντα με ψυχολόγο online ή απλώς ένα πρώτο ραντεβού “δοκιμαστικά”. Εσείς μπορείτε επίσης να συμβουλευτείτε ειδικό για καθοδήγηση.

Είναι σημαντικό να ξέρετε πως η δική σας στάση μπορεί να γίνει στήριγμα. Μιλήστε της με κατανόηση, χωρίς πίεση. Πείτε της ότι βλέπετε τη δυσκολία της και ότι δεν είναι αδυναμία να ζητάει κανείς βοήθεια. Μπορείτε να της προτείνετε να πάτε μαζί σε έναν ειδικό, απλώς "για μια κουβέντα", χωρίς να δεσμευτεί για κάτι.
Επίσης, είναι βοηθητικό να αποφεύγετε τις φράσεις "πρέπει να συνέλθεις" ή "σκέψου θετικά", γιατί μπορεί να της προκαλέσουν ενοχές. Δείξτε της ότι είστε εκεί, όχι για να τη σώσετε, αλλά για να τη συνοδεύσετε στο δύσκολο μονοπάτι που περνάει.
Τέλος, καλό είναι να ζητήσετε κι εσείς στήριξη από έναν ψ...υχολόγο. Όχι γιατί φταίτε, αλλά γιατί έτσι θα μπορέσετε να τη στηρίξετε καλύτερα και να αντέξετε τη δυσκολία αυτής της κατάστασης. Διάβασε περισσότερα

Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι:
Αν δεν θέλει να πάει σε γιατρό, προτείνετέ της αρχικά να μιλήσει απλώς με έναν ψυχολόγο, χωρίς δεσμεύσεις.
Αν η κατάσταση χειροτερεύει ή ανησυχείτε σοβαρά για την ασφάλειά της, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε εσείς έναν ειδικό για καθοδήγηση.

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε κάτι τόσο ευαίσθητο. Η κατάθλιψη στην κόρη σας μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία και για την ίδια, αλλά και για εσάς ως γονέα. Το πρώτο βήμα είναι να είστε παρόντες με σταθερότητα, χωρίς πίεση, δίνοντας χώρο στο συναίσθημά της χωρίς να προσπαθείτε να το διορθώσετε άμεσα. Είναι σημαντικό να της δείξετε ότι δεν είναι μόνη και ότι υπάρχει βοήθεια. Εάν δεν είναι ήδη σε επαφή με κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας, είναι χρήσιμο να προτείνετε τη δυνατότητα υποστήριξης με φυσικότητα και χωρίς να το παρουσιάσετε ως “πρόβλημα”. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να φροντίζετε και τον εαυτό σας μέσα σε αυτό, καθώς η ψυχικ...ή ανθεκτικότητα του γονέα είναι ένα από τα σημαντικότερα στηρίγματα. Η παρουσία σας, η κατανόηση και η διαθεσιμότητά σας λειτουργούν ήδη θεραπευτικά. Αν νιώθετε ότι χρειάζεστε και εσείς στήριξη ή καθοδήγηση στον τρόπο που τη συνοδεύετε, αξίζει να απευθυνθείτε κι εσείς σε έναν ειδικό. Διάβασε περισσότερα

Εάν είναι ενήλικη δεν μπορείτε να κάνετε κάτι. (Υπό εξαιρέσεις).
Εάν είναι ανήλικη, υποχρεούστε να κάνετε κάτι για ο,τι συμβαίνει στο παιδί σας.