Αϊβάζογλου Κωνσταντίνα

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες

  Πάσχω εδώ και δύο χρόνια από αρρωστοφοβία/αγχώδης διαταραχή. Έχω αλλάξει 3 φορές φαρμακευτική αγωγή, κάνω και παράλληλα ψυχοθεραπεία αλλά δυστυχώς δεν βλέπω βελτίωση.. Έχω απελπιστεί. Τι να κάνω;
  • Καταλαβαίνω πόσο κουραστικό και απογοητευτικό μπορεί να είναι να προσπαθείτε για τόσο καιρό χωρίς να βλέπετε τη βελτίωση που ελπίζατε. Είναι φυσικό να νιώθετε απελπισία και εξάντληση, ειδικά όταν νιώθετε ότι «δοκιμάσατε τα πάντα».
    Η αγχώδης διαταραχή και ο φόβος για την υγεία συχνά δεν αφορούν μόνο το ίδιο το άγχος, αλλά και κάτι βαθύτερο, μια εσωτερική ανασφάλεια, μια αγωνία για το πώς να νιώσετε ασφαλής μέσα στο ίδιο σας το σώμα. Στο Focusing δουλεύουμε ακριβώς με αυτό το σημείο· όχι με τις σκέψεις ή τα συμπτώματα, αλλά με τον τρόπο που αυτά βιώνονται μέσα σας, στο σώμα, στο συναίσθημα, στην εσωτερική εμπειρία.
    Πολλές... φορές, όταν στρέφουμε με αποδοχή και περιέργεια το βλέμμα μας προς το ίδιο το άγχος, χωρίς να το πολεμάμε, χωρίς να προσπαθούμε να το «διώξουμε», κάτι μέσα μας αρχίζει να αλλάζει. Μικρά βήματα, απαλά, αλλά ουσιαστικά.
    Ίσως θα είχε νόημα να διερευνήσετε, μαζί με τον θεραπευτή σας ή σε ένα πλαίσιο που σας εμπνέει εμπιστοσύνη, τι προσπαθεί να σας πει αυτό το άγχος για τις ανάγκες ή τα όρια που δεν έχουν ακόμη ακουστεί μέσα σας. Η θεραπεία δεν είναι πάντα γραμμική, μερικές φορές, η αίσθηση στασιμότητας είναι το σημείο όπου κάτι βαθύτερο ετοιμάζεται να αναδυθεί.
    Το πιο σημαντικό είναι να μην μείνετε μόνος/η μέσα στην απογοήτευση, αλλά να επιτρέψετε στον εαυτό σας να εκφράσει αυτό το «κουράστηκα» και να ακουστεί. Από εκεί ξεκινά συχνά η πραγματική αλλαγή. Διάβασε περισσότερα

    Αϊβάζογλου Κωνσταντίνα
• Διαχείριση πένθους

  Γειά σας. Έχασα τον πατέρα μου πριν από τρεις ημέρες από μεταστατικό καρκίνο στα οστά. Γνωρίζω ότι το συγκεκριμένο είδος είναι ανίατο αλλά τα πάντα έγιναν πολύ γρήγορα και απότομα. Κυριολεκτικά τη μια μέρα κανονίζαμε τι ώρα θα ξυπνήσουμε για να πάμε στον προσωπικό του γιατρό για κάτι μικρό ενοχλήσεις στο στομάχι και την επόμενη τον έτρεχα σχεδόν ανήμπορο στα εφημερεύοντα και στη βραδινή ενημέρωση των γιατρών έμαθα ότι πεθαίνει από ώρα σε ώρα. Από εκεί και πέρα και η κλινική του εικόνα ήταν άριστη για την ηλικία του και τίποτα δεν μας έδειχνε ότι είναι άρρωστος και μάλιστα σε τελικό στάδιο. Πριν από έναν μήνα κολυμπούσε στη θάλασσα και δύο μέρες πριν καταρρεύσει, μπήκε στο αμάξι και οδήγησε κανονικά. Από εκείνη την ημέρα πέρα από το σοκ, είμαι εντελώς χαμένος. Κάποιες φορές περπατώ στον δρόμο χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω, στο σπίτι ανοίγω την τηλεόραση και μετά από μισή ώρα ακόμα δεν έχω καταλάβει τι παίζει γιατί απλά σκέφτομαι όλα όσα συνέβησαν και άλλα τέτοια παρόμοια φαινόμενα. Εκτός αυτού έχω φοβηθεί πάρα πολύ γιατί είναι η πρώτη φορά που κάποιος νοσεί με καρκίνο στην οικογένειά μας και τρέμω στην ιδέα ότι έχω αυξημένες πιθανότητες να πάρω και εγώ σειρά λόγω της συγγένειας. Μήπως όλα αυτά είναι σημάδια κατάθλιψης ή απλά είναι οι πρώτες μέρες που είναι απλά οι πιο βαριές;
  • Καταρχάς, λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας. Ο τρόπος που περιγράφετε όλα όσα συνέβησαν δείχνει πόσο αιφνίδιο και οδυνηρό ήταν αυτό που ζήσατε. Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτές τις πρώτες ημέρες να νιώθετε χαμένος, μπερδεμένος, αποσυντονισμένος. Το μυαλό και το σώμα προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν τι έγινε, να επεξεργαστούν το σοκ.
    Το ότι περπατάτε χωρίς να θυμάστε πού πηγαίνετε ή ότι δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε, δεν σημαίνει ότι "κάτι δεν πάει καλά" ή ότι "παθαίνετε κατάθλιψη", είναι σημάδια του πένθους. Ο οργανισμός σας αντιδρά στην απώλεια με τον δικό του τρόπο, και αυτή η φάση μπορεί να μοιάζει με σύγχυση, απώλεια ...ελέγχου ή ακόμα και φόβο.
    Ο φόβος που αναφέρετε , ότι μπορεί να νοσήσετε κι εσείς, επίσης είναι κατανοητός. Όταν βιώνουμε μια απώλεια απότομα και με τρόπο που δεν προλάβαμε να επεξεργαστούμε, ο νους μας προσπαθεί να βρει ασφάλεια, να εξηγήσει, να ελέγξει το ανεξέλεγκτο.
    Δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να πενθήσει κανείς. Υπάρχει ο δικός σας τρόπος, ο δικός σας ρυθμός. Αυτές οι πρώτες μέρες συχνά είναι οι πιο βαριές, γιατί το σώμα και η ψυχή δεν έχουν ακόμη βρει σημείο ισορροπίας.
    Αν δείτε πως με τον καιρό δεν ανακουφίζεστε καθόλου, ή αν ο φόβος και η σύγχυση παραμένουν έντονοι, τότε ίσως να έχει νόημα να μιλήσετε με έναν ειδικό, γιατί αξίζει να έχετε έναν χώρο όπου μπορείτε να εκφράσετε ελεύθερα ό,τι νιώθετε, χωρίς να χρειάζεται να το μετρήσετε.
    Τώρα, το πιο σημαντικό είναι να είστε τρυφερός με τον εαυτό σας. Να αφήσετε λίγο χρόνο να περάσει και να επιτρέψετε σε αυτό που νιώθετε να υπάρχει, χωρίς πίεση να "ξεπεραστεί" ή να "φτιάξει" γρήγορα. Διάβασε περισσότερα

    Αϊβάζογλου Κωνσταντίνα
• Κρίση πανικού

  Τους τελευταίους 3 μήνες παθαίνω κρίσεις πανικού. Ξεκινάνε απότομα και αισθάνομαι εκτός της ταχυκαρδίας και τη δυσκολία στην αναπνοή, ένα βάρος στο κεφάλι στο σημείο των αυτιών. Είναι αυτό σύμπτωμα των κρίσεων?
  • Καταλαβαίνω πόσο έντονο και τρομακτικό μπορεί να είναι αυτό που περιγράφετε. Τα συμπτώματα που αναφέρετε, ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή, αλλά και το αίσθημα βάρους στο κεφάλι, μπορούν πράγματι να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού. Συχνά το σώμα αντιδρά με ποικίλους τρόπους, καθώς το νευρικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση έντονης εγρήγορσης.
    Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάτι παθολογικό στο σώμα σας· πρόκειται περισσότερο για μια έντονη σωματική αντίδραση στον φόβο. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να το διερευνήσετε με έναν γιατρό για να αποκλειστούν άλλες αιτίες και να αισθανθείτε πιο ασφαλής.
    Αν δείτε ότι οι κρ...ίσεις επανέρχονται ή ότι ο φόβος μήπως ξανασυμβεί σας περιορίζει, η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά. Μέσα στη διαδικασία, μπορείτε να κατανοήσετε τι πυροδοτεί αυτές τις αντιδράσεις και να ξαναβρείτε την αίσθηση ελέγχου και ασφάλειας μέσα στο σώμα σας. Διάβασε περισσότερα

    Αϊβάζογλου Κωνσταντίνα