Ζαχαράτου Στέλλα

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Διαχείριση πένθους
  Καλησπέρα σας. Την Παρασκευή έχασα τον πατέρα μου. Είμαι ψυχολογικά χάλια. Δεν αντέχω αυτή την απώλεια. Ο αδερφός μου χάλια επίσης. Τι να κάνω;

  • Αγαπητέ/ή,
    Κατανοώ απόλυτα πόσο οδυνηρή και επώδυνη είναι η εμπειρία της απώλειας ενός τόσο σημαντικού προσώπου, όπως είναι ο πατέρας σας. Το πένθος αποτελεί μια φυσιολογική διαδικασία που μας βοηθά να διαχειριστούμε τον πόνο της απώλειας, αλλά συχνά συνοδεύεται από έντονα συναισθήματα όπως θλίψη, άγχος, ακόμα και θυμό ή ενοχές.
    Ορισμένες πρώτες σκέψεις που ίσως σας βοηθήσουν:
    1. Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας: Είναι φυσιολογικό να νιώθετε "ψυχολογικά άσχημα". Δώστε στον εαυτό σας τον χρόνο να βιώσει αυτά τα συναισθήματα χωρίς να τα καταπιέζετε. Είναι ένα βήμα προς τη συναισθηματική επεξεργασία της απώλειας.
    2. Συζη...τήστε για τον πόνο σας: Μοιραστείτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας με άτομα που εμπιστεύεστε, όπως ο αδερφός σας, φίλοι ή άλλα μέλη της οικογένειας. Η υποστήριξη από αγαπημένα πρόσωπα μπορεί να είναι πολύτιμη.
    3. Ζητήστε επαγγελματική βοήθεια: Εάν νιώθετε ότι η απώλεια σας κατακλύζει ή ότι δυσκολεύεστε να αντεπεξέλθετε στην καθημερινότητα, μια συνάντηση με ψυχολόγο μπορεί να σας προσφέρει πολύτιμα εργαλεία και στήριξη.
    4. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να θρηνήσει: Ο καθένας βιώνει το πένθος με τον δικό του τρόπο και ρυθμό. Δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να πενθήσει κάποιος.
    5. Διαχειριστείτε την καθημερινότητα: Μικρές δραστηριότητες, όπως ένας περίπατος ή το να αφιερώσετε λίγο χρόνο σε πράγματα που σας χαλαρώνουν, μπορούν να σας βοηθήσουν να παραμείνετε συνδεδεμένοι με την πραγματικότητα.
    Θα ήθελα να τονίσω ότι η διαδικασία του πένθους είναι μοναδική για κάθε άνθρωπο, και είναι απολύτως φυσιολογικό να βιώνετε έντονα συναισθήματα αυτή τη στιγμή. Αν επιθυμείτε περαιτέρω στήριξη, θα χαρώ να σας δω από κοντά ή να συζητήσουμε περαιτέρω τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας.
    Με εκτίμηση,
    Στέλλα Ζαχαράτου – Ψυχολόγος MSc Διάβασε περισσότερα

    

    Ζαχαράτου Στέλλα

• Αυτισμός
  Καλησπέρα, είμαι 25 ετών και έχω διαγνωστεί με το σύνδρομο Asperger. Γενικότερα, είχα δυσκολία στην επικοινωνία και εξακολουθώ να έχω και βλέπω ότι ο κόσμος μου προκαλεί στρες, έχοντας το φόβο να μην μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα. Οι γονείς μου, παρόλο που μου αναθέτουν δουλειές με επικοινωνία, εγώ τους λέω ότι δεν μπορώ, δεν τα πηγαίνω καλά και γενικά δεν μπορώ να συγκεντρώσω καμία πληροφορία που μου λένε. Προσπαθώ μεν να βρω εργασία, αλλά νιώθω πως περιθωριοποιουμαι και εθνικιστικά και για τι αν έχω πάει στρατό. Με άλλα λόγια, ρατσισμό. Εκτός αυτού, θέλω να εξαφανιστώ, να μην βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον με γνωστούς μου, αλλά πρακτικά είναι δύσκολο. Δεν θέλω καθόλου να υπηρετήσω, θέλω να πάρω όσο πιο άμεσα γίνεται την απαλλαγή. Πιο πιθανό είναι να κάνω κακό αν με αναγκάσουν να υπηρετήσω.

  • Καλησπέρα,
    Η κατάσταση που περιγράφετε είναι πολυσύνθετη και απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για να διαχειριστείτε τις δυσκολίες που βιώνετε. Θα προσπαθήσω να σας δώσω ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές.
    Πρώτον, η διάγνωση του συνδρόμου Asperger μπορεί να συνοδεύεται από προκλήσεις στην κοινωνική επικοινωνία και τη διαχείριση του στρες, ιδιαίτερα σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν κοινωνικές απαιτήσεις ή άγνωστα περιβάλλοντα. Είναι σημαντικό να αποδεχθείτε ότι οι δυσκολίες αυτές δεν είναι ένδειξη αποτυχίας ή αδυναμίας, αλλά μέρος της διαφορετικής νευρολογικής σας πραγματικότητας. Υπάρχουν τρόποι να ενισχύσετε τις δεξιότητές σας με κατ...άλληλη υποστήριξη.
    Όσον αφορά το ζήτημα της στρατιωτικής θητείας, το αίτημα για απαλλαγή είναι απολύτως κατανοητό όταν το περιβάλλον αυτό μπορεί να επιδεινώσει την ψυχική σας υγεία. Συνιστώ να συζητήσετε το θέμα με εξειδικευμένο ψυχίατρο ή ψυχολόγο που μπορεί να σας παρέχει την κατάλληλη ιατρική βεβαίωση για να υποστηρίξετε το αίτημά σας. Είναι δικαίωμά σας να διεκδικήσετε μια εξατομικευμένη προσέγγιση που θα προστατεύει την ευημερία σας.
    Όσον αφορά την αίσθηση περιθωριοποίησης και τον κοινωνικό αποκλεισμό, είναι σημαντικό να δώσετε έμφαση στη δόμηση ενός υποστηρικτικού δικτύου. Υπάρχουν ομάδες ατόμων με σύνδρομο Asperger που προσφέρουν αλληλοϋποστήριξη και βοηθούν στην ενδυνάμωση. Επιπλέον, η συνεργασία με ψυχολόγο που έχει εμπειρία στις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού μπορεί να σας βοηθήσει να αναπτύξετε στρατηγικές για τη διαχείριση του στρες και τη βελτίωση της κοινωνικής σας επικοινωνίας.
    Τέλος, είναι σημαντικό να δώσετε προτεραιότητα στη φροντίδα της ψυχικής σας υγείας. Εάν οι σκέψεις απομόνωσης ή αυτοτραυματισμού γίνονται έντονες, είναι κρίσιμο να απευθυνθείτε άμεσα σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή να επικοινωνήσετε με κάποια γραμμή υποστήριξης. Υπάρχουν λύσεις και βοήθεια διαθέσιμη, και η αξία σας δεν μειώνεται από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε.
    Είμαι στη διάθεσή σας για περαιτέρω διευκρινίσεις ή υποστήριξη. Διάβασε περισσότερα

    

    Ζαχαράτου Στέλλα

• Εγκεφαλογράφημα
  Καλησπέρα σας..εδώ και 3.5 χρόνια ταλαιπωρούμαι καθημερινά κ όλη μέρα από ημικρανιες ζαλάδες μουδιασματα αστάθεια ταχυκαρδίες..όλες οι εξετάσεις είναι καθαρές από μαγνητικές αιματολογικές οφθαλμολογικές θυρεοειδούς καρδιολογικες κ γ λαβύρινθο..τα συμπτώματα την μια μέρα είναι πιο ελαφρυα την άλλη πιο έντονα..τώρα τελευταία έχω κ στον ύπνο μούδιασμα στο πρόσωπο ζάλη ταραχή κ φόβο..τι μπορεί να συμβαίνει?

  • Καλησπέρα σας. Τα συμπτώματα που περιγράφετε – επίμονες ημικρανίες, ζάλη, μουδιάσματα, αστάθεια, ταχυκαρδία, καθώς και τα τελευταία συμπτώματα στον ύπνο σας – συνθέτουν μια αρκετά σύνθετη κλινική εικόνα, η οποία μπορεί να προέρχεται όχι μόνο από οργανικούς, αλλά και από ψυχολογικούς παράγοντες.
    Όταν όλες οι ιατρικές εξετάσεις είναι καθαρές, όπως αναφέρετε, μία πιθανή εξήγηση είναι η εμπλοκή του άξονα στρες-άγχους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα συμπτώματα που βιώνετε, παρότι αισθητά και δυσάρεστα, μπορεί να προκύπτουν από χρόνια υπερδιέγερση του νευρικού συστήματος, μια κατάσταση γνωστή ως «ψυχοσωματική διαταραχή». Ειδικότερα, το ...χρόνιο άγχος μπορεί να προκαλέσει έντονες σωματικές αντιδράσεις, όπως ταχυκαρδίες, ζαλάδες και αισθήματα φόβου, τα οποία εντείνονται ιδιαίτερα όταν το σώμα βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας (όπως κατά τη διάρκεια του ύπνου).
    Επιπρόσθετα, η αυξημένη ευαισθησία στα σωματικά συμπτώματα (σωματοποίηση) είναι επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο σε τέτοιες καταστάσεις, καθώς το άτομο τείνει να αντιλαμβάνεται ακόμη και μικρές αλλαγές στο σώμα ως έντονες ή απειλητικές.
    Προτείνω να συζητήσετε τα συμπτώματά σας με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, ο οποίος θα μπορέσει να σας καθοδηγήσει σε τεχνικές διαχείρισης του άγχους, όπως είναι η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία ή άλλες μορφές ψυχοθεραπείας. Επίσης, στρατηγικές όπως η χαλάρωση και η ρύθμιση της αναπνοής μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των συμπτωμάτων σε καθημερινή βάση. Διάβασε περισσότερα

    

    Ζαχαράτου Στέλλα