Τσίρμπα Μαρία

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κατάθλιψη
  Ψυχολόγο ή ψυχίατρο? Έχω κάνει κακό στον εαυτό μου (self-harming) τελευταία φορά πριν κανα δεκαήμερο και σε επίσκεψη σε δημόσιο ψυχολόγο (δεν έμεινα ευχαριστημένη) έμαθα ότι έχω κρίσεις πανικού κ άγχους και προσωπικά πιστεύω ότι ίσως έχω και κατάθλιψη που θα έπρεπε να απευθυνθώ?

  • Καλησπέρα σας. Εφόσον υπάρχει αυτοτραυματισμός, χρειάζεται να γίνει εκτίμηση από ψυχίατρο. Αν ο ψυχίατρος είναι και ψυχοθεραπευτής μπορείτε να ξεκινήσετε μαζί του συνεδρίες σε τακτική βάση. Αν όχι, μπορείτε να πάρετε ψυχιατρική εκτίμηση, ίσως σας δώσει φαρμακευτική αγωγή και παράλληλα να βλέπετε έναν θεραπευτή σε τακτική βάση. Ο συνδιασμός των δύο είναι ο πιο βοηθητικός.

    

    Τσίρμπα Μαρία

• Κατάθλιψη
  Καλησπέρα σας, Η μητέρα μου έχει ναρκισσιστικές διαταραχές. Άργησα πολύ να το προσδιορίσω, αλλά είναι γεγονός. Θέλω να τη στηρίξω και να είμαι δίπλα της, αλλά η συμπεριφορά της με προβληματίζει πολύ. Βασανίζει πολύ τον εαυτό της ανατρέχοντας διαρκώς στα αρνητικά του παρελθόντος (σε θέματα δηλαδή που δεν έχουν λυθεί ποτέ). Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι δύσκολο να παροτρύνεις κάποιον να απευθυνθεί σε ειδικό, μιας και δεν έχει μπει στη διαδικασία αναγνώρισης και παραδοχής του προβλήματος. Πως θα καταλάβει ότι χρήζει βοήθειας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

  • Εδώ χρειάζεται να εστιάσουμε όχι στο πώς θα πάει για θεραπεία η μητέρα σας, αλλά στο πώς είστε εσείς με τη μητέρα σας, πώς είναι η σχέση σας, ποιες είναι οι συμπεριφορές που σας οδηγούν να πιστεύετε ότι έχει ναρκισσιστική διαταραχή. Τα παιδιά γονιών με ναρκισσιστική διαταραχή βιώνουν μία υπόγεια συναισθηματική και ηθική κακοποίηση, με ολέθριες επιπτώσεις στην διαμόρφωση τους αισθήματος αυταξίας. Μπορεί να νιώθουν ντροπή, ενοχή, δεν γνωρίζουν πώς να βάλουν όρια, κάνουν εξαρτητικές σχέσεις, δεν αντέχουν να απογοητεύσουν τον γονέα, μπορεί να παρουσιάσουν κατάθλιψη. Σε κάθε περίπτωση είναι μάταιο να προσπαθείτε να πείσετε τη μητέρα σας να ζητήσει... βοήθεια. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να ζητήσετε εσείς υποστήριξη για να δείτε πώς μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση με τον πιο ωφέλιμο για εσάς τρόπο. Διάβασε περισσότερα

    

    Τσίρμπα Μαρία

• Κατάθλιψη
  Καλησπέρα. Το δικό μου πρόβλημα έχει σχέση με τις αναμνήσεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν σκέφτομαι καλές παλιές στιγμές με πονάνε, με στεναχωρούν και μετά σκεφτομαι ποιος ο λόγος ύπαρξης μας. Γιατί περνάμε καλά ή δεν περνάμε καλά αφού θα πεθάνουμε. Γιατί πρέπει να το ζούμε όλο αυτο. Βασικά νιώθω σαν όλα πλέον απλά να με πονάνε, είτε καλά είτε άσχημα. Το περίεργο είναι ότι έχω στόχους και ακόμη έχω και το συναίσθημα της χαράς, αλλά μόνο στις φαντασιώσεις μου. Όταν ομως συμβαίνει κάτι πραγματικα δν το χαιρομαι. Πχ. Θα σκεφτώ πως θα πάω βόλτα στη θάλασσα που μαρεσει πολυ και θα βάλω το ωραιο μου φόρεμα και θα κάτσω εκεί στην παραλία νιώθοντας πραγματικα έντονα χαρούμενη (στη φαντασίωση μπορω να νιώσω χαρούμενη) ενώ όταν γινεται στην πραγματικότητα δν μπορω να το νιώσω αυτο. Ενώ ομως δεν μπορω να νιώσω πραγματικα χαρούμενη δεν θέλω ομως και να μεγαλώσω και με τρομάζει η σκέψη του θανάτου. Νιώθω λες και όσο μένω στάσιμη (περνάει ο καιρός χωρίς να νιώθω χαρούμενη) θα φτάσει ο καιρός που ήδη θα χω χάσει τα νεανικά μου χρόνια και μετά θα ναι αργά. Αλλά αλήθεια πιστευω πως ποτε δεν είναι αργά για τιποτα, απλώς νιώθω πως δυσκολα θα νιώσω ποτε χαρούμενη . Απλά χαμογελάω, γελάω πολυ αλλά δν νιώθω πραγματική χαρα. Ίσως έχω πλάσει και μια ψεύτικη χαρα στο κεφάλι μου; Δεν ξερω…από μικρή ένιωθα πως έπρεπε να κάνω χαρούμενους τους γονείς μου και υποκρινόμουνα συχνά όποτε δν ξερω αν έχω μάθει τελικά τι σημαίνει να χαίρεσαι και γι αυτο με δυσκολεύει τόσα χρόνια. Βέβαια έχω και μια περίοδο στο μυαλό μου που ένιωθα χαρούμενη αλλά δν θυμάμαι και πολυ καλά τις στιγμες όποτε δν ειμαι και σιγουρη….

  • Ίσως δεν είναι τόσο το πέρασμα του χρόνου που σας θλίβει και σας τρομάζει, αλλά ότι ο χρόνος περνάει χωρίς να βρίσκετε κάποιο νόημα. Το ότι υποκρινόσασταν συχνά για να είναι χαρούμενοι οι γονείς σας μπορεί να αποτελεί μία ένδειξη ότι μεγαλώσατε αποκομμένη από τον εαυτό σας, τα συναισθήματα σας, τις επιθυμίες σας και αυτό να σας ακολουθεί μέχρι σήμερα. Η αποξένωση από το εαυτό μπορεί να συμβάλλει στην κατάθλιψη. Χρειάζεται να διερευνήσετε κατά πόσο η πραγματικότητα σας στο παρόν είναι αυτή που θα θέλατε, κατά πόσο οι επιλογές σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο σας εκφράζουν, τί θα χρειαζόσασταν για να νιώσετε ικανοποίηση και πληρότητα.

    

    Τσίρμπα Μαρία