Σταμάτη Λουίζα

εχω βουλιμια και τα οικονομικα μου δεν μου επιτρεπουν συνεδριες με ψυχολογο για την αντιμετωπιση αυτης... Τι να κανω για να το αντιμετωπισω?

Καλημερα σας. Περναω μια πολύ δύσκολη κατάσταση με κάποιο πρόβλημα υγείας του παιδιού μου. Εχω χάσει το μυαλό μου, το άγχος και η απελπισία που έχω δεν με αφήνουν να στηρίξω το παιδί μου και το άλλο μου παιδί βλέπω ότι επηρεάζεται πολύ. Ο σύζυγός μου είναι συναισθηματικά απών, δεν συζητάει μαζί μου τους φόβους μου, να με καθησυχάσει, κάτι που έχω φοβερή ανάγκη. Εχω τα παιδικά μου τραύματα, αλλά κατά βάση ήμουν πολύ λογικός άνθρωπος. Τωρα όμως ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Πώς μπορώ να μην σκέφτομαι συνέχεια τόσο αρνητικά, να φροντίσω τον εαυτό μου ώστε να μπορέσω να φροντίσω και τα παιδιά μου; ευχαριστώ που με ακούσατε

Καλησπέρα σας Είμαι κοντά στα 70 ακόμα εργαζόμενος, παντρεμένος χωρίς παιδιά με αρκετές όμως λοιπές οικογενειακές υποχρεώσεις. Είμαι αρκετά κοινωνικός και στην δουλειά μου (είμαι λογιστής σε Εταιρία) αλλά και στον φιλικό μου περίγυρο που κατά την άπειρη γνώμη μου δεν δικαιολογεί το άγχος που εδώ και δύο μήνες έχει μπει "δυναμικά" στην ζωή μου. Όλα άρχισαν με ένα σφίξιμο στην καρδιά μου, ταχυπαλμίες, ελαφρές στομαχικές ζαλάδες, αστάθεια στο περπάτημα, ανακάτεμα στο στομάχι, πτώση της αρτηριακής πίεσης (αν και αυτή δεν με φόβισε διότι την κληρονόμησα από τον πατέρα μου που ήταν υποτασικός)κυρίως την νύχτα και γενικά έφτασα στο σημείο να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου παρόλο που περπατάω αρκετά. Η πρώτη κίνησή μου ήταν να κάνω όλες τις αιματολογικές, καρδιολογικές μαζί με test κοπώσεως, θεοειδή κ.λ.π εξετάσεις οι οποίες βγήκαν άριστες. Την μόνη προσωρινή βοήθεια που έλαβα ήταν για το στομαχικό ανακάτεμα και αϋπνία το οποίο με βοήθησε αλλά η επόμενη μέρα συνοδεύεται πάλι με κακή διάθεση, κλάμα που με ανακουφίζει αλλά ταυτόχρονα μου φέρνουν κόπωση και το μόνο που κάπως με βοήθησε είναι ένα περπάτημα 2 χιλιομέτρων που μου μείωσαν λίγο την αστάθεια. Σας παρακαλώ θερμά να με συμβουλέψετε τί να κάνω Με εκτίμηση Μιχάλης