Λιάκου Κατερίνα

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κατάθλιψη
  Καλησπέρα. Μεγάλωσα σε ένα πολύ άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. Με συνεχείς τσακωμους και βία ανάμεσα στους γονείς μου..πλέον στην ηλικία των 37, παντρεμένη, βιωνω ακόμα αυτή τη θλίψη και μου βγαίνει σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας..κ ειδικά στο θέμα παιδιού. Προσπαθούμε εδώ κ 3 χρόνια..υπάρχουν κάποια προβλήματα ωστόσο δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει ν το δούμε κ ιατρικά το όλο θέμα γτ πάντα σκέφτομαι ότι δεν θα καταφέρω ν είμαι καλή μητέρα καθώς βασανίζομαι απ τα ψυχολογικά μου..ο άντρας μου δν γνωρίζει κάτι, δεν τον ενδιαφέρει τόσο το θέμα του παιδιού, του αρκεί π είμαστε μαζί, τουλάχιστον αυτό λέει.. όμως εγώ νιώθω ν πνίγομαι. Θα ηθελα ν με στηρίξει σε όλο αυτό πιο θερμά κ ν με κάνει ν μη φοβάμαι..του έχω πει κάποια πράγματα μέσες άκρες όμως δν μπορεί ν τα καταλάβει, δεν πάει το μυαλό του κ αυτό με στενοχωρεί κ μ δημιουργεί περισσότερο πίεση..θα με συμβουλεύατε ν του μιλήσω ξεκαθαρα??με τους γονείς μου έχουμε καλή σχέση κ ο σύζυγος μου, όμως εγώ δν μπορώ να ξεχάσω όσα βίωσα κ έβλεπα όσο ζούσα μαζί τους μέχρι τα 17 μου..κ όλο αυτό επιδρά κ στη δική μου ζωή.

  • Τα άλυτα συναισθήματα που πηγάζουν από τα βιώματά σας επισκιάζουν και επηρεάζουν την καθημερινότητά σας. Έρχονται ως εμπόδια στη σχέση σας με τον ίδιο σας τον εαυτό, τόσο που σας είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε τις επιθυμίες και ανάγκες σας στο παρόν. Τα συναισθήματα που αναδύονται (πνίξιμο, φόβος, πίεση), φτάνουν ως θέματα στη σχέση σας, ως αποτέλεσμα ελλιπούς επικοινωνίας και επαφής. Οι άλλοι ενδεχομένως μπορούν να σας στηρίξουν αν τους το επιτρέπετε, όμως δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα για εσάς. Μόνο εσείς μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας την απελευθέρωση που τόσο αποζητάτε, ώστε να αναλάβετε τη ζωή σας με ενεργητικότητα, παρουσία κα...ι αίσθημα ολοκλήρωσης. Διάβασε περισσότερα

    

    Λιάκου Κατερίνα

• Κρίση πανικού
  Καλησπέρα σε όλους και καλές γιορτές… 4 χρόνια τώρα έχω κρίσεις πανικού ξεκίνησαν όταν ήμουν 20 χρονών… μεγάλωσα σε περιβάλλον με τσακωμούς και τοξικότητα και ξέρω ότι όλο αυτό με επηρέασε ψυχολογικά και ξεκίνησα να έχω κρίσεις κάθε μέρα με όλα τα συμπτώματα που έχει μια κρίση…. Τα τελευταία χρόνια παίρνω ζαναξ όχι σε καθημερινή βαση και κάποια αντικαταθλιπτικά.. θα ήθελα να με καθοδηγήσει κάποιος στο τι να κάνω έτσι ώστε να μην παίρνω χάπια γιατί είμαι πολύ μικρή … αν υπάρχει κάποιος ψυχολόγος που να μπορεί να με βοηθήσει, και έτσι να αποφύγω τα χάπια …

  • Καλησπέρα, υπάρχουν πολλοί και πολλές ειδικοί ψυχικής υγείας που μπορούν να σας βοηθήσουν, αρκεί να ζητήσετε βοήθεια. Αναζητήστε αυτόν ή αυτήν που σας ταιριάζει και σας εμπνέει, τολμήστε να κάνετε το βήμα και εμπιστευθείτε τη διαδικασία σας.

    

    Λιάκου Κατερίνα

• Διαχείριση πένθους
  Θα ήθελα να ρωτήσω όταν μια νέα μητερα χάνει το παιδί της ηλικίας 15 ετών σε αυτοκινητιστικό ατύχημα έξω από το σπίτι της, χωρίς όμως να μετακομίσει μετά απ αυτό , χωρίς να δέχεται καμμία ιατρική παρακολούθηση καμμία αγωγή ! Μπορεί σαν άνθρωπος να ξανα γεννηθεί από τις στάχτες του ; Μπορούν οι οικείοι της να την βοηθήσουν; Και αν ναι με ποιον τρόπο ; Κάποιες μικρές συμβουλές εκτός από το να είμαστε δίπλα της ! Αναρωτιέμαι μπορεί να σταθεί αυτή η μάνα στα πόδια της χωρίς τίποτα απ αυτά να ξυπνάει κάθε μέρα κ να μετράει αντίστροφα; Να σημειώσω εδώ πως έχει ακόμα ένα παιδί στην εφηβεία που δυστυχώς δεν έχουν καλές σχέσεις μετά το πένθος ! Εκείνη εργάζεται ευτυχώς ! Ευχαριστώ

  • Περιγράφετε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Η ανθρώπινη φύση όμως κρύβει πολλές εκπλήξεις. Μερικές φορές για παράδειγμα, βλέπουμε κομμένους κορμούς δέντρων στο δρόμο, οι οποίοι πετάνε νέα κλαδιά από το πλάι. Η επιθυμία για ζωή πολλές φορές υπερβαίνει ακόμα και τα πιο αντίξοα γεγονότα. Αρκεί το άτομο να αναγνωρίζει μέσα του ότι έχει αυτές τις δυνάμεις. Ο οικογενειακός και φιλικός περίγυρος είναι σημαντικός μέσα από τα μοιράσματα και το κράτημα, αλλά και τη δημιουργία νέων εμπειριών και συνδέσεων. Όμως είναι σημαντικό να μην ξεχνάτε ότι, προκειμένου να φροντίσετε κάποιον άλλον, πρώτα πρέπει να φροντίζετε τον εαυτό σας. Αν δεν αντλείτε ενέργεια από ...κάπου, αντίστοιχα δεν σας μένει καθόλου για να προσφέρετε. Μπορείτε να βοηθήσετε μόνο μέχρι το σημείο που δεν χάνετε εσείς τον εαυτό σας και μέχρι το σημείο που η άλλη πλευρά δέχεται αυτή την πρόσκληση προς τη ζωή. Έτσι δημιουργείτε ένα στέρεο υγιές περιβάλλον όπου το άτομο που πενθεί μπορεί να έρθει εκείνο προς τα εσάς όταν θα είναι έτοιμο και αφού νιώσει ότι ο ρυθμός του γίνεται σεβαστός. Διάβασε περισσότερα

    

    Λιάκου Κατερίνα