Γατίδου Μαρία, Τσικάκη Αναστασία

Η ψυχολογος επιτρεπεται οταν λεω κατι να λεει πανω τα δικα της; Ειναι η 2η ψυχολογος, αλλαξα λογω μετακομισης κ οι δυο καναν γνωστικη προσεγγιση. Της ειπα οτι δεν νιωθω καλα με αυτα κ ειπε να εμπιστευτω την διαδικασια γιατι η προσεγγιση της εχει προσωπικα παραδειγματα. Κι εγω λεω δν νιωθω καλα μην τα λες, κ ειπε οτι η ψυχοθεραπεια ειναι επωδυνη γι αυτο νιωθω ετσι. Γενικα βοηθαει αλλα νευριαζω ν ακουω για την αδερφη της, για τον αντρα της, μου ρχεται να της πω να παει σε ψυχολογο να μιλησει. Λεει πως γυρίζω το βλεμα προς τα μεσα κ γι αυτο νιωθω δυσφορια όταν φερνει τον αληθινο της εαυτο στις συνεδριες Ανησυχησα μηπως το οτι δεν μπορω να ακουω για τα δικα της ειναι δικο μου προβλημα που πρεπει να λυσω στη θεραπεια. Με κουραζει κ η αδερφη της κ ο αντρας της, τους βαρεθηκα. Η προηγουμενη παντα με ρωτουσε αν μπορει να μοιραστει κατι. Ποια απο τις δυο ειναι λάθος; Να ζητησω στην προηγουμενη να κανουμε σκάιπ; Σε αυτην παω επειδη ειναι κοντα κ δεν ειναι κακη απλα δεν αντεχω να μιλαει για τον εαυτο της. Το αποκορυφωμα ηταν όταν με ρωτησε γιατι εχω ζηλια για την αδερφη της κ τον αντρα της κ αντιδραω ετσι κ αν εχω τετοια αισθηματα να το πω για να μπορει να με βοηθησει στη θεραπεια. Μου μπηκε ιδεα μηπως φταιω εγω κι επειδη ζηλευω δν θελω να ακουω. Μου λεει ο σύντροφος μου πηγες για θεραπεια για να φτιαξεις την σχεση σου με το σοι της δηλαδη που δεν τους ξερεις τι ειναι αυτα τα χαζα; Το να μην θελω να ακουω για αυτους ειναι δικο μου προβλημα με την εννοια οτι βγηκε στη θεραπεια κατι για να λυσω; Η προηγούμενη σπανια ελεγε για τον εαυτο της. Τι ειναι σωστο απο τα δυο; Παιζει η προηγουμενη να μην εκανε σωστα τη δουλεια της κ να μην εβλεπε τετοια χαρακτηριστικα σε μενα; Εχω δυσφορια με αυτα, ερχονται στο μυαλο μου τα δικά της κ πλεον βρισκω δυσκολια στο να συγκεντρωθω εξαιτιας της.Τι επιτρεπεται; Εχω μπερδευτει κ χρειαζομαι μια αντικειμενικη αποψη. Παει καιρος που πεφτω ψυχολογικα κ μου λεει οτι ειναι επειδη δεν βοηθαω τον εαυτο μου. Το ενστικτο μου λεει οτι φταιει αυτη

Δεν ξέρω τι να πω ή να ρωτήσω η ζωή μου τα τελευταία 6 χρόνια είναι μια κόλαση είμαι πλέον 18 χρόνων τελειώνω φέτος το σχολείο. Δεν έχω κακοποιηθει ποτε σωματικά, ψυχικά μόνο αλλά δεν αντέχω άλλο. Με τους γονείς μου δεν τα οηγαινω καλά είμαι ολομόναχη πραγματικά μονη δεν έχω να μιλήσω πουθενά. Έτσι θα είναι η ζωή μου ? Κάθε ποσο συχνά είναι φυσιολογικό να νιώθω αυτή τη θλίψη? Υπάρχουν άνθρωποι που είναι χαρούμενοι και δεν έχουν ούτε νια στιγμή θλίψης για μια ολόκληρη εβδομάδα?

Γεια σας, είμαι 16 χρονών και τα τελευταία χρόνια νιώθω κενή μέσα μου. Νιώθω ότι δεν με ευχαριστεί τίποτα και ότι είμαι ανήμπορη να ανταπεξέλθω σε καθημερινές δραστηριότητες, αν και πάντα καταλήγω να τις κάνω – π.χ. να τρώω, να διαβάζω και να βγαίνω, επίσης μου είναι δύσκολο να συγκεντρωθώ σε ορισμένα πράγματα π.χ. το διάβασμά μου. Η αλήθεια είναι πως είμαι καλή σε διάφορα χόμπι που είχα, όμως σπάνια μου έρχεται η όρεξη να τα κάνω. Δεν ασχολούμαι με κάτι και έχω πολύ χρόνο να σκέφτομαι, αλλά από την άλλη, ακόμα κι αν θέσω στόχους, δεν έχω την ενέργεια και τη δύναμη να προσπαθήσω να τους πραγματοποιήσω. Έχω πρόβλημα με τον ύπνο μου, καθώς κοιμάμαι σίγουρα 4–5 ώρες μέσα στη μέρα και 6–7 ώρες το βράδυ, που σημαίνει πως οι ώρες που είμαι ξύπνια είναι μόνο οι ώρες του σχολείου και κάποιες λίγες ώρες στο σπίτι. Δεν έχω δραστηριότητες όπως κάποιο άθλημα ή φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Δεν μπορώ να ελέγξω το θέμα του ύπνου, καθώς κοιμάμαι και όταν ξυπνάω νυστάζω πάλι, αν και δεν έχω κάτι να με κουράζει τόσο πολύ σωματικά ώστε να χρειάζομαι τόσες ώρες ύπνου. Γενικά, υπάρχουν εβδομάδες που νιώθω αβοήθητη και δεν έχω όρεξη ούτε να σηκωθώ. Νιώθω ότι τα κάνω όλα με το ζόρι. Αν έβλεπε κάποιος τι έγραφα τώρα, μάλλον δεν θα με πίστευε, καθώς είμαι ένα πολύ πρόσχαρο και ευγενικό άτομο με πολλή ενέργεια όταν βρίσκομαι με φίλους. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, όμως από πολύ μικρή νιώθω έτσι, με τα χρόνια όμως αυτό αυξάνεται σε καθημερινή βάση. Υπάρχουν και άλλα πράγματα που νιώθω αλλά θα προτιμούσα να μην τα μοιραστώ εδώ. Μήπως πρέπει να πάω σε κάποιον ψυχολόγο; Υπάρχει περίπτωση να έχω κατάθλιψη;