Φοβία και κρίσεις πανικού με αϋπνίες παρά τη λήψη Lexotanil, τι να κάνω;

Καλό θα ήταν να επισκεφτείτε έναν ψυχίατρο και έναν ψυχολόγο για να εκπαιδευτείτε ώστε να καταφέρετε να διαχειρίζεστε τις αρνητικές σας σκέψεις και να σας δώσουν κάποιες τεχνικές για ποιοτικότερο υπνο

Ο περισσότερος κόσμος που βιώνει κάτι τέτοιο, θεωρεί ότι τρελαίνεται, ότι έχει χάσει τον έλεγχο του εαυτού του και ότι πλέον είναι έρμαιο των καταστάσεων που τον βασανίζουν.

Το άγχος είναι ένας βιολογικός μηχανισμός γνωστός και ως αντίδραση φυγής/πάλης που βοηθά έναν οργανισμό να αντιμετωπίσει θανάσιμους κινδύνους. Στο προϊστορικό παρελθόν της ανθρωπότητας αυτός ο μηχανισμός ήταν η λεπτή γραμμή ανάμεσα στο θάνατο και την επιβίωση. Αντιμέτωπος με ένα άγριο θηρίο είχες δύο επιλογές, να παλέψεις ή να φύγεις, όμως ό,τι από τα δύο και αν επέλεγες θα έπρεπε να γίνεις πιο δυνατός, πιο ανθεκτικός και πιο γρήγορος.

Για να επιτευχθεί ...αυτό, το σύστημα πάλης/φυγής ανεβάζει τους ρυθμούς της αναπνοής και της καρδιάς ώστε να εισέρχεται περισσότερο οξυγόνο στον οργανισμό και να πηγαίνει περισσότερο αίμα στα μέρη του σώματος που θα βοηθήσουν στην επιβίωση, όπως τα χέρια και τα πόδια ώστε να μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα η να γίνεις δυνατότερος και πιο αποτελεσματικός στα χτυπήματά σου.

Ο οργανισμός παράγει αναλγητικές ουσίες που διαχέονται στο αίμα, ώστε να αυξηθεί η αντοχή στον πόνο, όπως και πηκτικά αίματος έτσι ώστε οι πιθανές πληγές να σε βλάψουν λιγότερο. Με λίγα λόγια γίνεσαι πιο επικίνδυνος σε μία μάχη, η πιο γρήγορος σε περίπτωση που θέλεις να ξεφύγεις.

Για να ενεργοποιηθεί το σύστημα φυγής/πάλης, πρέπει ο οργανισμός να αντιληφθεί ότι υπάρχει κίνδυνος στο περιβάλλον.

Ο άνθρωπος που αναμένει κάποιον κίνδυνο, στρέφει το βλέμμα του προς τα μέσα και αν θεωρήσει πως δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει αυτό που θα έρθει, πανικοβάλλεται. Επομένως, το ότι ένας άνθρωπος βιώνει άγχος, είναι συνέπεια του ότι βλέπει, ή αναμένει κινδύνους που θα τον βλάψουν και μπορεί να αισθάνεται παγιδευμένος φυσικά ή κοινωνικά.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν για οποιονδήποτε να πανικοβληθεί αν θεωρεί πως θα αντιμετωπίσει μία κατάσταση στην οποία δε θα μπορέσει να αντεπεξέλθει και από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. H εμπειρία της κρίσης πανικού όμως, είναι τόσο τρομακτική που γίνεται από μόνη της ένδειξη κινδύνου.

Αν την τελευταία φορά που μπήκες στο λεωφορείο, βίωσες μία τόσο οδυνηρή εμπειρία όσο η κρίση πανικού, τότε και μόνο η ιδέα του να μπεις ξανά σε λεωφορείο σε αγχώνει, πόσο μάλλον το να μπεις στο λεωφορείο πραγματικά.

Αν νιώθσις ξαφνικά πως η καρδιά σου χτυπά πιο γρήγορα, αμέσως ανησυχείς πως βρίσκεσαι σε κίνδυνο, οπότε μπαίνει σε λειτουργία το σύστημα φυγής/πάλης και αρχίζεις να αναπνέεις πιο γρήγορα με πιο μικρές και κοφτές αναπνοές με όλες τις γνωστές συνέπειες. Αυτή η συμπεριφορά, ενισχύει την αίσθηση πανικού σε έναν φαύλο κύκλο αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Είναι αναμενόμενο, όταν ένας χώρος σου εμπνέει κίνδυνο, να τον αποφεύγεις, ο πανικός όμως μπορεί να εμφανιστεί σχεδόν οπουδήποτε, έτσι καταλήγεις να αποφεύγεις όλο και περισσότερα μέρη με αποτέλεσμα, να μη βγαίνεις ποτέ από το σπίτι, ή να βγαίνεις, στηριζόμενος σε μία συνεχώς αυξανόμενη και δυσλειτουργική σειρά από συμπεριφορές ασφαλείας όπως το να περπατάς πάντα από δρόμους που βρίσκονται κοντά σε νοσοκομεία, να είσαι πάντα έξω μαζί με δικούς σου ανθρώπους και ποτέ μόνος, να μη βγαίνεις από το σπίτι αν δεν έχεις μαζί σου φάρμακα ή νερό, να μην μένεις ποτέ για πολλή ώρα σε ένα μέρος ή να βρίσκεις δικαιολογίες για να μη βγεις ή για να φύγεις από κάπου.

Ο κόσμος σου γίνεται όλο και μικρότερος καθώς σχεδιάζεις τη ζωή σου με γνώμονα τον πανικό, προσπαθώντας συνέχεια να προβλέψεις πως θα τον αποφύγεις, κάτι που όμως καταλήγει να τον ενδυναμώνει.

Τι μπορείτε να κάνετε τη στιγμή της κρίσης πανικού:
Αν ζειτε καιρό με τον πανικό, το πιθανότερο είναι πως έχετε ήδη επισκεφθεί καρδιολόγο πάνω από μία φορά και σας έχει πει επανειλημμένως πως η καρδιά σας δεν έχει κάποιο πρόβλημα. Πρέπει να γνωρίζετε ότι όσο και αν αυξάνουν τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της κρίσης, κάποια στιγμή αναγκαστικά φτάνουν στο απόγειό τους και μετά υποχωρούν.

Η κρίση πανικού διαρκεί συνήθως 10-30 δευτερόλεπτα (το πολύ 10 λεπτά, αν και σπανιότερα), ακόμα και αν η διαδικασία μέχρι να φτάσετε εκεί διαρκεί περισσότερο.

Παρότι λοιπόν τη στιγμή της κρίσης, οι σκέψεις τρέχουν και το άγχος αυξάνεται, είναι σημαντικό να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι ο πανικός δεν είναι θανατηφόρος, όπως άλλωστε σας έχει δείξει και η μέχρι τώρα εμπειρία. Επίσης υπενθυμίστε στον εαυτό σας, ότι όσο έντονη δυσφορία και αν νιώθετε, σε λίγα λεπτά αναγκαστικά θα περάσει, όπως συνέβη και τις προηγούμενες φορές.

Αν αισθάνεστε ότι θα βρεθείτε σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει κίνδυνος να βιώσετε κρίση πανικού, ή ότι η κρίση έχει ήδη ξεκινήσει, κάποιες τεχνικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μεμονωμένα ή σε συνδυασμό είναι οι παρακάτω:

Διαγραγματική Αναπνοή
Όταν ενεργοποιείται το σύστημα φυγής/πάλης, ο οργανισμός αναπνέει γρηγορότερα αναμένοντας πως το επιπλέον οξυγόνο θα χρησιμοποιηθεί για μάχη ή αποφυγή, αν όμως κάτι τέτοιο δεν συμβεί, προκαλείται το φαινόμενο του υπεραερισμού, όπου η υπερβολική συγκέντρωση οξυγόνου στο αίμα σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, προκαλεί φραγή αγγείων με αποτέλεσμα μειωμένη εισροή αίματος στον εγκέφαλο. Συνεπώς, παρότι το άτομο παίρνει παραπάνω οξυγόνο, στον εγκέφαλο φτάνει λιγότερο από όσο χρειάζεται προκαλώντας ζαλάδα και αίσθηση λιποθυμίας.

Ένας βασικός λοιπόν τρόπος καταπολέμησης της κρίσης πανικού είναι η διαφραγματική αναπνοή. Σε κατάσταση ηρεμίας, ο άνθρωπος παίρνει 10-14 αναπνοές ανά λεπτό, άρα είναι σημαντικό να μπορεί κάποιος να ελέγχει την αναπνοή του όταν βλέπει ότι αυξάνεται η συχνότητά της χωρίς να υπάρχει ανάγκη.

Βάζοντας το αριστερό χέρι στην κοιλιά και το δεξί στο στήθος, προσπαθήστε να αναπνεύσετε έτσι ώστε να ανεβοκατεβαίνει μόνο το αριστερό χέρι.

Κλείστε τα μάτια αν θέλετε και πάρτε ομαλές και συνεχόμενες αναπνοές μετρώντας από μέσα σας σε κάθε εισπνοή («ένα» στην πρώτη «δύο» στη δεύτερη, μέχρι το 10) και λέγοντας «χαλάρωση» κατά την εκπνοή. Στη συνέχεια κάντε το ίδιο μετρώντας από το 10 έως το 1. Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε μόνο στην αναπνοή σας και τις λέξεις σας αγνοώντας όποιες άλλες σκέψεις σας έρχονται. Αν νιώσετε έντονη δυσφορία, κάντε ένα μικρό διάλειμμα και προσπαθήστε ξανά.

Μϋική Χαλάρωση
Επικεντρώνετε την προσοχή σας σε διαφορετικές μυικές ομάδες του σώματός σας (σβέρκος, σαγόνι, ώμοι, ωμοπλάτη, πλάτη, μπράτσα κλπ.) και τις σφίγγετε για 10 δευτερόλεπτα ενώ μετά τις αφήνετε να χαλαρώσουν. Το άγχος και ο πανικός σωματοποιούνται σε διαφορετικά σημεία για τον κάθε άνθρωπο οπότε θα πρέπει να βρειΤε ποια σημεία του σώματός σας είναι πιο σφιγμένα για να τα χαλαρώσετε κι εκεί μπορεί να χρειαστεί περισσότερη προσπάθεια και χρόνο. Διάβασε περισσότερα

Με αυτόν τον τρόπο γίνεται εντονότερο το πρόβλημα
Ζητήστε βοήθεια από κάποιον ειδικό

Γεια σας ! Με τον ψυχίατρο σας θα μπορούσατε να μιλήσετε όσον αγορά τις αντικειμενικές δυσκολίες που αναφέρετε παράδειγμα τον ύπνο. Για μια βαθύτερη και σταθερότερη πορεία καλό θα ήταν να απευθυνθείτε και σε έναν ψυχολόγο.

Θα χρειαστεί οπωσδήποτε να πάτε σε κάποιον ψυχολόγο για να δουλέψετε τις κρίσεις πανικού, πώς να τις αντιμετωπίζετε/διαχειρίζεστε, και να καταλάβετε τους λόγους που σας προκαλούν άγχος. Η γνωστική συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία θα σας δώσει δεξιότητες κ εργαλεία για να αντιμετωπίσετε κ τις αυπνίες.