Ευμορφοπούλου Θάλεια

Γεια σας,αντιμετωπιζω εδω και πολλα χρονια χρόνια μοναξια,δεν εχω καθολου φιλους ουτε συντροφικοτητα,μου προκαλει μεγαλη θλιψη και στενοχωρια καθως πιστευω η με εχουν κανει οι αλλοι να πιστευω πως φταιω εγω για αυτο,επειδη εχω ορισμενα στοιχεια του χαρακτηρα που ειναι αποτρεπτικα,οπως ντροπαλοτητα,εσωστρεφεια και ελλειψη επικοινωνιας.Εχω κανει κατα καιρους ψυχοθεραπεια χωρις ομως να με βοηθησει να κατανοησω τα αρνητικα συναισθηματα που μου προκαλει η μοναξια.

Επικοινωνώ μαζί σας γιατί τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι αντιμετωπίζω αυξανόμενες συναισθηματικές δυσκολίες. Τον τελευταίο χρόνο, η ψυχική και συναισθηματική μου κατάσταση έχει επιδεινωθεί σημαντικά. Γενικά, έχω συνηθίσει να διαχειρίζομαι τα πάντα μόνη μου. Παρότι δεν είναι δύσκολο για μένα να ζητήσω βοήθεια από τους γύρω μου, συχνά νιώθω ότι η εμπλοκή τους όχι μόνο δεν με ανακουφίζει, αλλά με επιβαρύνει με επιπλέον προβλήματα, τα οποία χρειάζεται να διορθώσω ξανα εγώ. Έτσι, πλεον έχω αναπτύξει την τάση να αποφεύγω να ζητώ βοήθεια και προσπαθω να λυσω τα θεματα μονη μου.. Πέρυσι, μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, βίωσα μια σύντομη περίοδο απόλυτης ευτυχίας, παρόλο που οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο σύζυγός μου άρχισε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, εγκατέλειψε τη δουλειά του και ξεκίνησε θεραπεία για ήπια κατάθλιψη. Ενώ τον στήριξα κατά τη διάρκεια της πεντάμηνης θεραπείας του, η οποία ευτυχώς τον βοήθησε να ανακάμψει, ένιωσα πως οι δικές μου συναισθηματικές ανάγκες, καθότι λεχωνα, παραμερίστηκαν. Τη στιγμή που χρειαζόμουν στήριξη, έπρεπε να καταπιέσω τα συναισθήματά μου και να εστιάσω στις δικές του ανάγκες. Αυτό με έχει επηρεάσει βαθιά και πιστεύω ότι μου έχει προκαλέσει συναισθηματικό τραύμα. Πλέον, όταν αντιμετωπίζω οποιοδήποτε είδος στρες ή απρόσμενη δυσκολία, ακόμα και για μικρά πράγματα (όπως να κλειδώθω απεξω όταν φεύγω από το σπίτι), ξεσπώ σε ασταμάτητα κλάματα ή ειμαι μονημα οργισμένη και εκνευρισμένη. Νιώθω ότι χάνω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου όταν κάτι δεν πάει όπως το περιμένω, και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα νευρα και τα δάκρυά μου. Τους τελευταίους δύο μήνες, παίρνω περιστασιακά Bromazepam μπας και διαχειριστώ το άγχος, αλλά δεν φαίνεται να με βοηθά... Οι συναισθηματικές αντιδράσεις μου συνεχίζουν να είναι εκτός ελέγχου, και δεν ξέρω πια πώς να τις διαχειριστώ. Μπορείτε να με συμβουλέψετε αν θα πρέπει να δω κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο η καποιο άλλον ειδικό;

Καλημερα σας….πως θα ξεπεράσω ένα χωρισμο…;;πως θα αποδεχτώ ότι η πρώην μου προχώρησε στην ζωή της και πηγαίνει για γάμο ενώ τρέφω ακόμα αισθήματα γι αυτήν …και ποια θα είναι η συμπεριφορά μου απέναντι της αλλά και στους δικούς μας γνωστούς και φίλους ..ευχαριστω