Ευμορφοπούλου Θάλεια

Επικοινωνώ μαζί σας γιατί τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι αντιμετωπίζω αυξανόμενες συναισθηματικές δυσκολίες. Τον τελευταίο χρόνο, η ψυχική και συναισθηματική μου κατάσταση έχει επιδεινωθεί σημαντικά. Γενικά, έχω συνηθίσει να διαχειρίζομαι τα πάντα μόνη μου. Παρότι δεν είναι δύσκολο για μένα να ζητήσω βοήθεια από τους γύρω μου, συχνά νιώθω ότι η εμπλοκή τους όχι μόνο δεν με ανακουφίζει, αλλά με επιβαρύνει με επιπλέον προβλήματα, τα οποία χρειάζεται να διορθώσω ξανα εγώ. Έτσι, πλεον έχω αναπτύξει την τάση να αποφεύγω να ζητώ βοήθεια και προσπαθω να λυσω τα θεματα μονη μου.. Πέρυσι, μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, βίωσα μια σύντομη περίοδο απόλυτης ευτυχίας, παρόλο που οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο σύζυγός μου άρχισε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, εγκατέλειψε τη δουλειά του και ξεκίνησε θεραπεία για ήπια κατάθλιψη. Ενώ τον στήριξα κατά τη διάρκεια της πεντάμηνης θεραπείας του, η οποία ευτυχώς τον βοήθησε να ανακάμψει, ένιωσα πως οι δικές μου συναισθηματικές ανάγκες, καθότι λεχωνα, παραμερίστηκαν. Τη στιγμή που χρειαζόμουν στήριξη, έπρεπε να καταπιέσω τα συναισθήματά μου και να εστιάσω στις δικές του ανάγκες. Αυτό με έχει επηρεάσει βαθιά και πιστεύω ότι μου έχει προκαλέσει συναισθηματικό τραύμα. Πλέον, όταν αντιμετωπίζω οποιοδήποτε είδος στρες ή απρόσμενη δυσκολία, ακόμα και για μικρά πράγματα (όπως να κλειδώθω απεξω όταν φεύγω από το σπίτι), ξεσπώ σε ασταμάτητα κλάματα ή ειμαι μονημα οργισμένη και εκνευρισμένη. Νιώθω ότι χάνω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου όταν κάτι δεν πάει όπως το περιμένω, και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα νευρα και τα δάκρυά μου. Τους τελευταίους δύο μήνες, παίρνω περιστασιακά Bromazepam μπας και διαχειριστώ το άγχος, αλλά δεν φαίνεται να με βοηθά... Οι συναισθηματικές αντιδράσεις μου συνεχίζουν να είναι εκτός ελέγχου, και δεν ξέρω πια πώς να τις διαχειριστώ. Μπορείτε να με συμβουλέψετε αν θα πρέπει να δω κάποιον ψυχίατρο ή ψυχολόγο η καποιο άλλον ειδικό;

Καλησπέρα θελω να ρωτήσω κάτι που με κάνει να νιώθω άσχημα. Ο ψυχολόγος μου λέει συνέχεια παράδειγματα από τη ζωή του τα οποία με κάνουν να νιώθω ότι αυτός είναι καλύτερος από μένα. Σαν να γίνεται σύγκριση. Το έχω αναφέρει και προσεξε στην αρχή τι λέει όμως κάνει πάλι το ίδιο πράγμα. Είμαι μηχανολογος και προσπαθώ να εδραιωθω στο επάγγελμα και λόγω κάποιων προσωπικών ζητημάτων έχω μείνει πίσω. Επειδή και αυτός έχει στον κύκλο του πολλούς μηχανολόγους συνέχεια έχει να μου πει για κάποιον που ξέρω έτσι κι αλλιώς ότι είναι φτασμένος. Με χαντακώνει η απόρριψη να μου λέει σαν παράδειγμα ανθρώπους που επαγγελματικά με έχουν απορρίψει. Γενικά ως ψυχολογος με έχει βοηθήσει αρκετά ειδικά στο στρες με ένα αυτοάνοσο που έχω και σε κάποια θέματα με τη γυναίκα μου. Αυτό όμως που βάζει τον εαυτό του ψηλά με χαντακώνει. Η γυναίκα μου λέει να αλλάξω ψυχολόγο αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρος. Έχω κάποιες συνεργασίες με μηχανολόγους όμως ψάχνω κάτι πιο σταθερό. Έλεγα στην προηγούμενη συνεδρία ότι με έχουν απορρίψει από μία θέση που λαχταρούσα και ξεκίνησε να μου λέει για τον εργοδότη ότι τον έχει ακουστά και ότι είναι πολύ επιτυχημένος κι ότι έχει κι αυτός στον κύκλο του τέτοιους ανθρώπους. Ύστερα είπε να στείλω βιογραφικό κάπου αλλού και να μην τα παρατάω. Ένιωσα ασχημα. Το κακό είναι πως είμαστε σε μικρή πόλη και ξέρω με ποιους κάνει παρέα ο ψυχολόγος και είναι άνθρωποι με μεγάλες επιτυχίες και λεφτά. Είναι δικό μου θέμα; Σαν κόμπλεξ; Η να ακούσω τη συμβουλή της γυναίκας μου;

Καλησπέρα η ξαδέρφη μου έχει εμμονή με ένα αγόρι... Τον παρακολουθεί,όλη μέρα μιλάει για αυτόν,εδώ και 2 χρόνια πίστευε ότι είχαν σχέση και πολλά άλλα... Τι έχει;