Ευμορφοπούλου Θάλεια

Γειά σας! Είμαι 37 ετών με το σύντροφό μου είμαστε μαζί 4 χρόνια. Αυτος δε θελει παιδι εγω όμως ναι, μετά από χωρισμό και γενικότερες διαμάχες αποφασίσαμε να είμαστε μαζί και να κάνουμε παιδί. Λόγω δικού μου θέματος είμαστε σε διαδικασία ivf έχει γίνει η ωοληψια και σύντομα θα γίνει και η εμβρυομεταφορα. Αυτός δεν έχει αλλάξει γνώμη για το ότι δε θέλει παιδί και η "συμφωνία" είναι ότι το παιδί είναι δικό μου. Τωρα που έχω φτάσει στην πηγή σκέφτομαι ότι είναι όλο ένα λάθος. Οχι γισ μενα, αλλά για το παιδί εφόσον έρθει. Θα καταφέρω να ειμαι μια καλή μητέρα και μάλιστα μονογονεας εφόσον χρειαστεί; Απο την άλλη λένε ότι όσο πιο πολύ φοβάται ένας άνθρωπος την ευθύνη ενός παιδιού τοσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να γίνει ένας καλός γονέας. Εχω αγχωθεί πολύ. Δε θέλω να μου πει κάποιος τι να κάνω απλώς δύναμη ψάχνω να συνεχίσω αυτό που θέλω τόσο πολύ!

Καλησπέρα θελω να ρωτήσω κάτι που με κάνει να νιώθω άσχημα. Ο ψυχολόγος μου λέει συνέχεια παράδειγματα από τη ζωή του τα οποία με κάνουν να νιώθω ότι αυτός είναι καλύτερος από μένα. Σαν να γίνεται σύγκριση. Το έχω αναφέρει και προσεξε στην αρχή τι λέει όμως κάνει πάλι το ίδιο πράγμα. Είμαι μηχανολογος και προσπαθώ να εδραιωθω στο επάγγελμα και λόγω κάποιων προσωπικών ζητημάτων έχω μείνει πίσω. Επειδή και αυτός έχει στον κύκλο του πολλούς μηχανολόγους συνέχεια έχει να μου πει για κάποιον που ξέρω έτσι κι αλλιώς ότι είναι φτασμένος. Με χαντακώνει η απόρριψη να μου λέει σαν παράδειγμα ανθρώπους που επαγγελματικά με έχουν απορρίψει. Γενικά ως ψυχολογος με έχει βοηθήσει αρκετά ειδικά στο στρες με ένα αυτοάνοσο που έχω και σε κάποια θέματα με τη γυναίκα μου. Αυτό όμως που βάζει τον εαυτό του ψηλά με χαντακώνει. Η γυναίκα μου λέει να αλλάξω ψυχολόγο αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρος. Έχω κάποιες συνεργασίες με μηχανολόγους όμως ψάχνω κάτι πιο σταθερό. Έλεγα στην προηγούμενη συνεδρία ότι με έχουν απορρίψει από μία θέση που λαχταρούσα και ξεκίνησε να μου λέει για τον εργοδότη ότι τον έχει ακουστά και ότι είναι πολύ επιτυχημένος κι ότι έχει κι αυτός στον κύκλο του τέτοιους ανθρώπους. Ύστερα είπε να στείλω βιογραφικό κάπου αλλού και να μην τα παρατάω. Ένιωσα ασχημα. Το κακό είναι πως είμαστε σε μικρή πόλη και ξέρω με ποιους κάνει παρέα ο ψυχολόγος και είναι άνθρωποι με μεγάλες επιτυχίες και λεφτά. Είναι δικό μου θέμα; Σαν κόμπλεξ; Η να ακούσω τη συμβουλή της γυναίκας μου;

Γεια σας,αντιμετωπιζω εδω και πολλα χρονια χρόνια μοναξια,δεν εχω καθολου φιλους ουτε συντροφικοτητα,μου προκαλει μεγαλη θλιψη και στενοχωρια καθως πιστευω η με εχουν κανει οι αλλοι να πιστευω πως φταιω εγω για αυτο,επειδη εχω ορισμενα στοιχεια του χαρακτηρα που ειναι αποτρεπτικα,οπως ντροπαλοτητα,εσωστρεφεια και ελλειψη επικοινωνιας.Εχω κανει κατα καιρους ψυχοθεραπεια χωρις ομως να με βοηθησει να κατανοησω τα αρνητικα συναισθηματα που μου προκαλει η μοναξια.