16χρονη νιώθει κατάθλιψη, ανασφάλεια, αναζητά βοήθεια ειδικού

Καλησπέρα. Καταρχάς συγχαρητήρια για την ωριμότητα σου. Μόνο και μόνο που είσαι σε θέση να καταλαβαίνεις το τι σε προβληματίζει είναι δείγμα σκεπτόμενου ανθρώπου. Σίγουρα αυτός ο χρόνος ψυχοθεραπείας σε βοήθησε τουλάχιστον να αντιστοιχίσεις τα συναισθήματα σου με τα θέματα που σε απασχολούν. Το συναισθηματικό μούδιασμα είναι δείγμα ψυχικού τραυματισμού. Δεν μπορώ να γνωρίζω την πηγή εάν δεν μιλήσουμε. Το οτι δεν νιώθεις πραγματική επαφή με τους γύρω σου συμβαδίζει με το συναισθηματικό μούδιασμα διότι εάν δεν γνωρίζουμε τι αισθανόμαστε δεν είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε σε βάθος ώστε να δημιουργήσουμε ισχυρούς δεσμούς με τους ανθρώπους γύρ...ω μας. Οι υποψίες σου είναι πέρα για πέρα βάσιμες και δυστυχώς σημάδι των καιρών μας για πολλούς έφηβους και νεαρούς ενήλικες. Σχετικά με τον εάν χρειάζεσαι ψυχίατρο δεν μπορώ να πω ναι ή όχι διότι δεν σε γνωρίζω. Παρόλα αυτά φαντάζομαι ότι θέλεις φαρμακευτική αγωγή. Έχω να σου πω τα εξής. Τα φάρμακα είναι για να καλύπτουν την συμπτωματολογία και όχι για να την γιατρεύουν. Δεν υπάρχει ούτε ένα φάρμακο σχετικό με την κατάθλιψη συγκεκριμένα που αποδεδειγμένα θεραπεύει. Θα σου φέρω το εξής παράδειγμα. Ας πούμε ότι κάποιος έχει χοληστερίνη και τα επίπεδα είναι αρκετά υψηλά ώστε να υπάρχει φόβος για καρδιακό νόσημα. Πάει στον γιατρό και τον ρωτά τι τρώει. Η διατροφή του ανθρώπου είναι πολύ κακή και έτσι η χοληστερίνη είναι υψηλή. Ο γιατρός του δίνει φάρμακα για να βγει από την επικίνδυνη ζώνη και του συστήνει να πάει σε διατροφολόγο για να αλλάξει διατροφικές συνήθειες. Ο ασθενής έχει δύο επιλογές. Στην μία παίρνει το φάρμακο και συνεχίζει την κακή του διατροφή με την ψευδαίσθηση ότι πλέον δεν διατρέχει κίνδυνο διότι παίρνει φάρμακα. Ναι τα φάρμακα τον βοηθούν να μην ανέβει κι άλλο η χοληστερίνη αλλά συνεχίζει να είναι ασθενής. Η δεύτερη επιλογή είναι να πάρει το φάρμακο για να βγει απο την επικίνδυνη ζώνη αλλά να αλλάξει και συνήθειες με έναν διατροφολόγο ώστε να θεραπευτεί. Καταλήγωντας είτε πας σε ψυχίατρο είτε όχι αν θες πραγματικά αποτελέσματα μόνο η ψυχοθεραπεία βοηθά αποδεδειγμένα με μακροχρόνια αποτελέσματα. Δεύτερον τα φάρμακα τέτοιας φύσης είναι σαν το τσιγάρο. Αν τα ξεκινήσεις δύσκολα τα κόβεις. Οπότε εάν δεν είναι απαραίτητο για ποιο λόγο να μπεις σε τέτοια διαδικασία. Αυτά από εμένα. Εύχομαι να σε βοήθησα. Καλή συνέχεια! Διάβασε περισσότερα

Θα σου έλεγα ότι είναι πολύ θετικό κ ώριμο που σκέφτεσαι ότι ίσως χρειάζεσαι βοήθεια κ σίγουρα θα βοηθηθείς διότι νομίζω ότι σου λείπει η επικοινωνία δεν επικοινωνείς με γονείς με φίλους αυτό εκφράζει κ μια εσωστρέφεια που σίγουρα σε έχει κουράσει αλλά μη περιμένεις η επικοινωνία να έρθει από μόνη της πρέπει κ σύ να προσπαθήσεις με μικρά βήματα στην αρχή πρέπει να μάθεις ότι το εκφράζεσαι να μιλάς κ να συμμετέχεις είναι ψυχοθεραπευτικό θα πρότεινα να μετέχεις σε μια ομάδα με ένα αντικείμενο που το βρίσκεις ενδιαφέρον για να σε βοηθήσει ψυχολογικά

Είναι πολύ σημαντικό που αναγνωρίζεις ότι κάτι σε δυσκολεύει και ζητάς βοήθεια, αυτό δείχνει μεγάλη δύναμη και ωριμότητα.
Αυτό που περιγράφεις η αίσθηση ότι δεν χαίρεσαι πραγματικά τις στιγμές, η εσωστρέφεια, η μοναξιά και η ανησυχία για το μέλλον ,μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το κουβαλάς. Στην εφηβεία πράγματι υπάρχουν έντονες αλλαγές και συναισθήματα, όμως το γεγονός ότι αυτά τα βιώνεις τόσο έντονα και για τόσο μεγάλο διάστημα δείχνει ότι χρειάζεσαι στήριξη.
Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά αν πρόκειται για κατάθλιψη ή για μια δύσκολη φάση, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι νιώθεις την ανάγκη για βοήθεια και αυτό είναι από...λυτα σεβαστό και σημαντικό.
Κατανοώ ότι ίσως να είναι δύσκολο να μιλήσεις στους γονείς σου. Μια ιδέα είναι να ξεκινήσεις λέγοντάς τους πώς νιώθεις χωρίς να χρησιμοποιήσεις "μεγάλες λέξεις" όπως “κατάθλιψη” αλλά να περιγράψεις ότι νιώθεις συχνά λυπημένος/η, μόνος/η και πως θα ήθελες να μιλήσεις με κάποιον ειδικό για να νιώσεις καλύτερα. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να το κάνεις , ίσως θα βοηθούσε να το μοιραστείς πρώτα με κάποιο άλλο κοντινό σου πρόσωπο που εμπιστεύεσαι.
Είναι πολύ θετικό που δοκίμασες ψυχοθεραπεία , μερικές φορές χρειάζεται χρόνος ή και διαφορετική προσέγγιση ή θεραπευτής μέχρι να βρεις αυτό που πραγματικά σε βοηθάει.
Σε ενθαρρύνω να μην το αφήσεις μέσα σου, αλλά να συνεχίσεις να αναζητάς στήριξη. Δεν είσαι μόνος/η σε αυτό. Υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να σε ακούσουν και να σε βοηθήσουν να βρεις τρόπους να διαχειριστείς αυτά που περνάς. Διάβασε περισσότερα

Είναι πολύ σημαντικό που σε αυτή την ηλικία μοιράζεστε την εμπειρία που βιώνετε και θέλετε να αναζητήσετε βοήθεια.
Η εφηβεία αποτελεί από μόνη της μια αναπτυξιακή φάση με τις δικές ιδιαιτερότητες σε σωματικό, ψυχολογικό, συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο.
Σε οποιαδήποτε ηλικία και φάση της ζωής του ο άνθρωπος έχει τόσο το δικαίωμα να νιώθει πως κάτι δεν τον χαροποιεί όσο και να νιώθει την ανάγκη να ζητήσει βοήθεια και να μιλήσει. Μεταξύ άλλων τόσο ο χωρισμός γονιών όσο και η έλλειψη φίλων, ειδικά στη φάση της εφηβείας, αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεση και το συναίσθημα ενός εφήβου.
Σε περίπτ...ωση που νιώθετε πως δεν είδατε αποτελέσματα με τον ψυχοθεραπευτή σας, θα ήταν καλό να το συζητήσετε μαζί του, και αν δείτε πως θέλετε κάποια αλλαγή και πάλι, μπορείτε να αναζητήσετε ένα νέο ψυχοθεραπευτή, ώστε να καταλήξετε σε αυτόν που νιώθετε πως σας ταιριάζει καλύτερα και θα σας βοηθήσει.
Σε κάθε περίπτωση η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο είναι σημαντική για μια εξατομικευμένη προσέγγιση. Είτε κριθεί απαραίτητο είτε όχι η παραπομπή σε ψυχίατρο, ο ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει και τους γονείς σας, ώστε να συζητήσουν και να λύσουν και δικές τους απορίες σχετικά με αυτά που νιώθετε και βιώνετε. Διάβασε περισσότερα

Αυτό που περιγράφετε έχει σοβαρότητα και σίγουρα δεν είναι απλώς «μια έντονη εφηβεία». Η εφηβεία φυσικά συνοδεύεται από έντονες μεταπτώσεις στη διάθεση, συγκρούσεις με τους γονείς, αναζήτηση ταυτότητας και ανασφάλειες στις σχέσεις. Όμως η δική σας περιγραφή – σταθερή θλίψη ή «μούδιασμα» για πάνω από δύο χρόνια, αδυναμία να χαρείτε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες θα σας ευχαριστούσαν (ανηδονία), αίσθημα μοναξιάς και έλλειψης πραγματικών φίλων – πλησιάζει περισσότερο σε εικόνα καταθλιπτικής διαταραχής ή και αγχώδους-καταθλιπτικής κατάστασης.

Κάποια σημεία που δείχνουν ότι το θέμα χρειάζεται αξιολόγηση από ειδικό:.../>
* Η διάρκεια: δεν μιλάμε για μερικές εβδομάδες, αλλά για δύο χρόνια σχεδόν συνεχούς επιβάρυνσης.
* Η ένταση: δεν νιώθετε απλώς «πεσμένη» κάποιες ημέρες, αλλά μια γενικευμένη αδυναμία να χαρείτε και να συνδεθείτε.
* Η λειτουργικότητα: επηρεάζεται η καθημερινή σας εμπειρία και οι σχέσεις σας.

Η ψυχοθεραπεία που δοκιμάσατε για έναν χρόνο μπορεί να μην ήταν το κατάλληλο είδος για εσάς ή να μην υπήρξε η χημεία με τον θεραπευτή. Αυτό είναι συχνό και δεν σημαίνει ότι «δεν πιάνει». Υπάρχουν διαφορετικά είδη ψυχοθεραπείας (γνωσιακή-συμπεριφορική, ψυχοδυναμική, συστημική), και χρειάζεται εξατομίκευση.

Σχετικά με τους γονείς: κατανοώ την ανησυχία σας ότι δεν θα είναι ανοιχτοί. Ωστόσο, για να λάβετε ολοκληρωμένη βοήθεια (είτε ψυχοθεραπεία, είτε πιθανή φαρμακευτική αγωγή εάν χρειαστεί), είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση στην ηλικία σας. Μπορεί να βοηθήσει να εκφράσετε στους γονείς ότι δεν ζητάτε «ταμπέλα» ή «διάγνωση», αλλά στήριξη επειδή δεν αισθάνεστε καλά εδώ και καιρό. Μερικές φορές οι γονείς ανταποκρίνονται καλύτερα όταν το δουν ως θέμα υγείας, όπως αν κάποιος είχε χρόνιο πονοκέφαλο.

Συνοψίζοντας: οι υποψίες σας είναι βάσιμες και αξίζει να ζητήσετε επαγγελματική βοήθεια. Δεν είναι απλή «φάση». Όσο πιο νωρίς αντιμετωπίζεται η καταθλιπτική ή αγχώδης συμπτωματολογία στην εφηβεία, τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση.

Νικόλαος Μωραΐτης Διάβασε περισσότερα