Πώς να βοηθήσω το 4χρονο παιδί μου με άγχος αποχωρισμού στο προνήπιο;

Καλησπερα σας. Το άγχος αποχωρισμού σε αυτή την ηλικία είναι αρκετά σύνηθες, ειδικά σε περιόδους μεταβάσεων, όπως είναι η έναρξη της σχολικής χρονιάς. Το καθε παιδί είναι διαφορετικό και αν προυπάρχει ευαισθησία στους αποχωρισμούς μπορεί να ξυπνήσει ξανά αυτά τα συναισθήματα. Χρήσιμες πρακτικές είναι η σταθερή πρωινή ρουτίνα, ο σύντομος αποχωρισμός με μια αγκαλιά κι ένα φιλί στην είσοδο του σχολείου, καθώς και η συνεχής συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς. Σημαντικότερος παράγοντας καθίσταται η ψυχραιμία και σταθερότητα των γονέων, καθώς εκείνοι λειτουργούν ως πρότυπο για τη συναισθηματική ρύθμιση των παιδιών.

Καλησπέρα σας,
Είναι απολύτως φυσικό να σας προβληματίζει αυτή η εικόνα και να αναρωτιέστε τι μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να αποχωρίζεται πιο ήρεμα. Το άγχος αποχωρισμού, ειδικά στις μικρές ηλικίες, δεν είναι ένδειξη ότι κάτι "δεν πάει καλά", αλλά ένας τρόπος που έχει το παιδί να εκφράζει ότι ακόμα μαθαίνει να μπορεί να νιώθει ασφαλές όταν απομακρύνεται από εσάς.
Δεν είναι μόνο το ίδιο το "φεύγω από τη μαμά/τον μπαμπά" που τρομάζει το παιδί, αλλά και ο εσωτερικός του κόσμος που δεν έχει ακόμα πειστεί ότι η σύνδεση παραμένει, ακόμη κι όταν δεν είστε κοντά. Όσο περισσότερο ενισχύεται αυτή η αίσθηση εμπιστοσύνης (...ότι φεύγω, αλλά δεν χάνω τον άνθρωπό μου), τόσο πιο σταδιακά μαλακώνει το άγχος.
Μικρές πρακτικές που μπορούν να βοηθήσουν:
• Μπορείτε να δοκιμάσετε ένα σταθερό αποχαιρετιστήριο όπως μια συγκεκριμένη φράση, ένα φιλί, ένα "αγαπημένο αντικείμενο" που παίρνει μαζί του ώστε να δημιουργηθεί ασφάλεια μέσα στη συνήθεια.
• Ενισχύστε την προβλεψιμότητα: ένα σταθερό πρωινό πρόγραμμα και θετική προσδοκία "σήμερα ποιο παιχνίδι λες να παίξετε;" μπορεί να αλλάξει τη ματιά από τον αποχωρισμό στη χαρά της ημέρας.
• Μιλήστε για τα συναισθήματα του παιδιού όχι για να τα ακυρώσετε "δεν χρειάζεται να κλαις" αλλά για να τα αναγνωρίσετε: "Φαίνεται πως αυτός ο αποχωρισμός σου φαίνεται δύσκολος... κι όμως ξέρεις ότι θα τα καταφέρεις και σήμερα".
Στην καρδιά κάθε αποχωρισμού, αυτό που ζητά το παιδί είναι επιβεβαίωση πως ο δεσμός παραμένει δυνατός, ακόμη κι όταν δεν είστε δίπλα του.
Σιγά σιγά, με σταθερότητα, ενσυναίσθηση και αγάπη, χτίζεται μέσα του η βεβαιότητα πως μπορεί να αποχωρίζεται… χωρίς να χάνει. Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα σας μια ενέργεια που μπορεί να σας βοηθήσει είναι η ενεργητική ακρόαση (καθρέφτισμα συναισθήματος και συμπεριφοράς )

Το άγχος αποχωρισμού είναι φυσιολογικό σε αυτή την ηλικία, ειδικά αν συνεχίζεται από πέρυσι. Διατηρήστε σταθερή ρουτίνα, αποχαιρετισμό με αγκαλιά και χαμόγελο, χωρίς καθυστερήσεις. Ενισχύστε την αυτοπεποίθησή του με θετικές κουβέντες και αναγνώριση της προσπάθειάς του. Συζητήστε με τη νηπιαγωγό για υποστήριξη. Αν συνεχιστεί έντονα, ίσως βοηθήσει παιδοψυχολόγος.

Καλησπέρα!
Το άγχος αποχωρισμού σε αυτή την ηλικία είναι πολύ συχνό, ειδικά όταν ξεκινάει μια νέα χρονιά. Είναι φυσιολογικό το παιδί να κλαίει ή να προσπαθεί να σας κρατήσει κοντά του.
Μερικές πρακτικές που μπορούν να βοηθήσουν:
- Σύντομο και σταθερό αντίο: Κρατήστε την αποχαιρετιστήρια ρουτίνα σύντομη και ήρεμη. Το παρατεταμένο “κολλάω/φύγε δεν θέλω” μπορεί να αυξάνει το άγχος.
- Θετική εστίαση: Μιλήστε για τα θετικά που θα κάνει στο σχολείο (παιχνίδι, φίλοι, δραστηριότητες) χωρίς να επικεντρώνεστε στο κλάμα.
- Αποφυγή τιμωρίας ή κριτικής: Μην λέτε ότι “δεν πρέπει να κλαίει”. Αντίθετα, αναγνωρίστε το συναίσθημά του (“Κατα...λαβαίνω ότι λυπάσαι που φεύγω, αλλά θα περάσεις καλά στο σχολείο”).
Με υπομονή και σταθερή ρουτίνα, τα παιδιά αρχίζουν να ηρεμούν μέσα σε λίγες εβδομάδες. Αν όμως το άγχος παραμένει πολύ έντονο ή επηρεάζει την καθημερινότητά σας και του παιδιού, μπορεί να βοηθήσει και η συζήτηση με παιδοψυχολόγο. Διάβασε περισσότερα