Τι συμβαίνει όταν κάποιος μένει σπίτι για πάνω από ένα χρόνο; Πώς βοηθιέται;

Κατά πρώτον πρέπει να ξέρουμε ποιό είναι το αίτιο για τον εγκλεισμό στο σπίτι. Κατά δεύτερον είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε για ποιά διαταραχή χορηγήθηκε η θεραπεία. Η γνώση των παραπάνω θα μας επιτρέψει να προτείνουμε και τον κατάλληλο τύπο ψυχοθεραπείας.

Καλησπέρα σας.
Η παρατεταμένη παραμονή ενός ατόμου στο σπίτι για διάστημα άνω του έτους, ακόμη και εφόσον βρίσκεται ήδη σε θεραπεία, συνιστά ένδειξη σοβαρής ψυχικής επιβάρυνσης. Συνήθως, σχετίζεται με την ύπαρξη έντονου άγχους ή φόβου που συνδέεται με το να βγει κάποιος από το ασφαλές του περιβάλλον, και σε πολλές περιπτώσεις αφορά καταστάσεις όπως η αγοραφοβία, η κοινωνική φοβία ή μετατραυματικές αντιδράσεις. Παράλληλα, μπορεί να συνυπάρχει και καταθλιπτική συμπτωματολογία, που επιβαρύνει τη γενικότερη λειτουργικότητα και μειώνει την κινητοποίηση του ατόμου.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απομόνωση συχνά γίνεται ένας φαύλος κύκλος: ...όσο περισσότερο αποσύρεται το άτομο, τόσο μειώνεται η αυτοπεποίθηση και ενισχύεται η πεποίθηση ότι "δεν μπορεί" ή ότι "είναι επικίνδυνο" να βγει από το σπίτι. Η θεραπευτική προσέγγιση χρειάζεται να προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ατόμου, με σεβασμό στον ρυθμό του, ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας και καθοδήγηση από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Η σχέση εμπιστοσύνης με τον θεραπευτή είναι θεμελιώδης, ώστε να αρχίσει σταδιακά να ξαναχτίζεται η σύνδεση με τον εξωτερικό κόσμο.

Η σταδιακή έκθεση σε ελεγχόμενα ερεθίσματα, η ψυχοεκπαίδευση γύρω από τα συμπτώματα του άγχους, η επεξεργασία τυχόν τραυματικών εμπειριών και, όπου χρειάζεται, η συνεργασία με ψυχίατρο για την κατάλληλη φαρμακευτική υποστήριξη, μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η πρόοδος δεν μετριέται μόνο με την "έξοδο από το σπίτι", αλλά με κάθε μικρό βήμα που αποκαθιστά την ελευθερία, τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής. Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα σας. Όταν κάποιος απομονώνεται για τόσο μεγάλο διάστημα, συνήθως πίσω από αυτό υπάρχει έντονο άγχος, φοβίες ή καταθλιπτικά στοιχεία. Ακόμα κι αν παίρνει φαρμακευτική αγωγή, η ψυχοθεραπεία —και ειδικά η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT)— μπορεί να βοηθήσει να δουλέψουμε σταδιακά τον φόβο που κρατάει το άτομο «κλειδωμένο». Με μικρά και ασφαλή βήματα, μπορούμε να επαναφέρουμε την επαφή με τον έξω κόσμο με τρόπο που δεν τρομάζει. Είμαι στη διάθεσή σας για περισσότερα.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όταν κάποιος αποφεύγει να βγει από το σπίτι για μεγάλο διάστημα, αυτό μπορεί να υποδηλώνει μια ψυχική δυσκολία, όπως η αγοραφοβία ή άλλες διαταραχές άγχους. Το γεγονός ότι το άτομο ακολουθεί θεραπεία είναι ήδη ένα θετικό βήμα, αλλά η αποφυγή των κοινωνικών ή εξωτερικών καταστάσεων, χωρίς να υπάρχει σταδιακή έκθεση σε αυτές, ενδέχεται να ενισχύει τον φόβο και να δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο.

Το να μένει κανείς κλεισμένος στο σπίτι χωρίς να επιχειρεί να αντιμετωπίσει το άγχος του μπορεί να του δίνει μια προσωρινή αίσθηση ασφάλειας, όμως αυτό ενδέχεται να διαιωνίζει το πρόβλημα και να το ενδυναμώνει μ...ε τον καιρό. Η ψυχοθεραπεία είναι πάντα ένας σημαντικός πυλώνας για την αντιμετώπιση αυτών των δυσκολιών, αλλά σε περιπτώσεις όπου η αποφυγή είναι έντονη, μπορεί να χρειαστεί μια πιο εξειδικευμένη προσέγγιση.

Η διαδικασία της σταδιακής έκθεσης, όπως λέγεται, είναι πολύ χρήσιμη και αφορά το να εκθέσουμε το άτομο, σε πολύ μικρές και ελεγχόμενες δόσεις, στις καταστάσεις που το προκαλούν άγχος. Αυτό γίνεται με τρόπο που να μην το πιέζει υπερβολικά, αλλά να το βοηθά να κατανοήσει ότι είναι ασφαλές να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις που φοβάται.

Η φαρμακευτική αγωγή, αν είναι απαραίτητη, μπορεί επίσης να υποστηρίξει την θεραπευτική διαδικασία, καθώς μερικές φορές το άγχος και οι φοβίες μπορεί να είναι τόσο έντονα που να εμποδίζουν την πρόοδο χωρίς την κατάλληλη ιατρική υποστήριξη.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που βιώνουν τέτοιου είδους δυσκολίες έχουν τη δυνατότητα να επανέλθουν και να επανενταχθούν στην κοινωνική και καθημερινή ζωή, αρκεί να υπάρξει μια σωστή και υποστηρικτική θεραπευτική προσέγγιση. Διάβασε περισσότερα

Όταν κάποιος αποσύρεται στο σπίτι για τόσο μεγάλο διάστημα, ακόμη και με θεραπεία, είναι πιθανό να βιώνει έντονο άγχος, κοινωνική φοβία ή καταθλιπτικά στοιχεία.
Σε κάποιες περιπτώσεις, μιλάμε για αγοραφοβία ή ακόμη και για σύνδρομο «hikikomori», όπου το άτομο απομονώνεται πλήρως από τον έξω κόσμο. Η απομόνωση αυτή δεν είναι «τεμπελιά» ή επιλογή· είναι συχνά αποτέλεσμα βαθιάς ψυχικής δυσφορίας.
Η βοήθεια ξεκινά με την κατανόηση και την αποδοχή της δυσκολίας, χωρίς πίεση.
Η ψυχοθεραπεία σε συνδυασμό, εάν χρειαστεί, με φαρμακευτική αγωγή, θα προσφέρει μεγάλη ανακούφιση.
Η βελτίωση έρχεται σταδιακά, αλλά είνα...ι εφικτή. Διάβασε περισσότερα

Αν και η θεραπεία που παίρνει μπορεί να βοηθά, είναι πιθανό να χρειάζεται να ενσωματώσει και άλλες μορφές υποστήριξης, όπως η ψυχοθεραπεία (κυρίως η γνωσιακή-συμπεριφορική), η οποία βοηθά να αντιμετωπιστούν οι φόβοι και η ανασφάλεια που οδηγούν σε αυτή την απομόνωση.

Η λήψη φαρμακευτικής αγωγής είναι ένα σημαντικό βήμα, αλλά συχνά δεν είναι αρκετή από μόνη της. Η ψυχοθεραπεία, ειδικά μορφές όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT), μπορεί να βοηθήσει το άτομο να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει τις σκέψεις και τους φόβους. Παράλληλα, η σταδιακή έκθεση σε εξωτερικά ερεθίσματα με υποστήριξη, καθώς και η συνεργασία με εξειδικευμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωση της κατάστασης.

Γεια σας. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα που χρήζει άμεσης βοήθειας. Εάν πρόκειται για άνθρωπο χωρίς κινητικά προβλήματα πιθανότατα να έχει μείζονα κατάθλιψη ή/και αγοραφοβία. Οπωσδήποτε παρακολούθηση από ψυχίατρο γιατί φαντάζομαι ότι εδώ και καιρό δεν έχει επισκεφθεί κάποιον.
Εύχομαι να λάβει βοήθεια .
Με εκτίμηση,
Αρχάγγελος Κωνσταντινίδης, MSc