Χουρδάκη Γιάννα MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Αυτισμός
  Ανιψιά μου έχει παιδί με αυτισμό. Είναι επιθετικός στη μαμά και την αδελφή του με κίνδυνο να τις σκοτώσει. Είναι 15 χρονών. Ποια η διαδικασία για να πάει σε δομή.

  • Κατανοώ πόσο δύσκολη και επώδυνη μπορεί να είναι αυτή η κατάσταση για την οικογένειά σας. Όταν ένας έφηβος με διάγνωση αυτισμού παρουσιάζει σοβαρές εκδηλώσεις επιθετικής συμπεριφοράς, που ενδέχεται να θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των μελών της οικογένειας ή του ίδιου του εφήβου, είναι αναγκαίο να κινητοποιηθεί άμεσα ένα πλαίσιο υποστήριξης και προστασίας.
    
    Οι πιο συχνές περιπτώσεις παραπομπής εφήβων σε δομές είναι:
    • Όταν η οικογένεια αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παιδιού, ακόμα και χωρίς βία.
    • Όταν το παιδί χρειάζεται συνεχή εξειδικευμένη φροντίδα, που δεν μπορεί να του παρασχεθεί στο σπίτι.
    • Όταν υπάρχ...ουν επανειλημμένα επεισόδια αποδιοργάνωσης της οικογένειας, εξάντλησης των φροντιστών ή σοβαρής ψυχικής επιβάρυνσης.
    
    Άρα, η τοποθέτηση σε δομή μπορεί να γίνει είτε για την προστασία της οικογένειας είτε για το καλό του ίδιου του παιδιού – αρκεί να τεκμηριωθεί από παιδοψυχίατρο ή άλλη αρμόδια δημόσια υπηρεσία η αναγκαιότητα.
    
    Για να γίνει το αίτημα τοποθέτησης ενός εφήβου με αυτισμό σε κατάλληλη δομή φιλοξενίας, ακολουθείται συγκεκριμένη διαδικασία μέσα από δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας. Παρακάτω σας παραθέτω τα βήματα αναλυτικά, με βάση την ελληνική πραγματικότητα:
    
    
    1. Αξιολόγηση από Δημόσιο Παιδοψυχίατρο ή Διεπιστημονική Ομάδα
    
    Ο πρώτος και πιο κρίσιμος σταθμός είναι η σύνταξη επίσημης έκθεσης αξιολόγησης από:
    • Παιδοψυχίατρο δημόσιου νοσοκομείου (π.χ. Παιδοψυχιατρικό Τμήμα)
    • ή Διεπιστημονική Ομάδα Κέντρου Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ) ή Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου.
    
    Η έκθεση αυτή θα αναφέρει:
    • Το διαγνωστικό προφίλ (π.χ. αυτισμός, πιθανές συνοσηρότητες)
    • Τις ανάγκες του παιδιού
    • Τη δυσκολία φροντίδας στο σπίτι
    • Αν υπάρχουν συμπεριφορές κινδύνου ή μη διαχειρίσιμες εκρήξεις
    
    2. Υποβολή Αιτήματος Τοποθέτησης σε Κατάλληλη Δομή
    
    Με βάση την έκθεση, η οικογένεια (ή με τη βοήθεια του ψυχιάτρου ή κοινωνικού λειτουργού) απευθύνεται:
    • στην Περιφερειακή Διεύθυνση Υγείας (ΔΥΠΕ) μέσω του Συντονιστή Ψυχικής Υγείας
    • ή στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου (αν υπάρχει Κοινωνικός Λειτουργός)
    • ή στον Οργανισμό Πρόνοιας/Περιφέρειας που εποπτεύει δομές φιλοξενίας ΑμεΑ
    
    Η αίτηση συνοδεύεται από:
    • Την ιατρική γνωμάτευση
    • Κοινωνική έκθεση (από κοινωνικό λειτουργό)
    • Ενδεχομένως αίτημα της οικογένειας για “προστατευτική τοποθέτηση”
    Αν εγκριθεί η τοποθέτηση:
    • Θα προταθεί συγκεκριμένη δομή (σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει αναμονή)
    • Η οικογένεια υπογράφει έγγραφα συναίνεσης
    • Ο έφηβος φιλοξενείται με σταδιακή ένταξη, εφόσον αυτό είναι δυνατόν
    
    υπάρχουν και ιδιωτικές δομές φιλοξενίας ή ημερήσιας φροντίδας για εφήβους με αυτισμό, αλλά ο λόγος που αρχικά αναφέρθηκα στις δημόσιες είναι επειδή:
    • Η διαδικασία τοποθέτησης με κρατική υποστήριξη (δωρεάν) αφορά αποκλειστικά δημόσιες ή κρατικά επιδοτούμενες δομές.
    • Οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν ιδιωτικά τα έξοδα, τα οποία είναι συχνά πολύ υψηλά.
    • Σε κρίσιμες καταστάσεις, οι αρχές (όπως Εισαγγελία ή ΔΥΠΕ) παραπέμπουν μόνο σε δημόσιες ή συμβεβλημένες δομές.
    
    Ωστόσο, αν η οικογένεια έχει τη δυνατότητα να καλύψει ιδιωτικά τη φροντίδα, τότε ανοίγουν περισσότερες επιλογές:
    
    Ιδιωτικές επιλογές που υπάρχουν:
    1. Ιδιωτικά οικοτροφεία ή ξενώνες για εφήβους με ΔΑΦ
    • Παρέχουν 24ωρη φροντίδα, ψυχοπαιδαγωγική υποστήριξη, νοσηλευτική παρακολούθηση.
    • Το κόστος μπορεί να κυμαίνεται από 1.500 έως και 4.000 ευρώ/μήνα ανάλογα με τη δομή.
    2. Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας (Day Centers)
    • Ο έφηβος παραμένει τις ώρες της ημέρας και επιστρέφει στο σπίτι.
    • Εστιάζουν σε εκπαίδευση, δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης, εργοθεραπεία κ.ά.
    • Πολλά είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ – μπορείτε να αναζητήσετε αν υπάρχει σχετική σύμβαση.
    3. Ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές ή νευροαναπτυξιακά κέντρα με δυνατότητα φιλοξενίας
    • Σε περιπτώσεις κρίσης, ορισμένες διαθέτουν βραχύχρονη παραμονή.
    • Συνήθως πρόκειται για περιβάλλοντα πιο «νοσοκομειακά» και λιγότερο παιδαγωγικά.
    
    
    Πώς να τις βρείτε;
    • Μέσω αναζήτησης σε ιδιωτικές μονάδες Ειδικής Αγωγής ή Ψυχικής Υγείας
    • Ρωτώντας εξειδικευμένους παιδοψυχίατρους ή θεραπευτές που γνωρίζουν τις τοπικές δυνατότητες
    • Μέσω οργανώσεων όπως ο Σύλλογος Γονέων Ατόμων με Αυτισμό ή εταιρείες κοινωνικής πρόνοιας Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα

• Εθισμός στο διαδίκτυο
  Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ 23 ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ VIDEOGAMES ΠΑΙΖΕΙ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΣΕ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ.Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΜΑΖΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΚΛΕΙΔΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΩΧΝΕΙ .ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ .ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΡΩΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Η ΝΑ ΜΗ ΤΟΝ ΖΟΡΙΖΟΥΜΕ.ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΓΩ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥΠΗΓΑ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΒΓΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.ΜΕΤΑ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΛΕΕΙ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΣΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΛΕΙ ΝΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΛΕΣΩ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΟΡΕΣ ΚΑΛΕΙ1-3.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΤΕ ΤΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.

  • Κατανοώ την ανησυχία σας για το γιό σας. Ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να αποτελέσει σημαντικά προβλήματα και να επηρεάσει την καθημερινή ζωή, τις σχέσεις και την εκπαίδευση ενός ατόμου.
    Αναφορικά με την ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό που θέλετε να του παράσχετε, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη δική του συναίνεση. Αν ο ίδιος αρνείται να λάβει βοήθεια, δεν μπορείτε να του το επιβάλετε.
    Από την άλλη, η συνεργασία με την αδελφή του, αποτελεί κομβικό σημείο, με βάση τα δεδομένα που περιγράφετε. Λαμβάνοντας η ίδια καθοδήγηση από ειδικό, θα μπορούσε να προσπαθήσει να του προσφέρει βοήθεια, να συμβάλλει ώστε να είναι η κατάσταση π...ιο διαχειρίσιμη και να του ανοίξει ένα παράθυρο ελπίδας, βοήθώντας τον να σκεφτεί και να συμπεριφερθεί διαφορετικά.
    Παρόλο που αποφεύγει την επικοινωνία μαζί σας, μπορείτε να του δηλώνετε το ενδιαφέρον σας και την παρουσία σας μέσα από μηνύματα που θα του στέλνετε. Χρειάζεται όμως, να του μιλάτε με σεβασμό και λεπτότητα, χωρίς να τον επικρίνετε και να τον προσβάλετε γιατί με τον τρόπο αυτό υπάρχει κίνδυνος να αποξενωθείτε ακόμα περισσότερο.
    Τέλος, μην ξεχνάτε ότι ακόμα κι αν δείχνει ότι δεν επιθυμεί την επικοινωνία μαζί σας, η διακριτική σας παρουσία με σεβασμό στην ιδιωτικότητα του και η εκδήλωση του ενδιαφέροντος και της αγάπης σας, είναι πολύτιμα ψυχικά εφόδια, που μπορεί να ενδυναμώσουν τον ψυχισμό του και να τον βοηθήσουν να απεγκλωβιστεί από τον εθισμό. Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα

• Συμβουλευτική γονέων και παιδιών
  Έχω ένα γιο 8.5 χρονών πάει στην τρίτη δημοτικού είναι άριστος μαθητής στο σχολείο κάνει παρέα με όλα σχεδόν τα παιδιά έξω από το σπίτι είναι ευγενικός όλοι έχουν να το λένε το θέμα είναι ότι εδώ και ένα χρόνο έχει μαζί μου και με τους πολύ κοντινούς ανθρώπους του (γιαγιά, παππούς,) και λιγότερο με τον μπαμπά του θυμό μου φωνάζει με το παραμικρό με βρίζει με χτυπάει δεν μπορώ να του πω κουβέντα μετά από λίγο το μετανιώνει και ζητάει συγγνώμη. Στην οικογένεια δεν υπάρχουν συγκρούσεις ούτε φωνές τον πήγα σε παιδοψυχολόγο και του έκανε κάποια τεστ και συνεδρίες, διαπίστωσε ότι έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης και αναλύει τα πάντα στο μυαλό του ως πιο μεγάλος και όχι για την ηλικία του. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; δεν έχω βοηθηθεί από την παιδοψυχολόγο υπάρχει περίπτωση τα πολλά νεύρα να δείχνουν κάτι άλλο κάτι παθολογικό;

  • Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε κάτι τόσο προσωπικό και σημαντικό. Η κατάσταση που περιγράφετε με τον γιο σας είναι αρκετά συχνή σε παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Ας προσπαθήσουμε να τη δούμε λίγο πιο σφαιρικά και με ενσυναίσθηση:
    
    1. Το φαινόμενο του “σπιτιού ως ασφαλούς πεδίου”
    
    Τα παιδιά πολλές φορές ξεσπούν μόνο στο σπίτι και στους πιο κοντινούς τους ανθρώπους, γιατί εκεί νιώθουν ασφάλεια. Δεν χρειάζεται να φοβούνται την απόρριψη. Είναι σαν να λέει με τη συμπεριφορά του: “Μόνο σε εσάς μπορώ να δείξω όλα αυτά που με βαραίνουν.”σ, Ησυμπεριφορά αυτή μπορεί να δείχνει ότι μαζί σας νιώθει πιο «γυμνός», άρα και πιο ...ελεύθερος να εκφράσει και τις σκοτεινές πλευρές του.
    
    2. Το υψηλό IQ και η “ανισοχρονία”
    
    Τα παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης συχνά παρουσιάζουν ανισορροπία μεταξύ γνωστικής, συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Μπορεί να κατανοεί σύνθετες έννοιες σαν μεγαλύτερος, αλλά να έχει ακόμη την ανωριμότητα ενός παιδιού ως προς την αυτορρύθμιση των συναισθημάτων του. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο για ένα παιδί, γιατί νιώθει ότι σκέφτεται σαν ενήλικας αλλά δεν καταφέρνει να ελέγχει τον εαυτό του όταν πλημμυρίζει από ένταση ή ματαίωση.
    
    3. Η πιθανότητα παθολογίας
    
    Η έντονη επιθετικότητα στο σπίτι, όταν συνοδεύεται από ενοχές μετά (όπως όταν ζητά συγγνώμη), δεν δείχνει απαραίτητα μια ψυχιατρική διαταραχή, αλλά κάτι που το παιδί δεν μπορεί να εκφράσει αλλιώς. Μπορεί να σχετίζεται με:
    • Εσωτερική ένταση ή άγχος που δεν εξωτερικεύει στο σχολείο.
    • Κρυφά βιώματα ματαίωσης, ζήλιας ή ακόμα και τελειομανίας.
    • Αίσθηση αδυναμίας να ελέγξει καταστάσεις ή συναισθήματα.
    • Υπερδιέγερση ή συναισθηματική ευαλωτότητα.
    
    Ωστόσο, αν η επιθετικότητα αυξάνεται, αν φαίνεται ανεξέλεγκτη, ή αν συνοδεύεται από πολύ έντονα συναισθήματα ντροπής, αυτομομφής ή κρίσεις πανικού, τότε αξίζει να γίνει μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση από διεπιστημονική ομάδα (παιδοψυχίατρο, παιδοψυχολόγο και ίσως λογοθεραπευτή ή εργοθεραπευτή για αισθητηριακή αξιολόγηση, αν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις).
    
    4. Τι μπορείτε να κάνετε
    • βοηθήστε τον να βρει λέξεις για όσα νιώθει: Π.χ. «Φαίνεται σαν κάτι να σε εξοργίζει πολύ… Δεν μπορώ να το δω, αλλά είμαι εδώ να σε βοηθήσω να το καταλάβεις μαζί.»
    • Μην του επιτρέπετε να σας χτυπάει, αλλά τηρήστε ήρεμη και σταθερή στάση: «Δεν θα σε αφήσω να με χτυπήσεις. Είσαι πολύ θυμωμένος και πρέπει να σε βοηθήσω να ηρεμήσεις. Θα το κάνουμε μαζί.»
    • Καθιερωστε μια καθημερινή ώρα “συναισθηματικής εκφόρτισης” με ήρεμη κουβέντα ή δημιουργική έκφραση (π.χ. γράφει, ζωγραφίζει, παίζει με πηλό). Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα