Ο Δαμιανός Γρύλλης είναι ιατρός και εκπαιδευόμενος στην ψυχαναλυτική/ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία παιδιών και ενηλίκων στο ΔΙ.ΚΕ.Ψ.Υ.
Στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία δίνεται χώρος σε ό,τι επαναλαμβάνεται και επιμένει — σε εκείνα τα μοτίβα σκέψης, συναισθήματος και σχέσης που τείνουν να επιστρέφουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Καθώς αυτά τα μοτίβα αναδύονται στη ζωντανή εμπειρία της θεραπείας και επανέρχονται στο παρόν, προσφέρεται η ευκαιρία να τα κατανοήσουμε και να τα επεξεργαστούμε.
Μέσα από τη διερεύνηση αυτών των επαναλήψεων, η κυκλική κίνηση της εμπειρίας μπορεί σταδιακά να πάρει σπειροειδή μορφή — δηλαδή να αποκτήσει εξέλιξη και νόημα.
Στη θεραπευτική σχέση, ο άνθρωπος δοκιμάζει αν μπορεί να υπάρξει χωρίς τις παλιές του άμυνες· να αισθανθεί, να αμφιβάλλει, να εκτεθεί, χωρίς να καταστραφεί.
Κάθε φορά που αυτό καθίσταται εφικτό, δημιουργείται μια νέα εμπειρία εμπιστοσύνης: ότι μπορεί να λυγίζει χωρίς να καταρρέει, να νιώθει χωρίς να χάνεται.
Η αλλαγή δεν επιβάλλεται ως στόχος — προκύπτει ως αποτέλεσμα της επανάληψης, της συνάντησης και της ελευθερίας που γεννιέται όταν αποκτούμε πρόσβαση σε όση περισσότερη αλήθεια μπορούμε να αντέξουμε· μέσα από την επαναδιατύπωση της σχέσης μας με την επιθυμία και τη δυνατότητα επεξεργασίας της προσωπικής εμπειρίας, που σταδιακά επεκτείνεται και εκτός του θεραπευτικού δωματίου.
Η ψυχαναλυτική διαδικασία δεν υπόσχεται πληρότητα ούτε έναν ιδανικό εαυτό.
Προσφέρει συνοδοιπορία· έναν χώρο όπου, με τον χρόνο, η σχέση με τον εαυτό και τους άλλους μπορεί να επαναδιατυπωθεί με περισσότερη αλήθεια, ελευθερία και αντοχή.
«Η ψυχή δεν θεραπεύεται βιαστικά. Θέλει χρόνο για να μάθει να εμπιστεύεται ξανά.»
— ελεύθερη απόδοση, εμπνευσμένη από Winnicott και Klein.