Κακές σκέψεις και φόβος για φωναχτή έκφραση: Αιτίες και λύσεις

Καλησπέρα σας, Λαμβάνω αγωγή escitalopram 10 mg τους τελευταίους 4,5 μήνες για γενικευμένη αγχώδη και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Είχα μηδαμινές παρενέργειες και στο θέμα του άγχους σωματικά με βοήθησε πολύ. Στο θέμα της ιδεοψυχαναγκαστικής με βοήθησε κάπως αλλά υπάρχουν ακόμη ιδεοληψίες, φοβίες και πράγματα που νιώθω πως πρέπει να κάνω που επηρεάζουν την καθημερινότητά μου. Ειδικά μετά από μια αγωγή αντιβίωσης για εξαγωγή δοντιού αυτό έγινε πιο έντονο. Θα πρέπει να αυξήσω τη δόση στα 20 mg για να είναι αποτελεσματικό για την ιδεοψυχαναγκαστική; Σας ευχαριστώ!

Kαλησπέρα. Ο γιος μου διαγνώστηκε με OCD στα 12. Σήμερα είναι 22. όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε το άγχος του με επαναλαμβανόμενες φράσεις που έπρεπε να του λέω εγώ. Ατελείωτα ξενύχτια επειδή δεν "εβγαινε " η επαναληπτικότητα, παράνοια, τσακωμοί. Η ψυχοθεραπεία δεν τον βοήθησε, όχι ότι την έκανε και τακτικά, από φάρμακα τα zoloft 200 mg τα έκοψε μαχαίρι μετά από 3χρόνια γιατί δεν έκαναν κάτι. Πήρε για 2 εβδομάδες λαντόζ αλλά τα έκοψε κι αυτά. Τώρα ζητάει σαν τρελός να αρχίσω πάλι μαζί του την επαναληπτικότητα. Δεν αντέχω προτιμώ να αυτοκτονήσω. τι να κάνω;;;;

Η ίδια ψυχαναγκαστική διαταραχή μπορεί να ιαθεί χωρίς φάρμακα, μόνο με ψυχοθεραπεία;

Καλησπέρα σας! Σε περιόδους έντονου άγχους το μυαλό μου κολλάει και παίζει διαρκώς κάποιους διαλόγους που έκανα ή κάποιους διαλόγους που θέλω να κάνω. Επίσης υπεραναλύω καταστάσεις. Έχω διαγνωσθεί με ocd και γενικευμένο άγχος. Αυτή την περίοδο σκέφτομαι να ξεκινήσω ψυχοθεράπεια. Ποιο είδος πιστεύετε πως ταιριάζει στην περίπτωση?

Είναι 16 χρονών και και πάντα πίστευα ότι είχα βλέπει και με βάζετε συμπτώματα μου και την έρευνα που έκανα θέλω να μάθω από δικούς όταν κάποιος μου μιλάει πρέπει ταυτόχρονα να απασχολούμαι και με κάτι άλλο συγκεντρωθώ επίσης για να κάνω απλά και καθημερινά πράγματα όπως ονομαζόταν στο δωμάτιό μου πρέπει να πει θα τον εαυτό μου και με πράγματα στο κεφάλι μου κάτι που μου δίνει την ευχαρίστηση που ήθελα και μετά βαριέμαι να το κάνω επίσης έχω πρώτον να συναλλαγές συναισθημάτων λεβιακή που θα γελάω με φίλες μου μπορεί να κλαίω και δεν ξέρω θέλω να μου πείτε και εσείς τι πιστεύετε?

Καλησπέρα σας. Εδώ και 3 χρόνια , ζώ ενα απίστευτο πανικό. 'Ενα ατελείωτο μαρτύριο. Ξεκίνησε απο ενα μικρό καθημερινό άγχος και πλέον , έχει καταλήξει σε μαρτύριο. Δεν μπορώ να είμαι κοντά σε ανθρώπους, δεν μπορώ να είμαι έξω για καφέ ή φαγητό, δεν μπορώ να νιώσω άνετα με την σύντροφο μου,δεν μπορώ να νιώσω άνετα με τα χέρια μου. Μονίμως η ίδια σκέψη,το ίδιο πνίξιμο στο στήθος και την καρδιά. Κάθε μα κάθε μέρα. Νιώθω για τα πάντα ενοχές και τύψεις. Δεν μπορώ να συμβαδίσω μυαλό με σώμα. Φοβάμαι να μετακίνησω τα χέρια μου γιατί νίωθω ενοχές,νιώθω αναίτιες τύψεις,χωρίς να κάνω τίποτα..σκέφτομαι..τι θα σκεφτεί ο συνομιλητής μου , τι μπορεί να υποπτευθεί κλπ κλπ κλπ..ένα ατελείωτο μαρτύριο.Δέν μπορώ πλέον να βρίσκομαι απέναντι σε κανέναν και όποτε έχω κάποιον απέναντι μου,έχω σχεδόν τρέμουλο,δεν μπορώ να κανω eye-contact,μονίμως κοιτάω δεξιά και αριστερά και δουλεύει πολύ έντονα η περιφερειακή μου όραση (σκαλώνει κάπως το βλέμμα) και κατευθείαν ξεκινάει ταχυπαλμία,αίσθημα βάρους στο στήθος,τύψεις και ενοχές. 'Εχω διαγνωστεί με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, έχω πάει και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο και σε σύμβουλο ψυχικής υγείας. 'Εχω λάβει και φαρμακευτική αγωγή και αποτέλεσμα δεν είδα απολύτως κανένα. Πλέον νιώθω σε ένα ατελείωτο τέλμα την ζωή μου και ότι ουσιαστικά δεν μπορώ να είμαι κυρίαρχος των σκέψεων μου,αλλα οι φοβίες και οι σκέψεις μου με νικάνε καθημερινά. Υπάρχει λύση; 'Ολο αυτό θα περάσει; 'Εχω αλλάξει πολλούς γιατρούς και όλοι με συμβούλευαν σε αγωγή με αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά. Σίγουρα έχω έντονο άγχος,πολύ παραπάνω απ το θεωρητικά "κανονικό". Είναι μια κατάσταση που μου έχει αλλάξει την ζωή προς το χειρότερο. 'Εχω φτάσει σε σημείο να φοβάμαι να βγώ έξω,να πάω για καφέ , να πάω για ενα φαγητό. Η αναβλητικότητα σε άλλο επίπεδο. Σε μεσημεριανό γεύμα ,κάθομαι να φάω μόνος μου γιατί δεν μπορώ να τρώω με άλλους μαζί. Το βράδυ υποφέρω απο σκέψεις,απο έντονο φόβο και δεν μπορώ να κοιμηθώ καθόλου εύκολα.

Εχω εδώ και 2.5 χρόνια ιδψ με σκέψεις σε σεξουαλικού περιεχομένου με τον πατέρα μου και τώρα με την αδερφή μου . Παίρνω φάρμακα και εννοώ αισθανόμουν λίγο καλύτερα τώρα μου ήρθαν σκέψεις με την αδερφή μου . Νιώθω ενοχές φοβάμαι να κάνω τέτοιες σκέψεις εννοώ δεν με αντιπροσωπεύουν. Φεύγει ποτέ αυτό ;