Κρίσεις άγχους, εμετοφοβία και κλειστοφοβία σε σχολικό περιβάλλον: λύσεις;

Είναι πολύ σημαντικό που μιλάς για όλα αυτά. Αυτό που βιώνεις είναι απόλυτα υπαρκτό και οι φόβοι σου είναι κατανοητοί. Το άγχος συχνά εκδηλώνεται με σωματικά συμπτώματα όπως τα στομαχικά προβλήματα και η εμετοφοβία, ειδικά σε συνθήκες που μας αγχώνουν, όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή το σχολείο.

​Είναι εξαιρετικό που ήδη συνεργάζεσαι με ψυχολόγο. Αυτή είναι η πιο σωστή επιλογή για να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Η διαδικασία αυτή χρειάζεται χρόνο και υπομονή, και είναι φυσιολογικό να νιώθεις ακόμα το άγχος. Θα ήθελα να σου δώσω μερικές επιπλέον προτάσεις που ίσως σε βοηθήσουν:

​Τεχνικές αναπνοής: Πριν μπεις στο λεωφορείο ή... την τάξη, κάνε μερικές βαθιές αναπνοές. Εισέπνευσε αργά από τη μύτη και εκπνεύσε αργά από το στόμα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία του νευρικού σου συστήματος. ​Σταδιακή έκθεση: Δοκίμασε να εκτεθείς σταδιακά σε αυτές τις καταστάσεις. Ξεκίνα με μικρές διαδρομές με το λεωφορείο ή με το να κάθεσαι λίγα λεπτά στην τάξη, και σιγά-σιγά αύξησε τη διάρκεια. Κάθε μικρή επιτυχία είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. ​Προσοχή στο "εδώ και τώρα": Όταν νιώθεις ότι το άγχος ανεβαίνει, προσπάθησε να εστιάσεις στις αισθήσεις σου. Παρατήρησε 5 πράγματα που βλέπεις, 4 που νιώθεις, 3 που ακούς, 2 που μυρίζεις και 1 που γεύεσαι. Αυτό σε βοηθά να μείνεις στο παρόν και να μην αφήνεις τη σκέψη σου να κατακλυστεί από τον φόβο. ​Επικοινωνία: Μη φοβηθείς να μιλήσεις στον ψυχολόγο σου για το πόσο σε αγχώνει το νέο σχολείο. Μαζί μπορείτε να δημιουργήσετε ένα πλάνο για να διαχειριστείς την πρώτη σου μέρα και τις επόμενες. ​Να θυμάσαι, δεν είσαι μόνος σε αυτό. Οι φόβοι σου είναι αντιμετωπίσιμοι και με τη σωστή υποστήριξη θα μπορέσεις να ξαναβρείς τη χαμένη σου ελευθερία. Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα! Αρχικά καλή αρχή στο νέο σου σχολείο. Το άγχος σου δεν είναι αυτό καθε αυτό στις δύο φοβίες που ανέφερες. Είναι σημαντικό να βρεθεί η σύνδεση της φοβίας σου με το ενδεχόμενο κριτκής που θα λάβεις από τον περίγυρό σου στο σχολείο. Τι δημιουργεί σε σένα αυτό το περιβάλλον και που σε σταματάει από το να είσαι ο εαυτός σου.

Καλησπέρα σας μια από τις ενέργειες που θα μπορούσαν να σας βοηθήσουν είναι η έναρξη ψυχθεραπειας

Καλησπέρα σας,

Αυτό που περιγράφετε είναι πολύ κατανοητό και φυσιολογικό, αν σκεφτεί κανείς πόσο έντονη και απειλητική μπορεί να φαίνεται μια κατάσταση όταν συνδέεται με φόβο για εμετό ή κλειστοφοβία. Το άγχος σας δεν είναι αδυναμία σας· είναι μια αντίδραση του σώματος και του μυαλού σε καταστάσεις που νιώθετε επικίνδυνες ή εκτεθειμένες. Το γεγονός ότι ήδη πηγαίνετε σε ψυχολόγο είναι πολύ σημαντικό και δείχνει ότι αναλαμβάνετε δράση, αλλά είναι φυσικό να χρειάζεται χρόνος για να μειωθεί η ένταση του άγχους, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εμπειρίες που έχουν παγιωθεί στη μνήμη σας από την προηγούμενη σχολική εμπειρία.

Μια ...προσέγγιση που βοηθάει είναι να αντιμετωπίσετε σταδιακά τις καταστάσεις που σας φοβίζουν, όχι με τον τρόπο του «αναγκάζομαι να τα βγάλω πέρα», αλλά με μικρά βήματα, σε συνδυασμό με τεχνικές που σας βοηθούν να ηρεμείτε όταν νιώθετε την ένταση να ανεβαίνει. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο να επεξεργάζεστε μαζί με τον ψυχολόγο σας τις σκέψεις που συνοδεύουν το άγχος – εκείνες οι φωνές μέσα στο μυαλό που λένε ότι όλοι θα σας κοιτάξουν ή θα σας κρίνουν. Μαθαίνοντας να τις αναγνωρίζετε και να τις βλέπετε πιο αντικειμενικά, σιγά–σιγά χάνουν τη δύναμή τους.

Μπορεί επίσης να βοηθήσει να έχετε ένα πλάνο υποστήριξης για τις πρώτες μέρες στο νέο σχολείο, είτε με κάποιον δάσκαλο που εμπιστεύεστε είτε με έναν συμμαθητή. Το αίσθημα ότι δεν είστε μόνοι, ότι υπάρχει κάποιος που σας καταλαβαίνει και μπορεί να σας στηρίξει, μειώνει σημαντικά το άγχος.

Το πιο σημαντικό είναι να θυμάστε ότι κάθε μικρό βήμα μετράει και ότι το σώμα και το μυαλό σας χρειάζονται χρόνο για να μάθουν ότι αυτές οι καταστάσεις δεν σας βλάπτουν. Δεν πρόκειται για αδυναμία, αλλά για μια δεξιότητα που μπορείτε να χτίσετε με υπομονή και στήριξη. Διάβασε περισσότερα

Συνεχισε τη δουλειά με τον ψυχολόγο σου, είναι πολύ σημαντικό. Αν το άγχος επιμένει, ίσως βοηθήσει να δεις και έναν ψυχίατρο για πιθανή φαρμακευτική υποστήριξη.