Υποτασική 45 ετών με άγχος και πίεση 15/10: Χρειάζομαι ψυχολόγο;

Μπορεί να φαίνεται λίγο ασήμαντο αυτό που θα πω σε σχέση με άλλα θέματα, αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι ότι βιώνω ανά διαστήματα (και νομίζω ίσως και σχεδόν μόνιμα πλέον), περιορισμό στην αντοχή ως προς τα συναισθήματα. Θα εξηγήσω: Κουράζομαι πάρα πολύ νοητικά όταν μιλάω με άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να βγω έξω όσο συχνά θα ήθελα έως και καθόλου. Δηλαδή πολύ σπάνια, γεμίζουν πλήρως οι συναισθηματικές μου μπαταρίες ώστε να μπορώ να κάνω συζητήσεις χωρίς να κουράζομαι και έχοντας και ενέργεια. Ενώ σωματικά είμαι καλά. Κοιμάμαι κανονικά, τρώω κτλ. Όταν πχ έχω περάσει πρόσφατα κάτι έντονα συναισθηματικά, για να επανέλθω πάλι στα φυσιολογικά μου μου παίρνει μήνες νομίζω. Μέχρι τότε δεν μπορώ να μιλάω πολύ. Μπορώ να λέω λέξεις, τα βασικά. Και μερικές προτάσεις. Αλλά όχι να ανοίγω πιο χρονοβόρες συζητήσεις. Όταν το κάνω νιώθω πίεση στο μέτωπό μου. Και αυτό είχε φτιάξει όταν άρχισα να παίρνω Cipralex, και είχα νιώσει συναισθηματική αντοχή σχετικά γρήγορα. Όμως τώρα που πριν 1-2 εβδομάδες τσακώθηκα πάρα πολύ έντονα με τη μητέρα μου, ακόμα να επανέλθει η συναισθηματική μου αντοχή. Δεν μπορώ να μιλάω σχεδόν καθόλου. Οπότε μέχρι να ανακτήσω την αντοχή αυτή, δεν ζω πραγματικά, κάνω απλά τα βασικά κάθε μέρα. Είναι κάτι ανησυχητικό όλο αυτό; Επίσης δεν έχω τη συναισθηματική αντοχή πλέον να συνδεθώ πάλι βαθιά με τους ανθρώπους, μετά τον χωρισμό που πέρασα. Και έχει περάσει ένας χρόνος τουλάχιστον. Γίνεται να μην επανέλθει ποτέ η συναισθηματική μου αντοχή; 🙁

Γεια σας. Έχω άγχος εδώ και αρκετό καιρό. Έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία εδώ και 10 μήνες. Έχω ηρεμήσει είναι η αλήθεια αλλά έχω κάποιες αρνητικές σκέψεις και μετά μπορεί να αγχωθώ χωρίς λόγο ή να είναι ασήμαντος ο λόγος. Έχω και κρίσεις άγχους τι να κάνω;

Καλησπέρα, εδώ και μήνες νιώθω τσίμπημα, πόνο δεν ξέρω πως να το περιγράψω στο αριστερό στήθος, πήγα σε καρδιολόγο και είμαι οκ, υπάρχει περίπτωση να είναι άγχος ή τίποτα κακοήθεια στο στήθος. Να ανησυχώ; Δεν το νιώθω όλη μέρα και ούτε κάθε μέρα.

Καλησπέρα για αγχώδης διαταραχή με καταθλιπτικα στοιχεία ο γιατρός μου έδωσε ενλιφτ μετά από 9 μήνες και λυρίκα για ψυχωσοματικα στο στερνό και το λαιμό να ρωτήσω θα με βοηθήσει το λυρικα στα ψυχωσοματικα

Γεια σας είμαι 43 ετών και μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, όλα άρχισαν τον Ιανουάριο όταν τα επαγγελματικά μου πήγαιναν χάλια είχα μια παράνομη σχέση που με πίεσε παρά πολύ από τον Ιανουάριο και μετά, και γενικά έγιναν πολλά,μαζεμένα προβλήματα μου ήρθαν όλα μαζί, έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να πάω στη δουλειά, να μην τρώω σωστά και να έχω δυσκολίες στον ύπνο και γενικά σε όλο τον τρόπο που λειτουργούσα, είχα τάσεις φυγής, ήθελα να φύγω από την δουλειά μου με κάθε τρόπο, είχα πολλές φασαρίες με την οικογένειά μου , και με την παράνομη σχέση είχα πολλά προβλήματα όπως ζήλια και πίεση οικονομική, απευθύνθηκα σε έναν ψυχίατρο μου έδωσε κατά λάθος από τα λεγόμενα του τεπραμ τον 20 Μίλγκραμ, δεν είχα πάρει ποτέ φάρμακα στη ζωή μου και ήμουν πάντα πολύ δυνατός, πήρα για πρώτη φορά το χάπι τεπραμ των 20 με σύσταση του γιατρού και μου προκάλεσε κάψιμο σε όλο μου το σώμα, πονοκέφαλο ταχυκαρδίες και γενικά όλες τις παρενέργειες χίλιες φορές εντονότερες κόντεψα να πεθάνω , ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου , τα συμπτώματα έμειναν για τρείς μέρες περίπου, όταν μίλησα μαζί του μου έδωσε το επιλίντ και συνέχισαν τα συμπτώματα μετά από τρεις μέρες που το έπαιρνα , μετά μου έκοψε το επιλίντ και μου έδωσε ένα άλλο που δόξα τον Θεό δεν το πήρα , ήταν ηρεμιστικό για σχιζοφρένεια, ευτυχώς πήγα σε άλλο ψυχίατρο και μου έδωσε τεπραμ τον 5 , το πήρα μισό για είκοσι μέρες περίπου, μου προκαλούσε θολούρα και δυσάρεστες σκέψεις, το έκοψα από μόνος μου και εξαφανίστηκαν όλα τα συμπτώματα, τώρα έχει έξι μήνες περίπου που είμαι πολύ καλύτερα, απλώς κάποιες στιγμές κλαίω μέσα στην εβδομάδα, έχω λίγη θολούρα κατά την διάρκεια της ημέρας, το βράδυ κοιμάμαι κανονικά, τρώω κανονικά, μπορώ και λειτουργώ όπως παλιά, τα προβλήματα μου τα έλυσα ήθελα τον χρόνο μου , γενικά κάνω όνειρα έχω βελτιώσει τις σχέσεις μου με το περιβάλλον μου , σας παρακαλώ μην δίνετε χάπια σαν να είναι καραμέλες, μην παίζεται με τον εγκέφαλο των ανθρώπων.

Όταν βρίσκω γνωστούς στο δρόμο ή ακόμα και φίλους που έχουμε κάνει παρέα, για κάποιο λόγο στρεσάρομαι.. νιώθω σα να γεμίζω άγχος για το τί πρέπει να πώ, οτι πρέπει να βρώ κατι να κουβεντιάσω.. Και αυτός είναι ο λόγος που έχω κόψει και τις πολλές επαφές με γνωστούς και φίλους. Πάντα το είχα τελικά απο όσο θυμάμαι αλλα ήταν πολύ πιο λίγο το στρεσάρισμα σε σχέση με τα τελευταία χρόνια, και το περίεργο είναι οτι ΔΕΝ συμβαίνει πάντα. Αλλες φορές (ελάχιστες βέβαια) είμαι εντελώς χαλαρός, θαυμάζω τον εαυτό μου για το πόσο κουλ είμαι χωρίς προσπάθεια.. αλλά τις περισσότερες συμβαίνει να αγχώνομαι φούλ.. νιώθω σα να βραχυκυκλώνουν οι σκέψεις μου, σαν να μπλοκάρει ο εγκέφαλος... και το παθαίνω μπορώ να πω με τους πάντες, με κολλητους, την αδερφή μου και τον γαμπρό μου, με τους πάντες. ξέρω οτι θα μου πείτε να το κοιτάξω σε κάποιον ειδικό και αυτό είναι το λογικό, αλλά μπορείτε να μου δώσετε απαντήσεις πάνω σε αυτό; Γιατί συμβαίνει αυτό; γιατί ξεροκαταπίνω όταν βλέπω φίλο και μου ανεβαίνει η πίεση για να βρώ έναν τρόπο να τον αποφύγω;

Καλησπέρα σας. Υπάρχουν περιπτώσεις που αν παραλείψεις κάποιες δόσεις μπορεί προκαλέσει στρες ;; Παρέλειψα δύο δόσεις και νιώθω σαν ένταση κ καμία φορά νιώθω τον παλμό της καρδιάς σαν να αντανάκλαση στο λαιμό και στα αυτιά