Πόνος στο στομάχι μετά από βουλιμικά επεισόδια μετά την εγκυμοσύνη: Τι να κάνω;

Καλησπέρα σας,

Σας ευχαριστώ που μοιράζεστε ένα τόσο προσωπικό και ευαίσθητο θέμα. Το γεγονός ότι αναγνωρίζετε την επανεμφάνιση των επεισοδίων βουλιμίας είναι από μόνο του ένα ουσιαστικό πρώτο βήμα. Οι διατροφικές διαταραχές, όπως η βουλιμία, είναι πολυπαραγοντικές και βαθιά συνδεδεμένες όχι μόνο με την εικόνα του σώματος αλλά και με την εσωτερική συναισθηματική κατάσταση, τις σχέσεις, το άγχος, και τις ανάγκες που δεν έχουν εκφραστεί ή ικανοποιηθεί.

Η περίοδος της εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα η φάση μετά τη γέννηση ενός παιδιού είναι έντονα φορτισμένη σωματικά, συναισθηματικά και ψυχικά. Είναι απολύτως φυσιολογικό το σώμα να α...λλάζει, και η γυναίκα να αισθάνεται ότι κάτι «ξεφεύγει» από τον έλεγχό της. Πολλές γυναίκες βιώνουν την ανάγκη να ανακτήσουν το σώμα «που είχαν πριν» ή να επαναφέρουν την αίσθηση ελέγχου μέσω της διατροφής, του βάρους ή ακόμα και μέσα από δυσλειτουργικές συμπεριφορές, όπως είναι τα επεισόδια υπερφαγίας και πρόκλησης εμετού.

Αναφέρετε ότι πλέον αισθάνεστε πόνο στο στομάχι μετά από αυτά τα επεισόδια. Ναι, είναι αναμενόμενο, όχι όμως «φυσιολογικό» με την έννοια του ακίνδυνου. Το στομάχι, μετά από παρατεταμένες περιόδους έντονης καταπόνησης (μέσω υπερφαγίας, εμετών, απότομων αλλαγών στη χώνεψη), αρχίζει να δείχνει σημάδια φθοράς ή ευαισθησίας. Ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε γαστρίτιδα, οισοφαγική φλεγμονή ή άλλες επιπλοκές που σχετίζονται με τον βλεννογόνο του στομάχου και του οισοφάγου. Συνεπώς, ναι, χρειάζεται να το πάρετε σοβαρά και να αναζητήσετε ιατρική αξιολόγηση, ώστε να εξασφαλίσετε ότι δεν υπάρχει οργανική βλάβη που επιδεινώνεται.

Σε ό,τι αφορά το πώς να το σταματήσετε, είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι η βουλιμία δεν είναι απλώς μια διατροφική συμπεριφορά, αλλά ένας τρόπος ψυχικής διαχείρισης. Κάθε φορά που επιστρέφετε σε ένα επεισόδιο, αυτό λειτουργεί πιθανόν σαν ανακούφιση, εκτόνωση ή και ως τιμωρία. Ο κύκλος ξεκινά συχνά με μια εσωτερική ένταση, συναισθηματική φόρτιση ή και απογοήτευση για το σώμα, ακολουθεί η πράξη της υπερφαγίας, και έπειτα ο εμετός μαζί με ντροπή, τύψεις, σωματική εξάντληση. Αυτός ο κύκλος είναι γνώριμος, επώδυνος αλλά ψυχικά «οικείος».

Δεν θα πρότεινα να προσπαθήσετε να σταματήσετε τα επεισόδια με μόνη τη δύναμη της θέλησης. Αυτό μπορεί να φέρει πρόσκαιρη επιτυχία, αλλά όχι σταθερή λύση. Αντιθέτως, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να ξεκινήσει μια στοχευμένη θεραπεία για διατροφικές διαταραχές. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία με ειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές (ιδανικά γνωσιακή-συμπεριφορική ή σχήματος) και συνεργασία με διαιτολόγο που έχει εμπειρία σε βουλιμία, όχι για δίαιτα, αλλά για αποκατάσταση της σχέσης με το φαγητό

Επιπλέον, αν αυτή η επιστροφή των επεισοδίων έχει εμφανιστεί μετά την εγκυμοσύνη, αξίζει να εξεταστεί με ευαισθησία το ψυχικό φορτίο της μητρότητας πόσο χώρο νιώθετε ότι έχετε πλέον για τον εαυτό σας, αν υπάρχει υποστήριξη, τι σημαίνει για εσάς η «επιστροφή στο σώμα σας» μετά την εγκυμοσύνη, τι έχετε στερηθεί. Πολύ συχνά, πίσω από τις πράξεις που μοιάζουν να αφορούν μόνο το σώμα, βρίσκεται μια συναισθηματική μοναξιά ή ανάγκη που ζητά προσοχή.

Σας προτρέπω να αναζητήσετε ψυχολογική υποστήριξη με τρόπο που δεν θα είναι απλώς ανακουφιστικός, αλλά βαθιά θεραπευτικός. Μπορεί να είναι δύσκολο να ζητήσετε βοήθεια σε αυτή τη φάση, ειδικά αν η καθημερινότητα σας είναι γεμάτη λόγω της μητρότητας, όμως η επένδυση στη φροντίδα σας τώρα θα αποτελέσει θεμέλιο και για τη δική σας ψυχική ισορροπία και για το περιβάλλον του παιδιού σας. Διάβασε περισσότερα

Πρέπει να ξεκινήσετε συνεδρίες με έναν ειδικό στις διατροφικές διαταραχές ειδικά αν έχετε υπερφαγικά επεισόδια με αντισταθμιστικές συμπεριφορές σε συνδυασμό ίσως και με έναν διατροφολόγο εξειδικευμένο σε αυτές,

Ο στομαχόπονος μετά από επεισόδια υπερφαγίας μπορεί να οφείλεται σε σωματική καταπόνηση και καλό είναι να το αξιολογήσει γιατρός.
Για τη διαχείριση των επεισοδίων, η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία (ΓΣΘ) είναι η πιο αποτελεσματική προσέγγιση. Βοηθά στην κατανόηση και αλλαγή των σκέψεων και συμπεριφορών που διατηρούν τη βουλιμία, ενισχύοντας παράλληλα την αυτοφροντίδα και τη ρύθμιση συναισθημάτων.