Μπορώ να πάρω σιπραλέξ το απόγευμα για κατάθλιψη και απελπισία;

Καλησπέρα. Ακολουθώ διατροφικό έλλειμμα κάνω γυμναστική και περπάτημα και έχω χάσει κιλά έχω πειθαρχία και συνεχίζω. Το Effexor μπορεί να μου προσθέσει κιλά;

Μήπως έχω συμπτώματα δυσθυμιας και ανηδονιας? Δεν βρίσκω χαρά,ικανοποίηση,ευχαρίστηση σε ότι και να δοκιμάσω,οι διαπροσωπικές μου σχέσεις είναι στον πάτο,δεν έχω φίλους από μικρός και βιώνω μοναξιά,με έντονα στοιχεία αγοραφοβίας και κοινωνικού άγχους. Έχω απευθυνθεί και σε ειδικούς με κατά διαστήματα ψυχοθεραπείες,αλλά δεν πήρα κάτι από βοήθεια.

Καλησπέρα σας είμαι 22 και νιώθω ότι μεγαλώνω αρκετά γρήγορα ενώ ακομα νιωθω λες και είμαι 18 19 , ίσως να ακούγεται αστείο αλλά νιώθω ότι χάνω την 20ετια μου δεν κάνω τίποτα δεν σπούδασα τπτ απλά δουλεύω, μενω μόνη μου μακριά από την οικογένεια μου, δεν έχω κάποιον δίπλα ή έχω αρκετούς απλά δεν τους νιώθω δίπλα μου είναι στιγμές που θέλω να μιλήσω αλλά ίσως τους κουράζω να λέω συνέχεια τα ίδια επισης φοβάμαι κιόλας να κάνω κάτι καινούργιο δυσκολεύομαι να πάρω και την παραμικρή απόφαση για το οτιδήποτε και υπάρχουν μέρες που τα βλέπω όλα μαύρα, έχω νεύρα κάποιες μέρες και νευριάζω εύκολα στην δουλειά μου περνάω απλά μια φάση και θα περάσει; Η θα βυθιστώ και άλλο όσο περνάνε τα χρονια με απελπισία ότι μεγαλώνω, ότι θα χάσω τους γονείς μου, και ότι δεν πέρασα αρκετές στιγμές μαζί τους επειδή έφυγα από το σπίτι μου πολύ νωρίς είναι φυσιολογικός ο τρόπος σκέψεις μου;

Καλη σας μερα ειμαι 37 ετων.Εδω και χρονια εχω αρρωστοφοβια οτιδηποτε μικρο το κανω μεγαλο και τραγικο .Εχω ολη μερα απο το πρωι που ξυπναω εως το βραδυ εχω πολυ μεγαλο αγχος πλακωμα στο στηθος εχω νευρικοτητα και δεν με κανει τιποτα χαρουμενο ουτε γελαω με το οτιδηποτε απλα τιποτα δεν εχει νοημα νιωθω σαν ρομποτ δουλευω μηχανικα δεν νιωθω τιποτα μονο σαν να με εχει σκεπασει ενα μεγαλο πεπλο .δεν μαρεσει τιποτα δεν θελω τιποτα ,Φοβαμαι να παω σε ψυχιατρο γτ φοβαμαι παρενεργειες απο τυχον φαρμακευτικη αγωγη.Παλαιοτερα ειχα παει σε ψυχιατρο μου βρηκε υποχονδριασμο ,καταθλιψη,αγχωδης διαταραχη μου εγραψε φαρμακα δεν τα πηρα ποτε και δεν ασχοληθηκα ξανα.τον τελευταιο χρονο απλα δεν ζω .τι με συμβουλευεται να κανω?ευχαριστω

Πικρο στόμα απο φαρμακα ψυχιατρικα παθολογικα ολα καλα δεν είναι εύκολο να ζω με μια μόνιμη πικρίλα ρίχνει την ποιότητα της ζωής μου η ψυχιατρος μου είπε ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα αλλάξουμε αγωγη φοβάμαι όμως οτι θα μπορέσουμε να πετύχουμε την σωστή αγωγη?

Ο γιατρός μου άλλαξε τα εφεξόρ με ζόλοφτ. Νιώθω χειρότερα μήπως να ξαναγυρίσω στο εφεξόρ.

Έχω κλειστεί στο εαυτό μου νιώθω αβολα αμήχανα δε μπορώ να επικοινωνήσω ούτε τα βασικά σέρνομαι το τελευταίο καιρό με έχω ξαναβάλει στη θέση αυτή είναι σαν να υπάρχω χωρίς να ζω σε κανονική συνθήκη είμαι πολύ ανοιχτή κοινωνική με το οποίο κ εύστροφη σ αυτή τη φαση μέχρι κ με φιλικά προσωπα έχω γίνει γνωστή μου έρχονται να μου πούνε μας λειπεις κλπ αλλά αυτό δε μου αλλάζει κάτι ίσως νιώθω κ χειροτερα αν κ το βρίσκω τρυφερό έχω βαρεθεί να με βάζω σε αυτό..τώρα μιας κ νιώθω δε μπορώ να επικοινωνήσω πρακτικά το χω ρίξει στα βιβλία πράγμα που θεωρώ Λαθος αλλά δε ξέρω τι να κάνω..πράγματα που κάνα τρομερα τώρα τα κάνω αισχος..από υπόδειγμα περίγελος στο όντως κ το ξέρω κ γώ γιατί έχω ζήσει κ στα δυο..έκανα ψυχοθεραπεία χρόνια βοηθήθηκα επειτα είδα ότι δε θα μπορούσα να μαθω κάτι παραπάνω όποτε διακόψαμε κ πηγα σε νέο άτομο με το οποίο έχω κάνει 7συνεδριες αλλά δε έχω μάθει κάτι καινούργιο για μενα δε ενιωσα καλύτερα ούτε νιωθω να χω βοηθηθεί ίσως έχω προβληματιστει..τι λέτε να εμπιστευτώ τη διαδικασία μαι δω κ ας μη αλλάζει τίποτα;κ αυτό με τα βιβλία είναι κακο;ή λαθος προσεγγιση μιας κ κανονικά δε θα αποτελούσε ρουτινα μου αλλά από κει που μίλαγα με 15ατομα κ είχα βαθιά επικοινωνία τώρα οποίος κ να ναι μπροστά μου νιώθω αμήχανα αβολα κ βγαζω κάτι πολύ θαμπο