Κλαίω καθημερινά, δυσκολεύομαι να φάω, έχω ταχυκαρδία και κακό ύπνο

Όλα είναι καλά αλλά νιώθω μονίμως άσχημα μες την κατάθλιψη τίποτα δεν με γεμίζει τίποτα δε μου δίνει χαρά απλώς περνάνε οι μέρες αδιάφορα Πώς να το αντιμετωπίσω

Καλησπερα σας ειμαι 21 χρονων και εχω απο το καλοκαιρη που νομιζω πως κατι εχω το καλοκαιρη ειχα πολυ εντονο ανχος και καποια στιγμη αρχιζω να βλεπω την κοικια μ το στηθος μου να τρεμει σταδιακα εβλεπα ολο το σωμα να κουνιετε μεχρι και σημερα εχω κανει αιματοκογικες με εχει εξετάσεις και ηταν ολα καλα πηγα σε νευρολογος ειχα κανει το 2022 μαγνιτικη στο κεφαλι και δεν εδειξε τιποτα εκανα πριν λιγες μερες μαγνιτικη στον αφιενα που επησεις εκτος απο σκοκιωση δεν εδειξε τιποτα αλλο ενω εγω ειμαι συνεχεια σε φοβο κην εχω παρκινσον η καποι αλλη σωβαρη ασθαινεια βλεπω το σωμα μου να κουνιετε και πανικοβαλομαι τι με συμβουλευετε να κανω ; Ψαχνω συνεχεια στο ινετρνετ γι αρρωστειες και ιδιως για παρκινσον το βραδυ που ξαπλωνω νιωθω οτι κουνιεμαι η καμια φορα λες και τα ποδια μου δονιζονται ολοι μου λενε οτι ειναι ανχος αλλα εγω δεν μπορω να πιστω

Παίρνω ιμοβαν αρκετά χρόνια όχι ολόκληρο..νιώθω γενικά κομμένος αδυναμία έντονη τον τελευταίο καιρό...οι εξετάσεις μου λόγο ανεβασμένων ισυνοφίλων δείχνει κάποια φλεγμονή..η ερώτηση είναι μήπως τα ιμοβαν προκάλεσαν κάτι τέτοιο;

Ήθελα να ρωτησο εάν οι πραζολες λαπραζολ επιρεαζει με ηρεμιστικά αντικαταθλιπτικά

Εδώ και καιρό πάσχω από βαριά κατάθλιψη .δε μπορώ να δω άνθρωπο δε βγαίνω έξω βόλτα δε μπορώ να κοιμηθώ ούτε να φάω.εχω πάει σε ψυχίατρο δεν είδα βελτίωση.εχω βέβαια καιρό να πάω.ολη η ζωή μου δεν έχει αξία είμαι σε απόγνωση.απο τότε που χώρισα από γαμο είμαι έτσι.τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω ευχαριστώ

Γεια σας παίρνω το φάρμακο cymbalta κοντά στα 3 χρόνια. Εξαρχής μου το είχε γράψει η ψυχίατρος μου και έπειτα σταμάτησα να πηγαίνω, οπότε το παίρνω μόνη μου εδώ κ 3 χρόνια και δεν έχω κάνει προσπάθεια διακοπής λόγω εξάρτησης. Πιστεύετε ότι θα ήταν καλύτερο να προσπαθήσω να το κόψω με την βοήθεια κάποιου ειδικού; Θα μου δημιουργήσει άλλα προβλήματα υγείας εάν συνεχίσω;

Νιώθω μεγάλη ντροπή λόγω της κακής εφηβείας μου, με κακές παρέες και πολύ καλής ποιότητας τότε σχέση. Δεν μπορώ και δε θέλω να βγαίνω από το σπίτι παρά μόνο για εργασία και αυτό αναγκαστικά. Ζω σε μικρή κοινωνία και αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα. Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε αλλά εγώ νιώθω ότι όλοι με θυμούνται έτσι. Κάνω συνεδρίες αλλά δεν είμαι σε θέση η ίδια να το διαχειριστω, νιώθω ότι δε μου αξίζει να αγαπηθω και ότι όλα αυτά είναι "το πλήρωμα του χρόνου". Θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί, έχω χάσει τον εαυτό μου, το μυαλό μου, δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω τα συναισθήματα μου. Δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι. Αν δεν ήταν η δουλειά μου στη μέση, θα έφευγα από εδώ, για αρχή. Πάντα ένιωθα άσχημα για όλα αυτά αλλά εδώ και 6 μήνες όλο αυτό με έχει επηρεάσει σε τέτοιο σημείο που δεν αντέχω τον εαυτό μου.