Γνώμη για το trittico 150 mg για διαχείριση απώλειας γιου με σύσταση ψυχολόγου;

Ειχα μια αποβολη στον 5 μηνα. Γεννησα το μωρακι μ νεκρο. Δεν ειμαι καλα δν νιωθω καλα δν ξερω πως θα το διαχειριστω ολο αυτο. Δεν αντεχω την απωλεια του μωρου μ. Δν μπορω να συνεχισω την καθημερινοτητα πιεζομαι. Νιωθω οτι δν μπορω να ζησω χωρις το μωρο μ.

Έχασα τη μητέρα μου πριν έναν μήνα. Στην αρχή ήμουν πολύ θυμωμένη αλλά τώρα τη θέση του θυμού έχει πάρει η θλίψη. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι δεν έχει πια τίποτα νόημα και πως όλα είναι μάταια και πρέπει απλώς να περιμένουμε τον θάνατό μας. Νιώθω σαν να είμαι 100 χρονών. Ανησυχώ μόνο κάποιες στιγμές για την υγεία του παιδιού μου, ίσως και υπερβολικά. Θα νιώσω καλύτερα αν μιλήσω σε ειδικό; Έχει νόημα ή θα ακούσω κάποια γενικόλογα;

Καλησπέρα. Πριν λίγες μέρες έφυγε από τη ζωή πρόσωπο της οικογένειάς μου. Από τότε έχω ταχυκαρδίες, λαχάνιασμα, εξάντληση, δυσκολία στον ύπνο και στρες. Σε ποιον γιατρό να απευθυνθώ? Ευχαριστώ!

Γειά σας από το καιρό που εχασα την μητέρα μου έχω μειωμένη όρεξη να φάω τώρα,2 μισή χρόνια μετά δεν έχω όρεξη να φάω δεν με πειράζει να μείνω νιστικη και εάν φάω νιωθω περίεργα σαν να καταπίνω τούβλα τι να κανω ταλαιπωρούμε πολυ

Καλησπέρα σας, έχει λίγες μέρες που πέθανε ο πατέρας μου, κ ενώ πάσχω από ocd και γενικευμένη διαταραχή του άγχους με κρίσεις πανικού. Παρακολουθούμε από ψυχίατρο κ παίρνω κ αγωγή . προσπαθώ μέσα στην ημέρα να κάνω κάποια πράγματα για να ξεχνιέμαι λίγο. Είναι λάθος αυτό ; Με πονάει πολύ η απώλεια του

Γειά σας. Έχασα τον πατέρα μου πριν από τρεις ημέρες από μεταστατικό καρκίνο στα οστά. Γνωρίζω ότι το συγκεκριμένο είδος είναι ανίατο αλλά τα πάντα έγιναν πολύ γρήγορα και απότομα. Κυριολεκτικά τη μια μέρα κανονίζαμε τι ώρα θα ξυπνήσουμε για να πάμε στον προσωπικό του γιατρό για κάτι μικρό ενοχλήσεις στο στομάχι και την επόμενη τον έτρεχα σχεδόν ανήμπορο στα εφημερεύοντα και στη βραδινή ενημέρωση των γιατρών έμαθα ότι πεθαίνει από ώρα σε ώρα. Από εκεί και πέρα και η κλινική του εικόνα ήταν άριστη για την ηλικία του και τίποτα δεν μας έδειχνε ότι είναι άρρωστος και μάλιστα σε τελικό στάδιο. Πριν από έναν μήνα κολυμπούσε στη θάλασσα και δύο μέρες πριν καταρρεύσει, μπήκε στο αμάξι και οδήγησε κανονικά. Από εκείνη την ημέρα πέρα από το σοκ, είμαι εντελώς χαμένος. Κάποιες φορές περπατώ στον δρόμο χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω, στο σπίτι ανοίγω την τηλεόραση και μετά από μισή ώρα ακόμα δεν έχω καταλάβει τι παίζει γιατί απλά σκέφτομαι όλα όσα συνέβησαν και άλλα τέτοια παρόμοια φαινόμενα. Εκτός αυτού έχω φοβηθεί πάρα πολύ γιατί είναι η πρώτη φορά που κάποιος νοσεί με καρκίνο στην οικογένειά μας και τρέμω στην ιδέα ότι έχω αυξημένες πιθανότητες να πάρω και εγώ σειρά λόγω της συγγένειας. Μήπως όλα αυτά είναι σημάδια κατάθλιψης ή απλά είναι οι πρώτες μέρες που είναι απλά οι πιο βαριές;

Καλησπέρα σας Μέσα σε ένα χρόνο έχασα τους γονείς μου και την αδερφή μου. Πονάω πολύ. Δεν ξέρω αν χρειάζομαι βοήθεια ή απλά πρέπει να περάσει χρόνος ώστε να καταλαγιάσει ο πόνος. Τι με συμβουλεύετε;