Νιώθω ναυτία και ζαλάδα το πρωί μόλις ξυπνάω, τι μπορεί να φταίει;

Καλησπέρα σας, είμαι 26 ετών και ενώ για χρόνια θεωρούσα και φαινόταν αυτό πως είχα σχετικά καλή μνήμη, από τότε που ξεκίνησα την τελευταία μου δουλειά-μάλλον άγχος για να μη με απολύσουν-κάποια πράγματα τα ξέχναγα και μου έκαναν στη δουλειά αρκετές παρατηρήσεις. Δε θεωρώ ότι έχω ΔΕΠΥ αλλά και πάλι μια δυσκολία συγκέντρωσης την έχω και θέλω να το αντιμετωπίσω. Η ψυχοθεραπεία πως μπορεί να με βοηθήσει;

Καλησπέρα σας ! Είμαι 24 χρόνων.. Εδώ και 20 μέρες παίρνω cipralex των 10 mg και remeron 30 mg το βράδυ πριν τον ύπνο Εδώ και 4 μήνες είχα πολύ έντονο αγχος καθώς ήρθαν τεράστιες αλλαγές στην ζωή μου Είχα έντονα καψίματα στο στήθος.. ένιωθα ασφυξία .. κόμπο στον λαιμό .. έντονες εναλλαγές διάθεσης .. γενικά είχα ταρακουνηθεί ολόκληρη είχα φτάσει στο σημείο να μου φαίνεται περίεργο το οτιδήποτε και έτσι είχα σκέψεις αυτοκτονικές Μετά από 20 μέρες αγωγής νιώθω κάπως καλύτερα, έκοψα και το κάπνισμα Απλά αυτοί οι 4 μήνες ήταν τόσο έντονοι για την ψυχολογία μου που κάθε μέρα ήμουν στρεσαρισμένη, με κλάματα , ντρεπόμουν από όλους , είχα ενοχές για τα πάντα , δεν εμπιστευόμουν κανέναν εύκολα, όλα με φόβιζαν , μου βγήκαν και καινούριες φοβίες, δεν μπορούσα να πάρω καμια απόφαση , είχα αμφιβολίες για τα πάντα , έφυγα από την δουλεια, παράτησα τελείως τον εαυτό μου, έχασα 10 κιλά, έπαθα κρίση πανικού και αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση από όλα είναι ότι δεν με αναγνώριζα πλεον και θυμάμαι να λέω συνέχεια τις φράσεις «δεν ξέρω ποια είμαι πια» και «είμαι τρελη» Το πρόβλημα μου τωρα είναι ότι αρκετές φορές μέσα στην μέρα νιώθω αισθήματα κενού και όποτε νιώθω ο παλιός καλός εαυτός μου με το που το αντιληφθώ πανικοβάλλομαι και μου ξανά έρχονται όλα τα γεγονότα που ειχαν συμβεί Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω είναι σαν το μέσα μου να θέλει να συνεχίσει σαν να μην έχει συμβεί τίποτα και ο εγκέφαλος να αντιστέκεται και να λέει όχι αφού έχουν συμβεί Έχω ξεχάσει πλέον τι είναι λογικό και τι παράλογο

Καλησπέρα σας. Παίρνω αντικαταθλιπτικά από το 2017. Λόγω αγχώδους διαταραχής. Τώρα είμαι στο στάδιο που κόβω το Dulsevia γιατί με ενοχλούσε πολύ μάλλον δεν μου ταίριαζε. Και έχω ξεκινήσει το Valdovan 25. Μέρα παρά μέρα μαζί με το Dulsevia μέρα παρά μέρα και Xanax μεσημέρι 25άρι. Όμως είμαι πολύ χάλια με αυτήν την αλλαγή. Νιώθω σαν να με χτυπάει ρεύμα σε όλο το κορμί μου. Πότε θα με πιάσει το άλλο φάρμακο; Είναι φυσιολογικό; Ο γιατρός μου μου λέει να κάνω υπομονή. Γενικά έχω δοκιμάσει πολλά αντικαταθλιπτικά και δεν μου ταιριάζουν.

Μου έχει μείνει τώρα ότι ξαφνικά θα πάθω καρδιά και θα πεθάνω, ενώ νιώθω τσιμπήματα αριστερά στο στήθος κάποιες φορές. Νιώθω φόβο γι'αυτό κυρίως όταν πέφτω για ύπνο. Πως να το διαχειριστώ και να κοιμάμαι καλύτερα;

Θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο κάποια στιγμή, κυρίως για θέματα άγχους και αρνητικής διάθεσης, απλά μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ και να μιλήσω σε κάποιον για τα προβλήματά μου, πόσο μάλλον σε κάποιον άγνωστο, έτσι είναι ο χαρακτήρας μου από μικρός, πάντα τα αντιμετώπιζα όλα μόνος μου, μεγάλωσα και χωρίς να έχω τους γονείς μου δίπλα μου σχεδόν ποτέ, οπότε αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να εμπιστευτώ κάποιον, δεν έχω μάθει να το κανω, απλά όσο μεγαλώνω είναι κάποια πράγματα που δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω εύκολα μόνος μου, όπως το stress που συνήθως με κάνει να μην μπορώ να κλείσω μάτι όλο το βράδυ, είμαι 21 χρονών

Καλησπέρα σας.. εδώ και δυόμιση μηνες έχω για πρώτη φορά στην ζωή μου αγχωδης διαταραχή.. κάνω ψυχοθεραπεία και πήγα σε ψυχίατρο και έχω ξεκινήσει αγωγή με brintelix 5mg 24 ημέρες το παίρνω με την σημερινή...την δεύτερη βδομάδα ήμουν αρκετά καλά.. αλλά εδώ κ κάποιες ημέρες έπεσα πολύ.. έχω έντονο άγχος και πάλι προβλήματα ύπνου.. θέλει υπομονή κ χρόνο μέχρι να κάνει πλήρης δουλειά το φάρμακο??

Καλησπέρα, έχει δύο μήνες που έχω ένα κόμπο στο λαιμό και κάποιες φορές βάρος στο στήθος, όχι συγκεκριμένες ώρες αλλά κάθε ημέρα έστω και λίγο. Πέρασα το καλοκαίρι ένα διάστημα με υπερβολικό άγχος και κρίσεις πανικού λόγω κάποιου δυσάρεστου γεγονότος και μόλις χαλάρωσα κάπως το αποφάσισα και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Έχω πάει σε ΩΡΛ (χωρίς ευρήματα) και σε δύο γαστρεντερολογους, οι οποίοι μου είπαν πως μάλλον οφείλεται στο άγχος μου και δεν συνέστησαν γαστροσκόπηση προς το παρόν. Είχα πάρει για δύο εβδομάδες χάπια για το στομάχι χωρίς αποτέλεσμα. Ποια είναι η γνώμη σας; Είναι δυνατό να σωματοποιειται το άγχος για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα να ξεσπάει εφόσον έχει περάσει η περίοδος του στρες και έχει χαλαρώσει το μυαλό; Ευχαριστώ!