Μπαρμπαρήγος Παναγιώτης

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια και ενώ ήταν ως δόκιμος καπετάνιος εν πλώ του είπε να χωρίσουν.Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του .Προσπαθώ να είμαι υποστηρικτική αλλά στεναχωριέμαι.Τι άλλο να κάνω να τον βοηθήσω;;;

Εδώ και 2,5 χρόνια κάνω παρέα με μια κοπέλα από τη σχολή την οποία την εκτιμώ και τη συμπαθώ πολύ όπως και εκείνη. Τους τελευταίους 4 μήνες έχει σχέση με ένα αγόρι και από τότε έχει απομακρυνθεί. Το συζήτησα μαζί της όταν βγήκαμε για καφέ και το παραδέχτηκε ότι έχει κολλήσει πολύ επάνω του με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απ'ολους και απ'όλα όπως μου είπε η ίδια. Εφόσον μου ξεκαθάρισε ότι δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μου μου αρκεί, αλλά από την άλλη είναι η μόνη φίλη που έχω και νιώθω ότι έχει κάτι μαζί μου και αυτό είναι αφορμή ώστε να απομακρυνθούμε επειδή μπορεί κατά βάθος να μην θέλει να κάνουμε παρέα πλέον. Φυσικά δεν έχει προηγηθεί κάτι ώστε να μην κάνουμε παρέα. Έχω προβλήματα πολύ με τη κατάσταση. Πως να φερθώ από εδώ και πέρα;

Θα ήθελα να ρωτήσω, πως σαν έφηβη μπορώ να μην επιραιαζομαι από οικογενειακά προβλήματα(οικονομικά, τσακωμοι και έντασης ανάμεσα σε μέλη της οικογένειας, καταστάσεις που δεν μπορώ να ελέγχξω) απο την στιγμή που σαν χαρακτήρας τα παιρνω ολα μέσα σου, δεν νοιώθω άνετα να επικοινωνώ τα συναισθηματα μου και παλαιότερα κατηγορουσα τον εαυτό μου για ότι συνέβαινε στην οικογένεια μου.