Δεν αισθάνομαι καλά, μου λείπουν τα παιδικά μου χρόνια και κλαίω συχνά, τι να κάνω;

Σιταλοπράμη και σιταλοπράμη στα ίδια mg π.χ. 20 έχουν την ίδια δυναμική

Έχω κλειστεί στο εαυτό μου νιώθω αβολα αμήχανα δε μπορώ να επικοινωνήσω ούτε τα βασικά σέρνομαι το τελευταίο καιρό με έχω ξαναβάλει στη θέση αυτή είναι σαν να υπάρχω χωρίς να ζω σε κανονική συνθήκη είμαι πολύ ανοιχτή κοινωνική με το οποίο κ εύστροφη σ αυτή τη φαση μέχρι κ με φιλικά προσωπα έχω γίνει γνωστή μου έρχονται να μου πούνε μας λειπεις κλπ αλλά αυτό δε μου αλλάζει κάτι ίσως νιώθω κ χειροτερα αν κ το βρίσκω τρυφερό έχω βαρεθεί να με βάζω σε αυτό..τώρα μιας κ νιώθω δε μπορώ να επικοινωνήσω πρακτικά το χω ρίξει στα βιβλία πράγμα που θεωρώ Λαθος αλλά δε ξέρω τι να κάνω..πράγματα που κάνα τρομερα τώρα τα κάνω αισχος..από υπόδειγμα περίγελος στο όντως κ το ξέρω κ γώ γιατί έχω ζήσει κ στα δυο..έκανα ψυχοθεραπεία χρόνια βοηθήθηκα επειτα είδα ότι δε θα μπορούσα να μαθω κάτι παραπάνω όποτε διακόψαμε κ πηγα σε νέο άτομο με το οποίο έχω κάνει 7συνεδριες αλλά δε έχω μάθει κάτι καινούργιο για μενα δε ενιωσα καλύτερα ούτε νιωθω να χω βοηθηθεί ίσως έχω προβληματιστει..τι λέτε να εμπιστευτώ τη διαδικασία μαι δω κ ας μη αλλάζει τίποτα;κ αυτό με τα βιβλία είναι κακο;ή λαθος προσεγγιση μιας κ κανονικά δε θα αποτελούσε ρουτινα μου αλλά από κει που μίλαγα με 15ατομα κ είχα βαθιά επικοινωνία τώρα οποίος κ να ναι μπροστά μου νιώθω αμήχανα αβολα κ βγαζω κάτι πολύ θαμπο

Έχω βαριά κατάθλιψη πάνω από 12 χρόνια. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή αλλά αν με ρωτήσετε δεν βοηθάει. Παίρνω χάπια και για να μην κάνω κρίσεις τύπου επιληψίας Με τα οποία δύσκολα να αλλάξω διότι με κρατάνε όρθια. Έχω πάει σε ψυχιάτρους ψυχολόγους αλλά εγώ βλέπω ότι χειροτερεύω. Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι ούτε για να πετάξω σκουπίδια. Στη δουλειά πάω με το ζόρι και παλεύοντας κάθε μέρα με τον λογικό νού να μην λείψω. Παρόλο αυτό όμως αν μου καρφωθεί ν μην πάω δεν κουνιέμαι με τίποτα. Συνέχεια έχω αυτοκτονικο ιδεασμό και η σκέψη δεν βγαίνει με τίποτα από το μυαλό μου Στο αιγινητειο αρχικά είπαν ότι έχω οριακή διαταραχή προσωπικότητας και με είχαν βάλει σε ένα πρόγραμμα συμπεριφορικής δεξιοτήτων. Δεν μπορώ να πω ότι μου εκανε πολλά απλώς τότε βρισκόμουν σε έξαλλη κατάσταση λόγο διαφόρων προβλημάτων που δεν μπορούσα να διαχειριστώ και να ηρεμήσω κάπως. Πλέον κλείνομαι στο σπίτι και δεν κάνω απολύτως τίποτα. Μόνο ν κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι και κάθε φορά που ξυπνάω λέω γιατί ξύπνησα; έχω κάνει αρκετές απόπειρες και συνέχεια σκέφτομαι να τελειώσω. Τοι μονο που με κρατάει είναι η μητέρα μου και στην οποία θα λείψω. Δεν έχω καμμία αυτοπεποίθηση και γενικά δεν έχω σκοπό όνειρα οτιδήποτε για με κάνει να προσπαθήσω για οτιδήποτε. Να σημειώσω ότι εγώ μένω μόνη μου και η υπόλοιπη οικογένεια στην επαρχία. Δεν είναι ζωή αυτή και δεν βρίσκω λόγο ύπαρξης.

Παίρνω ηρεμιστικό κάθε μέρα έχω ένα κοριτσάκι μικρό ήταν άρρωστη όπως και εγώ έμεινε σπίτι εγώ έχω κάνει εξετάσεις μου βρήκαν ότι έχω πολύ χοληστερίνη και υπάρχει ιστορικό βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά με τον άντρα μου μαλώνουμε έχω αποφασίσει και συγνώμη που θα το γράψω δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι και όσο πάει να χειροτερεύει..

Καλησπέρα παίρνω το σεροπράμ πρωί βράδυ των 20 mg. για διαταραχή πανικού κ 0.5 ζάναξ. είμαι καλύτερα με το ζάναξ αλλά φοβάμαι να το σταματήσω μήπως με ξαναπιάσει. το ζάναξ το παίρνω 10 μέρες

Πιστεύω ότι έχω εργασιακή κατάθλιψη. Ενώ μαρεσει η δουλειά μου, δεν θέλω να πηγαίνω στο γραφείο λόγω μπουλινγκ που γίνεται από τον εργοδότη μου. Υπαρχει κάποιος γιατρός γνωστής της συγκεκριμένης ασθένειας;

Θέλω απλά να είμαι μόνη. Όταν πρέπει να είμαι με παρέα ,με ανθρώπους δικούς μου, ανθρώπους που αγαπω εγώ το μόνο που προσδοκώ είναι να μείνω μόνη