Λέσση Ατζέλικα

Καλησπέρα! Ήθελα να ρωτήσω..από το 2021 έχω παρατηρήσει σπάνια βέβαια αλλά μου συμβαίνει το εξής: λίγο μετά αφότου με έχει πάρει ο ύπνος,νιώθω ότι είμαι ξύπνια και ότι ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω πράγματα που δεν υπάρχουν..χθες πχ λίγη ώρα αφότου με πήρε ο ύπνος ένιωθα ότι είχα ανοιχτά τα μάτια μου και έβλεπα ένα τρομακτικό έντονο.. αμέσως τρόμαξα και έβαλα τις φωνές.. μετά κατάλαβα ότι δεν υπήρχε..τι μπορεί να είναι; Έχω παρατηρήσει ότι μου συμβαίνει όταν έχω θέματα με ζαλάδες, πονοκεφάλους κτλπ ( γτ ταλαιπωρουμαι συχνά από τέτοια συμπτώματα) ή όταν κάνω αρνητικές σκέψεις ,όταν με απασχολεί ή στεναχωριέμαι για κάτι και το σκέφτομαι έντονα...δεν πρέπει να θεωρούνται όνειρα γτ νιώθω ότι είναι πολύ αληθινά.. πρόκειται για υπναγωγικη παραίσθηση? Είναι φυσιολογικό?

Τις περισσότερες φορές, όπως κάθε μέρα, δεν αισθάνομαι τίποτα και αισθάνομαι λυπημένος, ουρλιάζω πολύ δυνατά, αλλά δεν λέω τα συναισθήματά μου ποτέ ,μερικές φορές βλάπτω τον εαυτό μου λίγο και απλα περναει απο το μυαλο μου η σκεψη αν δεν ζουσα τωρα ολα θα ητανε καλυτερα χωρις φυσικα να θελω να πεθανω και έκανα ένα τεστ κατάθλιψης και φανηκε οτι εχω και Νιώθω πραγματικά σαν να είμαι, αλλά δεν μπορώ να είμαι γιατί μερικές φορές 2-3 την εβδομάδα νιώθω πολύ χαρούμενος και γελάω, οπότε δεν μπορώ να έχω κατάθλιψη. Έχω πολλά θεματακια ως ανθρωπος και τραύματα ,χώρισαν οι γονείς μου πρόσφατα, νιώθω ότι είμαι ο πιο χαλια εσωτερικα κι εξωτερικα άνθρωπος στη γη, ενω ξερω τοι δεν είμαι, σκέφτομαι συναιχια όλη την ώρα (overthinking)και σκέφτομαι πολύ για τον αυτοτραυματισμό ενω ξερω πόσο χαζό είναι δεν ξέρω τι άλλο να σου πω για να μπορέσεις να απαντήσεις στην ερώτηση μου :Έχω κατάθλιψη ή κάτι άλλο ή είμαι απλώς ένα άτομο που φτιάχνει τα προβλήματά της σε ικετευω απαντα μου με ναι ή οχι γτ νιωθω χαλια καθε μερα και πρεπει παντα να ξερω τι εχω αλλιως δεν μπορω να λειτουργησω

Κάθε βράδυ χωρίς να το καταλαβαίνω κυλάνε δάκρυα . Σκέφτομαι παρά πολύ συχνά άσχημα σενάρια η άσχημες εμπειρίες μου και κλαίω . Είμαι στην Εφηβεία . Αυτό το καλοκαίρι έμαθα πολλά πράγματα που δεν ήξερα στο πλαίσιο της οικογένειας μου και μου συνέβησαν πολύ άσχημα πράγματα που δύσκολα τα αντιμετωπίζει ένα παιδί, έπαθα σοκ μεγάλο τότε , ένιωθα σαν να είναι όλα μια πλάκα . Εκείνη την περίοδο είχα πολλές ταχυπαλμίες , άγχος , εφιάλτες και φόβο για το μέλλον . Από τότε νιώθω άδεια , αναίσθητη . Δεν με αγγίζει τίποτα . Ούτε με ενθουσιάζει . Μου φαίνονται όλα πολύ επιφανειακά .