Παιδί 2,5 ετών δυσκολεύεται στο παιδικό σταθμό να ακολουθήσει οδηγίες

Έχω ένα παιδάκι 4 ετών πηγαίνει στο προνήπιο φέτος και έχει άγχος αποχωρισμού κλαίει το πρωί δεν θέλει να ετοιμαστεί το πρωί, έξω από το σχολείο με κρατάει από τα πόδια για να μην το αφήσω! Τι μπορούμε να κάνουμε για να το ξεπεράσει; Το ίδιο έκανε και την περσινή χρονιά που πήγαινε στον παιδικό σταθμό, του έχουμε μιλήσει πολλές φορές ότι δεν χρειάζεται να κλαίει και στο σχολείο πηγαίνουμε για να περάσουμε όμορφα να παίξουμε κτλ!

Καλησπέρα σας! Έχω μία ερώτηση σχετική με παιδοψυχολογία. Με τον σύζυγό μου έχουμε διαφωνία ως προς το χρόνο που πρέπει να περνά το δίχρονο κοριτσάκι μας με τους παππούδες-γιαγιάδες του. Συγκεκριμένα, εγώ κατάγομαι από μέρος διαφορετικό από αυτό της κατοικίας μας και θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό να πάμε στους γονείς μου από μία εβδομάδα στις γιορτές και δύο εβδομάδες το καλοκαίρι. Ο σύζυγος, αν και δεν έχει κάτι προσωπικό με τους γονείς μου, δεν θέλει καθόλου να έρχεται μαζί μας και συνεπώς ισχυρίζεται ότι δεν είναι καλό για το παιδί να είναι χωρίς το μπαμπά του για τα παραπάνω χρονικά διαστήματα μέσα στο έτος (μία εβδομάδα κάπου στα Χριστούγεννα, μία εβδομάδα το Πάσχα και δύο εβδομάδες το καλοκαίρι). Έτσι, ως λύση προτείνει είτε να μην πάμε καθόλου και εμείς για να είναι το παιδί πάντα μαζί με το μπαμπά του είτε να πάμε μαζί για ελάχιστες μέρες (τύπου 10 ημέρες το χρόνο συνολικά). Ποια είναι η γνώμη σας για τα παραπάνω (α. χρόνος με παππούδες β. απουσία μπαμπά για τα ανωτέρω διαστήματα) με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού δηλαδή τη σωστή ψυχολογική του ανάπτυξη?? Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Καλησπέρα σας εχω ενα μωράκι 45 ημερών και πέρα από τους κολικούς που έχουμε και έχουμε ειδικό γαλα φάρμακο και μπιμπερό για να τον βοηθήσουμε, τώρα τελευταία το βράδυ τον πιάνει μια γκρίνια με νεύρα χωρίς κάποιον προφανή λόγο δεν δείχνει δυσφορία ή πόνο ,δεν τον ηρεμεί τίποτα ωστόσο μ κάνει αρκετές γουλιτσες το γαλα το παίρνουμε αρκετό καιρό περίπου 20 μέρες.Δε ξέρω τι άλλο να κάνω για να βοηθήσω το μωρό μου να ηρεμο και καλά έχετε καμία ιδέα τι μπορεί να ειναι ;

Καλησπέρα σας, Ο γιος μου μόλις έγινε 3 ετών και αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής στον παιδικό σταθμό. Η δυσκολία προσαρμογής ξεκίνησε ήδη από την περσινή χρονιά κατά την οποία παρακολούθησε το πρόγραμμα του σταθμού από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο, βιώνοντας άγχος αποχωρισμού με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παραμείνει στον σταθμό για περισσότερες από 2-3 ώρες. Φέτος αρχικά φάνηκε να προσαρμόζεται γρήγορα, παρουσιάζοντας μεγάλη αλλαγή συμπεριφοράς σε σημείο που οι δασκάλες του να απορούν με το πόσο ατίθασος έχει γίνει. Μετά από ασθένεια που τον κράτησε εκτός του σταθμού για τέσσερεις ημέρες επέστρεψε αυτή την εβδομάδα με πολύ μεγάλη δυσκολία και πολλά κλάματα. Η συμπεριφορά του είναι και πάλι ίδια με την περσινή. Ζητάει τη μαμά του, κλαίει, δεν κοινωνικοποιείται και προσπαθεί να μένει δίπλα στις δασκάλες του. Ως αιτία μου έχει αναφέρει ότι φοβάται τα παιδιά ή ότι τα παιδιά είναι πολλά. Από όσο με έχουν ενημερώσει από το σχολείο δεν έχει συμβεί κάποιο περιστατικό που να δικαιολογεί τις φοβίες του. Η δική τους εκτίμηση είναι ότι χρειάζεται να βρεθεί σε ολιγομελές τμήμα (έναντι του τμήματος των 20-22 μαθητών που βρίσκεται τώρα) λύση που δυστυχώς δεν υπάρχει στις επιλογές μας. Να αναφέρω ότι ξεκίνησε να μιλάει με πιο αναπτυγμένο και ευρύ λεξιλόγιο πριν δυο μήνες αλλά ο λόγος του εξακολουθεί να είναι δυσνόητος και εκτός τυπικής ανάπτυξης. Θεωρείτε πως θα ήταν πιο ωφέλιμο για τον ίδιο να σταματήσει τον παιδικό σταθμό και να πάει την επόμενη χρονιά κατευθείαν στο προνήπιο; Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω εάν οι συνεδρίες με έναν/μία παιδοψυχολόγο θα ήταν βοηθητικές για την περίπτωσή μας. Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας.

καλησπερα.η κορη μου κλεινει τωρα τα 16 ειναι παιδι που ψαχνει τον εαυτο της σε καλλιτεχνικους δρομους ...αρχισε συνεδρειες με ψυχολογο γιατι ειχε αρχισει τον αυτο τραυματισμο...ειναι 3 χρονια στην ελλαδα μετα απο τον επαναπατρισμο που καναμε μετα το διαζυγιο με τον πατερα της. εχει ακομα δυο μικροτερα αδερφια και ειμαστε ακομα σε φιλοξενια απο τους γονεις μου σε ενα μικρο διαμερισμα.....δεν ειναι καλη στο σχολειο εχει την αρνηση να βελτιωσει της γνωσεις ελληνικων ..παιζει με το ενδεχομενο να μεινει στην ελλαδα η να ξαναφυγει μια θελει μια δεν θελει και τωρα επεσε στο τραπεζι και η επιλογη του λυκειου που δεν ξερει και φοβαται...δεν θελει γενικο γιατι της ειναι δυσκολο θελει επαλ αλλα εγω το φοβαμαι λογο της ψυχολογικης της καταστασης και της αρνησησς για προσπαθεια.δεν ξερω τι να κανω?να τησ δωσω ενα χρονο ισως να μην παει σε κανενα σχολειο να βρεινα δουλεψει με τον εαυτο της?να την αφησω να παει επαλ?να φυγω για γερμανια παλι?προσπαθω να καταλαβω τι ειναι το καλυτερα για αυτην και στο τωρα αλλα και στο αυριο.

Η αδερφή μου έχει ήπια νοητική υστέρηση. Μπορεί αυτό να κληρονομηθεί στα δικά μου παιδιά; Υπάρχουν εξετάσεις που να εξετάζουν το ζήτημα αυτό;

Καλησπέρα σας μια ερωτησουλα θα ήθελα να κάνω απευθύνομαι σε κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτη έχω πρόβλημα με τον πατέρα μου εκτός ότι με αντιμετωπίζει σαν να είμαι 12 χρόνων συνήθως με την κακία του γίνεται τοξικος σε σημείο να είμαι πληγωμένη και να ξεσπάω σε κλάματα σε ετούτο ευθύνονται τα αδέρφια μου που του μεταδίδουν οτιδήποτε κάνω οποιαδήποτε κίνηση με μαρτυρούν πάρα πολλές φορές το θέμα είναι ότι εγώ αντίστοιχα ποτέ δεν το έχω κάνει δεν είπα ποτέ τι έκαναν εκείνοι στο πατέρα μου είναι παλαιών αρχών και μου προκαλεί μόνο φόβο θα ήθελα να είμαι υιοθετημένη πάρα πληγωμένη τα αδέρφια μου είναι 4 μεγαλύτερα 3 κορίτσια ένα αγόρι εγώ είμαι το 5ο παιδί ασχολούμαι με καλλιτεχνικά από πολύ κόσμο έχω ακούσει μπράβο με έχουν χειροκροτησει από το πατέρα μου ούτε ένα μπράβο ούτε μια κουβέντα να με κάνει χαρούμενη δυστυχώς πατέρα δεν μπορώ να αλλάξω πως μπορώ να το διαχειριστώ όλο αυτό;;; νιώθω καταπίεση σαν να είμαι σε μια φυλακή πως μπορώ να ελευθερωθω;; ευχαριστώ πάρα πολύ προκαταβολικά καλά Χριστούγεννα με υγεία