Πριν 3 χρόνια άφησα την Αθήνα και πηγα σε μια κωμόπολη στην επαρχία.Το μεγάλο μου πρόβλημα εδώ είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κοριτσιών που είναι πάνω κάτω στην ηλικία μου,αλλά και πιο μικρές,εγώ είμαι 32,είναι σε σχέση η ακόμα και αρραβωνιασμένες η παντρεμένες.Γενικώς οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί εδώ.3 χρόνια έχω πάρε δώσε μόνο με ένα παιδί και δυο κοπέλες.Νομίζω ότι είμαι ανεπιθύμητος,δεν με θέλουν οι άνθρωποι της ηλικίας μου,δεν έχω την αποδοχή που είχα στην Αθήνα.Νομίζω ότι αν συνεχίσω να μένω εδώ θα μείνω αιώνιο μπακουρι.Εχω φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες,να μην τρώω με αποτέλεσμα να έχω χάσει 5 κιλά σε ένα μήνα και να μην με νοιάζει τίποτα.Εχω κάνει μια σκέψη να πάρω το αμάξι μου,να φύγω από εδώ και να πάω κάπου που να υπάρχει περισσότερος κόσμος και ελεύθερες κοπέλες πχ Πάτρα, Λάρισα,Ιωάννινα,Βόλος κλπ,με την προϋπόθεση να βρω πρώτα δουλειά και στέγη εκεί.Εδω δεν νομίζω ότι θα με αποδεχτούν οι άνθρωποι της ηλικίας μου,άμα ήταν θα είχε γίνει από το καλοκαίρι του 2021 που ήρθα εδώ..και σχεδόν 3 χρόνια μετά είναι αδύνατον,στα ξαφνικά,να με συμπαθήσουν όλοι.Ξεχασα να πω ότι για μερικούς μήνες μιλαγα με μια κοπέλα από εδώ αλλά μια μέρα ξαφνικά, χωρίς να έχει συμβεί κάτι,σταμάτησε να μου μιλάει.Απο εκείνη την ημέρα έχω πέσει παρά πολύ.Γνωριζει καλά και μια κοπέλα που μου αρέσει την οποία βέβαια δεν τολμώ να πλησιάσω.Ειναι πανέμορφη και πολύ κοινωνική και σιγά μην ασχοληθεί με εμένα.Της πέφτω λίγος μάλλον.Πιστευετε ότι το να πήγαινα σε άλλο μέρος σαν αυτά που ανέφερα παραπάνω,θα έλυνε το πρόβλημα η όχι?Η υπάρχουν ακόμα ελπίδες να φτιάξω κύκλο εδώ,αν και νομίζω ότι δεν με θέλουν.Ακολουθησα τυχαία και καμιά δεκαριά κοπέλες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν με ακολούθησε πίσω καμιά.Αν αυτο δεν είναι σημάδι απόρριψης τότε τι είναι?Οι συγκεκριμένες κοπέλες δεν με ξέρουν προσωπικά,μόνο από εμφάνιση.Αθηνα δεν σκέφτομαι να ξαναγυρισω.Καθε γνώμη δεκτή.Ευχαριστω.

Καλησπερα σας. Εδω και αρκετα χρονια πασχω απο ΣΚΠ και καταθλιψη. Ενω ομως δεν ειχα κανενα προβλημα για σχεδον 5 χρονια, το καλοκαιρι που μας περασε ειχα ενα καταθλιπτικο επεισοδιο με εντονη ταχυκαρδια, κλαμα, αποπραγματοποιηση και κρισεις πανικου. Αυξησα το ζολοφτ απο 100 στα 200 και επαορνα κ ζαναξ κατιπιν υποδειξης του γιατρου μου. Αφου το ξεπερασα και καταφερα να κοψω τα ζαναξ κ να φτασω παλι το ζολοφτ στο 100, εχω τωρα απο εχθες που με επιασαν παλι τα ιδια συμπτωματα. Επειδη την Πεμπτη φευγω για ενα ταξιδι στο εξωτερικο και ο γιατρος μου δεν σηκωνει το τηλεφωνο, τι θα μπορουσα να κανω; να αναβαλλω το ταξιδι ή να ακολουθησω το σχημα που εκανα το καλοκαιρι ; ισως ειναι εξειδικευμενη η ερωτηση αλλα εαν υπαρχει απαντηση θα ημουν ευγνωμων. Ευχαριστω.

Καλησπέρα. Πάσχω από διαταραχή πανικου και κατάθλιψη περνώ αντικαταθλιπτικα και xanax επί 13 χρόνια κάθε μέρα το τελευταίο, χρόνο έφτασα 2 MG xanax ημερησίως αλλά δεν ηρεμώ. Χρειάζεται να πάω σε κάποιο κέντρο απεξάρτησης ?

Γεια σας. Είμαι 24 και τα τελευταία 2 χρόνια νιώθω ότι δε μπορώ να απολαύσω το ίδιο (με παλιά) καμια δραστηριότητα. Είμαι μονιμα κουρασμένη και ζορίζομαι να βρω κίνητρο. Το άγχος μου έχει ξεκινησει να επιδρά και στο σωμα μου (στομάχι, ζαλάδες, ημικρανίες) ακόμα και τις στιγμές που «διασκεδάζω»

Καλησπερα!!Το 2013 εχασα το πατερα μου απο ανακοπη καρδιας διοτιβπηγε στο ικα να ρωτησει για τη συνταξη του διοτι του την καθυστερουσαν με αποτελεσμα να μαλοσει με εναν υπαλληκο να συγχυστει να ερθει σπιτι να παθει ανακοπη και να πεθανει!!!Προσπαθησα να ξεπερασω την απωλεια αλλα το πιο τραγικο ηταν οταν το φεβρουαριοβτου 2024 χανω τη μητερα μου απο λαθος γιατρου!!Πηγε να κανει καθαρισμο στα αυτια σε ωρλ και την εγραψε αντιβιωση που ειχε κεφαλοσπορινη με αποτελεσμα να παθει αλεργικο σοκ και να πεθανει στο δρομο σαν σκυλι!!Αυτο που με ποναει ειναι οτι η μητερα μου ηξερε για την αλλεργια που ειχε στη κεφαλοσπορινη και το γραφε στο βιβκιαριο της με κοκκινα γραμματα πανω απτο αμκα της!!Ο γιατρος την εγραψε συνταγη για αντιβιωση δεν ειδε τε κοκκινα γραμματα η μητερα μου εκτελεσε τη συνταγη στο φαρμακειο πηρε το χαπι αυτης της αντιβιωσης και επαθε μεσα σε 10 λεπτα αλεργικο σοκ!!Δε κπορω να διαχειριστω αυτους τους 2 αδικους χαμους των γονιων μου η θλιψη ειναι τεραστια!!Νιωθω οτι ζω ενα κακο ονειρο!!Τι να κανω;; Ευχαριστω!!

Καλησπέρα σας, Είμαι 25 χρονων και έχω έναν αδερφό 33 χρονων, ο οποίος έχει διαγνωστεί με κατάθλιψη και πέρνει φαρμακευτική αγωγή! Ανέκαθεν ήταν ένα παιδί που δεν ανοιγόταν πολύ στην οικογένεια του , γιατί δεν θέλει να μας αγχώνει για δικές του ανησυχίες κατά τα λεγόμενα του.Δεν μεγάλωσε εύκολα λόγο θεμάτων υγείας που έχουμε στην οικογένεια και πολλά αλλα. Είναι δυσκολος άνθρωπος στο να ανοιχτεί και ίσως κάποιες φορές νευρικός αν του κάνουμε ερωτήσεις που δεν θέλει να απαντήσει. Μένει μόνος του εκτός σπιτιού, το τελευταίο διάστημα 2-3 ημέρες τον πιάνει και απλά θέλει να κοιμάται όλη ημέρα και μετά 2-3 ημέρες είναι καλά και ξανά το ίδιο με αποτελεσμα να μην πηγαίνει ούτε στην εργασία του .Πως μπορούμε εγώ και οι γονείς μου να φερθούμε σε αυτή τη κατάσταση ώστε να βοηθήσουμε; Θα ήταν καλό να πηγαίνουμε με το ζόρι από το σπίτι του 1-2 φορές την εβδομάδα έστω να του κάνουμε παρέα ή ποιες κινήσεις να κάνουμε. Ευχαριστω πολύ!