Έντονη έξαψη και ζέστη από brintellix το καλοκαίρι: Φταίει το φάρμακο;

Καλησπέρα νιώθω πως έχω κατάθλιψη και το λέω γιατί αυτή την στιγμή που το γράφω αυτό κλαίω και θεπω να εξαφανιστω να φύγω να μην με ξέρει κανείς η να αυτοκτονήσω χωρίς να να νοιάξει κάποιον και δεν ξέρω τι να κάνω

Καλησπέρα παίρνω το σεροπράμ πρωί βράδυ των 20 mg. για διαταραχή πανικού κ 0.5 ζάναξ. είμαι καλύτερα με το ζάναξ αλλά φοβάμαι να το σταματήσω μήπως με ξαναπιάσει. το ζάναξ το παίρνω 10 μέρες

Δεν υπάρχει διάθεση απλά υπάρχω. Παίρνω ζαναξ χωρίς διάγνωση για να κοιμάμαι να έχω δλδ σωματική ικανότητα να κάνω την εργασία μου, μετά κενό. Τι κάνω;

Καλησπερα σας περνώ το ladose 2 εβδομάδες μου έχει κάνει πολλές παρενέργειες κυρίως στη καρδιά. Το επερνα και παλιότερα και είχα ανεβάσει 200 παλμούς στον ύπνο υπάρχει περίπτωση να πεθάνω ; κάνω αρρυθμίες αλλά γενικά και με Zoloft που έχω δοκιμάσει έκανα. Φοβάμαι πάρα πολύ δε κοιμάμαι καν πλέον

Πως μπορω να καταλαβω αν εχω καταθλιψη?Η αληθεια ειναι πως δεν νομιζω να εχω,αλλα μεγαλο ποσοστο της οικογενειας μου εχει και να ειμαι ειληκρινης υπαρχουν φορεσ που δεν αισθανομαι καλα.Σπανια βεβαια αλλα νιωθω ενα συναισθημα κενου. Και δεν ειναι λιγες οι φορες που εχω σκεφτει για αυτοκτονιες η καπου να ξεσπαασω τουλαχιστον αλλα δεν εχω προσπαθησει ποτε κατι τετοιο.Δεν εχω αναφερει τιποτα σε κανεναν γιατι παντα θεωρουσα πως ολα ειναι στην εφηβεια και στην ηλικια κτλ.Αυτο που θελω να ρωτησω με λιγα λογια ειναι μηπως αυτο που εχω ειναι οντως της ηλικιας και απλως ψαχνω εναν τροπο να διαφερω απο τους αλλους η οντως εχω καποιο προβλημα ????

Καλησπέρα θα ήθελα να πω και εγώ την δική μου εμπειρία τον τελευταίο καιρό μου έχει κοπεί η όρεξη έχω ζαλαδα κλαίω συνέχεια φοβάμαι να βγω έξω φοβάμαι να κάνω μπάνιο μην πέσω κάτω και πάθω κάτι παίρνω lexotanil 1.5mg δν βλέπω διαφορά δν ξέρω τι να κάνω είναι 22 χρόνον συμβαίνει και σε άλλους αυτό η μόνο σε Μένα?

Έχω κάποια ήπια συμπτώματα κατάθλιψης κ βρισκόμαστε οικογενειακά σε δυσκολη φάση πενθους Δυστυχώς μετά την απώλεια του μπαμπά μου συμπεριφέρονται σπίτι σα να είμαι παιδι ενώ είμαι γυναίκα 38 στα 39 είναι ανυπόφορο Μου δείχνουν ότι είμαι βάρος Θεωρουν ότι δε πρέπει να εκφράζω άποψη ειδικά σε social media για σημαντικά θέματα Η ανεργία με έχει καταστήσει ευάλωτη Θεωρώ ότι η αγάπη τους είναι τοξική κ με βλάπτει όπως εκφράζεται Θέλουν να επιλέξουν αυτοί ειδικό για να προσαρμοστω στους κανόνες Δεν ξέρω τι να κάνω Αυτή η κατάσταση με πνιγει κ απομονώνει Δεν θέλουν να ακουν την γνώμη μου αλλά ζητούν να την λέω Δεν αντέχω στην πιεση κ τις φωνές ουτε να μου λένε στα μουτρα ότι δε θα κάνω τίποτα στην ζωή μου σε αντίθεση με τον αδερφό μου Έχετε κάποια λυση;