Είναι οι αλλαγές στη συμπεριφορά δείγμα διαταραχής ή ηλικίας;

Μοιάζει να ζορίζεται και η ενεργοποίηση της να είναι δύσκολη , μερικές φορές βοηθάει να βρείτε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας και να το παρουσιάσετε ως βοήθεια για εσάς να μιλήσει μαζί του για να έχει μια σφαιρική εικόνα ο ειδικός έτσι μπορεί να δεχθεί να πάει ,ευχαριστώ

Καλησπέρα σας. Καταλαβαίνω την ανησυχία και τη σύγχυση που μπορεί να προκαλεί μια τέτοια συμπεριφορά, ειδικά όταν προέρχεται από κάποιον κοντινό μας άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικό αρχικά να επισημάνουμε ότι ο όρος “τρελή” δεν είναι ένας ακριβής ή χρήσιμος όρος, και στην πραγματικότητα μπορεί να προκαλέσει στίγμα. Κανείς δεν είναι “τρελός”, μιλάμε για συμπτώματα, ψυχικές δυσκολίες ή πιθανά μοτίβα συμπεριφοράς που αξίζουν προσοχής και κατανόησης, όχι για χαρακτηρισμούς.

Από την περιγραφή σας, πράγματι φαίνεται πως υπάρχουν ενδείξεις δυσκολιών που θα μπορούσαν να σχετίζονται με κάποια ψυχική επιβάρυνση. Ορισμένες συμπεριφορές, όπως η απο...διοργανωμένη σκέψη, η αργή αντίδραση, η δυσκολία στη συγκέντρωση, η ασυνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων, αλλά και η τάση για υπερ-ερμηνεία καταστάσεων ή “κατασκευής σεναρίων”, μπορούν να συνδέονται με καταθλιπτικά ή αγχώδη συμπτώματα, αλλά και με άλλες πιθανές καταστάσεις όπως διαταραχές της διάθεσης ή της προσωπικότητας, ή ακόμα και γνωστική έκπτωση ανάλογα με την ηλικία. Η εναλλαγή συναισθημάτων και η φαινομενικά “παράλογη” αντίδραση στις εντάσεις ίσως υποδεικνύει έναν μη σταθερό ή ώριμο τρόπο διαχείρισης των σχέσεων και των συναισθημάτων.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να προβούμε σε διάγνωση χωρίς πλήρη κλινική εικόνα και αξιολόγηση. Αυτό που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι η συμπεριφορά που περιγράφετε δυσκολεύει και την ίδια και τους γύρω της, και άρα αξίζει να διερευνηθεί, όχι επειδή “κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτήν”, αλλά γιατί της αξίζει να ζήσει με περισσότερη ψυχική ηρεμία και καθαρότητα.

Η αντίστασή της στην ιδέα να ζητήσει βοήθεια είναι πολύ συνηθισμένη, ιδίως όταν συνοδεύεται από εσωτερικά αισθήματα ντροπής ή φόβου ότι θα “κατηγορηθεί”. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η προσέγγιση πρέπει να είναι ήπια και συμπονετική: όχι με σκοπό να διορθώσουμε κάτι “στραβό”, αλλά για να της δώσουμε τη δυνατότητα να νιώσει καλύτερα. Μπορεί να βοηθήσει να της ειπωθεί ότι όλοι μπορεί να χρειαστούμε μια επιπλέον υποστήριξη κάποια στιγμή και ότι το να μιλήσει με έναν ειδικό δεν είναι σημάδι αδυναμίας, είναι πράξη φροντίδας προς τον εαυτό της.

Αν δεν είναι δεκτική, μια πιθανή εναλλακτική είναι να διατηρήσετε τα όρια σας με ψυχραιμία και σεβασμό, φροντίζοντας και τον δικό σας ψυχισμό. Μερικές φορές, η επιμονή στο να “πείσουμε” κάποιον για το καλό του φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτό που μπορείτε να κάνετε, είναι να είστε σταθερά διαθέσιμοι, χωρίς πίεση, και να δείχνετε ότι είστε εκεί με αγάπη, όχι με επίκριση.

Αν χρειάζεστε επιπλέον καθοδήγηση για το πώς να το διαχειριστείτε, μπορείτε κι εσείς να απευθυνθείτε σε έναν ψυχολόγο για συμβουλευτική υποστήριξη στον ρόλο σας. Δεν είστε μόνοι σε αυτό. Διάβασε περισσότερα

Από την περιγραφή σας, φαίνεται πως το πρόσωπο αυτό εμφανίζει μια σειρά συμπτωμάτων. Η βραδύτητα στην ομιλία και σκέψη, η σύγχυση, η ασυνέπεια λόγων-πράξεων, οι παρανοϊκές ερμηνείες και η απουσία επίγνωσης για τις συγκρούσεις μπορεί να σχετίζονται είτε με κάποια νευροψυχιατρική διαταραχή, είτε με μη επεξεργασμένα ψυχολογικά τραύματα. Το γεγονός ότι αποφεύγει κάθε συζήτηση για βοήθεια μέσω άμυνας και ενοχής δείχνει ευαλωτότητα.
Αν εσείς ανήκετε στο άμεσο περιβάλλον της, αξίζει να προσεγγίσετε το θέμα με διακριτικότητα και ενσυναίσθηση. Σας προτείνω να μην εστιάζετε στο «τι έχει», αλλά στο πώς μπορεί να νιώσει καλύτερα. Μια φράση ...τύπου «ίσως σε βοηθούσε να μιλήσεις με έναν ειδικό που θα σε άκουγε χωρίς να σε κρίνει» είναι πιο εύκολα αποδεκτή Διάβασε περισσότερα

Καλησπέρα σας. Καλήσπέρα σας. Καλό είναι να πάτε πρώτα σε Ψυχίατρο, ώστε να προτείνει την κατάλληλη φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με Ψυχοθεραπεία. Γραμμή ψυχοκοινωνικής στήριξης: 10306. Δρ. Κωνσταντίνα-Μαρία Αλεξοπούλου.