Τι να κάνω αν η 20χρονη κόρη μου απομονώνεται και ασχολείται μόνο με το κινητό;

Η απομόνωση, μπορεί να δείχνουν εσωτερική δυσκολία, όπως άγχος, κατάθλιψη ή ακόμα και ανάγκη ελέγχου σε ένα περιβάλλον που ίσως νιώθει αβέβαιο.
Το γεγονός ότι δεν μιλά για το πώς νιώθει δεν σημαίνει ότι δεν υποφέρει.
Σας προτείνω να την προσεγγίσετε ήρεμα, χωρίς πίεση ή κριτική. Πείτε της πως ανησυχείτε επειδή τη βλέπετε αποτραβηγμένη και πως είστε εκεί για να την ακούσετε, ό,τι κι αν θέλει να μοιραστεί.
Δώστε της χώρο, χρόνο αλλά και στήριξη.

Καλησπέρα σας, από αυτά που περιγράφετε, η κόρη σας φαίνεται να βιώνει μια περίοδο απόσυρσης και μειωμένης δραστηριότητας, που μπορεί να σχετίζεται με καταθλιπτικά συμπτώματα. Η απομόνωση, η απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες και η έλλειψη επικοινωνίας είναι σημάδια που χρήζουν προσοχής.

Προτείνω να προσεγγίσετε την κατάσταση με κατανόηση και υπομονή, αποφεύγοντας κριτικές ή πιέσεις. Ενθαρρύνετέ την ήπια να μιλήσει, δείχνοντάς της ότι είστε διαθέσιμοι να τη στηρίξετε χωρίς να την πιέσετε.

Παράλληλα, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας (παιδοψυχολόγο ή ψυχίατρο), ώστε να γίνει αξιολόγηση τ...ης κατάστασης και να υπάρξει η κατάλληλη υποστήριξη. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην ανάκαμψη και την πρόληψη επιδείνωσης. Read more

Σας ευχαριστώ που το μοιράζεστε, είναι πολύ σημαντικό που το παρατηρείτε και θέλετε να στηρίξετε την ψυχική υγεία της κόρης σας.

Όταν ένας νέος άνθρωπος αποσύρεται κοινωνικά, περιορίζει τις δραστηριότητές του και εστιάζει σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές όπως η τακτοποίηση, αυτό μπορεί να είναι ένας τρόπος διαχείρισης άγχους, πίεσης ή εσωτερικής δυσφορίας που δεν έχει ακόμη βρει έκφραση. Πολύ συχνά, οι δυσκολίες δεν εμφανίζονται άμεσα μέσα από λόγια, αλλά αποτυπώνονται στη συμπεριφορά.

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να προσφέρει έναν ασφαλή χώρο όπου μπορεί να διερευνηθεί τι κρύβεται πίσω από αυτή τη στάση και να υποστηριχθεί η εσωτ...ερική επεξεργασία μιας δυσφορικής κατάστασης που ενδεχομένως την απασχολεί.

Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να υπάρχει έστω και μια μικρή διάθεση από την ίδια ακόμη κι αν δεν γνωρίζει τι ακριβώς να πει. Μια πρώτη συνάντηση μπορεί απλώς να είναι ένα βήμα γνωριμίας, χωρίς καμία δέσμευση.

Αν υπάρξει αυτή η διάθεση, αξίζει να της δοθεί η ευκαιρία να υποστηρίξει τον εαυτό της με αυτόν τον τρόπο. Read more

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο & μπερδεμένο μπορεί να είναι αυτό για εσάς. Όταν κάποιος που αγαπάμε κλείνεται μέσα σε ένα μικρόκοσμο, τότε το 1ο βήμα δεν είναι να ζητήσετε απαντήσεις, αλλά να είστε εκεί, χωρίς πίεση. Να προσφέρετε απλά να την ακούσετε, ενδεχομένως. Όχι λύσεις & συμβουλές, αλλά να ανοίξετε ένα χώρο ασφαλή για να αισθανθεί ότι η φωνή της θα ακουστεί (ώστε να μην προτιμά να μη μιλάει αντίστοιχα). Χωρίς γρήγορα συμπεράσματα. Αν εκεί νιώσει ότι την καταλαβαίνει κάποιος, τότε ίσως αρχίσει να ξεδιπλώνεται.

Καλησπέρα σας. Υπάρχει πιθανότητα απλά να περνάει μια φάση όπως μια ερωτική απογοήτευση και κάποια στιγμή να περάσει. Υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με την μεταξύ σας επικοινωνία. Είναι ίδια όπως παλιά ή έχει αλλάξει; Αν μπορούσατε να συζητήσετε μαζί της χωρίς να την πιέζετε, δίνοντας της χώρο να σας εκφράσει αν χρειάζεται χρόνο και να της προτείνετε αν θέλει να μιλήσει με κάποιον ειδικό. Μπορείτε να της εκφράσετε ήπια την ανησυχία για την στάση της και να δείτε τις αντιδράσεις της. Από την άλλη καλό είναι να αναρωτηθείτε τι είναι αυτό που σας ανησυχεί.

Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε μαζί της με τρόπο έτσι ώστε να μην νιώσει πίεση. Ρωτήστε την τους λόγους που δεν είναι αρκετά ενεργοποιημένη. Προσπαθήστε να δώσετε κάποιες προτάσεις για να ενεργοποιηθεί μέσα στην μέρα, μπορείτε να προτείνετε και κάτι που θα μπορούσατε να κάνετε μαζί. Τέλος, να εκφράσετε την ανησυχία σας και να προτείνετε να ξεκινήσει συνεδρίες με κάποιο ψυχολόγο.

Όταν ένας νέος άνθρωπος αποσύρεται έτσι, συνήθως κάτι μέσα του τον δυσκολεύει, χωρίς όμως να μπορεί (ή να θέλει) να το πει. Το να "κλείνεται" και να οργανώνει τα πράγματα γύρω του μπορεί να είναι ένας τρόπος να πάρει έλεγχο εκεί που νιώθει ότι τον χάνει.

Δεν χρειάζεται απαραίτητα να της ζητήσετε εξηγήσεις. Μπορεί να βοηθήσει πιο πολύ να δείξετε απλώς ότι είστε εκεί, διαθέσιμη να την ακούσετε, χωρίς πίεση. Καμιά φορά το πρώτο βήμα είναι να της επιτρέψει κανείς να μη μιλά, ώσπου να θελήσει να πει.

Η απομόνωση και η ενασχόληση με τελετουργικά (π.χ. τακτοποιήσεις) δείχνουν ότι κάτι την απασχολεί σε βάθος. Μπορεί να μην έχει τα λόγια να το πει, αλλά το εκφράζει με τον τρόπο της. Μια ήρεμη, σταθερή παρουσία από εσάς και η σταδιακή ενίσχυση του διαλόγου είναι το πρώτο βήμα. Αν επιμείνει η συμπεριφορά, καλό είναι να απευθυνθείτε σε ειδικό για καθοδήγηση ,ακόμη κι εσείς αρχικά.

Ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση σας. Καταλαβαίνω την ανησυχία σας αλλά δυστυχώς η ίδια η κόρη σας μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό της εσείς μπορείτε μόνο να είστε υποστηρικτική μαζί της. Χρειάζεται να λειτουργείτε θετικά σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει να λειτουργείτε πιεστικά πχ βγες έξω μη κάθεσαι όλο μέσα κλπ. Μπορείτε να δώσετε το λεκτικό μήνυμα είμαι εδώ για σένα αν θέλεις να σε ακούσω και να την ενθαρρύνετε ότι αν χρειάζεται παραπάνω υποστήριξη μπορεί να ζητήσει και τη βοήθεια ενός ειδικού. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χρόνο για το πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για εκείνον να αναζητήσει βοήθεια. Τέλος, δεν λέει τι θέλει και ούτε γιατί το... κάνει αυτό γιατί μπορεί και η ίδια να μη ξέρει γιατί νιώθει έτσι άρα χρειάζεται να αντιληφθεί και η ίδια τις συναισθηματικές της ανάγκες. Read more

Μπορείτε να της προτείνετε να επισκεφθεί ψυχολόγο για να την βοηθήσει να ανακαλύψει τι θα έδινε νόημα στη ζωή της και να θέσει κάποιους στόχους με απώτερο σκοπό μια καλύτερη ποιότητα ζωής στο μέλλον, εφόσον το επιθυμεί. Παράλληλα, μπορείτε με αποδοχή και σεβασμό να δείχνετε ότι νοιάζεστε και ότι θα είστε δίπλα της ανεξαρτήτως των επιλογών ή της κατάστασης της. Ακόμη, να λειτουργείτε ως πρότυπο για εκείνη μιας πιο "φυσιολογικής" ζωής. Μόνο ένας ψυχολόγος ή ψυχίατρος μπορεί να κάνει έγκυρη διάγνωση αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ωστόσο, πολλές φορές οι άνθρωποι καθυστερούν, δεν είναι έτοιμοι να δεχθούν βοήθεια μέχρι να φθάσουν σε ένα σημ...είο που το να μείνουν ως έχουν είναι δυσκολότερο του να ζητήσουν βοήθεια. Χρειάζεται υπομονή και κατανόηση! Read more

Καλημέρα σας! να τής πείτε ότι την αγαπάτε και ότι ανησυχείτε για αυτή και να της προτείνετε να πάει σε κάποιον ειδικό να μιλήσει. Εάν δεν πάει εκείνη να πάτε εσείς και να της το πείτε ότι πάτε για εκείνη. Να πάτε με σκοπό να εξετάσετε να μιλήσετε με κάποιον για να καταλάβετε τί συμβαίνει

Καλησπέρα σας! Οι λεπτομέρειες που πρέπει να αναφερθούν για να υπάρξει περαιτέρω αξιολόγηση του ζητήματος είναι πολλές, και προφανώς το ιδανικό θα ήταν να προσπαθήσει να επικοινωνήσει τα αισθήματά της σε κάποιον ειδικό. Παρόλα αυτά, είναι απαραίτητη προυπόθεση η ίδια να το θέλει και να νιώθει πως το χρειάζεται.

Καλημέρα σας.
Είναι σημαντικό να δείξετε ενδιαφέρον χωρίς πίεση και να πλησιάσετε την κόρη σας με αποδοχή, δίνοντας χώρο για έκφραση χωρίς να ζητάτε απαντήσεις. Η ενασχόληση με το τακτοποίημα και τις οθόνες μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο να νιώθει ότι έχει έλεγχο σε έναν κόσμο που της φαίνεται ασταθής ή συναισθηματικά φορτισμένος.
Θα βοηθούσε να μοιραστείτε μαζί της μικρές καθημερινές στιγμές (π.χ. προτάσεις για βόλτα, βοήθεια στην κουζίνα, κοινή παρακολούθηση μιας εκπομπής) και να είστε διαθέσιμοι με σταθερότητα και χωρίς επικρίσεις. Αν αυτή η κατάσταση συνεχίζεται και δεν βλέπετε σημάδια επικοινωνίας ή ελαφριάς αλλαγής, είναι χρήσιμο... να ζητήσετε υποστήριξη από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για εσάς, ώστε να βρείτε τρόπους προσέγγισης που να ενισχύουν τη σχέση και την αίσθηση ασφάλειας. Read more

Καλησπέρα σας! Οι πληροφορίες είναι λίγες για να βγει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Η απομόνωση όμως και η καταναγκαστική συμπεριφορά που περιγράφετε δείχνει τη δυσκολία της κόρης σας να διαχειριστεί κάποια συναισθήματα, καθώς και την ανάγκη της για μια βοήθεια από κάποιον ειδικό.

Σε πρώτη φάση θα μπορούσατε να την ενθαρρύνετε να σας μιλήσει, δείχνοντας κατανόηση, υποστήριξη και ηρεμία. Προσπαθήστε να την προσεγγίσετε με ενδιαφέρον και όχι με επικριτική διάθεση. Καλό θα ήταν να μην την κάνετε να αισθανθεί ότι έχει κάποιο πρόβλημα που απαιτεί επίλυση, απλώς να δείξετε ενδιαφέρον για τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές της. Η πίεση πιθανότατα δε θα βοηθήσει. Εφόσον είναι ενήλικη, θα αποφασίσει η ίδια εάν θέλει να βοηθηθεί από κάποιον ειδικό.

Καλησπέρα σας,
είναι πολύ κατανοητό το ερώτημά σας και η ανησυχία που το συνοδεύει. Όταν ένας νέος άνθρωπος, όπως η κόρη σας, αποσύρεται από τη ζωή και μένει σιωπηλά κλεισμένος στο σπίτι, το "τίποτα" που φαίνεται εξωτερικά, συχνά κρύβει ένα "πολύ" που δεν έχει βρει ακόμη λέξεις να εκφραστεί.
Συχνά η απομόνωση και η ενασχόληση με επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες (όπως η τακτοποίηση) δεν είναι απλώς "παθητικότητα" ή "τεμπελιά". Είναι τρόποι που ένας άνθρωπος, όταν δυσκολεύεται να αντέξει ή να διαχειριστεί κάτι μέσα του, χρησιμοποιεί για να κρατήσει μια αίσθηση ελέγχου και ασφάλειας.
Συχνά, τέτ...οιες συμπεριφορές εμφανίζονται όταν:
-Υπάρχει εσωτερική σύγχυση ή αδυναμία να απαντηθεί το «ποια είμαι τώρα;»
-Ο κόσμος έξω μοιάζει αβέβαιος, αγχωτικός ή επικριτικός.
-Η μετάβαση από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή συνοδεύεται από πίεση ή προσδοκίες που δεν έχουν εσωτερικευτεί.
Τι μπορείτε να κάνετε: Μείνετε σε επαφή, χωρίς να πιέζετε για εξηγήσεις. Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να νιώθει πως δεν την κοιτάτε μόνο μέσα από το “πρόβλημα”, αλλά την αναγνωρίζετε σαν άνθρωπο με λόγους, έστω κι αν δεν είναι ακόμη έτοιμη να τους μοιραστεί.
Δοκιμάστε προσεγγίσεις όπως:
«Δεν θα σε πιέσω να μου πεις τι συμβαίνει. Όμως είμαι εδώ και νοιάζομαι. Αν ποτέ θελήσεις να μιλήσουμε ή να σκεφτούμε τι σε βοηθά, μπορείς να μου το πεις.»
Ακόμα και η σιωπή, η απόσυρση ή οι μικρές τελετουργίες της καθημερινότητας, είναι μια μορφή νοήματος. Κάποιος προσπαθεί να πει κάτι, ακόμα και όταν δεν έχει βρει τα λόγια.
Εσείς, με τη σταθερή παρουσία σας, μπορείτε να είστε ο πρώτος καθρέφτης αποδοχής και ηρεμίας, σε μια φάση όπου όλα μέσα της μπορεί να μοιάζουν αβέβαια. Read more

Καλησπέρα σας, Θα πρέπει να επισκεφθεί ψυχολόγο για την καλύτερη ποιότητα ζωής της

Προτείνω να σταθείτε δίπλα της με συμπαράσταση και κατανόηση γι αυτό το οποίο συμβαίνει. Απευθυνθείτε η ίδια σε ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή και ξεκινήστε την δική σας προσωπική επεξεργασία ώστε να μπορέσετε να οριοθετήσετε τα συναισθήματά σας ως προς αυτό το οποίο της συμβαίνει.

Θα πρότεινα αρχικά μια προσεκτική, χωρίς πίεση, συζήτηση για το πώς νιώθει. Έπειτα, έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο για εκτίμηση και φυσικά στήριξη, κατανόηση και υπομονή από εσάς, χωρίς κριτική.

Καλησπέρα σας, θα πρότεινα να μιλήσει με ψυχολόγο. Μπορείτε να της προτείνετε να κλείσει μια συνεδρία online