Pos mporw na kseperasw tin katathlipsi;

Η κόρη μου 26 ετών τα τελευταία τρία χρόνια έχει εγκαταλείψει τον εαυτό της γεγονός που γίνεται όλο και χειρότερο. Δεν μπορεί να βρει δουλειά, η σχέση της έχει απομακρυνθεί, φίλη έχει μόνο μία αλλά απομακρύνεται και από αυτήν, μένει όλη την ημέρα στο δωμάτιό της που κρατάει κλειστό, σκοτεινό και πολύ ανακατεμένο, με μόνη ασχολία το κινητό. Μερικές φορές βγαίνει και κυκλοφορεί στο υπόλοιπο σπίτι που όταν λείπω εγώ το κρατάει σκοτεινό κι αυτό. Η ποιότητα του ύπνου είναι κακή και πολύ πρόσφατα δεν έχει όρεξη για φαγητό. Είναι ανασφαλής, ευερέθιστη, και ισχυρογνώμων. Πώς μπορώ να την βοηθήσω;

Καλησπέρα πίνω brindellix εδώ και ενάμιση χρόνο χωρίς να έχω κατάθλιψη.Απλ; είχα αϋπνίες και όσο περνούσε ο καιρός μου είχε γίνει εμμονή ο ύπνος και κατέληγα ξύπνια όλο το βράδυ..Η ιδιοσυγκρασία μου είναι πως είμαι νευρική και επιθετική..ο γιατρός είπε να τα πίνω για όλη μου την ζωή γιατί με βοηθούν...μου τα είχε δώσει και πριν 5 χρόνια τα ήπια για ένα χρονο και του ζήτησα να τα διακόψω,δεν συμφωνούσε αλλά με βοήθησε στην διακπο..Για 5 χρόνια ήμουν πολύ καλά αν και φοβόμουν μην ξαναγυρίσουν οι αϋπνίες...πέρυσι που πιέστηκα.λιγακι και έχοντας έννοια μην επιστρέψουν συνέχεια..και τα ξεκίνησα και έχω ήδη ενάμιση χρόνο που τα πίνω...Ο γιατρός επιμένει εφόρου ζωής..εσάς ποια είναι η άποψη σας; ..

Αυτά τα τελευταία χρόνια απλά νιώθω ψεύτικος, γελάω, κλαίω αλλά μέσα μου νιώθω άδειος δεν γελάω ψεύτικα, ούτε κλαίω ψεύτικα, απλά όταν είμαι σε τέτοια θέση, δεν νιώθω κανένα συναίσθημα, απολύτως τίποτα, δεν ξέρω γιατί, τι μπορεί να σημαίνει αυτό?

Η διάθεσή μου μπορεί να αλλάξει μέσα στην μέρα. Από το ένα άκρο στο άλλο. Συγκεκριμένα εκεί που είμαι καλά και αισιόδοξη το πρωί καθώς ξεκινώ τη μέρα μου, το βράδυ δεν σταματάω να κλαίω και να κάνω άσχημες σκέψεις για το παρόν και το μέλλον μου. Νιώθω ότι πνίγομαι ενώ αν ηρεμήσω λίγο τα πράγματα φαίνονται πιο απλά. Γιατί αλλάζει τόσο εύκολα η διάθεσή μου, γτ το μυαλό μου δεν είναι σύμμαχος μου, αλλά με βασανίζει τόσο πολύ; Ευχαριστώ για την συμβουλή σας.

Καλησπέρα είμαι 41 απέκτησα ένα παιδάκι με μια κοπέλα χρονών για κάποιο λόγο δεν ταιριάξαμε ίσως ήθελε κάτι άλλο στη ζωή της και αποφασίσαμε να χωρίσουμε αυτή γρήγορα προχώρησε παρακάτω εγώ είμαι κολλημένος σε όλο αυτό το μυαλό μου γυρνάει στο παιδάκι μας που δεν είναι μαζί μου δεν μπορώ να σκεφτώ να πάω παρακάτω νιώθω μεγάλη θλίψη πώς μπορώ να ξεφύγω από όλο αυτό?

Είναι φυσιολογικό να κλαίμε καθημερινά όχι σε όλη την διάρκεια της ημέρας αλλά κάποια στιγμή της ημέρας?

καλημερα σας θελω να κανω μια ερωτηση. Εχω μεγαλο θεμα με το αγχος, το στρες και προβληματα υπνου ειχα παρει ζαναξ τα οποια ειναι της μητερας μου και πραγματικα με εσωσε συν οτι ενιωθα χαρουμενη και χαλαρη μπορω να τα παρω χωρις συνταγη και αν δεν μπορω υπαρχει περιπτωση να ζητησω απτον ψυχιατρο μου ή την ψυχολογο μου ;; απλα θελω να υπαρξει εγκριση διοτι πραγματικα μου βοηθησε παρα πολυ. Θα χαρω να με βοηθησετε και σας ευχαριστω!