Καλησπέρα σε όλους , είμαι 32 χρόνων και περίπου πριν 10 χρόνια διαγνωστηκα με Ιδψ την οποία κατάφερα να την ξεπεράσω σε κάποια φάση της ζωής μου για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά δυστυχώς πριν ενάμιση χρόνο υποτροπιάσα λόγω κ κάποιων χειρουργικων επεμβάσεων που έχω κάνει . Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες με έχουν κατακλύσει οι σκέψεις ότι μπορώ να κάνω κακό σε κάποιον η ακόμα και σε δικά μου άτομα με αποτέλεσμα να μην έχω όρεξη να βγω και να δω φιλικά μου πρόσωπα για να μην με πιάσει το άγχος κ οι κακιες σκέψεις . Πριν μια βδομάδα επισκέφτηκα τον ψυχίατρο μου ο οποίος μου συνέστησε να αυξήσω ελαφρώς την δόση των αντικαταθλιπτικων που παίρνω και μου είπε πως δεν χρειάζεται να αρχίσω πάλι ψυχοθεραπεία (έχω να κάνω γύρω στα 5 χρόνια .) Τα φάρμακα που παίρνω είναι το Brintellix των 20mg και των 5 αντίστοιχα. Η αλήθεια είναι πως εδώ κ μια βδομάδα είμαι ελαφρώς καλύτερα αλλά οι σκέψεις συνεχίζουν να είναι ενοχλητικές και να μην με αφήνουν να ζήσω όπως θέλω κ ήμουν πριν καιρό. Γενικά είναι αγχωδης σαν άνθρωπος και με θέματα υγείας κ ίσως να έπαιξε κ αυτό το ρόλο του καθώς τον τελευταία καιρό αγχωνομουν για κάποιους πόνους κ ενοχλήσεις στην κοιλιά που είχα . Παρόλα αυτά δεν έχω σταματήσει να πηγαίνω στην δουλειά μου τα πρωινά και τα απογεύματα απλά λιγότερες ώρες από ότι πριν κ προσπαθω όσο μπορώ να αποφεύγω τα Ζαναξ ( έχω να πάρω δέκα μέρες ) . Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι το εξής :Είναι φυσιολογικό το ότι ενώ ήμουν καλά κ έπαιρνα τα χάπια μου γύρισα πάλι στα ίδια

Είμαι 20 ετών και περίπου από τα 11 που θυμάμαι να έχω έντονες επίμονες σκέψεις που με αγχώνουν πολύ, Για παράδειγμα, τότε είχα μια σκέψη ότι μπορεί το καινούργιο κινητό που είχα να είχε κολλήσει ιό και έτσι πήγαινα συνέχεια να ελέγξω σε εφαρμογές αν είχε, ένα άλλο ήταν αν το δώρο που μου πήραν οι γονείς μου είχε καταστραφεί, μου έρχονταν συνέχεια σκέψεις. Από τότε έχουν περάσει διάφορα θέματα που έβρισκαν οι σκέψεις τρόπο να με ενοχλούν. Εξαιτίας αυτού έχω μείνει πίσω στη ζωή μου σε κάποια θέματα. Στο σήμερα έρχονται σκέψεις όπως (ποια είναι η σεξουαλικότητά μου και με κάνει να αμφιβάλλω για αυτήν, ότι όλοι με μισούν και μετά σκέψεις που αφορούν τα χόμπι μου). Τι να κάνω?

Καλησπέρα κάνω ψυχοθεραπεία για τα τραύματα τα ψυχοσωματικά μου το άγχος μου τον πανικό τις φοβίες μου κτλ ξεκίνησα από ένα σημείο που δεν ήμουν λειτουργική καθόλου και πλέον θα ήθελα να κάνω και συνεδρίες με έναν ψυχίατρο να πάρω μια διάγνωση για όλα αυτά που συζητάω στην ψυχοθεραπεία OCD PTSD maladaptive daydreaming depersonalisation/derealization (DP/DR) κτλ και ίσως και μια αγωγή εάν μου χρειάζεται. Ενδείκνυται να έχω και ψυχολόγο και ψυχίατρο ή υπερβάλλω; Δεν είναι σωστή η προσέγγιση; Επίσης εγώ λόγω άγχους δεν μπορώ καθόλου από κοντά μόνο με βιντεοκλήσεις, μπορώ να διαγνωστώ και να μου δοθεί αγωγή (εάν χρειαστεί) με τις συνεδρίες μόνο μέσω βιντεοκλήσεις ή θα χρειαστεί να με δει ο ειδικός από κοντά για τη σωστή λειτουργία του θέματος; Ευχαριστώ

Καλησπέρα σας... Παίρνω enlift 30 mg 2 χρόνια περίπου για ιδψ με εντολή γιατρού... γνωρίζω ότι αυτή η δοσολογία είναι πάνω από τη συνιστώμενη... υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε αυτό; επίσης έχω όλο αυτό το διάστημα υπνηλία... ευθύνεται το enlift;

Καλησπέρα έχω ΙΨΔ από έφηβος. Είμαι 38. Πριν τρισιμιση χρόνια διαγνωστικα με παράνοια -ψύχωση( εσωτερικές φωνές) εδώ και ένα χρόνο οι εσωτερικές φωνές σχεδόν εξαλείφθηκαν χωρίς φάρμακα. Επίσης από εφηβος έχω αγχώδεις διαταραχές. Σκέφτομαι συνέχεια το μέλλον επειδή είμαι φτωχός και είμαι μόνος. δεν έχω δυνάμεις να κάνω ούτε τα βασικά αναγκαία πράγματα Η μόνη αγωγή που με βοήθησε ήταν το abilify. Απλά με έκανε να κοιμάμαι 3 ώρες. Και τις υπόλοιπες 21 δεν είχα τι να κάνω. Μένω σε επαρχιακή πόλη και δεν έχω και οικονομικές ούτε και σωματικές πλέον δυνάμεις να φύγω.κανω ψυχοθεραπεία μια φορά τον μήνα αλλά δεν βοηθάει.

Εχω εδώ και 2.5 χρόνια ιδψ με σκέψεις σε σεξουαλικού περιεχομένου με τον πατέρα μου και τώρα με την αδερφή μου . Παίρνω φάρμακα και εννοώ αισθανόμουν λίγο καλύτερα τώρα μου ήρθαν σκέψεις με την αδερφή μου . Νιώθω ενοχές φοβάμαι να κάνω τέτοιες σκέψεις εννοώ δεν με αντιπροσωπεύουν. Φεύγει ποτέ αυτό ;

Συνεχής πλύση των χεριών και ψυχαναγκαστική διάταξη των πραγμάτων και μικροωιοφοβια

Kαλησπέρα. Ο γιος μου διαγνώστηκε με OCD στα 12. Σήμερα είναι 22. όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπιζε το άγχος του με επαναλαμβανόμενες φράσεις που έπρεπε να του λέω εγώ. Ατελείωτα ξενύχτια επειδή δεν "εβγαινε " η επαναληπτικότητα, παράνοια, τσακωμοί. Η ψυχοθεραπεία δεν τον βοήθησε, όχι ότι την έκανε και τακτικά, από φάρμακα τα zoloft 200 mg τα έκοψε μαχαίρι μετά από 3χρόνια γιατί δεν έκαναν κάτι. Πήρε για 2 εβδομάδες λαντόζ αλλά τα έκοψε κι αυτά. Τώρα ζητάει σαν τρελός να αρχίσω πάλι μαζί του την επαναληπτικότητα. Δεν αντέχω προτιμώ να αυτοκτονήσω. τι να κάνω;;;;