Τι να κάνω για να ξεπεράσω το φόβο φαγητού λόγω άγχους;

Είναι κατανοητό πόσο δύσκολο μπορεί να γίνει το άγχος, ειδικά όταν επηρεάζει βασικές λειτουργίες όπως η σίτιση. Ίσως σας βοηθήσει να θέσετε μικρούς, καθημερινούς στόχους — για παράδειγμα, να ξεκινήσετε με πολύ μικρά κομματάκια φαγητού ώστε να νιώθετε ασφάλεια, και σταδιακά να προχωράτε σε λίγο μεγαλύτερα. Για την κατανάλωση νερού, κάποιοι άνθρωποι έχουν βρει χρήσιμο να χρησιμοποιούν καλαμάκι ώστε να νιώθουν περισσότερο έλεγχο.

Η καταγραφή αυτών των προσπαθειών (τι λειτούργησε και τι όχι) σε ένα ημερολόγιο μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη κατανόηση και αίσθηση προόδου.

Αν δεν το έχετε ήδη δοκιμάσει, η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θερ...απεία (CBT) θεωρείται πολύ αποτελεσματική για την αντιμετώπιση κρίσεων πανικού και αγχωδών διαταραχών. Μπορεί να σας βοηθήσει να αλλάξετε τον τρόπο που σκέφτεστε και αντιδράτε σε ερεθίσματα που προκαλούν φόβο ή αποφυγή.

Είναι πολύ θετικό που έχετε ήδη ζητήσει βοήθεια, και είναι σημαντικό να συνεχίσετε σε συνεργασία με τους ειδικούς που εμπιστεύεστε. Δεν είστε μόνος/η σε αυτό. Read more

Καλησπέρα,
Αυτό που περιγράφετε, φαίνεται να σχετίζεται με μια έντονη αγχώδη αντίδραση που έχει «δέσει» το φαγητό με τον φόβο. Αυτό ονομάζεται φαγοφοβία ή φοβία κατάποσης.
Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσετε ότι αυτό που σας συμβαίνει είναι ένας τρόπος που ο εγκέφαλος προσπαθεί να σας προστατεύσει. Παρόλο που το κάνει με λάθος τρόπο, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να το αλλάξετε.
Θα σας πρότεινα να αναζητήσετε βοήθεια από ψυχολόγο. Εκεί, μέσω της ψυχοθεραπείας, θα αναζητηθούν οι ασυνείδητες διεργασίες που δημιουργούν αυτά τα συμπτώματα ώστε να μπορέσετε να τα διαχειριστείτε.

Αυτό που περιγράφετε —μια μακροχρόνια πορεία με αγχώδη διαταραχή, κρίσεις πανικού, και πρόσφατη φοβία σχετική με την κατάποση— είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί με κατάλληλη προσέγγιση, και ειδικά με γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία, και συγκεκριμένα το συμπεριφορικό κομμάτι της, είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες για αγχώδεις διαταραχές και φοβίες.

Μετά από ένα δυνατό αγχώδες επεισόδιο που συνδέεται με φαγητό, ο εγκέφαλος σημαδεύει την εμπειρία ως απειλητική. Έτσι, κάθε φορά που πλησιάζεις στο να φας ή να πιεις, ενεργοποιείται ο μηχανισμός «πάλης ή φυγής» — προκαλώντας ένταση στους μυς του λαιμού, σφίξιμο στο στήθος, αίσθηση πνιγμού. Αν ήδη βλέπεις ψυχολόγο, συζήτησε ανοιχτά για το συγκεκριμένο θέμα — γιατί χρειάζεται στοχευμένη δουλειά.

Καλησπέρα σας και σας ευχαριστώ που ανοίγεστε με τόση ειλικρίνεια. Το ότι ζείτε με αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού για τόσα χρόνια, και συνεχίζετε να ζητάτε υποστήριξη και να προσπαθείτε, είναι από μόνο του μια ένδειξη δύναμης και επιμονής, ακόμα κι αν εσείς αισθάνεστε εξαντλημένη ή απογοητευμένη.

Η εμπειρία που αναφέρετε πριν δύο χρόνια, το επεισόδιο πνιγμού, είναι μια τραυματική εμπειρία που φαίνεται να έχει συνδεθεί πολύ ισχυρά στο σώμα και στο μυαλό σας με το φαγητό και την κατάποση. Αυτό που περιγράφετε, ο φόβος να φάτε ή να πιείτε, είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο μετά από τέτοια επεισόδια και, ψυχολογικά, σχετίζεται με αυ...τό που λέμε ειδική φοβία, σε αυτήν την περίπτωση, φόβος πνιγμού, ενδεχομένως με στοιχεία αγοραφοβίας και υπερέντασης από το γενικό άγχος.

Είναι σημαντικό να τονίσω ότι η αποφυγή του φαγητού, ακόμη και του νερού, δεν είναι απλώς συνέπεια του άγχους, αλλά και παράγοντας που το ενισχύει. Το σώμα αποδυναμώνεται, ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να ρυθμίσει τα συναισθήματα, και έτσι το άγχος διογκώνεται ακόμα περισσότερο. Επομένως, αυτή η αποφυγή, παρόλο που είναι κατανοητή και φαίνεται σαν "λύση", τελικά επιβαρύνει το πρόβλημα.

Η προσέγγιση που συνήθως βοηθά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι συνδυαστική: η θεραπεία έκθεσης σε πολύ μικρά βήματα (για παράδειγμα, επανεκπαίδευση της κατάποσης με ασφάλεια), σε συνδυασμό με ψυχοθεραπευτική επεξεργασία του τραύματος που συνδέθηκε με το φαγητό. Η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT) ή και μέθοδοι που περιλαμβάνουν σωματική επίγνωση, όπως η θεραπεία Somatic Experiencing ή EMDR, μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικές σε τέτοιες περιπτώσεις.

Μαζί με τον ψυχίατρό σας, ίσως αξίζει να αξιολογήσετε και τη φαρμακευτική αγωγή. Αν και είναι δύσκολο μετά από τόσα χρόνια, σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται είτε τροποποίηση, είτε ενίσχυση, ή έστω μια αναθεώρηση για να δείτε εάν είναι η καταλληλότερη για την παρούσα φάση.

Το πιο σημαντικό μήνυμα όμως είναι αυτό: αυτό που βιώνετε δεν είναι μόνιμο, ούτε αμετάκλητο. Έχετε ήδη καταφέρει να ζητήσετε βοήθεια, έχετε εμπειρία από θεραπευτικές διαδικασίες, και αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως βάση για να ξαναδοκιμάσετε με πιο στοχευμένο τρόπο. Read more