Άγχος και ανησυχίες μετά το τέλος των φοιτητικών χρόνων: αιτίες και λύσεις;

Καλημέρα και σ’ ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες έτσι όπως το νιώθεις.

Ακούω πόσο έντονα είναι τα συναισθήματα αυτή την περίοδο – άγχος, φόβοι για το μέλλον, αμφιβολίες. Κι όλα αυτά μέσα σε μια φάση που είναι από μόνη της μεταβατική: τελειώνει η φοιτητική ζωή, φεύγουν φίλοι, και αρχίζει κάτι καινούριο που ακόμη δεν έχει μορφή. Είναι πολύ φυσικό το άγχος να δυναμώνει όταν κάτι οικείο φεύγει και δεν έχει έρθει ακόμα το επόμενο. Κάποιες φορές, σε τέτοιες φάσεις, είναι λες και χάνουμε την αίσθηση του "ποιοι είμαστε" ή "πού πάμε".

Το γεγονός ότι κάνεις ψυχοθεραπεία και βλέπεις ήδη μια διαφορά, έστω και μικρή,... είναι σημαντικό – δείχνει πως έχεις ήδη αρχίσει να φροντίζεις τον εαυτό σου. Και αυτό είναι τεράστιο βήμα. Παρόλο που οι ανησυχίες δεν έχουν φύγει τελείως, είναι σημάδι ότι κάτι μέσα σου δουλεύει και ωριμάζει.

Κάτι που μπορεί να βοηθήσει ακόμη περισσότερο σε αυτές τις φάσεις είναι η θεραπεία μέσω τεχνών – ζωγραφική, γραφή, κίνηση, συμβολισμός – γιατί μας βοηθάει να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε με τρόπους που ξεπερνούν τις λέξεις. Πολλές φορές αυτό που μας αγχώνει δεν είναι τόσο "το μέλλον", αλλά ότι δεν έχουμε χώρο να νιώσουμε και να ακούσουμε τον εαυτό μας με άλλους τρόπους. Με τα καλλιτεχνικά μέσα μπορούμε να "μιλήσουμε" με το άγχος, να το δούμε σαν εικόνα, σαν ρόλο, σαν αφήγηση. Και εκεί να βρούμε και κάτι πιο ήρεμο ή αληθινό μέσα μας, που ίσως δεν είχε φωνή ως τώρα.

Αν θέλεις, μπορούμε να δουλέψουμε και με τέτοια εργαλεία – όχι για να "διώξουμε" το άγχος με τη βία, αλλά για να το γνωρίσουμε και να το φροντίσουμε αλλιώς.

Μέσα σε όλο αυτό, αναρωτιέμαι:
– Ποια κομμάτια σου νιώθεις ότι χρειάζονται περισσότερο χώρο αυτή την περίοδο;
– Υπάρχει κάτι δημιουργικό, έστω μικρό, που θα μπορούσες να φέρεις στην καθημερινότητά σου;
– Πώς θα ήθελες να φαντάζει αυτό το καινούριο κεφάλαιο της ζωής σου – όχι μόνο στις υποχρεώσεις, αλλά και στη χαρά; Read more

Καλησπέρα και ευχαριστώ για την ειλικρινή σου περιγραφή. Αυτό που βιώνεις είναι απόλυτα φυσιολογικό σε μια μεταβατική φάση ζωής. Το τέλος των φοιτητικών χρόνων, η απώλεια της καθημερινής επαφής με φίλους και η αβεβαιότητα για το «μετά» προκαλούν υπαρξιακό άγχος. Είναι θετικό που ήδη κάνεις ψυχοθεραπεία—συνέχισε, γιατί αυτές οι σκέψεις χρειάζονται χρόνο για να επεξεργαστούν και να μετατραπούν σε εσωτερική δύναμη και νόημα.

Καλησπέρα,
Βιώνετε μια έντονα μεταβατική φάση: τελειώνει η φοιτητική ζωή, η καθημερινότητα αλλάζει, το περιβάλλον αραιώνει από φίλους, και μπροστά σας ανοίγεται το άγνωστο της “ενήλικης” ζωής με τις ευθύνες και τις προσδοκίες της.
Είναι πολύ πιθανό το άγχος, οι ανησυχίες και οι υπαρξιακές αμφιβολίες να είναι έκφραση αυτής της μετάβασης. Δεν πρόκειται απλώς για "σκέψεις χωρίς λόγο", αλλά για εσωτερικά σήματα που εκφράζουν ανάγκες για σταθερότητα, νόημα και κατεύθυνση.
Το γεγονός ότι κάνετε ψυχοθεραπεία και ήδη νιώθετε καλύτερα είναι σημαντικό και ενθαρρυντικό. Οι αλλαγές χρειάζονται χρόνο — ειδικά όταν πρόκειται για βαθύ...τερες προσαρμογές.
Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να μην έχει «ξεκαθαρίσει τα πάντα» άμεσα. Αυτό που ζείτε είναι μέρος μιας φυσιολογικής ψυχολογικής διαδικασίας ενηλικίωσης και αναπροσανατολισμού.
Με υπομονή, συνέπεια και ψυχοθεραπευτική στήριξη, αυτές οι σκέψεις θα γίνουν πιο διαχειρίσιμες και θα αποκτήσουν νέο νόημα. Read more

Καλησπέρα σας. Αυτό που περιγράφετε είναι κάτι που συναντάμε αρκετά συχνά σε περιόδους σημαντικών αλλαγών στη ζωή. Η μετάβαση από τη φοιτητική ζωή μια περίοδο με πιο ελεύθερο και δυναμικό χαρακτήρα, σε μια φάση με περισσότερες ευθύνες και λιγότερη προβλεψιμότητα, μπορεί να συνοδεύεται από άγχος, αμφιβολίες και μια αίσθηση αβεβαιότητας για το μέλλον. Δεν είναι σπάνιο να νιώθει κανείς ότι «χάνει το νόημα» ή ότι δεν μπορεί να βρει ενδιαφέρον στην καθημερινότητά του, ιδιαίτερα όταν υπάρχει απομάκρυνση από σημαντικές σχέσεις ή πηγές στήριξης, όπως φίλοι και κοινωνικές δραστηριότητες.

Το γεγονός ότι βρίσκεστε ήδη σε θεραπεία και ...βλέπετε βελτίωση είναι πολύ σημαντικό. Η πορεία αλλαγής δεν είναι γραμμική και οι αμφιβολίες ή οι ανησυχίες συχνά επιμένουν για κάποιο διάστημα, ακόμη κι όταν η γενική εικόνα βελτιώνεται. Αυτό που περιγράφετε, οι φόβοι για το μέλλον, το καθημερινό άγχος χωρίς εμφανή λόγο, το αίσθημα ότι δεν κάνετε «τίποτα», μπορεί να είναι ακριβώς το αποτέλεσμα αυτής της μεταβατικής φάσης, όπου τα προηγούμενα σταθερά σημεία (ρόλος φοιτητή, κοινωνικός κύκλος, ρυθμός ζωής) αποδυναμώνονται και τα καινούργια δεν έχουν ακόμη διαμορφωθεί.

Το άγχος που βιώνετε είναι ένας τρόπος του ψυχισμού να αντιδρά στην αβεβαιότητα και την αίσθηση απώλειας ελέγχου. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι «κάτι δεν πάει καλά» με εσάς. Αντιθέτως, είναι μια ένδειξη ότι ο εσωτερικός σας κόσμος προσπαθεί να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες κάτι που χρειάζεται χρόνο, επεξεργασία και στήριξη.

Έχει αξία να παραμείνετε στη θεραπεία, να μιλήσετε ανοιχτά για αυτούς τους φόβους, και να διερευνήσετε πώς μπορείτε να χτίσετε ένα νέο νόημα στη ζωή σας που να περιλαμβάνει όσα αλλάζουν. Η ανυπομονησία για τον Ιούνιο και η επιθυμία να φύγετε ίσως είναι επίσης ένας υγιής μηχανισμός που δείχνει ότι έχετε ανάγκη για ανανέωση, επαφή με κάτι ζωντανό και καινούργιο.

Δεν είστε μόνος σ’ αυτή τη φάση και είναι απολύτως φυσικό να αισθάνεστε έτσι. Με συνέπεια στη θεραπευτική διαδικασία και φροντίδα προς τον εαυτό σας, τα πράγματα μπορούν να γίνουν πιο ξεκάθαρα και πιο ήπια μέσα σας. Read more

Καλημέρα σας, φαίνεται από αυτά που περιγράφετε ότι αναφέρεστε σε γενικευμένο άγχος. Εφόσον κάνετε ψυχοθεραπεία και αισθάνεστε καλύτερα, αυτό αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα. Η Ψυχοθεραπεία κάνει πιο αργή αλλά σταθερή δουλειά. Εμπιστευθείτε τη διαδικασία και ότι απορία έχετε καλό είναι να τη συζητήσετε στη θεραπεία σας.