Κολυμένος Βασίλειος MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κρίση πανικού
  Έπαθα κρίση πανικού μια φορά ενώ οδηγούσα και από τότε δεν μπορώ να ξαναοδηγήσω. Αν και αναγκάστηκα το παίρνω λόγω των παιδιών τώρα έχω καιρό να οδηγήσω και βρίσκω δικαιολογίες για να μην πάω κάπου έχω τον φόβο ότι θα ξαναπάθω κάτι μέσα στο αμάξι. Πως μπορώ να το αποφύγω;

  • Ευχαριστώ για την ερώτηση – πίσω από τα λόγια σας φαίνεται μια πολύ ανθρώπινη και συχνή εμπειρία, που συνδέει τον φόβο, τη φροντίδα και την καθημερινή επιβάρυνση. Δεν είστε μόνη σε αυτό, και υπάρχει τρόπος να βρείτε ξανά αίσθηση ασφάλειας.
    
    Τι συμβαίνει όταν παθαίνουμε κρίση πανικού κατά την οδήγηση;
    Μια κρίση πανικού είναι μια έντονη και αιφνίδια σωματική και ψυχική αντίδραση φόβου, χωρίς εμφανή εξωτερική απειλή. Όταν συμβεί μέσα στο αυτοκίνητο – ένα περιβάλλον που απαιτεί εγρήγορση και έλεγχο – ο εγκέφαλος μαθαίνει να συνδέει την οδήγηση με "κίνδυνο", ακόμα κι αν η κρίση πέρασε και δεν υπήρξε κάποιο ατύχημα.
    
    Α...πό εκεί και πέρα, η αποφυγή (δηλαδή η σκέψη «καλύτερα να μην οδηγήσω, για να μη μου ξανασυμβεί») δίνει πρόσκαιρη ανακούφιση, αλλά μακροπρόθεσμα ενισχύει τον φόβο. Κάθε φορά που αποφεύγετε την οδήγηση, ο εγκέφαλος «μαθαίνει» πως πράγματι ήταν επικίνδυνο να το επιχειρήσετε.
    
    Πώς μπορείτε να το δουλέψετε;
    Ακολουθούν πρακτικές, βήμα-βήμα στρατηγικές που βασίζονται σε προσεγγίσεις όπως η CBT (Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία) και η έκθεση:
    
    1. Αποδοχή και απομυθοποίηση της κρίσης πανικού
    Η κρίση πανικού δεν είναι επικίνδυνη, όσο τρομακτική κι αν φαίνεται. Το σώμα ενεργοποιεί τον μηχανισμό μάχης ή φυγής, προκαλώντας:
    
    ταχυκαρδία, δύσπνοια, ζάλη, τρόμο.
    
    Όλα αυτά είναι συμπτώματα άγχους, όχι καρδιολογικής ή άλλης απειλής. Η γνώση αυτή μπορεί να μειώσει την ένταση του φόβου.
    
    Μπορεί να βοηθήσει να γράψετε τι ακριβώς φοβάστε ότι θα συμβεί («Θα λιποθυμήσω;», «Θα τρακάρω;») και μετά να τα αξιολογήσετε πιο ρεαλιστικά.
    
    2. Έκθεση σταδιακή – όχι βίαιη επιστροφή στην οδήγηση
    Αν προσπαθήσετε να ξαναμπείτε στο τιμόνι απότομα, χωρίς ψυχολογική προετοιμασία, ο εγκέφαλος πιθανότατα θα ξανασυνδέσει την εμπειρία με στρες. Αντίθετα, προτιμήστε σταδιακή έκθεση με έλεγχο:
    
    Πιθανά στάδια:
    
    Να μπείτε στο αμάξι χωρίς να οδηγήσετε.
    
    Να καθίσετε για λίγα λεπτά με τη μηχανή σβηστή.
    
    Να οδηγήσετε γύρω από το τετράγωνο με συνοδό.
    
    Να οδηγήσετε 5 λεπτά σε γνωστή διαδρομή.
    
    Να δοκιμάσετε μια λίγο μεγαλύτερη απόσταση.
    
    Σημασία έχει η επανάληψη, όχι η ταχύτητα. Μικρά, καθημερινά βήματα φτιάχνουν νέες συνδέσεις στον εγκέφαλο, που λένε: «Είναι ασφαλές. Το καταφέρνω.»
    
    3. Καταγραφή αρνητικών σκέψεων και επαναπλαισίωση
    Το άγχος ενισχύεται από σκέψεις όπως:
    
    «Θα μου συμβεί πάλι»
    
    «Δεν θα μπορώ να σταματήσω»
    
    «Δεν θα με βοηθήσει κανείς»
    
    Καταγράψτε αυτές τις σκέψεις, και δίπλα γράψτε μια πιο ρεαλιστική/υποστηρικτική απάντηση:
    
    «Ακόμα κι αν νιώσω άγχος, το έχω ξαναπεράσει. Δεν κράτησε πολύ.»
    
    «Μπορώ να παρκάρω αν δεν νιώθω καλά.»
    
    «Έχω επιβιώσει από την κρίση. Το σώμα μου απλώς αντιδρά στο στρες.»
    
    4. Ασκήσεις αναπνοής και γείωσης – μέσα στο αυτοκίνητο
    Είναι σημαντικό να νιώθετε ότι έχετε εργαλεία όταν αρχίσει το άγχος. Δοκιμάστε:
    
    Αναπνοή 4-7-8 (εισπνοή 4'', κράτημα 7'', εκπνοή 8'')
    
    Τεχνική 5-4-3-2-1: Ονομάστε 5 πράγματα που βλέπετε, 4 που ακούτε, 3 που αγγίζετε , 2 που μυρίζετε, 1 που μπορειτε να γευτείτε.
    
    Επαναφέρει την προσοχή στο παρόν.
    
    Μπορείτε να ηχογραφήσετε έναν μικρό καθοδηγούμενο διαλογισμό ή να βάλετε μουσική που σας ηρεμεί.
    
    5. Αναγνωρίστε τις εσωτερικές σας ανάγκες
    Κάποιες φορές η κρίση δεν είναι απλώς αντίδραση στο οδήγημα, αλλά "συναγερμός" για κάτι βαθύτερο:
    
    μήπως είχατε επιβαρυνθεί υπερβολικά;
    
    μήπως προσπαθείτε να ανταπεξέλθετε σε πολλαπλούς ρόλους;
    
    νιώθετε μόνη στην ευθύνη για τα παιδιά;
    
    Το άγχος στο τιμόνι μπορεί να είναι σύμπτωμα εσωτερικής εξάντλησης.
    
    6. Ζητήστε υποστήριξη, αν χρειάζεται
    Αν βλέπετε ότι το άγχος σας παρεμποδίζει στην καθημερινότητα, ή αν η αποφυγή μεγαλώνει, μια συνεργασία με επαγγελματία ψυχικής υγείας μπορεί να σας βοηθήσει να ανακτήσετε σταθερότητα και αυτοπεποίθηση.
    
    Η θεραπεία για κρίσεις πανικού έχει εξαιρετικά ποσοστά επιτυχίας – και, κυρίως, σας βοηθά να χτίσετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας.
    
    Τι να κρατήσετε:
    Δεν χρειάζεται να "τα καταφέρετε" από τη μια μέρα στην άλλη. Το σημαντικό είναι να δείτε αυτή την εμπειρία όχι ως αδυναμία, αλλά ως πρόσκληση να στραφείτε προς τον εαυτό σας με κατανόηση και φροντίδα. Με σταθερότητα και μικρά βήματα, η εμπιστοσύνη επιστρέφει. Διάβασε περισσότερα

    

    Κολυμένος Βασίλειος

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα σας. Είμαι γυναίκα 30 ετών. Γενικά ως άτομο υπάρχουν μέρες (τις εργάσιμες) που αγχώνομαι στη δουλειά, ενοχλούμαι εύκολα στην καθημερινότητά μου από πράγματα που δεν μου αρέσουν και πολλές φορές νευριάζω. Προσπαθώ γενικά όμως να ασχολούμαι με πράγματα που με χαλαρώνουν. Βλέπω όμως ότι το συνεχές άγχος με επηρεάζει σωματικά (μυκητίαση στον κόλπο). Τι μπορώ να κάνω τις ώρες της εργασίας μου (εργασία γραφείου) ώστε να χαλαρώνω; Να πίνω χαλαρωτικό τσάι ή βότανο;

  • Καλησπέρα σας και ευχαριστώ που μοιραστήκατε όλα αυτά με τόση ειλικρίνεια.
    
    Αυτό που περιγράφετε —το συνεχές άγχος, η ευερεθιστότητα και η σωματική του έκφραση— είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι βιώνουν, ειδικά όταν η καθημερινότητα πιέζει από πολλές πλευρές ταυτόχρονα. Είναι σημαντικό που ήδη παρατηρείτε τη σύνδεση ανάμεσα στο πώς νιώθετε και στο πώς αντιδρά το σώμα σας. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι έχετε ένα καλό "αισθητήριο", που αξίζει να το εμπιστευτείτε.
    
    Ρωτάτε τι μπορείτε να κάνετε κατά τη διάρκεια της εργασίας σας για να χαλαρώνετε. Η αλήθεια είναι πως σε ένα περιβάλλον γραφείου, η πλήρης χαλάρωση δεν είναι πά...ντα εφικτή — αλλά αυτό που μπορούμε να επιδιώξουμε είναι η μείωση της έντασης και η σύντομη επανασύνδεση με τον εαυτό μέσα στη ροή της ημέρας.
    
    Παρακάτω σας παραθέτω συγκεκριμένες στρατηγικές που μπορείτε να εφαρμόσετε και εξηγώ γιατί μπορούν να λειτουργήσουν:
    
    1. "Μικρές αγκυρώσεις" μέσα στη μέρα (2-5 λεπτά ανά διαστήματα)
    
    Κάθε 1,5 με 2 ώρες, δοκιμάστε να κάνετε ένα μικρό "check-in":
    
    Κλείστε την οθόνη ή κοιτάξτε μακριά από αυτή.
    
    Ρωτήστε τον εαυτό σας: "Πώς νιώθω αυτή τη στιγμή;"
    
    Κάντε τρεις βαθιές αναπνοές με αργή εκπνοή (το ζητούμενο είναι να μακρύνει η εκπνοή, γιατί εκεί ενεργοποιείται το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα — δηλαδή το κομμάτι που μας ηρεμεί).
    
    Εστιάστε για λίγο στις αισθήσεις του σώματός σας. Πού υπάρχει ένταση; Μπορείτε να την αναπνεύσετε χωρίς να την πιέσετε να φύγει;
    
    Αυτό δεν είναι τεχνική "χαλάρωσης" με την κλασική έννοια, αλλά τρόπος να επανασυνδεθείτε με την εσωτερική σας κατάσταση, χωρίς να χρειάζεται να την "διορθώσετε" άμεσα.
    
    2. Σωματικές μικροκινητοποιήσεις
    Το σώμα στην εργασία, ειδικά σε καθιστική θέση, παγώνει. Η ένταση δεν “φεύγει” από μόνη της — πρέπει να της δώσουμε διέξοδο.
    
    Δοκιμάστε:
    
    Να σταθείτε όρθια και να τεντώσετε τα χέρια σας πάνω από το κεφάλι.
    
    Να κυκλώσετε αργά τους ώμους σας.
    
    Αν μπορείτε, να περπατήσετε λίγο μέχρι τον διάδρομο ή την τουαλέτα χωρίς κινητό.
    
    Η μικρή κίνηση δρα ως "ξεμπλοκάρισμα" και στέλνει στο σώμα το μήνυμα ότι δεν είναι σε κίνδυνο.
    
    3. Συμβολικές κινήσεις φροντίδας (π.χ. τσάι ή βότανο)
    Το να έχετε στο γραφείο ένα τσάι ή ένα ρόφημα που σας αρέσει (π.χ. λουίζα, χαμομήλι, μελισσόχορτο) μπορεί να λειτουργήσει περισσότερο σαν ψυχολογική παύση παρά σαν φαρμακευτική αγωγή.
    
    Σκεφτείτε το σαν τελετουργικό μικρής φροντίδας: "Αυτό το φλιτζάνι είναι δικό μου. Είναι μια στιγμή που με γειώνει." Το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο το βότανο όσο η συνθήκη που δημιουργείται γύρω από αυτό.
    
    4. Εξωτερικεύστε νοητικά ό,τι σας βαραίνει
    Αν νιώσετε ότι η ένταση "ανεβαίνει", δώστε της λόγια. Μπορείτε να έχετε ένα πρόχειρο σημειωματάριο (ή ένα σημείωμα στο κινητό) και να γράφετε λίγες φράσεις:
    
    "Σήμερα νιώθω πως όλα με πιέζουν."
    
    "Δεν αντέχω αυτή την ένταση στο σώμα μου."
    
    Αυτό βοηθά να μεταφερθεί η ένταση από το σώμα στο χαρτί, κάτι που το νευρικό σύστημα καταλαβαίνει ως αποφόρτιση.
    
    5. Κάντε χώρο για τη δυσφορία, όχι πόλεμο μαζί της
    Κάποιες φορές, η δυσφορία δεν φεύγει εύκολα. Αντί να προσπαθήσουμε να τη διώξουμε με το ζόρι, μπορούμε να της πούμε κάτι σαν:
    
    "Σε νιώθω, είσαι εδώ. Δεν σε αγνοώ, αλλά δεν θα σε αφήσω να οδηγήσεις."
    
    Αυτή η προσέγγιση, εμπνευσμένη από τη mindfulness και την αποδοχή, βοηθά ώστε το άγχος να μην διογκώνεται επειδή προσπαθούμε να το ελέγξουμε απόλυτα.
    
    Σχετικά με τη σωματική επίδραση (όπως η μυκητίαση)
    Το σώμα συχνά λειτουργεί σαν "μεταφραστής" εσωτερικών συγκρούσεων που δεν έχουν βρει ακόμα τρόπο να εκφραστούν. Οι υποτροπιάζουσες μυκητιάσεις, ειδικά όταν δεν σχετίζονται με άλλους παράγοντες (ρούχα, διατροφή, φαρμακευτική αγωγή), μπορεί να συνδέονται με συναισθηματική πίεση που συσσωρεύεται. Δεν είναι τυχαίο που πολλές γυναίκες τις εμφανίζουν σε περιόδους έντονου άγχους ή καταπιεσμένου θυμού.
    
    Είναι καλό να δείτε και κάποιον/α γυναικολόγο, αλλά και να δώσετε χώρο για ερωτήματα όπως:
    Τι είναι αυτό που με εξαντλεί καθημερινά;
    Τι πιέζω μέσα μου για να “αντέχω”;
    Υπάρχει κάτι που χρειάζεται να ειπωθεί και δεν ειπώνεται;
    
    Τι να κρατήσετε:
    Δεν χρειάζεται να "μην αγχώνεστε". Χρειάζεται να αρχίσετε να γνωρίζετε το άγχος σας, να του δίνετε μορφή, όρια και φροντίδα.
    
    Μικρές, τακτικές ενέργειες μέσα στη μέρα έχουν σωρευτική δύναμη.
    
    Η ουσιαστική αλλαγή ξεκινά από την επαφή με τον εαυτό, όχι από την τέλεια ρύθμιση.
    
    Αν κάποια στιγμή νιώσετε πως χρειάζεστε συνοδεία σε αυτό το ταξίδι, η ψυχοθεραπεία μπορεί να σας προσφέρει έναν χώρο όπου το άγχος, ο εκνευρισμός και το "γιατί όλα με κουράζουν;" αποκτούν φωνή — και λύνονται πιο ήπια, χωρίς πίεση.
    
    Στη διάθεσή σας για ό,τι χρειαστεί. Διάβασε περισσότερα

    

    Κολυμένος Βασίλειος

• Θέματα σχέσεων
  Την προηγούμενη Παρασκευή μου έστειλε μήνυμα πως μου πήρε το δωρακι μου αλλά δεν θα μου το δώσει ακόμα . [ λόγω αγ Βαλεντίνου] . Εγώ χάρηκα και του έγραψα εντάξει με κάποιες καρδιές και δεν ξαναναφερθηκα στα μήνυμα στο δώρο μιλήσαμε για αλλά πράγματα. Την επόμενη μέρα το Σάββατο βρεθήκαμε θα πηγαίναμε εκδρομή μπαίνω στο αμάξι βάζω την τσάντα μου στο πίσω μέρος και μου λέει έχω πίσω και το δωρακι σ , κοιτάω βλέπω μια καρδιά με σοκολατακια μέσα της lacta . Και αναρωτηθηκα μέσα μ όλο αυτό το lovebombing για ένα κουτί με σοκολατακια ενώ έχουμε σχεση 3 χρόνια.; Σε κάθε επέτειο όλα τα δωρα είναι ουδέτερα ποτέ δεν μ έχει πάρει κάτι προσωπικό για μένα. Τα βλέπω εγώ δεν έδειξα κάποια δυσαρέσκειά ενώ μέσα μου είχα ήδη προβληματιστει . Του λέω αγάπη μ σε ευχαριστώ τον φίλησα δεν έδειξα κάποια απογοήτευση σε εισαγωγικά ίσα ίσα το αντίθετο επειδή δεν ήθελα να τον πληγωσω και να χαλάσω και την εκδρομή μας εξάλλου λέω οκ δεν πειράζει ωραία είναι και αυτά. Δεν περίμενα διαμάντια απλά ο τρόπος που μ το είχε παρουσιάσει παρεπεμπε σε κάποιο αλλού είδους δώρο. Και ύστερα από την αγκαλιά μ λέει και μην νομίζεις δεν είναι φθηνά ανέβασαν τις τιμές τώρα με το Βαλεντίνο το έχουν παρακάνει. Προσπάθησε να μ πει κιόλας ότι μην τα βλέπεις έτσι είναι πανάκριβα. Και απλά το κοίταξα δεν είπα τίποτα. Το μόνο π είπα ειρωνικά λέω πόσο κόστισαν πάνω από 10 ευρώ μου λέει όχι και τόσο πιο κάτω με κυριολεκτική όμως απάντηση.

  • Καταλαβαίνω απόλυτα τη σκέψη σου και τον προβληματισμό που σου έχει δημιουργηθεί από αυτή την εμπειρία. Δεν είναι το θέμα η αξία του δώρου καθαυτή, αλλά το συναίσθημα και η προσωπική σημασία που έχει για εσένα.
    
    Ας δούμε μαζί τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό το συναίσθημα που σε απασχολεί:
    
    Η προσδοκία και η πραγματικότητα
    Από το μήνυμα που σου έστειλε, φάνηκε ότι δημιουργούσε μια ανυπομονησία, κάτι σαν μια ιδιαίτερη κίνηση. Αυτό δημιούργησε μέσα σου προσδοκίες για ένα δώρο με πιο προσωπική σημασία.
    Όταν τελικά είδες το δώρο, ένιωσες μια ανακολουθία μεταξύ αυτού που περίμενες και αυτού που έλαβες.
    
    Το μοτίβο... στις επετείους και στα δώρα
    Αντιλαμβάνεσαι ότι στα τρία χρόνια της σχέσης, τα δώρα που λαμβάνεις είναι πιο ουδέτερα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσωπική σκέψη πίσω τους.
    Δεν είναι το κόστος που σε απασχολεί, αλλά το αν αντικατοπτρίζει το πώς σε βλέπει και το πόσο σε «διαβάζει» ως άνθρωπο.
    
    Η ανάγκη σου για πιο προσωπική σύνδεση
    Η επιθυμία σου δεν αφορά τα υλικά δώρα, αλλά την προσωπική πινελιά σε αυτά. Θα ήθελες κάτι που να δείχνει ότι σε γνωρίζει, ότι σκέφτεται τι θα σου άρεσε και τι σε εκφράζει.
    Το ότι αισθάνεσαι απογοήτευση δεν σημαίνει ότι είσαι αχάριστη – σημαίνει ότι αναζητάς μια πιο βαθιά συναισθηματική ανταπόκριση από το σύντροφό σου.
    
    Τι μπορείς να κάνεις;
    ✔️ Αναρωτήσου: Σε καλύπτει γενικά η σχέση;
    Είναι κάτι που νιώθεις μόνο στα δώρα ή γενικά αισθάνεσαι ότι λείπει η προσωπική σύνδεση και προσοχή;
    
    ✔️ Συζήτησέ το με ήρεμο τρόπο
    Όχι για να τον κάνεις να νιώσει ενοχές, αλλά για να του εξηγήσεις πώς σε κάνει να αισθάνεσαι.
    Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχουν αυτά τα πράγματα για σένα. Κάποιοι άνθρωποι δεν δίνουν την ίδια βαρύτητα στα δώρα, αλλά εκφράζουν την αγάπη τους με άλλους τρόπους.
    
    ✔️ Παρατήρησε πώς αντιδρά όταν του εκφράζεις τις ανάγκες σου
    Αν δείξει διάθεση να καταλάβει και να προσαρμοστεί, τότε πρόκειται για θέμα επικοινωνίας που μπορεί να βελτιωθεί.
    Αν αντιδρά με αμυντικότητα ή απαξίωση, ίσως είναι ένδειξη μιας γενικότερης έλλειψης συναισθηματικής κατανόησης.
    
    Το βασικό ερώτημα είναι: Αισθάνεσαι ότι η σχέση σου σε γεμίζει και σου προσφέρει την αγάπη με τον τρόπο που τη χρειάζεσαι;
    
    Δεν είναι κακό να έχεις προσδοκίες – αρκεί να βεβαιωθείς ότι βρίσκεσαι σε μια σχέση που σέβεται και ανταποκρίνεται σε αυτές. Αν χρειάζεσαι βοήθεια να κατανοήσεις καλύτερα τα συναισθήματά σου, είμαι εδώ για να το συζητήσουμε μαζί! Διάβασε περισσότερα

    

    Κολυμένος Βασίλειος