Μπορούν τα οξέα στομάχου ή η έλλειψη Α-1 αντιθρυψίνης να αυξήσουν τις τιμές ήπατος;

ΑΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΤΕ ΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΩΝΕΤΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΤΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ. Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΒΑΗ ΤΟ ΦΥΛΟ, ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΒΑΡΟΣ, ΤΑ ΣΥΝΟΔΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΛΠ

Καλησπέρα σας. Οι χρόνια αυξημένες τιμές ηπατικών ενζύμων επί 3 χρόνια χρειάζονται συστηματική και ψύχραιμη προσέγγιση, αλλά από όσα περιγράφετε έχετε ήδη αποκλείσει πολλά από τα συχνά αίτια, κάτι που είναι σημαντικό. Το ότι δεν έχετε λιπώδες ήπαρ, δεν καταναλώνετε αλκοόλ, δεν καπνίζετε και οι ιογενείς ηπατίτιδες είναι αρνητικές κατευθύνει τη σκέψη σε λιγότερο προφανείς αιτίες.

Τα οξέα του στομάχου από μόνα τους δεν ανεβάζουν ηπατικά ένζυμα. Ούτε η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ούτε η υπεροξύτητα προκαλούν χρόνια αύξηση τρανσαμινασών. Ωστόσο, ορισμένα φάρμακα για το στομάχι (ιδίως μακροχρόνια χρήση) μπορούν σε σπάνιες περιπτώσεις να ...επηρεάσουν ήπια τις τιμές. Πολύ πιο συχνά, όμως, τα παυσίπονα — ειδικά αν λαμβάνονται συχνά ή για μεγάλα διαστήματα — είναι ύποπτα για φαρμακευτική ηπατοτοξικότητα, ακόμη κι αν πρόκειται για «απλά» αναλγητικά και ακόμη κι αν οι δόσεις δεν είναι υπερβολικές.

Η ανεπάρκεια α-1 αντιθρυψίνης είναι πράγματι ένα λιγότερο συχνό αλλά υπαρκτό αίτιο χρόνιας αύξησης ηπατικών ενζύμων και, από τη στιγμή που δεν έχετε ελεγχθεί, είναι απολύτως λογικό και σωστό να γίνει. Δεν είναι η πιο συχνή διάγνωση, αλλά όταν όλα τα συνηθισμένα έχουν αποκλειστεί, πρέπει να ελεγχθεί. Ο έλεγχος περιλαμβάνει μέτρηση επιπέδων α-1 αντιθρυψίνης και, αν χρειαστεί, φαινότυπο.

Επιπλέον, σε τέτοιες περιπτώσεις συνήθως χρειάζεται να αποκλειστούν και άλλα αίτια όπως αυτοάνοση ηπατίτιδα (ANA, SMA, IgG), αιμοχρωμάτωση (φερριτίνη, κορεσμός τρανσφερρίνης), νόσος Wilson (ειδικά σε νεότερα άτομα), καθώς και να εκτιμηθεί προσεκτικά το μοτίβο των ενζύμων (AST/ALT έναντι γ-GT/ALP), γιατί αυτό κατευθύνει πολύ τη διάγνωση.

Τα συμπτώματα που περιγράφετε — εύκολη κόπωση και λαχάνιασμα στην ανάβαση σκάλας αλλά όχι στο ίσιωμα — δεν είναι ειδικά για το ήπαρ. Μπορεί να σχετίζονται με καρδιοαναπνευστική αντοχή, αναιμία, θυρεοειδή ή γενικό μεταβολικό φορτίο, και καλό είναι να αξιολογηθούν παράλληλα, χωρίς να αποδοθούν αυτόματα στο συκώτι.

Συμπερασματικά: τα οξέα στομάχου δεν εξηγούν το πρόβλημα, τα παυσίπονα μπορεί να παίζουν ρόλο, και ο έλεγχος για α-1 αντιθρυψίνη είναι απολύτως εύλογος επόμενος σταθμός. Το θέμα δεν είναι να αλλάζετε γιατρούς, αλλά να υπάρξει δομημένος έλεγχος με συγκεκριμένη στρατηγική. Διάβασε περισσότερα