Το πρόβλημα έχει να κάνει με τον αδελφό μου. Είναι 30 χρονών και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς. Δεν έχει κοινωνικοποιηθεί, πέρα από το στρατιωτικό του δεν έχει πάει κάπου μόνος του, σεξουαλική ζωή δεν υπάρχει καθόλου. Δεν έχει φίλους, μιλάει πολύ άγαρμπα σε σημείο να λες ότι είναι άνθρωπος των "σπηλαίων". Δεν συμπεριφέρεται σε καμία περίπτωση σαν νέος άντρας. Από τις 5 το απόγευμα κλείνεται στο σπίτι, δεν θέλει ευθύνες, γίνεται επιθετικός, νευριάζει και ξεσπάει πολύ έντονα σαν να παθαίνει κρίση. Αυτό έχει δημιουργήσει προβλήματα προφανώς σε όλη την οικογένεια. Υπάρχει κάποια διάγνωση για μια τέτοιου είδους συμπεριφορά; Έχουμε πάρει μια διάγνωση για διπολική διαταραχή και παίρνει δύο χάπια που μάλλον είναι για το άγχος περισσότερο. Ωστόσο δεν έχει ειπωθεί και όλη η αλήθεια στον γιατρό που τον είδε. Εγώ δεν βλέπω καμιά διαφορά και καμιά προσπάθεια και από τον ίδιο να αλλάξει. Ίσα ίσα η κατάσταση χειροτερεύει. Έχει τραύματα και από την παιδική του ηλικία όπως έχω κι εγώ αλλα το παλεύω. Εκείνος όχι. Γενικά η οικογένεια δεν είναι και πολύ φυσιολογική πέρα από εμένα που έχω "ξεφύγει". Έχουν ειπωθεί βαριές κουβέντες, απειλές κλπ. Επίσης πολλές φορές συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδί και κάνει κάτι ενοχλητικές κινήσεις απέναντι μου σε σημείο να μην είναι φυσιολογικό. Σαν να έχει μείνει το μυαλό του σε ηλικία 5 χρονών. Εγώ όντας 24 πλέον έχω απελπιστεί και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Όλη αυτή η κατάσταση έχει αρρωστήσει κι εμένα (άγχος, ψυχοσωματικά κλπ). Δυστυχώς δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα προς το παρόν ούτε ο προσωπικός χώρος για κάτι τέτοιο (εξ αποστάσεως συνεδρίες). Γι'αυτό πήρα το θάρρος να μιλήσω σε αυτήν την πλατφόρμα για να πάρω μια γνώμη ενός ειδικού για το τι μπορεί να συμβαίνει. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Επερνα απο τα 17 μου ψυχοφαρμακα μεχρι τα 30 μου. Ανα διαστηματα ομως σταματουσα καθς αγωγη γιατι εκανα κατακράτηση υγρων επερνα παρα πολλα κιλα 20 ειχα παρει τη τελευταία φορα κ παθαινα και οίδημα. Παρατηρούσα καθε φορα που σταματουσα την αγωγη μετα απο καποιο χρονικο διαστημα με επιανε τρωμερη φαγουρα στο κεφαλι μπορει να καθομουν επι μετες ολημερα να ξυνομαι. Τα εχω σταματησει εδω κ ενα χρονο κ ειμαι πολυ καλα στο κομματι το ψυχολογικο ομως το κεφαλι μου αισθανομοα μα ειναι γεματο φουσκες εχω τραβιξει κ φωτογραφιες που φαίνονται να ειναι γεματο μικρες μεγαλες φυσαλιδες κ τις σκαω ολη την ωρα επι 3 μηνες τωρα γτ εχω κ κνησμό. Εχω παει σε δερματολογοε κοιταξε απλα κατω απο ενα φως μ ειπε πως δεν ειδε να εχω τίποτα. Πηγα σε δευτερο τα ιδια μεχρι που τραβηξα φωτογραφιες το κεφαλι μου κ ειδα τι οτι οντως κατι στμβαινει γιατι αρχισαν να μου λενε πως ειναι ιδεα μου. Ποτε δεν ειχα πεποιθήσει ή παρεσθωσεις ειτε εμονες οσα χρονια κ αν ειχα το ψυχολογικο προβλημα κ καθε φορα αντιλαμβανομουν μονη μου τι συνέβαινε κ ζητουσα μονη μου βοηθεια απ τν ψυχίατρο. Τωρα δεν εχει να κανει αυτο. Παρ ολα αυτα επισκέφτηκα κ τν ψιχιατρο ο οποιος με βρηκε καλα κ δεν ειδε να εχω κατι. Προσπαθώ να βρω τη λυση μονη μου οπως καταλαβαίνετε. Ειμαι κ σε μια πολυ μικρη πόλη. Εγω αυτο π σκεφτηκα κ το ειδα κ σε καποιο σαιτ μα αναφέρεται πως αντιδραει ο οργανισμος με δερματικα μετα απο μεγαλη χρηση φαρμάκων. Ειχα διπολική διαταραχή για να καταλάβετε περιπου τι φαρμακα επερνα. Εκανα κ ενέσιμα μεχρι π μου προκαλεσαν αιμορραγία απο κατω κ χριαστηκε να κανω μετάγγιση δυο φιάλες αιμα. Τελος παντων. Οταν σκαω τις φουσκες στο κεφαλι μου ειναι γεματο κ ακομα κ στο ιδιο σημειο να σκαω απειρες φορες σκανε παλι την ιδια στιγμη. Σκεφτομαι μηπως αποτοξινονεται καπως ο οργανισμός μου κ ισως δεν ειναι τυχαιο που το επαθα κ στο κεφαλι. Ηθελα να ρωτησω τι πρέπει να κανω. Αν οντως υπαρχει πιθανότητα να συμβαινει αυτο κ αν ναι τι να κανω ωστε να περασει πιο γρηγορα γιατι εχει ειναι ανυπόφορο ολο αυτο.

Καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν μπορώ να κάνω βελονισμό για να θεραπεύσω συναισθηματικές διαταραχές και την διπολική διαταραχή;

Χαιρεται,ειμαι ανδρας 36 ετων,αντιμετωπιζω το εξης προβλημα και θα χρειαστω καθοδηγηση απο τους ειδικους,δεν εχω κανει σχεση στην ζωη μου,ενω η σεξουαλικη ζωη μου ειναι πολυ αραιη,πασχω απο αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας,ντροπαλοτητα,εσωστρεφεια,ελλειψη συντροφικοτητας και φιλων,βιωνω χρονια μοναξια,δεν κοινωνικοποιουμαι.Παροτι εχω προσπαθησει κατα διαστηματα με ψυχοθεραπεια,δεν εχω καταφερει να βγω απο το αδιεξοδο.

Η φίλη μου αρνείται αγωγή για κατάθλιψη απο την ψυχίατρο. Η γιατρός πρότεινε να της βάζω χάπια στο φαγητό. Είναι σωστό???

Καλησπέρα,κάνω εδώ και 7 μήνες ομαδική ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία,την οποία καλύπτω μόνος μου χωρις κάποια βοήθεια από το οικογενειακό περιβάλλον. Είχα διαγνωστεί με αποφευκτικη διαταραχή της προσωπικότητας,καταπίεζα τα συναισθήματα,δεν μπορούσα να πω όχι,εσωστρεφής,ντροπαλός,χωρίς φίλους η σχεσειςαπο μικρή ηλικία,χρόνια μοναξιά δηλαδή.Επισης πληγώνονται από την αρνητική κριτική των άλλων,ανασφάλειες,φόβοι,έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Η θεραπεια είναι αρκετά αργή και μερικές φορές απογοητευομαι που δεν βλέπω σημάδια βελτίωσης στον εαυτό μου,με τον θεραπευτή έχω καλή χημεία και σχέση. Πόσο ομως θα πρέπει να επιμείνω για να θεραπευτω,είμαι 35 ετών.