Πώς να διαχειριστώ την έντονη γκρίνια της 2χρονης κόρης μου;

Καλησπέρα σας, ο ανιψιός μου είναι 5 χρόνων και είναι υπερκινητικός σε σημείο να μη κάθεται και όταν συζητάει μαζί σου, στο σχολείο επίσης είναι υπερκινητικός αλλά όταν κάνει μια εργασία μόνος τη φέρνει εις πέρας ενώ όταν μπαίνει σε ομάδα βαριέται και τα παρατάει, τελευταία η αδερφή μου και μητέρα του μου είπε πως ξηλώνει τα ρούχα του, κάνει τρύπες εκεί που κάθεται και δεν ασχολείται με κάτι, ξηλώνει καλύμματα κτλ όταν δεν απασχολείται με κάτι. Ρώτησε τη δασκάλα η οποία είπε πως είναι υπερκινητικός μεν αλλά όπως πολλά νήπια και είναι μικρός για να το ψάξουμε με ειδικό, το ίδιο είπε και ο παιδίατρος. Κατά τα άλλα μαθαίνει εύκολα ότι του δείξουμε, γνωρίζει να μιλάει σωστά, να γράφει. Τι γνώμη έχετε; Χρειάζεται περαιτέρω ψάξιμο;

Έχοντας ΔΕΠΥ (με διάγνωση) σκέφτομαι να πάω σε ψυχίατρο για φάρμακα για να δω αν θα υπάρξει κάποια διαφορά ψυχικά, νοητικά κτλ. Υπάρχει εξειδικευμένος ψυχίατρος για ΔΕΠΥ ή μπορώ να απευθυνθώ σε οποιονδήποτε;

Υποπτεύομαι πως έχω ΔΕΠΥ το οποίο επηρεάζει όλη μου τη ζωή σε καθημερινή βάση με ρίχνει τρομερά ψυχολογικά όλο αυτό! Φοβάμαι όμως να πάω σε ειδικό γιατί δεν θέλω να πάρω φάρμακα για να λειτουργώ σωστά τι μπορώ να κάνω; Είμαι πανικόβλητη γιατί το έχω αντιληφθεί το τελευταίο εξάμηνο περίπου

Ο γιος μου, 13,5 ετών μου αποκάλυψε ότι τον ελκύει σεξουαλικά το ίδιο φύλο και έχει φαντασιώσεις ομοφυλοφιλικές. Αυτό σημαίνει ότι είναι ή θα γίνει ομοφυλόφιλος;

Καλησπέρα έχει λίγες μέρες που αύξησα τη δόση στο Concerta από 18 mg σε 36 και έχω παρατηρήσει το εξής παράδοξο ότι οι παλμοί της καρδιάς μου έχουν μειωθεί, δεν το λέω σαν πρόβλημα αντιθέτως θεωρώ πως είναι καλό, η ερώτησή μου είναι που μπορεί να οφείλεται η συγκεκριμένη ιδιότητα, μειωμένο στρες καλύτερη ψυχολογία λιγότερες σκέψεις ?? ευχαριστώ σε όσους ασχοληθούν !!

Ποιος γιατρός είναι υπεύθυνος για διάγνωση διάσπασης προσοχής σε 13 χρονών παιδί;

Γειά σας, Είμαι 37 άντρας και έχω σοβαρή υποψία ότι έχω ΔΕΠΥ. Οι πρώτες εικόνες που θυμάμαι είναι από το νηπιαγωγείο ένιωθα έξω από τα νερά μου και δεν έκανα παρέα με τα άλλα παιδάκια, στο δημοτικό συνεχίστηκε αυτό συν ότι δεν ήμουν καλός μαθητής στη τάξη ήμουν αφηρημένος συνεχώς (δεν θυμάμαι τι σκεφτόμουν) και στο σπίτι όταν ερχόταν η ώρα για διάβασμα δεν είχα καθόλου κίνητρο και νευρίαζα και νύσταζα αρκετά μόλις αρχίζαμε το διάβασμα ήταν για εμένα μια εξαντλητική κατάσταση. Επίσης μέχρι τα 10 είχα νυχτερινή ενούρηση (κάπου διάβασα ότι είναι σύνηθες σε παιδιά με ΔΕΠΥ η νυχτερινή ενούρηση). Γενικά έκανα πράγματα που μου άρεσαν αλλά έχανα γρήγορα το ενδιαφέρον και ειδικά όταν μου έλεγαν ότι πρέπει να κάνω πράγματα. Παρέα έκανα τα παιδιά της γειτονιάς μου τα απογεύματα και παίζαμε, στο σχολείο ήταν τελείως άλλη υπόθεση. Τώρα στα 37 μου δεν έχω πάλι κίνητρο για τίποτα τελείωσα βοηθός φαρμακείου αλλά επειδή έπρεπε να τελειώσω κάτι. Επίσης όταν είμαι έξω η πολύ βαβούρα με κάνει και αισθάνομαι λες και έχει κουνηθεί το μυαλό μου (δηλαδή γυρνώντας σπίτι θέλω απόλυτη ησυχία και λίγο χρόνο να φύγει η πνευματική ένταση ένας καφές με βοηθά να συνέλθω). Είναι και άλλα βέβαια πχ αν πιω καφέ θα κοιμηθώ μια χαρά το βράδυ δεν θα έχω αϋπνία, όπου έχω δουλέψει το έκανα επειδή έπρεπε αλλά δεν ήθελα να δουλεύω, όχι ότι είμαι τεμπέλης αλλά δεν νιώθω παραγωγικός δεν έχω κίνητρο βαριέμαι πολύ εύκολα και τα παρατάω. Δεν έχω βρει κάτι να πω ότι αυτό μου αρέσει αυτό θα κάνω, ακόμη και ως βοηθός φαρμακείου θεωρώ ότι δεν θα μπορέσω να κρατήσω τη δουλειά θα θελήσω να φύγω. Επίσης ο ύπνος μου αρέσει πολύ είναι οι μόνες πραγματικές ώρες που ηρεμεί το μυαλό μου. Επίσης θυμάμαι στα 16 17 μου έλεγε ο μπαμπάς μου για διάφορες δουλειές και με έπιανε "τρόμος" αισθανόμουν άσχημα δεν μπορώ να το εξηγήσω σαν να ήθελε να με κοντρολάρει. Το 2007 2008 είχαμε κάποιες φασαρίες στο σπίτι κυρίως γιατί δεν ακολουθούσα σε εξόδους τους γονείς μου. Θεωρείτε ότι αξίζει να το ψάξω για ΔΕΠΥ;